ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ´ ΛΟΥΚΑ: Το θαύμα της σωτηρίας μας προϋποθέτει την βαθιά και σταθερή πίστη μας.

«Τί σοι θέλεις ποιήσω; ὁ δέ εἶπεν· Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω».

Μία συνάντηση περιγράφει ἡ σημερινή εὐαγγελική πε­ρικοπή, μιά τυχαία ἀλλά σωτη­ριώ­δη συνάντηση.

Ὁ Χριστός πλησίαζε στήν Ἱεριχώ καί στόν δρόμο πρός τήν πόλη κα­θόταν κάποιος ταλαίπωρος ἄνθρω­πος καί ζητοῦσε τήν ἐλεημοσύνη τῶν περαστικῶν. Ἦταν τυφλός καί γι᾽ αὐτό εἶχε τήν ἀνάγκη τῶν συν­αν­θρώπων του. Ἦταν τυφλός καί δέν μποροῦσε νά διακρίνει ποιός περ­νοῦσε μπροστά του. Ἄκουσε ὅμως τόν θόρυβο τοῦ πλήθους πού συνόδευε τόν Ἰησοῦ καί θέλησε νά μάθει τί συμβαίνει. Καί ὅταν τοῦ εἶπαν πώς ὁ Χριστός εἶναι ἐκεῖνος πού περνᾶ, τότε ἄρχισε νά φωνάζει ζητῶντας νά τόν ἐλεήσει, παρότι πολλοί τόν ἐπέπλητταν καί τοῦ ζητοῦσαν νά σταματήσει.

Ἄν πρίν ἀπό λίγο οἱ φωνές τοῦ πλ­ήθους ἔκαναν τόν τυφλό νά ἀντι­ληφθεῖ τήν παρουσία τοῦ Χρι­στοῦ, τώρα οἱ φωνές τοῦ τυφλοῦ κάνουν τόν Χριστό νά τόν προσέξει. Ζητᾶ νά τόν φέρουν κοντά του καί τόν ρωτᾶ τί θέλει νά κάνει γι᾽ αὐ­τόν. «Τί σοι θέλεις ποιήσω;»

Ποια είναι τα κριτήρια για να αποφασίσω τι θα κάνω;

Παλεύεις να πάρεις την σωστή απόφαση.
Μα ποια απόφαση είναι σωστή;
Εκείνη που θα φέρει κάποιο καλό αποτέλεσμα;
Και ποιο είναι το καλό αποτέλεσμα;
Εκείνο που θα σε κάνει χαρούμενο και ευτυχισμένο;
Και τελικά αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο είναι τελικά το σωστό;

Σωστό ή λάθος;
Ποια είναι τα κριτήρια για να αποφασίσω τι θα κάνω;
Όλα νομίζω είναι σχετικά.
Σωστό ή λάθος νομίζω δεν υπάρχει.
Ούτε ηθικό ή ανήθικο.

It's Okay!

Δεν πειράζει που δεν είσαι καλά.
Είναι «εντάξει» που κάποιες ημέρες δεν είσαι «εντάξει».
Όπως «εντάξει» είναι και να μην ντραπείς και να ζητήσεις βοήθεια όταν δεν μπορείς.
Μην το περνάς μόνος σου,
μην φυλακίζεσαι στους λογισμούς σου.
Μοιράσου τον πόνο σου,
μοιράσου με κάποιον
το ότι δεν είσαι «εντάξει».

Η πίστη μας δεν αποδεικνύεται από τους μεγάλους σταυρούς που κάνουμε.

Η πίστη συνίσταται όχι μόνο στο να πιστεύουμε ορθά, αλλά και στο να ζούμε ορθά. Ο άνθρωπος που πιστεύει ορθά αλλά δεν ζει σύμφωνα με την πίστη του, είναι όπως εκείνος που βρίσκεται μέσα στο φως αλλά έχει τα μάτια του κλειστά.

Όπως αδελφοί μου κανένα πουλί δεν μπορεί να πετάξει με μια φτερούγα, έτσι και ο χριστιανός δεν μπορεί να σωθεί μόνο με την ορθή πίστη.

Η ορθή πίστη με συνδυασμό με την ορθοπραξία μπορούν να μας δώσουν φτερά πνευματικά.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ´ ΛΟΥΚΑ: Ο Θεός μπορεί να κάνει τα πάντα αλλά σέβεται την ελευθερία μας.

«Τά ἀδύνατα παρ᾽ ἀν­θρώποις δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστι».

Τό θέμα τῆς δυνάμεως τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ Θεοῦ θέτει ὁ Χριστός στή σημερινή εὐαγγε­λι­κή περικοπή. Ἡ συζή­τη­ση ξεκίνησε ἀπό τήν ἀποτυχία τοῦ εὐσεβοῦς ἐκείνου πλουσίου, ὁ ὁ­ποῖος πλησίασε τόν Χρι­­στό γιά νά τόν ρω­τή­­σει πῶς μπορεῖ νά κλη­ρονομήσει τήν αἰώ­νια ζωή. Καί ἐνῶ τόν δια­βε­βαίωσε ὅτι τηρεῖ σέ ὅλη του τή ζωή τίς ἐντολές τοῦ θείου νό­μου, δυσκολεύθηκε νά συμ­μορφωθεῖ μέ τήν τε­λευταία πού τοῦ ὑπέ­δει­ξε ὁ Χριστός, νά πω­λήσει δηλαδή τά ὑπάρ­χοντά του καί νά τόν ἀκολουθήσει, καί «ἀ­πῆλ­θε λυπούμενος».

Ἡ περίπτωση αὐτή τοῦ πλουσίου τοῦ ση­με­ρινοῦ εὐαγγελίου, ἑνός ἀνθρώπου πού ἀσφα­λῶς εἶχε κάνει πολλές προσπάθειες καί ἴσως πολλές θυ­σίες γιά νά ἐφαρμόσει στή ζωή του τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, μᾶς δείχνει  πόσο δύσκολο τε­λικά εἶναι νά ἐπιτύχει ὁ ἄν­θρωπος τή σωτηρία του· τόσο δύσκολο, ὥστε νά φαίνεται εὐκο­λότερο, ὅπως λέγει ὁ Χρι­στός, νά περάσει ἕνα χονδρό σχοινί ἀπό τήν τρύπα μιᾶς βελόνας, πα­­ρά νά εἰσέλθει ἕνας πλούσιος στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

­«Μακάριοι οἱ ἀκούον­τες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί φυλάσσοντες αὐ­τόν».

Στούς μακαρισμούς τῆς ἐπί τοῦ Ὄρους ὁμι­λίας ὁ Χριστός προ­σθέ­τει σήμερα ἕναν ἀκόμη μακαρισμό. Ἕναν μα­κα­­­ρισμό μέ ἀφορμή τά ἐγ­κωμιαστικά λόγια μι­ᾶς ἄγνωστης γυναί­κας μέσα ἀπό τό πλῆθος τῶν ἀκροατῶν του, πού μα­κά­ρισε τήν Παναγία Μη­­­τέρα του, γιατί ἀξιώ­θη­κε νά γεννήσει τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ μα­κα­ρισμός αὐτός δέν ἀπευθύ­νεται μόνο στήν Παναγία ἀλ­λά καί σέ ὅποιον βα­δίζει τήν ὁδό τῆς ὑπα­κοῆς τῶν ἐν­τολῶν τοῦ Θεοῦ.

«Μακάριοι οἱ ἀκούον­τες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί φυλάσσοντες αὐ­τόν». Εὐτυχεῖς δέν εἶ­ναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἁπλῶς ἀκούουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἐκεῖνοι πού τόν ἀκοῦν καί τόν ἐ­φαρ­­­­μόζουν. Για­τί οἱ πρῶ­­τοι μοιά­ζουν μέ τή γῆ πού δέχεται τόν σπό­ρο τοῦ θείου Λόγου, ἀλ­λά λόγω τῆς ξηρότητός της δέν φυτρώνει, καί ὁ ἀέρας τόν παρασύρει μα­­κριά, καί δέν καρ­πο­φορεῖ. Ὅσοι ὅμως τόν ἀκοῦν καί τόν φυλάσ­σουν μοιάζουν μέ τήν εὔφορη γῆ πού τόν δέ­χε­­ται καί τοῦ δί­νει τή δυνατότητα νά βλαστή­σει καί νά καρ­πο­φορή­σει «καρπόν ἑκα­τον­τα­πλασίονα».

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ´ ΛΟΥΚΑ: Αγωνιούμε για πολλά. Για την σωτηρία μας αγωνιούμε;

«Καί διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέ­γων· τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τούς καρπούς μου;»

Ἕναν πλούσιο ἄνθρωπο μᾶς πα­ρουσιάζει ἡ σημερινή εὐαγγελική πε­ρικοπή. Ἕναν ἄνθρωπο τοῦ ὁποίου οἱ σκέψεις καί οἱ λογισμοί δέν τόν ἀφήνουν νά ἡσυχάσει τή νύχτα. Ἕναν ἄνθρωπο τόν ὁποῖο τόν ἀπα­σχο­λοῦν προβλήματα καί μέρι­μνες βιο­τικές, ὄχι ὅμως σάν αὐτές πού ἀπασχολοῦν συνήθως τούς ἀν­θρώ­­­πους. Γι᾽ αὐτόν τό πρό­βλη­μα δέν εἶναι ἡ ἔλλειψη τῶν ἀγα­θῶν, ἀλλά ἡ ὑπερεπάρκεια. Δέν ἀγρυπνᾶ, γιατί ἀναζητᾶ ἐναγω­νί­ως νά λύσει τό πρόβλημα τῆς ἐπι­βιώσεως τοῦ ἑαυ­τοῦ του καί τῆς οἰκογενείας του, ἀλλά γιατί δέν ξέρει ποῦ νά ἀποθηκεύσει τό πλῆ­θος τῶν καρ­πῶν πού ἀπέ­δω­σαν τά κτήματά του.

Γιά κάθε συνηθισμένο ἄνθρωπο ὁ λογισμός τοῦ πλουσίου ἀντηχεῖ πα­ράδοξος καί ὀξύμωρος. Ποιός θά μποροῦσε νά διανοηθεῖ ὅτι ἕνας πλούσιος ἔχει προβλήματα, κα­­­θώς ὅλοι πιστεύουμε ὅτι ὁ πλοῦ­τος εἶναι ἡ λύση ὅλων τῶν προ­­­βλημάτων τῆς ζωῆς τοῦ ἀν­θρώ­­που;

Η ζωή είναι όμορφη!

Η ζωή είναι όμορφη.
Χρειάζεται να ανακαλύψουμε αυτή την ομορφιά.
Να μην μένουμε στα κακώς κείμενα που μας συμβαίνουν μέσα στην καθημερινότητά μας.
Σίγουρα είναι δύσκολο να δεις την ομορφιά της ζωής όταν όλα σκοτίζονται γύρω από στεναχώριες και θλίψεις, από προδοσίες και δοκιμασίες.
Είναι τότε που οι δυνάμεις σου σε εγκαταλείπουν,
που δεν έχεις κουράγιο πλέον να συνεχίσεις,
που δεν έχεις διάθεση να προσπαθήσεις.
Κι όμως ακόμα και εκείνες τις στιγμές που η λογική σου λέγει να παραιτηθείς, να παραδοθείς στην απελπισία και στην κατάθλιψη χρειάζεσαι την σύνεση και λίγο να σκεφτείς.

Η αδιαφορία είναι αμαρτία...

Όντως μερικές φορές
δεν αισθάνομαι
τον πόνο σου,
την αγωνιά σου,
το άγχος σου,
το χτυποκάρδι σου,
την ένταση που νιώθεις,
την κούρασή σου,
και ίσως σε στεναχωρώ.

Και χωράς και δεν περισσεύεις, αρκεί...

Και παντού χωράς και πουθενά δεν περισσεύεις.
Αρκεί βεβαίως να μην θεωρείς
τίποτα ασήμαντο,
κανέναν δεδομένο,
τον εαυτό σου αυθεντία.
Ο ταπεινός άνθρωπος
παντού χωρά
όλους τους αποδέχεται,
εύκολα βολεύεται,
εύκολα χαμογελά,
εύκολα συγχωρεί,
εύκολα αγαπά.

ΚΥΡΙΑΚΗ Η´ ΛΟΥΚΑ: Αγάπη και συμπόνοια ζητά από εμάς ο Θεός.

«Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καί ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καί τόν πλησίον σου ὡς σε­αυ­τόν».

Στήν ἐρώτηση τοῦ νομικοῦ πού τόν πλησιάζει καί τόν ρωτᾶ πῶς θά κληρονομήσει τήν αἰώνιο ζωή ὁ Ἰησοῦς δέν ἀπαντᾶ. Τόν παρα­πέμπει στή διπλῆ ἐντολή τοῦ νό­μου, στή διπλῆ ἐντολή τῆς ἀγάπης ἀπό τήν ὁποία, ὅπως λέγει ἀλλοῦ ὁ Χρι­στός, «ὅλος ὁ νόμος καί οἱ προ­φῆ­ται κρέμανται», καί τόν κα­λεῖ νά τήν ἐπαναλάβει.

Δέν περιο­ρί­ζεται ὅμως μόνο σέ αὐτό ὁ Χρι­στός. Βλέ­πο­ντας τήν ὑποκρισία τοῦ νο­μι­­κοῦ, ὁ ὁποῖος θέλοντας νά συγ­κα­­λύ­ψει τίς πονηρές του προ­θέ­σεις ἰσχυ­­ρί­ζεται ὅτι ἀγνοεῖ ποιός εἶναι ὁ πλη­σίον του, ὁ Χρι­στός παρου­σιάζει μέ μία μοναδική πα­ραβολή, μέ τήν πα­ρα­βολή τοῦ κα­λοῦ Σαμα­ρείτου, τί ση­μαίνει πραγ­ματικά ἀγά­πη καί ποιοί εἶναι αὐτοί πού θά κληρο­νο­μήσουν ὄντως τήν αἰώ­νιο ζωή.

Πρότυπο τῆς πραγματικῆς ἀγά­πης εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος «ἀγάπη ἐστί». Εἶναι ὁ Θεός πού φω­τίζει ὅλους τούς ἀνθρώπους μέ τό φῶς τοῦ ἡλίου, πού βρέχει ἐπί δι­καίους καί ἀδίκους, πού μεριμνᾶ γιά τά κρίνα τοῦ ἀγροῦ καί τά πε­τεινά τοῦ οὐρανοῦ.

Εἶναι ὁ Θεός ὁ ὁποῖ­ος δη­μιούρ­γη­σε ὅλο τόν κό­σμο γιά χάρη τοῦ ἀν­θρώπου. Εἶναι ὁ Θεός ὁ ὁποῖος, ὅταν ὁ ἄνθρωπος παρή­κου­σε τήν ἐντολή του καί ἀπο­μα­κρύνθηκε ἀπό κοντά του καί λά­τρευσε «τήν κτίσιν παρά τόν κτί­σα­ντα», ἔστει­λε τόν Υἱό του τόν μονογενῆ στή γῆ ὡς ἄνθρωπο καί δέχθηκε νά ὑπομείνει τόν ἐπώδυ­νο σταυρικό θάνατο γιά νά τόν ἀπαλλάξει ἀπό τήν ἁμαρτία, γιά νά τόν ἀποκα­τα­στήσει ἐκεῖ ἀπό ὅπου εἶχε ἐκπέσει καί νά τόν καταστήσει κληρονόμο τῆς αἰωνίου βασιλείας του.

Πριν δράσεις στην ζωή σου, δες πως έδρασε ο Χριστός.

Καθώς ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας θα πρέπει να μπαίνουμε στην διαδικασία της διόρθωσης.

Εάν διαπιστώνω ότι είμαι νευρικός και απότομος, θα πρέπει να μπω στην διαδικασία να αλλάξω. Να γίνω πράος και διαλλακτικός.
Εάν διαπιστώνω ότι κρατάω μίσος και κακία για τους άλλους, θα πρέπει να θεραπευτώ και πλέον να γίνω ανεξίκακος και συγχωρητικός.
Εάν διαπιστώνω ότι φθονώ τους άλλους, θα πρέπει πλέον να αφήσω τον φθόνο και βάλω στη ζωή μου την απλότητα. Να πάψω να βλέπω τους άλλους με μάτι φθονερό και πονηρό, αλλά να τους βλέπω με απλότητα, έτοιμος να συμπαρασταθώ είτε στον πόνο τους, είτε στην χαρά τους.
Εάν διαπιστώνω ότι εύκολα κατακρίνω και κουτσομπολεύω τους άλλους, φτάνοντας πολλές φορές και στην συκοφαντία, θα πρέπει επιτέλους να πάρω τα μέτρα μου. Να πάψω να κάνω παρέα με ανθρώπους που κι αυτοί κατακρίνουν και κουτσομπολεύουν. Να τιθασεύσω την γλώσσα μου, μα και τα αυτιά μου. Να προσέχω πλέον τι ακούω, από ποιους το ακούω. Διότι εάν δεν ακούσω, εάν δεν έχω περιέργεια να μάθω, κι εγώ με τη σειρά μου δεν θα κουτσομπολεύω.

Αββάς Δωρόθεος: Λόγος για το ψέμα.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ Θ΄

Θέλω νά σᾶς θυμίσω, ἀδελφοί μου, λίγα γιά τό ψέμα. Γιατί δέν βλέπω νά πολυφροντίζετε νά κρατᾶτε τή γλώσσα σας καί γι᾿ αὐτό εὔκολα παρασυρόμαστε σέ λάθη. Βλέπετε, ἀδελφοί μου, ὅτι γιά κάθε πράγμα, ὅπως πάντα σᾶς λέω, παίζει ρόλο ἡ συνήθεια καί στό καλό καί στό κακό. Χρειάζεται λοιπόν μεγάλη προσοχή καί ἄγρυπνη φροντίδα, γιά νά μήν μᾶς ξεγελάει τό ψέμα. Γιατί κανένας ἀπ᾿ αὐτούς πού λένε ψέματα δέν ἑνώθηκε μέ τό Θεό. Τό ψέμα δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τό Θεό. Γιατί εἶναι γραμμένο: «Τό ψέμα πηγάζει ἀπό τόν πονηρό». Καί σ᾿ ἄλλο σημεῖο ἔχει γραφτεῖ ὅτι: «Ὁ διάβολος εἶναι ψεύτης καί πατέρας τοῦ ψεύδους» (Ἰωάν. Η΄: 44). βλέπετε λέει τό διάβολο πατέρα τοῦ ψεύδους. Ἡ δέ ἀλήθεια εἶναι ὁ Θεός. Γιατί Αὐτός λέει: «Ἐγώ εἶμαι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή» (Ἰωάν. Δ΄: 16). Καταλαβαίνετε λοιπόν ἀπό Ποιόν χωριζόμαστε καί μέ ποιόν δενόμαστε μέ τό ψέμα. Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι δενόμαστε μέ τό διάβολο. Ἄν πραγματικά θέλουμε νά σωθοῦμε, ἔχουμε ὑποχρέωση μέ ὅλη τή δύναμη καί μέ κάθε φροντίδα ν᾿ ἀγαπᾶμε τήν ἀλήθεια καί νά φυλαγόμαστε ἀπό κάθε εἴδους ψέμα, γιά νά μήν μᾶς χωρίσει ἀπό τήν ἀλήθεια καί τή ζωή.

Ὑπάρχουν δέ τρεῖς διαφορετικοί τρόποι γιά νά πεῖ κανείς ψέματα.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Στις θλίψεις να εμπιστευόμαστε τη σοφία και τη δύναμη του Θεού.

Ούτε οι δαίμονες, ούτε τα θηρία που βλάπτουν τους ανθρώπους, ούτε οι κακοί άνθρωποι μπορούν να εκπληρώσουν το θέλημά τους, ώστε να αφανίσουν και να καταστρέψουν τους άλλους, αν δεν το επιτρέψει ο Θεός, που κυβερνά τον κόσμο, και αν δεν ορίσει μέχρι πιο σημείο μπορούν να βλάψουν. Γιατί ο Θεός δεν επιτρέπει να ενεργούν με απεριόριστη ελευθερία˙ γιατί αν γινόταν αυτό, δε θα μπορούσε να επιβιώσει κανένα ζωντανό πλάσμα. Ο Κύριος δεν αφήνει τα κτίσματά του να τα πλησιάσει η δύναμη των δαιμόνων και των κακών ανθρώπων και να τα βλάψουν κατά το θέλημά τους. Για τούτο να λες πάντα στην ψυχή σου: Έχω φύλακα το Θεό, που με φυλάει, και κανένα φθοροποιό κτίσμα δεν μπορεί να παρουσιασθεί μπροστά μου, παρά μόνο αν έχει την άδεια του Θεού. Πίστεψε ακόμη πως δεν τολμούν ούτε να φανούν στα μάτια σου, ούτε να σε κάνουν να ακούσεις με τ’ αυτιά σου τις απειλές τους. Γιατί, αν είχαν άδεια από το Θεό να ενεργούν απεριόριστα το κακό, δε θα χρειάζονταν τα λόγια τους για να σε φοβίσουν, αλλά θα εκπλήρωναν κατ’ ευθείαν το έργο τους σύμφωνα με το θέλημά τους.

Οι ευσεβοφανείς

Ἡ θρησκεία ἀποκρίνεται στὸν πιὸ βαθὺ καημὸ τοῦ ἀνθρώπου: τὸν καημὸ τῆς ἀθανασίας. Εἶναι ἡ σχεδία ποὺ τὸν φέρνει, μέσα ἀπ' τὸ φόβο καὶ περνώντας τον ἀπ' τὸ τρομερὸ ρίγος τοῦ χάους, στὸ ἀκρωτήρι τῆς πίστης καὶ τῆς ἐλπίδας. Τὸν λυτρώνει ἀπὸ τὸν παραλογισμό, τοῦ ἀποκαλύπτει τὶς ἐσχατιὲς τῆς ἀλήθειας — τὸ σκοπὸ τῆς ἐπίγειας παρουσίας του καὶ τὴν μετὰ θάνατο πραγματικότητα — καὶ ὑπερπληρώνει τὴν ψυχή του μὲ τὸν εὐλογημένο ζῆλο τῆς ἁγιότητας. Ἡ θρησκεία εἶναι τὸ ἔργο τῆς φανέρωσης τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο καὶ ἡ συμπόρευσή τους μέσα στὴν ἐποχὴ τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς εὐθύνης ποὺ εἶναι ὁ βίος αὐτός.

Φανερὸ πὼς μιλώντας γιὰ θρησκεία, ἔχουμε οὐσιαστικὰ στὸ νοῦ μας τὸν Χριστιανισμό, τὴ θρησκεία ποὺ δὲν τεχνουργήθηκε ἀπ' τὸ μεταφυσικὸ δέος τοῦ ἀνθρώπου ἀλλ' ἀποκαλύφθηκε ἀπ' τὸν ἴδιο τὸ Θεὸ καὶ ἀδιάκοπα ἀποκαλύπτεται στοὺς πιστοὺς διὰ τῆς Ἐκκλησίας.

Η αγάπη δεν είναι στάση αλλά κίνηση.

Για να ζήσουμε πραγματικά ελεύθεροι και να νιώσουμε πλήρως την αγάπη του Χριστού ώστε να εμβαθύνουμε στη σχέση μαζί του η λύση είναι μία και πολύ απλή.

Να μην περιμένουμε τίποτα και από κανέναν. Να μην γεννιέται μέσα μας καμία προσδοκία και να ξεριζώσουμε κάθε βεβαιότητα. Η αγάπη δεν είναι στάση για να περιμένεις να σου έρθει αλλά κίνηση για να τη δίνεις παντού χωρίς να περιμένεις τίποτα και τότε μέσα από την προσφορά ακόμα κι αν δεν είναι ανταποδοτική νιώθεις βαθιά αγαπημένος! Να βρισκόμαστε πάντα σε κίνηση, σε προσφορά, σε θυσία! Πρώτοι στην αγάπη και στην ταπείνωση αλλά τελευταίοι στον έπαινο και την δόξα!

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε´ ΛΟΥΚΑ: Τώρα είναι η ευκαιρία μας.

«Ἔχουσι Μωϋσέα καί τούς προφήτας· ἀκου­σά­­τωσαν αὐτόν».

Μία ἀπό τίς παραβο­λές τοῦ Χριστοῦ μᾶς ὑπενθύμισε, ἀδελφοί μου, τό σημερινό εὐαγ­γε­λικό ἀνάγνωσμα. Τήν παραβολή τοῦ πλου­σί­ου καί τοῦ πτωχοῦ Λα­ζάρου. Ὁ  ἕνας, πλού­σι­ος σέ χρήματα ἀλλά πτωχός σέ αἰσθήμα­τα καί ἀρετές, ζοῦσε μιά πολυτελῆ ζωή καί ἀδι­α­φοροῦσε γιά τόν ἄλλο, τόν τα­λαί­πωρο Λάζαρο, πού πε­ρί­μενε στήν εἴσοδο τοῦ ἀρχοντικοῦ του ὑπομο­νε­τικά γιά νά χορτάσει ἀπό τά ψί­χου­λα πού ἔπεφταν ἀπό τό τραπέζι τοῦ πλουσίου ἰδιοκτή­του. Πτωχός ὡς πρός τά ὑλικά ἀγαθά ὁ Λάζαρος ἀλλά πλούσιος ὡς πρός τά πνευματικά· γιατί ἡ ἔλ­λειψη τῶν ὑλικῶν ἀγα­θῶν τόν ἔκανε νά ἀσκηθεῖ στήν ταπεί­νω­ση καί τήν ὑπακοή, ἀρε­­­­τές πού τοῦ χάρισαν μετά τόν θάνατό του μία θέση «ἐν τοῖς κόλ­ποις τοῦ Ἀβραάμ», σέ ἀντίθεση μέ τή σκλη­ρό­τητα καί τήν ἀκαρδία τοῦ πλουσίου πού μετά τόν θάνατό του βρέθη­κε στόν «τό­πον τῆς βα­σάνου».

Τά παραδείγματα τῶν δύο αὐτῶν ἀνθρώπων τῆς σημερινῆς εὐαγγε­λι­κῆς περικοπῆς μπορεῖ νά εἶναι ἀκραῖα, ὁ Χρι­στός ὅμως τά παρουσιά­ζει ἐπίτηδες γιά νά κι­νήσει τήν προσοχή μας καί νά μᾶς διδάξει αὐτό πού θέλει. Καί αὐτό πού θέλει νά μᾶς διδάξει εἶ­ναι αὐτό πού λέγει ὁ πα­τριάρχης Ἀ­βρα­άμ, ὅ­ταν ὁ πλού­σιος τόν πα­ρακαλεῖ νά στεί­λει στή γῆ τόν Λάζαρο γιά νά εὐαι­σθη­τοποιή­σει μέ τόν λόγο του τούς πέ­ντε ἀδελ­φούς του, ὥστε νά με­τανοή­σουν γιά νά μήν βρε­θοῦν καί αὐτοί στόν ἴδιο τόπο τῆς βα­σάνου καί τῆς κο­λά­σε­ως. «Ἔχουσι Μωϋσέα καί τούς προφήτας· ἀκου­σά­­τω­σαν αὐτῶν». Ἔ­χουν τόν νόμο τοῦ Μω­ϋ­­σέως, λέει ὁ Ἀβραάμ, καί τίς διδασκαλίες τῶν προφητῶν. Ἄς  ἀκού­σουν καί ἄς ἐφαρμό­σουν αὐτό τόν νόμο καί ἀρκεῖ γιά νά ἀντιλη­φθοῦν τί πρέπει νά κά­νουν οἱ ἀδελφοί σου γιά νά μή ὁδηγηθοῦν καί αὐτοί στήν κόλαση.