ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης

τῆς Ἱερᾶς καὶ Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας

 ΠΡΟΣ

 τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸν  τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἐπαρχίας.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

«Ποῦ νῦν ἀπαίρεις σκηνή … Θεοῦ τοῦ ζῶντος;»

Μιά θεσπέσια εἰκόνα ζωγραφίζει μέ τόν ποιητικό του χρωστῆρα ὁ ἱερός ὑμνογράφος, ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ μελωδός. Οἱ ἀπόστολοι συνοδεύουν γεμάτοι ὀδύνη τό πανακήρατο σῶμα τῆς Παναγίας Παρθένου πρός τόν τάφο. Ἀκολουθοῦν τήν «θείαν κιβωτόν τοῦ ἁγιάσματος» καί ἀφήνουν τόν πόνο τους νά βρεῖ διέξοδο στήν ἐρώτηση πού κυριαρχεῖ στήν ψυχή τους. «Ποῦ νῦν ἀπαίρεις σκηνή … Θεοῦ τοῦ ζῶντος;» Ποῦ πηγαίνεις τώρα σκηνή τοῦ ζῶντος Θεοῦ;

Εἶχαν δεῖ οἱ μαθητές τόν διδάσκαλό τους νά θνήσκει ἐπί τοῦ Σταυροῦ. Τόν εἶχαν δεῖ ὅμως καί ἀναστημένο καί ἀναλαμβανόμενο στούς οὐρανούς. Καί τώρα ἀποροῦν. Τί συμβαίνει μέ τήν Παναγία Μητέρα Του; Εἶναι δυνατόν νά μείνει μέσα στόν τάφο Αὐτή πού ὑπῆρξε ἡ σκηνή τοῦ ζῶντος Θεοῦ; Εἶναι δυνατόν νά πεθάνει, ὅπως ὅλοι οἱ θνητοί ἄνθρωποι, Αὐτή πού γέννησε τή Ζωή τοῦ κόσμου, τόν Χριστό;

Εὔλογες οἱ ἀπορίες τους. Ἡ σκηνή τοῦ ζῶντος Θεοῦ, Αὐτή πού φιλοξένησε στά πανάχραντα σπλάγχνα Της τόν δημιουργό τῆς ζωῆς, δέν εἶναι δυνατόν νά μείνει γιά πάντα στόν τάφο τῆς Γεθσημανῆ. Ὡς ἄνθρωπος ἐκπληρώνει σήμερα τό κοινό χρέος καί ἐπιστρέφει τόν χοῦ μέ τόν ὁποῖο δημιούργησε ὁ φιλάνθρωπος Θεός καί τή δική Της ὑλική ὕπαρξη. Δέν εἶναι ὅμως δυνατόν, Αὐτή ἡ ὁποία δέν συνεφύρθη ποτέ μέ τήν ἱλύ τῆς ἁμαρτίας καί τῶν παθῶν, νά παραμείνει στόν τάφο. Γι᾽ αὐτό ἡ     «σκηνή τοῦ ζῶντος Θεοῦ» μεθίσταται στίς οὐράνιες μονές καί γίνεται σύνεδρος τῆς θείας μεγαλειότητος τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ Της. Ἡ «κιβωτός τοῦ ἁγιάσματος» μετάγεται χερσίν τοῦ Υἱοῦ Της καί ἐγκαθίσταται εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων πλησίον τοῦ Θεοῦ.

«Ποῦ νῦν ἀπαίρεις σκηνή … Θεοῦ τοῦ ζῶντος;»

Ἡ ἐρώτηση τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου εἶναι συγχρόνως καί ἔκφραση τῆς ἀγωνίας τους. Ποιός ἄνθρωπος δέν θλίβεται, ὅταν ἀποχαιρετᾶ τή μητέρα του; Ποιός δέν διερωτᾶται τί θά ἀπογίνει χωρίς τή στοργική παρουσία της, χωρίς τή διαρκῆ φροντίδα της, χωρίς τήν ἀνύστακτη μέριμνά της; Αὐτό συμβαίνει καί μέ τούς ἀποστόλους σήμερα πού συνοδεύουν τό σεπτό σῶμα τῆς Παναγίας. Καί γι᾽ αὐτό συνοδεύουν τήν ἐρώτηση τους μέ τήν παράκλησή τους νά μήν τούς ἐγκαταλείψει ποτέ, ἀλλά πάντοτε νά ἐπιβλέπει ἀπό τόν οὐρανό καί νά τούς σκέπει μέ τή χάρη Της.

Ἡ ἱκεσία αὐτή τῶν ἀποστόλων, τήν ὁποία οἰκειοποιεῖται ὁ ἱερός ὑμνογράφος παρακαλῶντας Την «μή διαλίπῃς ἐπο­πτεύ­ου­σα τούς πίστει μέλποντας», ἀποτελεῖ συγχρόνως καί τήν ἀπάντηση στό ἐρώτημα τῶν μαθητῶν. Γιατί δύο χιλιάδες χρόνια τώρα ἡ ἱστορία ἐπιβεβαιώνει τό γεγονός ὅτι ἡ Παναγία μετέστη μέ τήν Κοίμησή Της στόν οὐρανό ἀλλά δέν ἀπέστη τοῦ κόσμου καί τῶν ἀνθρώπων. Ἀπό τό ὕψος τῶν οὐρανίων θαλάμων δέν παραλείπει ποτέ νά μεσιτεύει γιά τά τέκνα Της· δέν παραλείπει ποτέ νά ἀκούει τίς δεήσεις τους καί νά σπεύδει νά τά βοηθήσει, ὅταν ζητοῦν τήν προστασία Της· δέν παραλείπει ποτέ νά ἐκπληρώνει «πάντα τά πρός σωτηρίαν αἰτήματά» τους καί νά πρεσβεύει στόν Υἱό Της γιά τή σωτηρία τους.

Γι᾽ αὐτό καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, πανηγυρίζοντας σήμερα τή μεγάλη ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί συνοδεύοντας νοερά τήν ἐξόδιο πομπή Της μαζί μέ τούς ἀποστόλους καί τά τάγματα τῶν ἀγγέλων, ἄς μήν περιορισθοῦμε στό ἐρώτημα «ποῦ νῦν ἀπαίρεις σκηνή … τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος», ἀλλά ἄς τό συμπληρώσουμε μέ τήν ὁλοκάρδια παράκλησή μας πρός τή χάρη Της «μή διαλίπῃς ἐποπτεύοντας τούς πίστει μέλποντας» τά μεγαλεῖα Σου. Ἄς Τήν ἱκετεύουμε, ἀδελφοί μου, καί σήμερα καί κάθε ἡμέρα τῆς ζωῆς γιά ὅλα ὅσα μᾶς ἀπασχολοῦν, γιά ὅλα ὅσα μᾶς δυσκολεύουν, γιά ὅλα ὅσα μᾶς πικραίνουν καί μᾶς ἀπογοητεύουν. Ἄς Τήν παρακαλοῦμε γιά τήν πατρίδα μας καί τόν κόσμο, γιά τούς οἰκείους μας καί τούς ἀδελφούς μας, γιά τούς ἐν ἀνάγκαις καί ἐν περιστάσεσι εὑρισκομένους, γιά τούς δοκιμαζομένους ἀπό τούς πολέμους καί τούς διωγμούς, γιατί μόνο Ἐκείνη μπορεῖ νά μᾶς βοηθήσει σέ κάθε ἀνάγκη τῆς ζωῆς καί νά μᾶς ὑποδείξει τίς λύσεις πού ἔχουμε ἀνάγκη καί νά μᾶς ἐνισχύσει μέ τή χάρη Της στήν ἐπίτευξή τους· γιατί μόνο Ἐκείνη μπορεῖ νά μᾶς ὁδηγήσει μέσα ἀπό τίς ἀτραπούς τῆς ζωῆς στή μακαριότητα τοῦ οὐρανοῦ γιά νά Τήν δοξάζουμε αἰωνίως μετά τῶν ἀποστόλων καί τῶν πάντων τῶν ἁγίων.

Διάπυρος πρός τήν ἐν δόξῃ ἀπό τῆς γῆς εἰς οὐρανούς

μεταστᾶσαν Παρθένον εὐχέτης

Ὁ Μητροπολίτης

   

 † Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων