ΚΥΡΙΑΚΗ Ε´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Μην διώχνουμε τον Χριστό από την ζωή μας.

«Καί ἰδόντες αὐτόν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπό τῶν ὁρίων αὐτῶν» (Ματθ. 8.34).

Τό θαῦμα τῆς θερα­πείας δύο δυστυχισμένων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι βρισκόταν κάτω ἀπό τήν ἐπήρεια τοῦ πο­νηροῦ πνεύματος, περιγράφει ἡ σημερινή εὐ­αγ­γελική περικοπή. Δύο δυστυχισμέ­νων ἀνθρώπων τούς ὁποίους οἱ συνάνθρωποί τους τούς εἶχαν ἐγκαταλείψει ἄσπλαγχνα μό­νους ἔξω ἀπό τήν πόλη τους, στό νε­κρο­τα­φεῖο, καί οἱ ὁποῖοι κατέφυγαν στό ἔ­λεος τοῦ φιλανθρώπου Ἰησοῦ πού διήρ­χετο ἀπό τά μέρη τους.

Καί ἐνῶ ὁ Ἰησοῦς τούς θεράπευσε ἐκ­βά­λοντας ἀπό μέσα τους τό δαιμόνιο πού τούς ταλαιπωροῦσε καί τούς ἀπέδωσε ὑγι­εῖς στίς οἰκογένειές τους καί τούς συν­αν­θρώ­πους τους, ἀντί νά δεχθεῖ τήν εὐχα­ριστία καί τήν εὐγνωμοσύνη τῶν ἀνθρώ­πων, βρέθηκε ἀντιμέτωπος μέ τήν ἀγνω­μο­σύνη καί τήν ἀχαριστία τῶν κατοίκων τῆς πόλεως.

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ Δ´ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ)

«Μανθανέτωσαν δέ καί οἱ ἡμέ­τε­ροι καλῶν ἔργων προΐσθασθαι εἰς τάς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μή ὦσιν ἄκαρποι» (Τιτ. 3.8).

Δύο φορές τονίζει ὁ πρωτοκορυ­φαῖ­ος ἀπόστολος Παῦλος στό ση­με­­ρινό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν ἐπι­στο­λή του πρός τόν μαθητή του, ἐπί­σκοπο Κρήτης Τίτο, τήν ἀνα­γκαι­ότητα τῶν καλῶν ἔργων γιά ὅσους πιστεύουν στόν Θεό. Καί αἰ­τιολογεῖ τήν ἐπιμονή του στό θέ­μα αὐτό λέγοντας ἀφενός ὅτι τά κα­λά ἔργα εἶναι «καλά καί ὠφέ­λιμα τοῖς ἀνθρώποις» καί ἀφετέ­ρου ἐξυπηρετοῦν «τάς ἀναγκαίας χρείας» καί κάνουν τούς ἀνθρώ­πους νά μήν εἶναι ἄκαρποι ἀλλά νά ἔχουν καρπούς καλούς καί ἀγα­θούς.

Η φιλαυτία είναι τελικά μίσος προς τον εαυτό μας.

«Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν» (Ματθ.19,19/22.39. Λουκ.10,27), η οποία συνίσταται στην προς εαυτόν αγάπη ως δημιουργήματος κατ’ εικόνα του Θεού και επομένως σημαίνει ν’ αγαπάς τον εαυτό σου «εν τω Θεώ» και το Θεό εν εαυτώ. Η φιλαυτία-πάθος συνιστά διαστροφή της ενάρετης φιλαυτίας, αποτελεί στροφή στην «ιδίαν» (εμπαθή) αγάπη, δηλαδή στην εγωιστική αγάπη του εαυτού, την αγάπη του πεπτωκότος εγώ, που αποστράφηκε το Θεό και στράφηκε προς τον αισθητό κόσμο, ζώντας από τότε βίο σαρκικό και καθόλου πνευματικό. Για τον τελευταίο λόγο, γενικά η φιλαυτία ορίζεται ως αγάπη ή πάθος για το σώμα και «τας εμπαθείς ροπάς» του.
-------------------------------------------------
Κάτα βάση η φιλαυτία είναι προφανώς συνδεμένη με την ηδονή: είναι αναζήτηση της αισθητής, σαρκικής ηδονής, που αποβαίνει καθοριστική στη διαδικασία της πτώσης του ανθρώπου. Μάλιστα η φιλαυτία συνδέεται με την άγνοια του Θεού η οποία την ενισχύει και αντίστροφα κι η φιλαυτία ενισχύει την άγνοια του Θεού.

Οι Όσιοι Διονύσιος και Μητροφάνης οι Αθωνίτες

Στο Άγιο Όρος, στη σκήτη της Μικρής Αγίας Άννας η γνωστότερη ως Μικραγιάννα, περί τα τέλη του 15ου, αρχές 16ου αιώνα μ.Χ., ζήσανε δυο μεγάλοι φωστήρες και πνευματικοί Πατέρες, Ο Άγιος Διονύσιος «ο Ρήτωρ» και ο υποτακτικός του Άγιος Μητροφάνης ο πνευματικός.

Η Μικραγιάννα, αποτελεί εξάρτημα της Μεγάλης Σκήτης της Αγίας Άννας και βρίσκετε μεταξύ Αγίας Άννας και Κατουνακίων σε βραχώδη κατωφέρεια και με λίγη πράσινη επιφάνεια λόγω του πετρώδους εδάφους. Αποτελείται από δέκα «Καλύβες», κατα την Αγιορείτικη ορολογία, από τις οποίες οι δύο δεν έχουν Ναό.

Σαν αυτή την ακρούλα του Αγίου Όρους κάνε το δωμάτιό σου...

Η ζέστη να ψήνει τον τόπο. Τα τζιτζίκια να "σκάνε". Ελάχιστο νερό, καθόλου φαγητό, ίσως μερικά παξιμάδια. Τόπος απαράκλητος. Κι όμως κάποιες φιγούρες ανθρώπινες κινούνται εκεί στον τόπο. Το μικρό εκκλησάκι του Τιμίου Προδρόμου καθημερινά λειτουργεί. Το βράδυ, τα μικρά φιτιλάκια από τα καντήλια χορεύουν στους ρυθμούς της νήψης, της προσευχής, της χαρμολύπης. Τα ράσα ιδρωμένα από τις μετάνοιες. Τα μάτια κουρασμένα από την αγρυπνία. Τα σώματα σκελετωμένα από την νηστεία. Κι όμως βασιλεύει ειρήνη κι ανάπαυση. Εκεί που η λογική διαλαλεί παράνοια, εκεί έρχεται η Χάρις και κάνει το αφύσικο/το παράλογο/το δύσκολο, φυσικό και λογικό και εύκολο.

Γέροντας Ιωσήφ Ησυχαστής: Χρειάζεται να γνωρίσεις τον εαυτό σου.

Πρώτα απ’ όλα χρειάζεται το «γνώθι σαυτόν». Δηλαδή να γνωρίσεις τον εαυτό σου, ποιος είσαι. Ποιός είσαι στ’ αλήθεια, όχι ποιός νομίζεις εσύ ότι είσαι. Με τη γνώση αυτή γίνεσαι ο σοφότερος των ανθρώπων. Με τέτοια επίγνωση έρχεσαι σε ταπείνωση και παίρνεις χάρη από τον Κύριο. Διαφορετικά αν δεν αποκτήσεις αυτογνωσία, αλλ’ υπολογίζεις μόνο τον κόπο σου, γνώριζε ότι πάντοτε θα βρίσκεσαι μακριά από το δρόμο. Διότι δεν λέει ο Προφήτης· «ίδε, Κύριε, τον κόπον μου», αλλά «ίδε, λέγει, την ταπείνωσίν μου και τον κόπον μου». Ο κόπος είναι για το σώμα, η ταπείνωση για τη ψυχή και πάλι τα δύο μαζί, κόπος και ταπείνωση, για όλον τον άνθρωπο.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Μέριμνες και απαιτήσεις.

«Ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐ­τοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθή­σεται ὑμῖν» (Ματθ. 6.33).

Σέ δύο βασικά θέματα, τά ὁποῖα ἐπηρεάζουν σημαντικά τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν ἡλι­κία καί τήν κοινωνική θέση, ἀνεξάρτητα ἀκόμη καί ἀπό τόν τόπο καί τόν χρόνο στόν ὁποῖο ζεῖ, ἀναφέρεται στό σημερινό εὐαγγε­λι­κό ἀνάγνωσμα ὁ Χριστός. Τό ἕνα εἶναι οἱ μέριμνες καί τό ἄλλο οἱ ἀπαιτήσεις.

Ὁ ἄνθρωπος κατακλύζεται ἀπό μέριμνες, ἀπό σκέψεις πού τόν ἀπα­σχολοῦν πῶς θά κάνει τό ἕνα ἤ τό ἄλλο, πῶς θά ἀντιμετωπίσει τή μία ἤ τήν ἄλλη κατάσταση τῆς καθημερινότητάς του, πῶς θά λύ­σει τά προβλήματά του, πῶς θά ἐξασφαλίσει ὅ,τι τοῦ χρειάζεται γιά τή ζωή του, πῶς θά ἀποκτήσει ἀκόμη περισσότερα.

ΒΙΝΤΕΟ: Οδοιπορικό στα ασκητήρια του γέροντα Ιωσήφ του ησυχαστή

Ένα υπέροχο βίντεο με την πνευματική πορεία του γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή και της συνοδείας του.

Στο βίντεο φαίνονται οι τόποι στους οποίους ασκήτευσε αυτός ο μεγάλος μοναχός ασκητής δίπλα στον οποίο μαθήτευσαν μεγάλοι γέροντες οι οποίοι με την σειρά τους μεταλαμπάδευσαν το ασκητικό φρόνημα του γέροντα Ιωσήφ.

Σημειώνει ο Λ.Α. που δημιούργησε αυτό το βίντεο: Ήταν απλοί άνθρωποι που έδωσαν έναν σκληρό και αδιάκοπο, εκούσιο αγώνα από αγάπη για το Θεό. Ακολούθησαν όλοι τους τη στενή οδό της Αρετής με πίστη, ζήλο και αυταπάρνηση. Έτσι αξιώθηκαν να γευτούν τους γλυκούς καρπούς της επίσκεψεις της Θείας Χάριτος.

Ο γέροντας Ιωσήφ έλεγε: “Οι βίοι των Αγίων είναι σαν καθρέφτης όπου ο καθένας μπορεί να δει τις αδυναμίες του”. Οι βίοι των ασκητών είναι αλάνθαστοι δείκτες που δείχνουν σε όλους εμάς την ορθή πορεία. Η πορεία αυτή όμως έχει δύσκολες ανηφοριές και χρειάζεται θέληση και αγώνας για να τις ανεβείς. Και αγώνας (το λέω αυτό κυρίως για μένα, που βρίσκομαι να λέω πολλά αντί να σιωπώ ταπεινά) είναι οι γενναίες πράξεις που θέλουν αυταπάρνηση και κόπο, κι όχι τα λόγια που λέγονται εύκολα. Γιατί όπως απλά αλλά σοφά έλεγε ο γέροντας Ιωσήφ: “Το να κηρύττεις είναι εύκολο σα να πετάς πέτρες από ένα ψηλό καμπαναριό προς τα κάτω. Το να πράττεις τα κηρυττόμενα είναι τόσο δύσκολο σαν να κουβαλάς τις πέτρες με τα χέρια εκεί πάνω”.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ

Αποφθέγματα Αγίων και γερόντων.

Δαιμόνιο είναι επίσης και η ταπεινολογία. Το λένε και αίσθημα κατωτερότητος. Η αληθινή ταπείνωση δεν μιλάει, δεν λέει ταπεινολογίες, δηλαδή, «είμαι αμαρτωλός, ανάξιος, ελάχιστος πάντων…». Φοβάται ο ταπεινός μήπως με τις ταπεινολογίες πέσει στην κενοδοξία. Η χάρις του Θεού δεν πλησιάζει εδώ. (Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

Οι τρεις μεγάλοι γίγαντες των παθών, όπως τους αποκαλούν οι Πατέρες μας, είναι η φιληδονία, η φιλαργυρία και η φιλοδοξία. Αν αυτοί επικρατήσουν γεννούν άλλους τρεις τυράννους αντάξιούς τους: την αμέλεια, τη λήθη και την άγνοια, που συντρίβουν τις ψυχικές δυνάμεις και το νου. (Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός)

Μακάριος είναι αυτός που αναγκάζει τον εαυτό του να υπομένει τα βάσανα, γιατί μέσω της οδού του θρήνου θα εισέλθει στη Βασιλεία των Ουρανών. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)

Η αρετή θέλει κόπο

Ανηφορίζοντας από τη Γεσθημανή στο όρος των Ελαιών, συναντά κανείς το μοναστήρι του αββά Αβραμίου. Σ’ αυτό το μοναστήρι ηγούμενος ήταν ο αββάς Ιωάννης ο Κυζικηνός. Τον ρωτήσαμε λοιπόν μία μέρα: «Αββά, πώς μπορεί να αποκτήσει κανείς αρετή;»

Και ο Γέροντας απάντησε: «Αν θέλει κανείς να αποκτήσει μία αρετή, δεν μπορεί να την κάνει κτήμα του, αν δεν μισήσει την κακία που είναι ο αντίποδάς της.

Το Προσωπείο μας, δίχως αυτό ποιοί είμαστε;

Δύσκολη η αυτογνωσία. Μας αρέσει η ωραιολογία γύρω από τον εαυτό μας. Θέλουμε να περνάμε για σπουδαίοι. Να φαντάζουμε μεγάλοι. Να είμαστε το κέντρο του κόσμου. προσπαθούμε να ξεγελάσουμε τους άλλους με τα καμώματα του εαυτού μας. Μας αρέσει τελικά να ζούμε μέσα στο ψέμα.

Η διαστροφή μας, έχει κάνει τι φυσιολογικές ανάγκες μας πάθη, γιατί τις εκπληρώνουμε χωρίς ελευθερία...

Ο Πόνος στην Ζωή μας

 Αν φιλοσοφήσουμε λίγο την επίγεια πορεία μας μέσα στην ιστορία θα διαπιστώσουμε ότι κανένας μας δεν μπορεί να αποφύγει σε αυτήν την ζωή τον πόνο.

Μας κατέχει σωματικά αλλά και ψυχικά. Με πόνο μας γεννά η μητέρα μας και συνήθως με πόνο αφήνουμε αυτήν την ζωή. Ο πόνος δεν κάνει καμία διάκριση σε κανέναν, όσο εύκολα μπαίνει στο σπιτάκι, στην ζωή του πτωχού, τόσο εύκολα μπαίνει και στο αρχοντικό του πλουσίου.

Αρρώστιες, φτώχειες, αποτυχίες, δυστυχίες, πειρασμοί, κατατρεγμοί, όλα αυτά κουβαλάνε μέσα τους τον πόνο. Και θα ρωτούσε κανείς αναλογιζόμενος όλα αυτά…

Τελικά τί θέλουμε;

Δύο άντρες πολύ σοβαρά άρρωστοι, ήταν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Στον έναν επιτρέπονταν να μένει καθιστός μία ώρα το απόγευμα γιατί τον βοηθούσε να φύγουν τα υγρά από τους πνεύμονες. Το κρεβάτι του βρισκόταν ακριβώς δίπλα στο παράθυρο του δωματίου. Ο άλλος άντρας έπρεπε να βρίσκεται συνέχεια ξαπλωμένος σε ακινησία
και ένας μεσότοιχος που βρισκόταν μεταξύ των κρεβατιών δεν του επέτρεπε να κοιτάει έξω από το παράθυρο.

ΚΥΡΙΑΚΗ Β´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΑΓ. ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ)

«Ἐάν γάρ μυρίους παιδαγωγούς ἔχητε ἐν Χριστῷ ἀλλ᾽ οὐ πολλούς πα­τέρας· ἐν γάρ Χριστῷ Ἰησοῦ διά τοῦ εὐαγγελίου ἐγώ ὑμᾶς ἐγέννη­σα» (1 Κορ. 4.15).

Στόν ἀπόηχο τῆς ἑορτῆς τῶν πρω­τοκορυφαίων ἀποστόλων ἡ Ἐκκλη­σία μας ἑορ­τάζει σήμερα τή Σύναξη τῶν ἁγίων ἀποστόλων. Τιμᾶ αὐτούς πού κήρυξαν τό εὐαγ­γέλιο σέ ὁλό­κληρο τόν κόσμο, ἀναγέννησαν τούς ἀνθρώπους διά τοῦ ἁγίου βα­πτί­σματος καί τούς ἔκαναν μετό­χους τῆς υἱοθεσίας τοῦ Θεοῦ.

Πα­τέρες πνευματικοί τῶν πιστῶν, λοιπόν, οἱ ἀπόστολοι, πατέρες πνευ­­­ματικοί τῆς Ἐκκλησίας, πατέ­ρες πνευματικοί τοῦ καθενός ἀπό ἐμᾶς πού εἴμαστε μέλη τῆς Ἐκκλη­σίας τοῦ Χριστοῦ, γιατί τό δικό τους ἔργο, τό ἔργο τῆς ἀναγεννήσεως τῶν ψυχῶν μας διά τοῦ εὐαγγελίου συνεχίζεται μέσα στήν Ἐκκλησία ἀπό τότε μέχρι σήμερα καί θά συνε­χί­ζεται μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων.

Συνεχιστές τοῦ ἔργου τῶν ἁγίων ἀποστόλων ἦταν καί εἶναι οἱ πα­τέ­ρες τῆς Ἐκκλησίας, ἦταν καί εἶναι οἱ ἱερεῖς τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἵστανται εἰς τύπον καί τόπον τῶν ἁγίων ἀποστόλων καί ἔχουν κατά ἀποστολική διαδοχή τή χάρη τοῦ παναγίου Πνεύ­ματος πού ἔλαβαν οἱ ἀπόστολοι τήν ἡμέρα τῆς Πεντη­κο­στῆς γιά νά μπορέσουν νά εὐαγ­γε­λι­σθοῦν στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ πάν­τα τά ἔθνη.

Συνεχιστές τοῦ ἔργου τῶν ἁγίων ἀποστόλων οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλη­σίας μας συνεχίζουν ὄχι μόνο νά μᾶς παιδαγωγοῦν ἐν Χριστῷ ἀλλά καί νά μᾶς ἀναγεννοῦν μέ τά ἔργα καί τῆς ζωῆς. Γιατί τά ἔργα καί ἡ ζωή τους ἀποδεικνύουν τήν ἀλή­θεια τῆς πίστεώς μας, ἀποδει­κνύ­ουν τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ, ἀπο­δει­κνύουν τήν πραγμα­τικότητα τῆς θείας Χάριτος, τήν ὁποία ἐκεῖνοι βίω­­σαν, καί τῆς ὁποίας μποροῦμε καί ἐμεῖς μέσω τῆς δικῆς τους ἐμπειρίας νά γίνουμε μέτοχοι.

Καλό είναι που μιλάς γι' Αυτόν. Καλύτερο όμως είναι να μιλάς σ' Αυτόν.

Πότε γονάτισες τελευταία φορά μπροστά στον Κύριο;
Λες ότι έχεις δουλείες, πανεπιστήμιο, οικογένεια και δεν προλαβαίνεις.
Το ξέρω, (παρ' όλα αυτά) μιλάς γι' Αυτόν συχνά στην παρέα σου, σε γνωστούς και φίλους. Αλλά πόσο συχνά μιλάς σ' Αυτόν;
---------------------------------------
Έχουμε αφήσει την προσευχή αδελφοί και γι' αυτό έχουμε γεμίσει με λογισμούς. Πέφτουμε εύκολα στην αμαρτία, ενδίδουμε εύκολα στα πάθη μας. Διότι δεν παραδίδουμε την καρδιά και το νου μας στον Κύριο. Αντιστεκόμαστε με πείσμα.
---------------------------------------

Πριν, κατα την διάρκεια και μετά την εξομολόγηση.

Απέκτησε έναν σταθερό πνευματικό πατέρα.
Πήγαινε στον πνευματικό σου συναισθανόμενος που προσέρχεσαι, ποιον πάς να συναντήσεις. Δεν θα συναντήσεις απλά έναν άνθρωπο αλλά τον ίδιο τον Κύριο. Μην αφήσεις κανέναν να μπει ανάμεσα στον πνευματικό σου και εσένα, ειδικά τον μισόκαλο διάβολο που θέλει να καταστρέψει ή να διαστρέψει την σχέση σας.
--------------------------------------

ΚΥΡΙΑΚΗ Α´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΑΓ. ΠΑΝΤΩΝ)

«Πολλοί δέ ἔσονται πρῶτοι ἔσχα­τοι καί ἔσχατοι πρῶτοι» (Ματθ. 19.30).

Αὐτούς τούς λόγους τοῦ Κυρίου μᾶς ὑπενθύμισε ἡ σημερινή εὐαγ­γε­λική περικοπή τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πάντων, ἡ ζωή τῶν ὁποίων ἀποτελεῖ συγχρόνως τή πε­ριφανέ­στερη καί ἀσφαλέστερη ἐπιβεβαί­ω­σή τους.

Δέν εἶναι ὅμως ἡ μοναδική φο­ρά κατά τήν ὁποία ὁ Χριστός τονίζει στούς μαθητές του ὅτι ἡ ἱε­ράρ­χη­ση τῶν προτεραιο­τή­των καί τῶν ἐπι­λογῶν πού κάνουν οἱ ἄνθρω­ποι εἶναι ἐντελῶς διαφορετική ἀπό τή δική του. Εἶναι ἀπολύτως ἀντί­στρο­φη. Καί αὐ­τός ἀκριβῶς εἶ­ναι ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ὁ Ἰη­σοῦς τό ἐπαναλαμ­βάνει, ἔτσι ὥστε νά μήν ὑπάρχουν πα­ρα­νοήσεις καί παρεξηγήσεις τῶν λόγων του.

Anthony Bloom: Μας σώζει η Αγάπη!

Μερικὲς φορὲς φοβούμαστε ν' ἀκούσουμε προσεκτικὰ κάποιο πρόσωπο, διότι τὸ ν' ἀκούσεις σημαίνει ν' ἀνταποκριθεῖς κι ὄχι μόνο γιὰ ἕνα λεπτὸ ὅσο ἡ καρδιὰ εἶναι συγκινημένη καὶ μὲ μιὰ περαστικὴ σκέψη ἀλλὰ γιὰ πάντα. Μὲ τὸν τρόπο ποὺ ὁ Χριστὸς ἀνταποκρίθηκε στὴν ἀνθρώπινη θλίψη καὶ τὴ φρίκη τῆς στέρησης τοῦ Θεοῦ κι ἔγινε γιὰ πάντα ἄνθρωπος.

Η ερμηνεία των γραμμάτων του Μεγάλου Αγγελικού Σχήματος.

Αυτό είναι το μοναχικό ή αγγελικό σχήμα. Όποιος γίνεται μεγαλόσχημος μοναχός, φορά­ει το σχήμα, που είναι το σύμβολο του δεύ­τερου βαπτίσματος του.

Έχει κεντημένο πάνω του, με κόκκινη κλωστή, το Σταυρό, πάνω στο Γολ­γοθά (που παριστάνεται σαν βάθρο), τη λόγχη και το σπόγγο – σύμβολα του Πάθους του Κυρίου μας. Στην φωτογραφία διακρίνεται και το "πολυσταύρι" το οποίο φοριέται πάνω από το "σχήμα".
Ας δούμε τι συμβολίζουν τα κεντημένα γράμματα πάνω στο μοναχικό σχήμα.

Ο διάβολος δεν μπορεί να αναγκάσει κανέναν από μας να αμαρτήσει.

Τι είναι οι ανθρώπινες νίκες; Τίποτε. Όλες οι ανθρώπινες νίκες, αν δεν νικούν τον θάνατο, είναι ήττες. Τι είναι όλες οι νίκες, τις οποίες πολλοί βασιλιάδες και ισχυροί αυτού του κόσμου, επέτυχαν και επιτυγχάνουν; Τι είναι οι ευρωπαϊκοί πόλεμοι: πρώτος, δεύτερος, τρίτος, δέκατος και πεντηκοστός; Τι είναι; Είναι ήττες, ήττα μετά την ήττα. Δεν είναι νίκες. Οι άνθρωποι σκοτώνουν, επενόησαν τον πόλεμο και τους φόνους σαν μέσο, για να νικήσουν το κακό σ’ αυτόν τον κόσμο.

Μόνο ὁ Θεός καί ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ μποροῦν νά νικήσουν τό κακό σέ αὐτόν τόν κόσμο. Μόνο ὁ Θεός καί ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ μποροῦν νά νικήσουν τόν δημιουργό κάθε κακοῦ καί κάθε ἁμαρτίας, τόν διάβολο. Ὁ Θεός ἔδωσε αὐτές τίς θεῖες δυνάμεις σέ κάθε ἕναν ἀπό ἐμᾶς, γιά νά νικᾶμε καί ἐμεῖς σάν λογικά ἀνθρώπινα ὄντα, σάν λογικά ὄντα τοῦ Θεοῦ, τό κακό· νά νικᾶμε τόν διάβολο μέ τήν δύναμι τοῦ Θεοῦ.

Ἰδού ἡ ἁγία νηστεία, ἰδού ἡ ἁγία προσευχή. Τί εἶναι αὐτές; Αὐτές εἶναι οἱ θεῖες δυνάμεις, τίς ὁποῖες ὁ Κύριος ἄφησε καί ἔδωσε στήν Ἐκκλησία Του, ὥστε ἐμεῖς, κάθε ἕνας ἀπό ἐμᾶς, νά νικοῦμε τόν διάβολο ἐπιγράφοντας σέ ἐμᾶς τούς ἴδιους τήν νίκη, νά νικοῦμε γιά ἐμᾶς τούς ἴδιους. Νά νικοῦμε τήν ἁμαρτία ὄχι χάριν τοῦ ἄλλου, ἀλλά χάριν ἡμῶν τῶν ἰδίων. Διότι, νά ξέρῃς, ἡ κάθε ἁμαρτία σου εἶναι πολεμιστής τοῦ διαβόλου. Κάθε ἁμαρτία πού ἐσύ ἀγαπᾶς, πού κρατᾶς μέσα σου –φανερά ἤ κρυφά, τό ἴδιο κάνει– εἶναι τό δόρυ τοῦ διαβόλου, ἀήττητο φοβερό ὅπλο. Ἀήττητο βέβαια ὅσο δέν ἀποτραβιέσαι ἀπό αὐτήν καί ὅσο δέν νοιώθεις ὅτι ἡ ἁμαρτία πού κάνεις, στήν πραγματικότητα σέ θανατώνει, σέ κάνει νά αὐτοκτονῇς, ὅποια καί ἄν εἶναι ἡ ἁμαρτία. Τό μίσος π.χ., σέ κάνει νά αὐτοκτονῇς. Ὁ θυμός, ἡ σκληροκαρδία, ἡ φιλαργυρία, ὅλα αὐτά εἶναι ὅπλα, φοβερά ὅπλα τοῦ διαβόλου, τά ὁποῖα σοῦ δίνει στά χέρια καί ἐσύ σκοτώνεις τόν ἑαυτό σου.