Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος: Γιατί υπάρχουν τόσα διαζύγια;

Tι σημαίνει ένα διαζύγιο; Την ανικανότητά μας να αγαπήσουμε. Αυτό βασικά σημαίνει. Όλα τα υπόλοιπα είναι οι δικαιολογίες μας. Την αποτυχία να αγαπηθούμε. Τη λαθεμένη αντίληψη που είχαμε για τον γάμο. Ο γάμος δεν είναι βίος ανθόσπαρτος. [...]

Μελετήστε με προσοχή την ακολουθία του Μυστηρίου [ενν. του γάμου]. Υπάρχει και μεταφρασμένη. Εκεί μέσα λοιπόν υπάρχουν όλα τα στοιχεία και όλες οι προϋποθέσεις που αν τις ζήσεις φθάνεις στην πληρότητα της σχέσης σου. Η Εκκλησία από την αρχή μας δείχνει τον δρόμο: «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός…». Κι εκείνη τη στιγμή με το Ευαγγέλιο κάνει ο ιερέας το σημείου του Σταυρού. Τι σημαίνει αυτό; Τρία πράγματα βασικά.

Ξέρετε, παιδιά μου, για πού ξεκινάτε; Δεν ξεκινάτε για το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Ξεκινάτε για τη Βασιλεία του Θεού. Αυτή είναι η πορεία του γάμου.

Ως περαστικοί, ως ένα χάδι...

Σαν συνέχεια των αγιογραφιών στέκει και μνημονεύει ονόματα κεκοιμημένων και ζωντανών. Το λιγοστό φως του αρκεί. Όσο διαρκεί ο όρθρος αυτός στέκει εκεί και μνημονεύει. Ψελλίζει τα ονόματα που διαβάζει στα μικρά χαρτάκια των προσκυνητών. Κλείνει τα μάτια του και μνημονεύει και από στήθους όσους θυμάται. Όλοι ενώνονται. Σε λίγο όλοι θα γίνουν ένα με τον Χριστό.
-------------------------------------

Έχουμε ως απολογία των αμαρτιών μας τις παραβάσεις των άλλων!

Εγίναμε όλοι ευσεβείς μόνο σ' ένα πράγμα, στο να κατηγορούμε τους άλλους ως ασεβείς. Χρησιμοποιούμε ως δικαστάς μας τους άθεους, ρίχνουμε τα άγια στους σκύλους και πετούμε μπροστά στους χοίρους τα μαργαριτάρια, κοινολογώντας τα ιερά σε αυτιά και ψυχές ασεβών. Εκτελούμε οι τρισάθλιοι ακριβώς τις επιθυμίες των εχθρών μας και δεν ντρεπόμαστε να ζούμε σε πλήρη ανηθικότητα. Ξένοι εντελώς προς την πίστιν μας, σωστοί Μωαβίται και Αμμανίται, οι οποίοι ούτε επιτρέπονταν να πλησιάσουν την Εκκλησία του Κυρίου, ερευνούν και αλωνίζουν μέσα στα αγιώτατά μας. Ανοίξαμε σ' όλους όχι τις πύλες της δικαιοσύνης, αλλά περάσματα εμπαιγμού και αυθαδείας εναντίον αλλήλων κι είναι για μας άριστος, όχι εκείνος που δεν εκστομίζει μάταιο λόγο από φόβο Θεού, άλλα οποίος τύχει να είπει εναντίον του άλλου τις περισσότερες κατηγορίες, είτε ανοιχτά, είτε υπονοούμενα, οποίος δηλαδή δημιουργεί ζητήματα με τη γλώσσα του, ή για να το πούμε πιο σωστά, χύνει σαν φίδι δηλητήριο.

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ 2019

† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης 

τῆς Ἱερᾶς καὶ Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας

ΠΡΟΣ

τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸν τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἐπαρχίας.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, 

«Ἀπόθου φόβον ἅπαντα, ὁ Λυτρωτής τῷ Προδρόμῳ ἔφησεν· ἐμοί δέ πειθάρχει, ὡς Χριστῷ μοι πρόσελθε».

Πρίν ἀπό μερικές ἡμέρες ἑορτάσαμε τό γεγονός τῆς ἄκρας συγκατα­βά­σεως τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο. Εἴδαμε τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ νά κλίνει οὐρανούς καί νά κατέρχεται στή γῆ γιά τή σωτηρία μας. Τόν εἴδαμε νά ἐνδύεται τήν ἀνθρώπινη φύση, νά γεννᾶται ὡς βρέφος καί νά ἀνα­κλί­νε­ται στήν ταπεινή φάτνη τῆς Βηθλέεμ. Καί σήμερα τόν βλέπουμε νά κάνει τό δεύτερο βῆμα τῆς συγκαταβάσεώς του πρός τό πλάσμα του. Νά ἔρχεται στά ρεῖθρα τοῦ Ἰορδάνου, ἐκεῖ ὅπου ὁ Πρόδρομος του, ὁ ἅγιος Ἰωάννης, βάπτιζε τούς ἀνθρώπους πού μετανοοῦσαν μέ τό βάπτισμα τοῦ ὕδατος, γιά νά βαπτισθεῖ καί αὐτός. 

Δέν ἔρχεται νά βαπτισθεῖ ὅπως οἱ ἄνθρωποι, γιατί ὁ Χριστός εἶναι ὡς Θεός ἀναμάρτητος. Ἔρχεται νά βαπτισθεῖ γιά νά προσεγγίσει τό πλάσμα του. Ἔρχεται νά βαπτισθεῖ γιά νά μεταποιήσει τό βάπτισμα τοῦ ὕδατος σέ βάπτισμα ἐν Πνεύματι γιά τόν ἄνθρωπο, γιά νά τό μετατρέψει σέ καθαρτήριο ψυχῆς καί σώματος διά τῆς Χάριτος καί τῆς ἐνεργείας τῆς ὑπερουσίου Τριάδος. Ἔρχεται νά κλίνει τόν αὐχένα ἐνώπιον τοῦ δούλου του καί νά ὑποδείξει στόν ἄνθρωπο τή μόνη ὁδό τῆς σωτηρίας, τήν ὁδό τῆς ταπεινώσεως.

Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ: Βίος – Σταχυολογήματα

Ο Όσιος Σεραφείμ του Σαρωφ

Τρεῖς εἶναι οἱ ἁγιότερες μορφές τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ Βορρᾶ, ὁ ὅσιος Θεοδόσιος τοῦ Κιέβου, ὁ ὅσιος Σέργιος τοῦ Ραντονέζ καὶ ὁ ὅσιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ.

Ὁ ὅσιος Σεραφείμ, νεότερος ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἔζησε τὸν 18ο καὶ 19ο αἰώνα. Γεννήθηκε στὶς 19 Ἰουλίου τοῦ 1759 στὴν πόλη Κούρσκ καὶ ἔμεινε ἐκεῖ ὡς τὸ δεκαεννέα του χρόνια. Στὴν ἡλικία αὐτὴ πῆρε τὴ γενναία ἀπόφαση νὰ ἀφοσιωθεῖ ὁλόψυχα στὸ Θεό καὶ ὁδήγησε τὰ βήματά του στὸ Μοναστήρι τοῦ Σάρωφ.

Στὴ μοναχική του κουρὰ ὀνομάσθηκε Σεραφείμ — προηγουμένως εἶχε τὸ ὄνομα Πρόχορος. Δύο μῆνες ἀργότερα χειροτονήθηκε διάκονος καὶ ὕστερα ἀπ' ἑπτὰ χρόνια, σὲ ἡλικία 34 ἐτῶν, πρεσβύτερος. Ὅταν λειτουργοῦσε, πετοῦσε στὰ οὐράνια. Πολλές φορές ἀξιωνόταν νὰ βλέπει θαυμαστὰ ὁράματα καὶ ν' ἀκούει ἀγγελικές μελωδίες.

31 Αγιογραφίες -Εικονογραφήσεις από την ζωή του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ

Ο Άγιος Σεραφείμ είναι ένας από τους πιο αγαπημένους Αγίους των Ορθοδόξων Σλάβων αδελφών μας, αλλά και από τους πιο γνωστούς Ρώσσους Αγίους. Η χάρη του και τα θαύματά του πολλά. 

Οι Έλληνες Ορθόδοξοι τιμούν ιδιαιτέρως τον Άγιο Σεραφείμ. Ο βίος του και η πολιτεία του είναι θαυμαστή, διαβάζοντας τα πνευματικά παλαίσματα και κατορθώματα του Αγίου διαπιστώνει κανείς το μέγεθος της αγάπης που είχε για τον Χριστό και τον συνάνθρωπο. 

Οι Άγιοι είναι οικουμενικοί, και ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ είναι άλλη μία απόδειξη της οικομενικότητας των Αγίων μας.

Δείτε παρακάτω: 31 Αγιογραφίες -Εικονογραφήσεις  από την ζωή του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ.

Νέα χρονιά, νέα αρχή στην πνευματική μας προσπάθεια.

Πήγαν μερικοί γέροντες στον Αββά Ποιμένα και του είπαν: "Εγκρίνεις, αν δούμε μοναχούς να νυστάζουν στη σύναξη, να τους ξυπνάμε σκουντώντας τους, ώστε να είναι γρηγορούντες στην αγρυπνία"; Και εκείνος τους λέγει: "Αν έβλεπα αδελφό να νυστάζει, θα του έβαζα το κεφάλι του πάνω στα γόνατά μου, για να τον αναπαύσω".
-------------------------
Και πάλι κάποιος τον ρώτησε: "Αν δούμε κάποιον να αμαρτάνει πρέπει να τον ελέγξουμε"; Τους αποκρίνεται ο Αββάς Ποιμένας: "Όσο για μένα, αν χρειαζόταν να περάσω από εκεί και τον έβλεπα να αμαρτάνει, θα τον προσπερνούσα χωρίς να τον ελέγξω".
-------------------------

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΗ: Η ζωή μας ας είναι η μαρτυρία του δι'ημάς γεννηθέντος Χριστού.

(Ματθ. 2.13-23)

«Καί ἀποστείλας ἀνεῖ­λεν πάντας τούς παῖδας τούς ἐν Βηθλεέμ καί ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς».

Κυριακή μετά τή Γέν­νηση τοῦ Χριστοῦ, καί τό εὐαγ­γε­λικό ἀνάγνωσμα μᾶς περι­γρά­φει ἕνα φρικτό καί ἀνόσιο ἔγκλημα, τή σφα­γή τῶν ἀθώων βρε­φῶν τῆς Βηθλεέμ πού παρήγγειλε ὁ Ἡρώ­δης προκειμένου νά θα­να­τώ­σει, ὅπως νόμιζε, ἀνάμεσα σέ αὐτά καί τό βρέ­φος Ἰησοῦ, ἀπό τό ὁποῖο πίστευε ὅτι κιν­δύ­νευε ἡ βα­σιλεία του.

«Φωνή ἐν ῾Ραμά ἠκού­σθη», γιατί ἡ φιλοδοξία καί ἡ ἀνασφάλεια ἑνός ἄρ­­χο­ντος καταδίωκε τόν Χριστό ἀπό τήν πρώ­τη στιγμή τῆς ἐμ­φα­νίσεώς του στή γῆ· καταδίωκε μέ σκληρό­τη­­τα τόν Χριστό πού ἦρ­θε στόν κόσμο ἀπό ἀγάπη· κατα­δίω­κε αὐ­τόν πού ἐπρόκειτο νά δια­κηρύξει ὅτι ἡ βασι­λεία του «οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κό­σμου τούτου».

Πηγαίνεις σε ναούς, διαβάζεις βιβλία, ακούς ομιλίες, όμως προσεύχεσαι;

Καλή είναι η εξωστρέφεια όταν γίνεται προς δόξα του Θεού.

Επειδή όμως συνήθως δεν γίνεται γι'αυτό καλύτερα είναι να υπάρχει εσωστρέφεια. Να εισέλθουμε πλέον στα βάθη της καρδιάς μας και εκεί να κάνουμε ένα στασίδι σιωπής και προσευχής.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι προσευχή.

Πολλές οι ομιλίες που ακούμε, πολλά αυτά που διαβάζουμε. Προσευχή όμως δεν κάνουμε.

Ο δύσπιστος μοναχός

Ένας μοναχός πάλευε με λογισμούς αμφιβολίας, για το αν τα τίμια Δώρα είναι πραγματικά Σώμα και Αίμα Χριστού ή άπλά σύμβολα και τύποι.

Οι άλλοι μοναχοί, όταν ενημερώθηκαν σχετικά, τον κάλεσαν σε μία θεία λειτουργία, στη διάρκεια της όποίας προσεύχονταν όλοι θερμά νά του δείξει ο Θεός με θαύμα την αλήθεια, για νά διώξει τούς λογισμούς της απιστίας.

Μετά την απόλυση, ο αδελφός Αυτός διηγήθηκε στους άλλους τα έξης: «Όταν ο διάκονος ανέβηκε στον άμβωνα για νά διαβάσει το Ευαγγέλιο, είδα ν' ανοίγει ή στέγη της εκκλησίας. Μετά την ευχή της προσκομιδής, είδα να σχίζονται οι ουρανοί και νά κατεβαίνει φωτιά πάνω στα τίμια Δώρα. 'Ύστερα παρουσιάστηκε πλήθος αγγέλων κι ανάμεσά τους ένα Παιδί. Μαζί τους κατέβηκαν άλλα δύο πρόσωπα με ομορφιά απερίγραπτη.

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης: ο κανόνας του πνευματικού δεν λύνεται από κανέναν!

 Ο Άγιος γέροντας 'Ιάκωβος Τσαλίκης (1991) εξομολόγησε κάποτε μία γερόντισσα και της έβαλε κανόνα νά μην κοινωνήσει για τρία χρόνια.

Γιατί δεν κοινωνάς; τη ρώτησε μία μέρα ο ιερέας της ενορίας της. Μου έβαλε κανόνα ο π. 'Ιάκωβος, απάντησε

Εκείνη, και του είπε την αιτία. Όχι γιαγιά, μη στενοχωριέσαι. Αυτός είναι αγράμματος καλόγερος.

Εγώ είμαι μορφωμένος και σόι λύνω τον κανόνα. Νά έρθεις την Κυριακή νά σε κοινωνήσω.

Καθώς όμως πλησίασε ή γιαγιά νά μεταλάβει, ένιωσε στο στόμα της την άγία λαβίδα άδεια και κρύα, δεν κατάλαβε τη γεύση της-θείας Κοινωνίας.

Το θαυμαστό γεγονός επαναλήφθηκε άλλες δύο Κυριακές, όπότε ή γυναίκα ανησύχησε και ξαναπήγε στο γέροντα 'Ιάκωβο.

Ο Χριστός ως άνθρωπος.

Ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος δὲν µποροῦσε νὰ ἔρθει στὸ Θεό, ὁ Θεὸς ἦρθε στὸν ἄνθρωπο, ταυτίζοντας τὸν ἑαυτό του µὲ τὸν ἄνθρωπο µὲ τὸν πιὸ ἄµεσο τρόπο. Ὁ αἰώνιος Λόγος καὶ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἔγινε ἀληθινὸς ἄνθρωπος, ἕνας ἀπὸ ἐµᾶς. Συµµετέχει ἀπόλυτα στὸ κάθε τί ποὺ µᾶς ἀποτελεῖ κι ἔτσι µᾶς δίνει τὴ δυνατότητα νὰ συµµετέχουµε σ’ αὐτὰ ποὺ τὸν ἀποτελοῦν, στὴ θεϊκή του ζωὴ καὶ στὴ δόξα του. Ἔγινε ὅ,τι εἴµαστε γιὰ νὰ µᾶς κάνει ὅ,τι εἶναι αὐτός.

Ο Θεός μας δίδεται ως παιδί και μόνο ως παιδιά μπορούμε κι εμείς να Του δοθούμε.

Του πατρός Αλέξανδρου Σμέμαν-Θεολόγου

«Δι' ημάς γάρ εγεννήθη παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.» Ένας από τους κυριότερους ύμνους των Χριστουγέννων καταλήγει σ'; αυτά τα λόγια, ταυτίζοντας το βρέφος που γεννήθηκε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ με τον «προ αιώνων Θεό».

Ο ύμνος αυτός συνετέθη τον έκτο αιώνα από τον περίφημο Βυζαντινό υμνογράφο Ρωμανό το Μελωδό:

Η Παρθένος σήμερον, τον υπερούσιον τίκτει και η γη το σπήλαιον τω απροσίτω προσάγει άγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι δι'; ημάς γαρ εγεννήθη παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός.

 (Κοντάκιον Χριστουγέννων)

Το παιδί ως Θεός, ο Θεός ως παιδί... Γιατί δημιουργείται αυτή η ζωηρή συγκίνηση την περίοδο των Χριστουγέννων όταν οι άνθρωποι, ακόμη και αυτοί με χλιαρή πίστη ή ακόμη και οι άθεοι, παρατηρούν αυτό το μοναδικό, ασύγκριτο θέαμα της νεαρής μητέρας να κρατά το παιδί στην αγκαλιά της, και γύρω τους οι «Μάγοι οι από Ανατολών», οι ποιμένες, δροσεροί από τη νυχτερινή τους σκοπιά στους αγρούς, τα ζώα, ο ανοιχτός ουρανός, ο αστέρας;

 Γιατί είμαστε τόσο βέβαιοι, αλλά και συνεχώς ανακαλύπτουμε, πώς σ'; αυτόν το θλιβερό πλανήτη μας δεν υπάρχει τίποτε ομορφότερο και πιο χαρμόσυνο απ'; αυτό το θέαμα, που το πέρασμα των αιώνων αποδείχτηκε ανίκανο να ξεριζώσει από τη μνήμη μας; Επιστρέφουμε σ'; αυτό το θέαμα οποτεδήποτε δεν έχουμε άλλο καταφύγιο, οποτεδήποτε έχουμε βάσανα στη ζωή, και αναζητούμε αυτό που θα μάς ελευθερώσει.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ: Από την παρακοή στην υπακοή.

(Ματθ. 1.1-25)

«Τοῦτο δέ ὅλον γέγο­νεν ἵνα πληρωθῇ τό ρη­θέν ὑπό τοῦ Κυρίου διά τοῦ προ­φή­του λέ­γον­τος· ἰδού ἡ παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται υἱόν καί καλέσουσι τό ὄνο­μα αὐτοῦ Ἐμμανου­ήλ».

Κυριακή πρό τῆς Χρι­στοῦ Γεννήσεως καί ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς προ­ε­τοιμάζει γιά τό κοσμο­σω­τήριο γεγονός τῆς θεί­­ας ἐναν­θρωπήσεως μέ τό εὐαγγελικό ἀνά­γνω­σμα, στό ὁποῖο ὁ ἱε­ρός εὐαγγελιστής Μα­τθαῖος περι­γράφει ὅλα ὅσα προ­­η­γή­θηκαν τοῦ ἱε­ροῦ γεγονότος πού θά ἑορτάσου­με.

Ἡ γέννηση τοῦ Χρι­στοῦ ἐντάσσεται στό σχέ­­­διο τῆς θείας οἰκο­νο­­­μίας γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, σχέδιο τό ὁποῖο ὁ Θεός προ­α­ν­ήγ­γειλε ἔμμεσα τήν ἡ­μέ­ρα τῆς ἐξώσεως τῶν πρωτοπλάστων ἀπό τόν παράδεισο τῆς Ἐδέμ, χω­­­ρίς βεβαίως νά προσ­δι­ο­­ρίσει τόν χρόνο πραγ­­­ματοποιήσεώς του. Παρότι ὅμως ὁ Θεός δέν προσδιόρισε τόν χρό­­νο πού θά συνέ­βαι­νε τό μέγα αὐτό θαῦ­μα τῆς ἀπολυτρώσεως τοῦ ἀν­θρώπου, δέν ἔπαυσε νά ἀνανεώνει τήν ἐλ­πίδα τῶν ἀνθρώπων μέ ἀπο­κα­λύψεις στούς ἐκλε­κτούς του δούλους.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ´ ΛΟΥΚΑ: Καλούμαστε να απεκδυθούμε την αμαρτωλή φύση ώστε να ενδυθούμε την κατα Χάρην θεανθρώπινη φύση.

 Αποστολικό ανάγνωσμα: (Κολασ. 3.4-11)

«Ἀπεκδυσάμενοι τόν παλαιόν ἄνθρωπον σύν ταῖς πράξεσιν αὐ­τοῦ καί ἐνδυσάμενοι τόν νέον τόν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνω­σιν τοῦ κτίσαντος αὐτόν».

Κυριακή τῶν Ἁγίων Προπατόρων σήμερα, ἀδελφοί μου, καί ἡ Ἐκ­κλη­­σία μας μᾶς προετοιμάζει γιά τή μεγάλη ἑορτή τῶν Χριστουγέν­νων πού πλησιάζει. Μᾶς προε­τοι­μάζει ὄχι μόνο ἀφιε­ρώνοντας τή σημερινή Κυριακή στή μνήμη τῶν Ἁγίων Προ­πατό­ρων τοῦ Κυρίου, ὄχι μόνο μέ τό εὐ­­αγγελικό ἀνά­γνω­σμα τοῦ μεγά­λου Δείπνου πού ἀκούσαμε σή­με­ρα, ἀλλά καί μέ τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα.

Ποια ψυχή είναι "πτωχή τω πνεύματι";

«Πτωχή τω πνεύματι»(Ματθ. 5, 2) είναι εκείνη η ψυχή, η οποία γνωρίζει καλά τα τραύματά της, όπως επίσης και το σκοτάδι των παθών, που την περικυκλώνει, και ζητά συνεχώς τη λύτρωση από τον Κύριο. Η ψυχή αυτή υπομένει τους κόπους και δεν χαίρεται με κανένα γήινο αγαθό, αλλά αναζητά μόνο τον καλό Γιατρό και έχει πεποίθηση στη θεραπεία Του. Με ποιο τρόπο λοιπόν η τραυματισμένη αυτή ψυχή θα γίνει ωραία και ευπαρουσίαστη και κατάλληλη να ζήσει μαζί με το Χριστό; Πώς αλλιώς, παρά όπως ήταν έτσι που πλάσθηκε εξαρχής και με την σαφή επίγνωση των τραυμάτων της και της φτώχειας της;

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης: Τα τέσσερα πράγματα που σκοτίζουν την ψυχή – Μίσος, εξουδένωση, ζήλεια, γογγυσμός.

Ο άνθρωπος για να έχει πνευματική ζωή, να έχει το φως στη ζωή του, πρέπει να έχει τελεία επικοινωνία με το περιβάλλον του.

Από τη στιγμή που δεν έχει αυτή την απλή, την φυσική, την άνετη εγκατάλειψη και παράδοση του εαυτού του στον άλλον, και επομένως την βίωση του άλλου ως οικείου μέλους, δεν μπορεί να έχει Θεόν. Γι’ αυτό σκοτίζεται η ψυχή, όταν κλονίζεται η σχέση της με τον Θεό.

Μην είσαι τοξικός αλλά φως.

Ξέρετε γιατί έχουν επιτυχία τα social media; Γιατί αρέσουν πολύ σε αυτούς που έχουνε μίσος, κόμπλεξ και μιζέρια στην ζωή τους και θέλουν να την διοχετεύσουν και στους άλλους.
Πάντα το κακό θέλει να αυτοπροβληθεί, να αυτοδιαφημιστεί, να μολύνει όσο πιο πολλούς μπορεί. Σχόλια και μετά σχόλια στα σχόλια και δώσ'του τα σχόλια και οι κατακρίσεις.
--------------------------------
Γι'αυτό και σπάνια θα βρεις ανθρώπους που δεν μένουν στα κακά αυτού του κόσμου, αλλά θα δούνε το καλό· δεν θα μείνουν στο σκοτάδι αλλά θα δούνε το φως και θα παραμείνουν εκεί.
--------------------------------
Είναι σημαντικό νομίζω να μένουμε στα καλά και αυτά να προβάλουμε. Πολλές φορές πέφτουμε στην παγίδα να πολεμούμε το κακό. Και το πολεμούμε με τόση μανία και εμμονή ώστε τελικά μολυνόμαστε και εμείς οι ίδιοι με την βρωμιά, με το σκοτάδι, με την μιζέρια.
--------------------------------

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι´ ΛΟΥΚΑ: Για να ορθωθούμε πνευματικά χρειάζεται να ελευθερωθούμε από τα πάθη μας.

 (Λουκ. 13.10-17)

«Καί ἰδού γυνή πνεῦμα ἔχουσα ἀσθε­νεί­ας ἔτη δέκα καί ὀκτώ καί ἦν συγκύ­πτουσα καί μή δυναμένη ἀνακύψαι εἰς τό παντε­λές».

Ἕνα θαῦμα περιγράφει ἡ σημερινή εὐ­αγ­γελική περικοπή, ἀδελφοί μου, ἕνα θαῦ­μα ἀπό τά πολλά πού ἐπιτέλεσε ὁ Χρι­στός κατά τή διάρκεια τῆς ἐπιγείου ζωῆς του, τήν ὁποία διῆλθε «εὐεργετῶν καί ἰώ­μενος». Περιγρά­φει τή θεραπεία μιᾶς γυ­ναίκας, τήν ὁποία κάποια ἀσθένεια τήν κρατοῦσε γιά δεκαοκτώ χρόνια κυρτωμέ­νη ἔτσι ὥστε νά μή μπορεῖ νά σταθεῖ ὄρθια, νά μή μπορεῖ νά δεῖ τόν κόσμο ἀπό τή φυσιολογική γιά κάθε ἄνθρωπο στάση καί νά βασανίζεται καί νά ταλαιπωρεῖται χωρίς νά μπορεῖ νά βρεῖ τήν ἴαση καί τή θεραπεία. Αὐτή τή γυναίκα πού, παρά τή δυσκολία πού τῆς προξενοῦσε ἡ ἀσθένειά της καί στό βάδισμα ἀκόμη, βρι­σκόταν τό Σάββατο στή συναγωγή γιά νά ἐπιτελέσει τά θρησκευτικά καθήκοντα, νά προσευχηθεῖ στόν Θεό καί νά ἀκούσει τήν ἑρμηνεία τοῦ θείου λόγου, συναντᾶ ὁ Ἰη­σοῦς. Καί μόλις τή βλέπει, χωρίς νά δι­στά­σει οὔτε λεπτό γιά τόν ἀπόηχο πού γνώ­ριζε ὅτι θά δημιουργοῦσε ἡ ἐνέργειά του, κα­θώς οἱ Ἰουδαῖοι ἀναζητοῦσαν ἀφορ­μές γιά νά τόν κατακρίνουν καί νά τόν συκο­φα­ντήσουν, ἀπευθύνεται πρός αὐτήν καί τῆς προσφέρει μέ μιά του φράση τήν ἀ­παλ­­λαγή ἀπό τήν ἀσθένεια· «γύναι, ἀπο­λέ­λυσαι τῆς ἀσθενείας σου».

Άγιος Νείλος ο Ασκητής: Κεφάλαια περί προσευχής

από τη Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών 

Πρόλογος: Την ώρα, που με καίει ο πυρετός και με συνέχει η φλόγωση των ακαθάρτων παθών, με τονώνεις, όπως πάντα, καθώς πιάνω τα θεαγάπητα γράμματά σου παρηγορώντας το νού μου τον κατάκοπο, που σε ό,τι αισχρό περιδιαβάζει. Κι αυτό, γιατί εσύ μακάρια μιμήθηκες το μεγάλο καθηγητή και δάσκαλο. Καθόλου παράδοξο αυτό, γιατί δικό σου μερτικό είναι πάντα τα σπουδαία όπως ήταν του ευλογημένου Ιακώβ. Αφού δηλαδή δούλεψες καλά για χάρη της Ραχήλ και πήρες αντί γι’αυτήν τη Λεία (Γεν.κθ΄ 25), ζητάς τώρα κι εκείνη, που λαχταράς, γιατί ασφαλώς συμπλήρωσες κι αυτής τα εφτά χρόνια.

Εγώ δεν θα μπορούσα ν' αρνηθώ για λόγου μου, πως αν και κόπιασα όλη τη νύχτα, όμως δεν έχω πιάσει τίποτα. Μολοντούτο όταν, μια και μου το 'πες εσύ, πέταξα τα δίχτυα, ψάρεψα πλήθος ψάρια. Δε λέω βέβαια πως είναι μεγάλα, πάντως είναι εκατόν πενήντα τρία (πρβλ. Ιω.κα΄ 11). Και τα ’στειλα μέσ’ στο κοφίνι της αγάπης (αυτό μαρτυρούν τα ισάριθμα κεφάλαια) έχοντας έτσι εκτελέσει την προσταγή σου.