Κυριακή Ζ' Ματθαίου: Το έλεος του Θεού προσελκύεται με την προσευχή που γίνεται με πίστη.

Ο Χριστός βρίσκεται στην Καπερναούμ, ευλογημένοι μας Χριστιανοί, όπως μας διηγείται η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Προχωρεί σε κάποιο δρόμο, ενώ κόσμος πολύς τόν ακολουθεί. Ανάμεσά τους και δύο τυφλοί. Τον ακολουθούν και μαζί και οι δύο τον παρακαλούν φωνάζοντας: «Ελέησον ημάς υιέ Δαβίδ». Η κραυγή βγαίνει από τα βάθη της ψυχής τους. Είναι γεμάτη αγωνία. Γνωρίζουν, ότι μοναδική γι΄αυτούς ευκαιρία είναι η παρουσία του Χριστού. Πιστεύουν πιά ότι μόνο το έλεος του Θεού θα λύσει το πρόβλημά τους.

Μπορώ να κατανοώ τον άλλον πραγματικά μόνο όταν τον αγαπώ.

Να εισέρχεσαι στο βαθύτερο του άλλου. Να βλέπεις πίσω από τα λόγια του τις σκέψεις του, πίσω από τις πράξεις του την πάλη με τα πάθη του.
-----------------------
Οι περισσότεροι πίσω από μια απρεπή συμπεριφορά θα δούνε έναν αλήτη, έναν άξεστο, έναν αγενή άνθρωπο. Και αυτό είναι λάθος. Πίσω από την συμπεριφορά θα πρέπει να δω τον πόνο του, την αγωνία του, την αδυναμία του, το πρόβλημά του, την απουσία της ειρήνης του. Εάν μείνω στην συμπεριφορά του γίνομαι χειρότερος απ’αυτόν.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Δ’ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Τους αγίους Πατέρες της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου τιμά σήμερα η Εκκλησία μας, ευλογημένοι μας Χριστιανοί. Αυτοί οι άγιοι άνδρες μαζί με άλλους, που συγκρότησαν τις Οικουμενικές Συνόδους υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, ανέπτυξαν το αληθινό νόημα της πίστεως προς τον εν Τριάδι Θεό, μας και άναψαν το παγκοσμίου ακτινοβολίας φώς της Ορθοδοξίας. 

Φαντασιώσεις: Ο αποπροσανατολισμός του νου.

Οι φαντασιώσεις έρχονται στο νου όταν χάνεται η ευγνωμοσύνη γι’ αυτά που έχουμε. Μας καταλαμβάνει το πνεύμα της αχαριστίας και της πλεονεξίας.

------------------------

Ο άνθρωπος που ειρηνεύει σ’αυτά που ο Κύριος επέτρεψε να έχει ή να μην έχει δεν μπαίνει στην διαδικασία να καλλιεργεί φαντασιώσεις.

------------------------

Επίσης οι φαντασιώσεις μας αποδεικνύουν ότι δεν τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας, δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε, δεν έχουμε αποδεχτεί ποιοι είμαστε· γι'αυτό και καταναλώνουμε τους λογισμούς μας με φαντασίες ότι είμαστε κάποιοι σπουδαίοι, ότι είμαστε ωραίοι-ποθητοί, ότι είμαστε πλούσιοι κτλ.

Εξομολόγηση: Λάθος και ορθή προσέγγιση του Μυστηρίου.

Άραγε μετανοούμε ποτέ; Καταλαβαίνουμε ποτέ το μέγεθος της αμαρτίας μας; Συνειδητοποιούμε την ανεπάρκειά μας; Έχουμε γκρεμίσει το αυτοείδωλό μας; Ομολογούμε την αμαρτία μας; Γιατί τελικά εξομολογούμαστε;
-------------------------
Λέγει ο Γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης: “Ο άνθρωπος σπάνια αποκτά πλήρη επίγνωση της κατάντιας του. Κι αν καμια φορά έχουμε κανένα δακρυάκι και λέμε, “εγώ αμαρτωλός είμαι, Χριστέ μου, συγχώρεσέ με”, και τότε ψέματα λέμε. Κάποιος εγωισμός υπάρχει μέσα μας, κάποιο πλήγμα, κάποιο θέλημα, κάποια επιθυμία, κάποια ιδέα, κάποια επιδίωξις, κάποια αποτυχία, κάποια επιτυχία άλλου, κάποια απογοήτευσις· γιαυτό λέμε πως είμαστε αμαρτωλοί ή βγάζουμε δάκρυ, όχι διότι πραγματικά σκεφθήκαμε τον Θεόν”.

Κυριακή Ε' Ματθαίου: Ας κάνουμε την ανησυχία μας, μετάνοια· μόνο έτσι θα γαληνέψουμε.

Πολλοί δεν θέλουν να αναγνωρίσουν την ύπαρξη του πονηρού. Αυτή είναι η τέχνη του και η πονηριά του. Σπέρνει αμφιβολίες στο νου και τις ψυχές των ανθρώπων, κλονίζει την πίστη τους στο Χριστό και την Αγία Γραφή. Κατά συνέπεια μαζί με το διάβολο διαγράφουν και την κόλαση και την πίστη στο Θεό και την Εκκλησία και την ηθική.

Μην προσδίδεις ρόλους στον Θεό και μετά Τον βγάζεις και σκάρτο.

Μην προσδίδεις ρόλους στον Θεό και μετά Τον βγάζεις και σκάρτο.
----------------------------
Δηλαδή τον κάνεις δικαστή και μετά τον βγάζεις κακό δικαστή.
Και έρχεται ο Θεός και σου λέγε, «δεν είμαι δικαστής» και εσύ απαντάς «είσαι, και είσαι κακός δικαστής»· και σου ξαναλέγει ο Θεός «δεν είμαι δικαστής αλλά Πατέρας», μα αυτό δεν μπορείς να το δεχτείς μέσα σου. Δεν μπορείς να δεχτείς ότι ο Θεός αγαπά το ίδιο την Παναγία και τον Διάβολο, δεν μπορείς να δεχτείς μέσα σου ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης “οὐ γὰρ ἔστι προσωποληψία παρὰ τῷ Θεῷ” (Ρωμ.2.11). Επειδή δεν μπορείς να αποδεχτείς την Αγάπη Του ως γεγονός αιώνιο που δεν φθείρει και δεν αλλάζει προσπαθείς να “βαπτίσεις” τον Θεό κάτι που δεν είναι ώστε μετά να Τον βγάλεις σκάρτο.

Κυριακή Δ' Ματθαίου: Η πίστη χωρίς αγάπη δεν ωφελεί.

 Το  Ευαγγελικό ανάγνωσμα της σημερινής Κυριακής, ευλογημένοι μας Χριστιανοί, μας διηγείται το θαύμα της θεραπείας του δούλου του εκατόνταρχου. Από το διάλογο που είχε με τον Κύριον και από τον τρόπο με τον οποίο εκδήλωσε το ενδιαφέρον του για το δούλο του, φαίνεται πολύ καθαρά ότι η ταπείνωση, η αγάπη και η πίστη του, αποτελούν το πολύτιμο τρίπτυχο του ψυχικού του περιεχομένου, με το οποίο διεκρίθη σαν μια εξαιρετική φυσιογνωμία.

Ο εκατόνταρχος ήταν ένας  ανώτερος αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού. Οι Ρωμαίοι βρισκόταν στην Παλαιστίνη ως δυνάμεις κατοχής. Το θαύμα έγινε στην Καπερναούμ, όπου υπηρετούσε ως διοικητής. Θα περίμενε κανείς μια αλαζονική στάση του αξιωματικού, αλλά ο εκατόνταρχος του ευαγγελίου, αποδεικνύεται  ταπεινός σε μεγάλο βαθμό. Δεν θεωρεί τον εαυτό του άξιο να φιλοξενήσει στο σπίτι του το Χριστό. Το θεωρούσε μικρό, πολύ μικρό για να αξιωθεί να φιλοξενήσει τον Κύριο. Και η ομολογία του ήταν πηγαία και αυθόρμητη. Ενώπιον τόσων ανθρώπων παρακαλεί και ικετεύει να χαρίσει ο Κύριος την υγεία στο δούλο του. Ένας άρχοντας παρακαλεί για τον υπηρέτη του. Τι ταπείνωση!

Ο απόστολος των Εθνών, Άγιος Παύλος

Ο μέγας Απόστολος των Εθνών Παύλος δεν ανήκε στη χορεία των δώδεκα Αποστόλων. Δε γνώρισε τον Κύριο όσο ζούσε στη γη, αλλά αποκαλύφτηκε κατόπιν σε αυτόν και κλήθηκε να γίνει απόστολός Του, όντας αυτός πολέμιος της Εκκλησίας.

      Η Εκκλησία μας χαρακτήρισε τον Απόστολο Παύλο ως τον «Πρώτον μετά τον Ένα», δηλαδή τον σημαντικότερο άνδρα επί γης μετά τον Χριστό και ως το «πολύτιμο σκεύος Χριστού». Δίκαια, διότι ο μέγας αυτός Απόστολος προσέφερε στην Εκκλησία του Χριστού τις πιο ανεκτίμητες υπηρεσίες της ιστορίας Της! Αυτός είναι ο ουσιαστικός θεμελιωτής Της στα έθνη, ως τα πέρατα της οικουμένης!

Κυριακή Γ' Ματθαίου: Ας γίνουμε φίλοι του Θεού

Πολλά και σημαντικά είναι τα νοήματα του σημερινού  Ευαγγελικού αναγνώσματος, ευλογημένοι μας Χριστιανοί. Ο Κύριος στην επί του Όρους ομιλία Του, της οποίας ένα μικρό τμήμα είναι η σημερινή περικοπή, χαρακτηρίζει με τη λέξη «μακάριοι» όλους εκείνους που αγωνίζονται να εφαρμόσουν τον τρόπο του ενάρετου χριστιανικού βίου, όπως τον καθόρισε ο Ίδιος.

Οι δικές μας όμως αδυναμίες μας κάνουν να νομίζουμε πολλές φορές, ότι οι ευαγγελικές αλήθειες δεν είναι εφαρμόσιμες. Θα ήταν εκτός πραγματικότητας, άν υποστήριζε κανείς ότι ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκες στη ζωή του. Οι ανάγκες αυτές για να ικανοποιηθούν, απαιτούν και μέριμνες και φροντίδες και αγώνες πολλούς. Χρειάζεται κόπος και ιδρώτα.

Ο ρόλος του πνευματικού στην σχέση ενός ζευγαριού.

Μην κάνετε τον πνευματικό σας νομοθέτη του γάμου σας.
--------------------
Δεν είναι ο ρόλος του πνευματικού να καθορίζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των συζύγων. Όταν το ανδρόγυνο χρειάζεται κάποιον «διαιτητή», τότε δεν υπάρχει ανδρόγυνο αλλά υφίσταται ακόμα άνδρας και γυναίκα.
--------------------
Όταν ο γάμος γίνει ζήτημα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, τότε ο γάμος έχει χάσει κάθε νόημά του. Αν πηγαίνω στον πνευματικό για να με δικαιώσει ή να κατανείμει τα συζυγικά «καθήκοντα» σημαίνει ότι δεν υπάρχει συζυγία, δηλαδή δεν υπάρχει μεταξύ του ζευγαριού συγχώρεση, αλληλοπεριχώρηση και αγάπη. Και φυσικά φέρνει και πνευματικός ευθύνη εάν αποδέχεται αυτόν τον ρόλο ή και τον καλλιεργεί.
--------------------

Πνευματικά Αποφθέγματα

Ο ελεήμων άνθρωπος μοιάζει με τον Θεό. Ο Θεός είναι ελεήμων. Τί λέμε στη Θεία Λειτουργία; «Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις». Αυτός που είναι ελεήμων μοιάζει με τον Θεό και ο Θεός δεν μπορεί να αρνηθεί σ’ αυτόν τη χάρη Του.

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος

Η τύχη του κόσμου μας δεν εξαρτάται από κάποια ισχυρά κράτη ή από κάποιους κοσμικούς που έχουν εξουσία, αλλά από τους ταπεινούς εκείνους, που αγρυπνούν, που νηστεύουν, που προσεύχονται και εν γένει αγωνίζονται υπέρ όλου του κόσμου.

Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός

Κυριακή Β' Ματθαίου: Η πρόσκληση του Θεού χρειάζεται και την δική μας αποδοχή.

Η στιγμή της πρόσκλησης των πρώτων μαθητών του Κυρίου, όπως μας την παρουσιάζει η σημερινή ευαγγελική περικοπή ευλογημένοι μας Χριστιανοί, είναι το προοίμιο του διδασκαλικού έργου Του στη γή. Το ευαγγέλιό Του δεν είναι πρόσκαιρη εξαγγελία και υπόσχεση χωρίς συνέχεια. Είναι αιώνιος λόγος που θα επεκτείνεται στους αιώνες. Χρειάζεται γι αυτό διαδόχους και συνεχιστές του έργου Του. Αυτούς καλεί, λοιπόν, για να καταρτίσει, να τους προπαρασκευάσει και να τους καταστήσει αλιείς ανθρώπων.

Εκεί στη γαλήνη της Τιβεριάδας έκανε την πρώτη Του εμφάνιση ο Χριστός, έκανε την πρώτη Του σπορά και το πρώτο Του ψάρεμα. Την αρχή της διδασκαλίας και το πρώτο Του κάλεσμα. Ευλογημένα και τα δύο. Με το λόγο Του συνταράσσει τις ψυχές των ανθρώπων, αυτών που θα γίνουν μαθητές Του, συνταράσσει τον εσωτερικό τους κόσμο ο οποίος θα γίνει το βάθρο για να στηθεί η Βασιλεία του Θεού. Έτσι έγινε η Τιβεριάδα το ξεκίνημα, έγινε η αρχή και το σύμβολο.

Οι κουβέντες μας να είναι μετρημένες και ταπεινές.

Συνήθως δεν ξέρουμε να κουβεντιάζουμε. Τα λόγια μας, οι συζητήσεις μας, είναι μαχαιριές που σπάζουν τους δεσμούς και σκοτώνουν την αγάπη μας.
-----------------------------
Αντί η κουβέντα μας να γίνει άλλος ένας τρόπος ισχυροποίησης της σχέσης μας, πολλές φορές γίνεται η αιτία να απομακρυνθούμε από τον άλλον.
Και αυτό διότι όταν ανοίγουμε το στόμα μας δείχνουμε τί έχουμε μέσα μας. Και αυτό το "μέσα" έχει αρκετό εγώ ώστε να μην ακούμε τον άλλον, να μην υπολογίζουμε τον άλλον, να προσβάλλουμε τον άλλον.

Εύκολα σκανδαλίζεσαι!

Σκανδαλίζεσαι και κατακρίνεις τους άλλους δικαιολογώντας τον σκανδαλισμό σου, τους λογισμούς σου ως “αναμενόμενους”.
Εύκολα σκανδαλίζεσαι γιατί δεν έχεις δει ποτέ κατάματα την αμαρτία σου, γιατί ποτέ δεν βλέπεις τα λάθη σου.
Υπεραμύνεσαι του δίκιου σου, του ήθους σου, της αρετής σου, της γνώμης σου.
-------------------
Σκανδαλίζεσαι εύκολα με τις ζωές των άλλων. Τους κουνάς επιδεικτικά το δάκτυλο, προς συμμόρφωσή τους.
Μα πώς θα διορθώσεις τα πράγματα; Νομίζεις ότι θα καταφέρεις να πάψεις τα σκάνδαλα με τον σκανδαλισμό σου;

Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης: Δεν χρειάζεται συνέχεια να μιλάμε.

Η εσκεμμένη σιωπή, η προσεγμένη ολιλογία και η απόρριψη της φλυαρίας και του κουτσομπολιού αποτελεί προτίμηση σιγής κι αποφυγή της κουραστικής πολυλογίας, από την οποία συνήθως προέρχονται διάφορα προβλήματα, όπως φιλονικίες, ψυχρότητες και θόρυβοι.

Οι σιωπηλοί άνθρωποι μιλούν με τη σοβαρή σιωπή τους.

Ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός και Θαυματουργός (Σύντομος Βίος)

Άγιος Λουκάς

Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας

Καθηγητής χειρουργικής

1877 - 1961

Ο σταυρός ο διωγμός η θλίψη ο πειρασμός είναι ο κλήρος της Εκκλησίας και του αληθινού Χριστιανού. Δεν υπάρχει ορθόδοξη Εκκλησία που να μην έζησε τον δικό της διωγμό. Αλλά ούτε και υπήρξε άγιος που να μην πέρασε από το δικό του καμίνι των θλίψεων, των διωγμών, των πειρασμών.

Μια συγκλονιστική σταυρική μαρτυρία είναι και αυτής της μορφής του οσίου Λουκά αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας του ιατρού καθηγητού τοπογραφικής ανατομίας και χειρουργικής. Άνθρωπος με σπάνια ταλέντα και πνευματικά χαρίσματα, με εκπληκτική επιστημονική κατάρτιση, διακόνησε τον άνθρωπο ως ποιμένας και γιατρός, με αξιοθαύμαστη αυταπάρνηση και αγάπη.

Κυριακή Αγίων Πάντων: Ο καθένας μας μπορεί να αγιάσει.

Είναι πράγματι πολύ δύσκολος ο δρόμος της αρετής και της αγιότητος, ευλογημένοι μας χριστιανοί, δεν είναι όμως ακατόρθωτος. Ούτε εμείς είμαστε οι πρώτοι που καλούμαστε να τον ακολουθήσουμε. Πολυάριθμα πλήθη Χριστιανών έζησαν πριν από μάς στη παρούσα ζωή, αγωνίσθηκαν, πάλεψαν,  πόνεσαν, αντιμετώπισαν πολλούς κινδύνους, αγάπησαν όμως τον Χριστό και κληρονόμησαν την ουράνια δόξα. Νά και η απόδειξη, οτι σήμερα η Εκκλησία τιμά τή μνήμη του απειραρίθμου πλήθους των Αγίων της. Σήμερα η Εκκλησία τελεί τον θρίαμβο της αγιότητας. Σήμερα στούς ουρανούς οι άγιοί μας, που συγκροτούν τη θριαμβεύουσα Εκκλησία, παρελαύνουν μπροστά μας ντυμένοι τίς λαμπροφόρες στολές τους και μας προσκαλούν να τους αντικρίσουμε σαν τους πλέον σημαντικούς  καρπούς της αγιότητας, στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας - Φιλοθεϊτης: Περί εγωισμού.

 Σήμερα θὰ μιλήσουμε γιὰ τὴν μεγάλη πνευματικὴ ἀσθένεια ποὺ λέγεται ἐγωισμός.

Ὁ ἐγωισμὸς εἶναι ἕνα παράλογο πάθος ποὺ μαστίζει κυριολεκτικὰ ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος· ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πάσχουμε ἀπὸ αὐτὴ τὴ μεγάλη ἀσθένεια. Τὸν ἐγωιστὴν ἄνθρωπον ὁ ἐγωισμὸς τὸν ρεζιλεύει καὶ τὸν θεατρίζει. Αὐτὸν τὸν ἐγωισμὸ καλούμεθα ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ ἀγωνιστοῦμε νὰ τὸν καταπολεμήσουμε, γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπ’ αὐτόν.

Ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος εἶναι ἡ ἐμπαθὴς κατάστασις τῆς ψυχῆς καὶ στὴν κυριολεξία εἶναι ἐγωισμός.

Ὅλα τὰ πάθη, ὅλα τὰ ἁμαρτήματα, ὅλες οἱ πτώσεις, ἔχουν τὴν ἀρχὴ των, τὴν ἀφετηρία των εἰς τὸν ἐγωισμόν. Μεγάλο κακό. Δὲν ἄφηνει τὸν ἄνθρωπο ἥσυχο- τὸν τυρυννεῖ νύχτα - μέρα. Ὅλοι γενικὰ οἱ ἄνθρωποι πάσχουν ἀπὸ αὐτὸ τὸ κακό, καὶ περισσότερον ἀπὸ ὅλους ἐγὼ ὁ ἁμαρτωλός.

Κυριακή της Πεντηκοστής: Χωρίς Άγιο Πνεύμα δεν μπορούμε να ελευθερωθούμε από την σύγχυση και τον σημερινό παραλογισμό.

Ο πρώτος λόγος, ευλογημένοι μας Χριστιανοί, για το Άγιον Πνεύμα γίνεται στην Παλαιά Διαθήκη. Εκτός του ότι ενεφυσήθη στο πρόσωπο του Αδάμ και μετεποίησε το χώμα σε ζωντανή πνευματική ύπαρξη, μεγάλες προφητικές φυσιογνωμίες από την έμπνευσή του, προείπαν τόσα για την γέννηση του Κυρίου. Η δωρεά όμως του Αγίου Πνεύματος με όλη την πληρότητα του πλούτου των χαρισμάτων του αποκαλύπτεται στη νέα εποχή της χάριτος. Η δωρεά αυτή είναι μία από τις μεγαλύτερες επαγγελίες της Καινής Διαθήκης. Και η μεγάλη αυτή υπόσχεση του Κυρίου δεν άργησε να εκπληρωθεί. Ηταν η ημέρα της Πεντηκοστής.