ΚΥΡΙΑΚΗ Δ´ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ: Ο Χριστός ενδιαφέρεται για τον καθένα μας.

«Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω ἵνα ὅταν τα­ρα­χθῇ τό ὕδωρ βάλῃ με εἰς τήν κολυμ­βήθραν» (Ἰωάν. 5.7).

Τά λόγια ἑνός δυστυχισμένου ἀν­θρώπου μᾶς μεταφέρει σήμερα ὁ ἱερός εὐαγγελιστής. Ἑνός ἀν­θρώ­που πού ἐπί τριανταοκτώ χρόνια εἶναι παράλυτος καί περιμένει τή θερα­πεία.

«Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω». Ὁ ἄγ­γελος κατεβαίνει στήν κολυμ­βήθρα καί ἀνακινεῖ τό νερό, ἀλλά ὁ παράλυτος τῆς εὐαγγελικῆς πε­ρι­κο­πῆς δέν ἔχει ποιόν νά τόν ση­κώσει καί νά τόν βάλλει στό νερό. Καί παραμένει παράλυτος καί πε­ριμένει μέχρι τήν ἡμέρα πού περ­νᾶ ἀπό ἐκεῖ ὁ Χριστός καί τοῦ ἀπευ­θύνει τό αἴτημά του. «Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω».

Τά λόγια τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Ἱερου­σαλήμ ἐκφράζουν τόν κοινό πόνο πολλῶν ἀνθρώπων τῆς ση­με­­ρινῆς ἐποχῆς, ἀπέναντι στήν ἀδιαφο­ρία τῶν ἀνθρώπων γιά τόν πλη­σίον τους, ἡ κατάσταση ὅμως τοῦ πα­ρα­λυτικοῦ περιγράφει κάτι ἐξί­σου σοβαρό καί ἀνησυχητικό: τήν κατά­σταση πολλῶν ἀνθρώ­πων τῆς ἐποχῆς μας. Γιατί ἄν ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη καί τεχνολογία μπορεῖ νά βρεῖ κά­ποιες λύσεις γιά νά θεραπεύσει τά προβλήματα ἑνός παραλύτου στό σῶμα, νά τοῦ ἁπαλύνει τόν πόνο καί νά τοῦ προσφέρει τή δυνατό­τη­τα νά κινεῖται, ἀδυνατεῖ νά βοη­θήσει ὅσους εἶναι παρά­λυ­τοι στήν ψυχή. Καί δυστυχῶς, ἀδελφοί μου, στίς ἡμέρες μας εἶναι περισσότεροι ἐκεῖ­­νοι οἱ ἄνθρωποι πού εἶναι πα­ράλυτοι στό σῶμα ἀπό αὐτούς πού εἶναι παράλυτοι στήν ψυχή.

Αιτία της απώλειάς είναι το βόλεμά μας, η καλπέρασή μας, η αμετανοησία μας και όχι επειδή μένουμε στον κόσμο.

Πόσο πονάμε για την Σωτηρία μας;

Πόσο κοπιάζουμε για τον Χριστό μας;

Πόσο ποθούμε το Φως, την Αλήθειας, τον Θεόν;

Δεν υπάρχει αδελφοί μου καλογερική πνευματικότητα ή λαϊκή πνευματικότητα. Υπάρχει η Πατερική πνευματικότητα.

Δεν υπάρχει άλλος Χριστός για τους μοναχούς και άλλους για τους λαϊκούς, άλλος για τους νέους και άλλος για τους γέρους. Ένας είναι ο Χριστός για όλους, ένα είναι το Ευαγγέλιο, η ίδια μετάνοια χρειάζεται σε όλους μας, ο ίδιος ζήλος για άσκηση και κάθαρση από τα πάθη μας.

Μην αμνηστεύουμε την νωθρότητα της ζωής μας επειδή μένουμε μέσα στον κόσμο.

Θα αμάρτανα χειρότερα, εάν Εσύ δεν με κρατούσες...

Όταν βρίσκεσαι πληγωμένος, επειδή έπεσες σε κάποιο αμάρτημα λόγω αδυναμίας σου ή καμιά φορά με την θέλησή σου για κακό σου, μη δειλιάσεις ούτε να ταραχθείς γι' αυτό, αλλά αφού επιστρέψεις αμέσως στο Θεό, μίλησε έτσι:

«Βλέπε, Κύριέ μου, έκανα τέτοια πράγματα σαν τέτοιος που είμαι, ούτε ήταν δυνατό να περίμενες και τίποτα άλλο από εμένα, τον τόσο κακοπροαίρετο και αδύνατο, παρά ξεπεσμό και γκρέμισμα».

Από την άνεση του καναπέ, στον στίβο της ασκήσεως

Ζούμε σε μια εποχή αντι-ασκητική. Ό,τι μελετάμε από τους πατέρες και ακούμε από ομιλίες σχετικά με την άσκηση απομακρυνόμαστε.

Σε μια εποχή που όλα κατευθύνονται από κουμπιά και φωνητικές εντολές νομίζουμε ότι με αυτόν τον τρόπο θα πάμε στην Βασιλεία των Ουρανών.

Μας ελκύουν εύκολοι δρόμοι, άνετα μονοπάτια, ακούραστες διαδρομές και νομίζουμε ότι εκεί είναι ο Χριστός αλλά τελικά εκεί βρίσκεται ένας καθρέφτης που είναι το είδωλο της φιλαυτίας μας. Όταν ακούμε για Γολγοθά, νηστεία, αγρυπνία, για κόπο και αγώνα τα θεωρούμε ακραία ή μοναχικά κατορθώματα. Δυστυχώς έχουμε λάθος θέαση των πραγμάτων περί σωτηρίας.

Να ψάχνεις την Αλήθεια και όχι την ανάπαυση!

Διαπιστώνω για άλλη μια φορά την φοβερή έλλειψη ορθόδοξων κριτηρίων από τους "πιστούς χριστιανούς" που χαρακτηρίζουν έναν κληρικό που αμνηστεύει τις προγαμιαίες σχέσεις ή αφήνει υπονοούμενα ότι "δεν έγινε και τίποτα" εάν ζεις σαρκικά και άσωτα ή προβάλει ως ακραίο τον κανόνα ακοινωνησίας σε ανάλογες περιπτώσεις, ως προοδευτικό και άξιο, ενώ τον πνευματικό που τηρεί τα παραδεδομένα των Θεοφόρων Αγίων Πατέρων μας, που λέγει την αλήθεια στο πνευματικό του τέκνο όσο σκληρή κι αν είναι, που δεν κάνει εκπτώσεις χάριν της ανθρωπαρέσκειας, να χαρακτηρίζεται κληρικός με παρωπίδες, οπισθοδρομικός, συντηρητικός και χριστοταλιμπάν.
-----------------------------------
Είναι πραγματικά λυπηρό οι χριστιανοί να αναπαύονται σε λόγους που νοθεύουν την Αλήθεια.

Τα επιτίμια και η αποχή από την Θεία Κοινωνία.

Οι άνθρωποι οι οποίοι βλέπουν τον Πνευματικό ως δικαστή και όχι ως πατέρα φιλάνθρωπο και εικόνα έμψυχο του φιλάνθρωπου Θεού, νομίζουν ότι τα επιτίμια που βάζει ο Πνευματικός, είναι τιμωρίες ανάλογες με τα αμαρτήματά του .

Στην πραγματικότητα όμως τα επιτίμια είναι πνευματικά φάρμακα που θα βοηθήσουν τον μετανοούντα στη θεραπεία των πνευματικών του πληγών και στην αποφυγή νέων ασθενειών. Λέγει ο ιερός Χρυσόστομος: «Ιατρείον εστιν ενταύθα ού δικαστήριον, ουκ ευθύνας αμαρτημάτων απαιτούν, αλλά συγχώρησιν αμαρτημάτων παρέχον».

Γιατί ο Θεός δεν επεμβαίνει στον κόσμο; Γιατί επιτρέπει την αδικία και την κακία;

Το καταφύγιο τών απίστων, είναι ένα επιχείρημα που διαρκώς ακούμε από αυτούς, σε κάθε μεγάλη καταστροφή όπου πεθαίνουν αθώοι άνθρωποι, κυρίως παιδιά: "Γιατί ο Θεός δεν επεμβαίνει αν υπάρχει; Γιατί αφήνει τόσα παιδιά να πεθαίνουν αβοήθητα καθημερινά;" Και σε αυτό το επιχείρημα, νομίζουν ότι βρήκαν το τέλειο άλλοθι τής άλογης απιστίας τους.

Κακή προαίρεση

Οι άθεοι που κάνουν αυτά τα ερωτήματα, δεν είναι άπιστοι εξ' αιτίας τών ερωτημάτων αυτών. Η απιστία είναι ΕΠΙΛΟΓΗ τής κακής του προαίρεσης. Τα ερωτήματα αυτά τα χρησιμοποιούν μόνο ως ΑΛΛΟΘΙ, για να δικαιολογήσουν την κακή και παράλογη αυτή επιλογή που έκαναν, να θεωρήσουν τον Θεό ανύπαρκτο!

Πώς είναι λοιπόν δυνατόν, να κατηγορεί κάποιος έναν θεό που πιστεύει ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ; Γιατί αν είχαν καλή προαίρεση, θα έβρισκαν τις απαντήσεις, καθώς απαντήσεις ΥΠΑΡΧΟΥΝ! Αλλά δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να τις αναζητήσουν. Οι ερωτήσεις τους για τη "μη επέμβαση τού Θεού", δεν διατυπώνονται ως πραγματικό παράπονο ή έστω απορία, αλλά ως ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ για να καλύψουν την απιστία τους! Χωρίς να ενδιαφέρονται πραγματικά για τις απαντήσεις, αποφάνθηκαν τελεσίδικα ότι ο Θεός δεν υπάρχει, και ως απόδειξη αυτού, παρουσιάζουν τη μη επέμβασή Του στον κόσμο. Και όταν ακόμα ακούσουν την απάντηση, ΘΑ ΤΗΝ ΑΡΝΗΘΟΥΝ ως απλή δικαιολογία, γιατί δεν τους ενδιαφέρει πραγματικά. Θα προτιμήσουν οτιδήποτε αρνητικό και συκοφαντικό εναντίον τού Θεού, παρά την απλή και καθαρή αλήθεια που θα ακούσουν.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ´ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ: Η συνάντηση με τον Χριστό.

«Τολμήσας εἰσῆλθε πρός Πιλᾶτον καί ᾐτήσατο τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ» (Μαρκ. 15.43).

Τρίτη Κυριακή μετά τήν Κυριακή τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καί ἡ ἑορτή τῶν ἁγίων μυροφόρων γυναι­κῶν καί τῶν εὐσχημόνων βουλευτῶν Ἰω­σήφ καί Νικο­δήμου, τήν ὁποία ὅρισε ἡ Ἐκκλησία μας νά ἑορτά­ζεται αὐτή τήν Κυριακή, μᾶς ξαναφέρνει στή μνήμη τίς συγκλονι­στι­κές στιγμές ἐκείνης τῆς ἡμέ­ρας, «τῆς μιᾶς τῶν σαββά­των». Καί μαζί μέ αὐτές μᾶς φέρνει στή μνήμη τίς συγκλο­νι­στικές πρά­ξεις ἐκεί­νων τῶν ἀνθρώπων, γυναι­κῶν καί ἀνδρῶν, πού περιέβαλλαν μέ ὑπέρ­­τατο σεβασμό καί ἀνυπόκριτη ἀγάπη τόν διδάσκαλό τους.

Έφυγες, μα δεν έφυγες.

Μόνο ένας πνευματικός, μόνο ένας ηγούμενος μοναστηριού, μόνο ένας κληρικός, μόνο ένας μοναχός μπορεί να καταλάβει το βάρος του σταυρού σου, τον πόνο σου, την αγωνία σου, τα δάκρυά σου, τον αγώνα σου, την χαρά σου.

Ήσουν άνθρωπος περιζήτητος, άνθρωπος ευλογημένος.

Εγώ σε γνώρισα μόνο μέσα από τα κείμενά σου· μα αυτό είναι αρκετό για να καταλάβω την λεπτότητα του χαρακτήρα σου, την απλότητα των τρόπων σου, την ποιητική ψυχή σου.

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Λόγος ψυχωφελής και θαυμάσιος

Πρέπει να ξέρομε ότι ο άνθρωπος είναι διπλός, δηλαδή από σώμα και ψυχή, και έχει διπλές τις αισθήσεις και διπλές τις αρετές τους. Πέντε αισθήσεις έχει η ψυχή και πέντε το σώμα. Οι ψυχικές αισθήσεις είναι, νους, διάνοια, γνώμη, φαντασία και αίσθηση· οι σοφοί τις ονομάζουν και δυνάμεις. Οι σωματικές αισθήσεις είναι τούτες: όραση, όσφρηση, ακοή, γεύση και αφή.

Γι΄ αυτό και διπλές είναι οι αρετές, διπλές και οι κακίες. Ώστε είναι αναγκαίο να γνωρίζει καθαρά ο κάθε άνθρωπος, πόσες είναι οι ψυχικές αρετές και πόσες οι σωματικές. Και ποια είναι τα ψυχικά πάθη και ποια τα σωματικά.

Ο θάνατος ως νίκη

Ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ πάνω στό Σταυρό δέν εἶναι μία ἀποτυχία πού ἀποκαταστάθηκε κάπως μετά τήν Ἀνάστασή του. Ὁ ἴδιος ὁ θάνατος πάνω στό Σταυρό εἶναι μία νίκη. Νίκη τίνος πράγματος; Μόνο μία ἀπάντηση μπορεῖ νά ὑπάρξει: Ἡ νίκη τῆς ὀδυνώμενης ἀγάπης. «Κραταιά ὡς θάνατος ἀγάπη...ὕδωρ πολύ οὐ δυνήσεται σβέσαι τήν ἀγάπην» (Ἆσμα ᾎσμ. 8, 6-7). Ὁ Σταυρός μᾶς δείχνει μίαν ἀγάπη πού εἶναι δυνατή σάν τό θάνατο, μίαν ἀγάπη ἀκόμη πιό δυνατή.

Μακάριοι οι μη ιδόντες...

Σήμερα, Κυριακή τοῦ Θωμᾶ, -λένε μερικοὶ χαριτολογώντας- «γιορτάζουν οἱ ἄπιστοι». Σίγουρα ἡ κάθε εἴδους ἀπιστία δὲν εἶναι δὰ καὶ ἀρετὴ γιὰ νὰ τὴ χαιρόμαστε καὶ νὰ πολυχρονίζουμε αὐτοὺς ποὺ τὴν ἔχουν. Ὅσο κι ἂν κάποια τροπάρια θεωροῦν «καλὴ» τὴν ἀπιστία τοῦ Θωμᾶ, δὲν παύει νὰ εἶναι ἐλάττωμα. Ἔτσι τὴ χαρακτηρίζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος - ἀναφερόμενος στὸν εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη- λέει: «Κοίτα, πόσο φιλαλήθεις εἶναι οἱ ἀπόστολοι, ποὺ δὲν κρύβουν τὰ ἐλαττώματα οὔτε τὰ δικά τους οὔτε τῶν ἄλλων, ἀλλὰ τὰ καταγράφουν μὲ πολλὴ εἰλικρίνεια».

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης 

τῆς Ἱερᾶς καὶ Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας

πρὸς τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸν 

τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἐπαρχίας.

«Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τόν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου;»

Ἡ ἀπορία τῶν μυροφόρων γυναικῶν, τῶν πιστῶν ἐκείνων καί ἀφοσιωμένων μαθητριῶν τοῦ Κυρίου πού ἀδιαφορώντας γιά τή γνώμη τῶν πολλῶν, ἀδιαφορώντας γιά τίς δυσκολίες καί τούς κινδύνους πού ἐνυπῆρχαν στό ἐγχείρημά τους καί ξεπερνώντας τούςφόβους ἔφθαναν «λίαν πρωΐ τῇ μιᾷ τῶν Σαββάτων...ἐπί τό μνημεῖον» γιά νά προσφέρουν τά μύρα τῆς ἀγάπης τους στόν πεφιλημένο διδάσκαλό τους, δέν ἀπαντᾶται μέ λόγια. Ἀπαντᾶται μέ ἕνα θαῦμα. Μέ ἕνα θαῦμα μοναδικό καί ἀνεπανάληπτο πού ἀποδεικνύει τή δύναμη τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου.

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης 

τῆς Ἱερᾶς καὶ Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας

πρὸς τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸν 

τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἐπαρχίας.

«Ἵνα, καθώς γέγραπται, ὁ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω».

Ἐνώπιον τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου, ἐνώπιον τοῦ Σταυροῦ ἐπί τοῦ ὁποίου κρέμαται χωρίς εἶδος καί χωρίς κάλλος ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος ὑπομένει τήν ἀτιμωτική αὐτή τιμωρία καί τόν θάνατο γιά χάρη τῶν ἀνθρώπων πού ἀποσκίρτησαν ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἔγιναν μέ τή θέλησή τους ὑποχείρια τοῦ διαβόλου διά τῆς ἁμαρτίας, ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος τολμᾶ νά ἐπαναλάβει μία φράση τοῦ προφήτου Ἰερεμίου. «Ὁ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω». Αὐτός πού καυχᾶται, ἄς καυχᾶται δοξάζοντας τόν Θεό.

Μεγάλη Τετάρτη (Μ. Τρίτη βράδυ): Το πιο αγνό άγγιγμα.

Η άβυσσος της αμαρτίας της δεν την εμπόδισε να βγει από το εγώ της.
-------------------------
Αμαρτωλή μα μετανοημένη. Δεν υπολογίζει τίποτα μπροστά στον πόθο της να δοθεί πλέον στον Χριστό. Δεν κοντοστέκεται, δεν δειλιάζει μπροστά στην ντροπή, δεν μετρά το κόστος της υπόληψής της στα μάτια των άλλων. Δεν έχει υπόληψη, δεν έχει κύρος. Δεν θέλει να έχει κύρος. Ξέρει το χάλι της. Αναγνωρίζει το χώμα της. Πάσχει και θέλει λύτρωση.

Δεν αρκεί να συγκινούμε με τον Θεό εάν δεν ζω όπως θέλει ο Θεός.

Μέσα στην Εκκλησία όλα τα αισθήματά μας είναι γνήσια, πρέπει να είναι γνήσια. Και γνήσιο και αληθινό είναι ό,τι συνδέεται με τον Θεό.

Όταν νιώθουμε πληγωμένοι, ξεχασμένοι, πονεμένοι, τις περισσότερες φορές είναι ψεύτικα.

Η συγκίνηση που νιώθουμε δεν είναι από τον Θεό, αλλά από το χάιδεμα που κάνουμε στον εαυτό μας, άλλα μία πρέζα για να νιώσουμε σημαντικοί και συνάμα αδικημένοι.

Τί εορτάζουμε κάθε ημέρα της Μ. Εβδομάδας.

Τι είναι Μεγάλη Εβδομάδα;

Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η εβδομάδα πριν το Πάσχα (από την Κυριακή των Βαϊων το βράδυ μέχρι το Μ. Σάββατο) και ονομάζεται «Μεγάλη», όχι γιατί έχει περισσότερες μέρες ή ώρες από τις άλλες εβδομάδες, αλλά γιατί τα γεγονότα όπου τελούνται και βιώνονται στους Ιερούς Ναούς είναι κοσμοσωτήρια για τον άνθρωπο!

Πώς βιώνεται ο λειτουργικός χρόνος τη Μεγάλη εβδομάδα;

Η Εκκλησία από την μεγάλη της φιλανθρωπία, για να μπορέσουν όσο είναι δυνατόν περισσότεροι πιστοί να συμμετέχουν στις Ακολουθίες, επέτρεψε από την αρχή της Μ. Εβδομάδας, να ψάλλεται ο Όρθρος της επόμενης ημέρας. (π.χ. την Κυριακή των Βαϊων το βράδυ ψάλλεται ο Όρθρος της Μεγάλης Δευτέρας).

Γιατί κάποιοι χριστιανοί εκκλησιάζονται μόνο την Μ. Εβδομάδα; Αρκεί αυτό;

Οι ημέρες της τεσσαρακοστής περνούν. Νηστεία, προσευχή, προσοχή, επιμονή, ιερές ακολουθίες. Όλα συνάδουν ώστε να βγεις μετά από σαράντα ημέρες πιο καθαρός, πιο ιερός, πιο άνθρωπος. Εσύ προσπαθείς. Κάποιες φορές πέφτεις, δεν αντέχεις να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων, δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις στις προσδοκίες Του και όμως πάλι σηκώνεσαι. Σηκώνεσαι πιάνοντας γερά το πετραχήλι του πνευματικού σου. Σηκώνεσαι καθώς παραδέχεσαι την ανεπάρκειά σου, τα λάθη σου, την πτώση σου.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΑΪΩΝ: Οι τρεις προϋποθέσεις για να πλησιάσουμε τον Χριστό.

«Mή φοβοῦ, θύγατερ Σιών, ἰδού ὁ βασι­λεύς σου ἔρχεται, καθήμενος ἐπί πῶ­λον ὄνου».

Ἡ προφητεία ἐπιβεβαιώνεται σήμερα, καθώς ὁ Xριστός εἰσέρχεται στήν Ἱε­­­ρου­σα­­λήμ «ἐπί πῶλον ὄνου». Ἀσυνήθι­στη ἐμ­φάνιση γιά βασιλέα. Ὅμως ὁ Xρι­στός δέν εἶναι σάν τούς ἐγκόσμιους βα­σι­λεῖς καί ἄρχοντες, δέν εἶναι «ἐκ τοῦ κό­σμου τού­του». Θά τό δηλώσει, ἄλλωστε, καί ὁ ἴδιος σέ λίγες ἡμέ­ρες, ἀπαντώ­ντας στήν ἐρώ­τηση τοῦ Πι­λάτου «ἐσύ τί λέγεις γιά τόν ἑαυτό σου;». «Ἡ βα­σιλεία ἡ ἐμή οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου».

Σ' αυτούς που σου χαρίζουν καρφιά, εσύ χάριζε καρδιά.

Είναι εκείνη η στιγμή που ο άλλος θα σου μιλήσει απότομα και απαξιωτικά, που θα σε προσβάλει.
Είναι εκείνη η στιγμή που μέσα σου θα κινηθεί βίαια η καρδιά σου προς τον άλλον διψώντας δικαίωση και εκδίκηση.
Εκείνη λοιπόν την στιγμή δώσε τόπο στην οργή. Δώσε της τόπο μακρυά από την καρδιά σου, από το είναι σου. Εξόρισέ την μακρυά χωρίς να αφήσεις περιθώρια παραμονής και επιστροφής της.
--------------------------------------------
Εκείνη την στιγμή είναι η ευκαιρία σου να σιωπήσεις, να σηκώσεις τον σταυρό αυτόν που ο άλλος σου προσφέρει. Είναι η ευκαιρία σου να συσταυρωθείς με τον Χριστό. Είναι η ευκαιρία σου να συντρίψεις τον εγωισμό σου, την φιλαυτία σου, το αυτοείδωλό σου. Είναι η ευκαιρία σου να καλλιεργήσεις την ταπείνωση και την πραότητα, την ανεξικακία και την συγχωρετικότητα.