ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ Δ´ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ: Τα καλά έργα είναι τα έργα της εν Χριστώ ζωής.

 

(Τίτ. 3.8-15)

«Μανθανέτωσαν δέ καί οἱ ἡμέτε­ροι καλῶν ἔργων προ­­­ΐ­στασθαι εἰς τάς ἀνα­γ­καίας χρείας, ἵνα μή ὦσιν ἄκαρποι».

Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἡ Ἐκκλησία μας ἑόρτασε τό θαῦμα τῆς ἐπικυρώσεως τοῦ τόμου τῆς Δ´ Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία συνεκλήθη στήν Χαλ­κη­δό­να προκειμένου νά ἀντιμε­τω­πίσει τήν αἵρε­ση τοῦ μο­νο­φυσιτισμοῦ, ἀπό τήν ἁγία μεγαλομάρ­τυρα Εὐφημία.

Καί σήμερα τιμᾶ καί πα­νηγυρίζει τή μνήμη αὐτῶν τῶν 680 ἁγίων Πατέρων τῆς Δ´ Οἰκου­μενι­κῆς Συνό­δου, οἱ ὁποῖοι θείῳ πνεύ­ματι κινούμε­νοι ἐδογμάτι­σαν ὀρ­θο­δόξως καί τεκ­μη­ρίωσαν σαφῶς τό δόγμα τῆς διττῆς καί ἀχω­­ρίστου θείας καί ἀν­θρω­πίνης φύ­σεως τοῦ Χρι­στοῦ, τό ὁποῖο ἀμφισβη­τοῦ­σε ὁ Εὐτυχής καί οἱ ὁμό­­­φρονές του.

Ὑποστήριξαν οἱ ἅγιοι Πα­τέ­ρες τήν ἀλήθεια μέ ἐπι­μονή καί θυσίες καί δί­δα­ξαν τούς πιστούς τό μέγα μυστήριο τῆς θεανθρω­πί­νης φύσεως τοῦ Θεοῦ Λό­γου, προ­­­φυλάσσοντάς τους ἀπό τήν πλά­νη τῶν αἱρετι­κῶν κακοδο­ξιῶν τῶν μο­νο­φυ­σιτῶν.

Ἔτσι ἀπεδείχθησαν οἱ ἅγιοι Πατέρες «προϊστά­με­νοι καλῶν ἔργων» στήν Ἐκ­κλη­σία τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἀκριβῶς προ­τρέπει ὁ ἀπό­στολος Παῦλος τούς χριστιανούς ἀπευθυ­νόμε­νος στό σημερινό ἀποστο­λι­κό ἀνά­γνωσμα στόν μα­θη­τή του, ἐπίσκοπο Κρήτης Τίτο.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΒΕΡΟΙΑΣ ΝΑΟΥΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ

 Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας διαψεύδει κάθε διαρροή στά ΜΜΕ, ἡ ὁποία τόν συνδέει ἄμεσα ἤ ἔμμεσα μέ συμφέροντα διεθνοῦς ἤ ἐγχώριου ἐνδιαφέροντος, σχετικά μέ τή συμφωνία τῶν Πρεσπῶν.

Τό μόνο κίνητρο τῆς συμμετοχῆς τοῦ Μητροπολίτου στά συλλαλητήρια εἶναι ἡ ὑπεράσπιση τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας καί ἡ ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας.

Ὁ,τιδήποτε ἄλλο διαδίδεται εἶναι πλάνη ἤ σκόπιμη προσβολή.

Εἶναι γνωστό ὅτι ὅταν ἡ ἀλήθεια ἐνοχλεῖ καί ὅταν δέν ὑπάρχουν ἐπιχειρήματα, τότε ἐπιστρατεύεται ἡ συκοφαντία. Τότε ἀνακαλύπτονται γεγονότα τοῦ παρελθόντος, διαστρεβλώνονται καί στήνονται σενάρια συνωμοσίας.

Αὐτό συνέβη καί προχθές, μετά τό συλλαλητήριο πού πραγματοποιήθηκε στή Βεργίνα γιά τή Μακεδονία. Οἱ ἀλήθειες πού εἰπώθηκαν ἐκεῖ, ἡ ἀλήθεια τῶν χιλιάδων ἀνθρώπων πού συγκεντρώθηκαν, παρά τήν προηγηθεῖσα ἀνακοίνωση γιά ἀκύρωση τοῦ συλλαλητηρίου ἐξαιτίας τῆς βροχῆς, γιά νά διαμαρτυρηθοῦν γιά τά δίκαιά τους, γιά τά δίκαια τῆς Μακεδονίας πού καταπατῶνται ἀπό τή συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, ἐνόχλησαν ὁρισμένους.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Όλοι έχουμε χαρίσματα τα οποία καλούμαστε να καλλιεργήσουμε.

(Ρωμ. 12.6-14)

«Ἔχοντες δέ χαρίσμα­τα κατά τήν χάριν τήν δο­θεῖσαν ἡμῖν διάφορα …».

Μέ αὐτά τά λόγια προ­σ­παθεῖ νά διδάξει ὁ πρω­­­τοκορυφαῖος ἀπό­στο­λος Παῦλος τούς χρι­στιανούς τῆς Ρώμης δύο μεγάλες ἀλήθειες. Ἡ μία εἶναι ὅτι κάθε ἄν­θρωπος ἔχει διαφο­ρε­τικές ἱκανότητες καί διαφορετικά χαρίσματα ἀπό τόν συνάνθρωπό του, κανένας δέν εἶναι ὅμως χωρίς χαρίσματα καί χωρίς ἱκανότητες.

Ἡ δεύτερη ἀλήθεια εἶ­ναι ὅτι τό ὅ,τι ἔχουμε δέν εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς δικῆς μας προσπα­θεί­ας ἤ τοῦ δικοῦ μας μόχθου, ἀλλά εἶναι χά­ρι­σμα τοῦ Θεοῦ, εἶναι δωρεά τοῦ Θεοῦ πού δέν μᾶς δόθηκε τυχαῖα, ἀλλά μᾶς δόθηκε ἀφε­νός ἀνάλογα μέ τίς δυ­νά­μεις πού ἔχουμε γιά νά τήν καλλιεργήσουμε καί ἀφετέρου προκειμέ­νου μέσω αὐ­τῆς τῆς δω­­ρεᾶς νά ἐπιτύχουμε τόν στόχο καί τόν σκο­πό τῆς ζωῆς μας, νά φθάσουμε δηλαδή στόν Θεό.

Η ευθύνη του πνευματικού πατρός και η ευθύνη του πνευματικού τέκνου.

"Εάν ο πνευματικός δεν είναι έτοιμος να πάει και στην κόλαση για τα πνευματικά του τέκνα τότε δεν είναι καλός πνευματικός".
Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
---------------------
Ο Άγιος εδώ μας υποδεικνύει το μέγεθος της ευθύνης που φέρει ο πνευματικός πατέρας ο οποίος δεν πρέπει να λογαριάζει τίποτα μπροστά στην πνευματική προστασία και ασφάλεια που καλείται να προσφέρει στις ψυχές που εμπιστεύτηκαν το πετραχήλι του.
---------------------

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Ό,τι μας απομακρύνει από τον Χριστό μας οδηγεί στον γκρεμό και στην καταστροφή.

 (Ματθ. 8.28-9.1)

«Καί ἰδόντες αὐτόν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπό τόν ὁρίων αὐ­τῶν».

Ἕνα πολύ γνωστό θαῦμα, τό θαῦ­μα τῆς θεραπείας τῶν δύο δαι­μο­νιζομένων στή χώρα τῶν Γερ­γε­σηνῶν ἀκούσαμε στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνω­σμα. Δέν θά σταθοῦμε ὅμως σέ αὐ­τό, γιατί δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά κατά τήν ὁποία ὁ Χριστός ἐκβάλ­λει δαιμόνια καί θεραπεύει ταλαί­πω­ρους ἀνθρώπους πού βα­σα­νί­ζονται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύ­μα­τα.

Θά σταθοῦμε στήν ἀντίδραση τῶν κατοίκων τῆς πόλεως, ὅταν εἶ­­­δαν τούς χοίρους τους, στούς ὁ­ποίους κατά παραχώρηση τοῦ Χρι­στοῦ εἶχαν εἰσέλθει τά δαι­μό­νια, νά πέφτουν στόν γκρεμό καί νά πνί­γονται στή θάλασσα. Ἐνῶ θά περίμενε κανείς νά τόν εὐ­χα­ρι­στήσουν γιά τή θεραπεία τῶν δύο συμπολιτῶν τους καί νά τόν πα­ρα­καλέσουν νά μείνει στήν πό­λη τους, αὐτοί τοῦ ζητοῦν νά φύ­γει, ὅσο τό δυνατόν μακρύτερα.

ΓΕΝΕΘΛΙΟ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

«Καί ἔσται χαρά σοι καί ἀγαλλία­σις καί πολ­λοί ἐπί τῇ γεννήσει αὐ­τοῦ χαρήσονται» (Λουκ. 1.14).

Τά προφητικά λό­για τοῦ ἀγγέλου πρός τόν εὐσεβῆ ἱε­ρέα Ζαχαρία γιά τόν προφήτη πού ἐπρόκειτο νά γεννηθεῖ ἐπαληθεύονται σήμερα μέ τή γέννηση τοῦ «ἐν γεννη­τοῖς γυναικῶν μεί­­ζονος», τοῦ τιμίου Πρό­δρομου. Γιατί ἡ γέν­­νη­σή του δέν εἶναι αἰτία τῆς χαρᾶς μόνο γιά τούς γονεῖς του, ὅπως εἶναι ἡ γέννηση κάθε παιδιοῦ, ἀλλά γιά ὅ­λους τούς ἀνθρώπους, τούς ὁποί­ους θά προε­τοι­μάσει μέ τήν μετά­νοια γιά τήν ἔλευση τοῦ Σωτῆρος.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Ο λύχνος του σώματος εστίν ο οφθαλμός.

«Ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀ­φθαλ­μός. Ἐάν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁ­πλοῦς ᾖ, ὅλον τό σῶμά σου φω­τεινόν ἔσται» (Ματθ. 6.22).

Ἀπό τό ὄρος τῶν Μακαρισμῶν ἀκού­­ε­ται σήμερα μέ­σα στούς να­ούς μας ἡ φωνή τοῦ Χριστοῦ· «τό λυχνάρι τοῦ σώματος εἶναι τά μάτια· καί ἄν τά μά­τια μας εἶναι καθαρά καί εἰλικρινῆ καί ἄδο­λα, τότε καί ὁλόκληρο τό σῶμα μας θά εἶναι γεμάτο φῶς καί θά ἐκ­πέμπει τό φῶς».

Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού ὁ Χρι­στός ἀναφέρεται στήν ἀναγκαιό­τη­τα τοῦ φω­τός καί στή σημασία τοῦ λύχνου, οὔτε εἶ­ναι ἡ πρώτη φορά κατά τήν ὁποία ὑπο­γραμ­μίζει τή ση­μασία τῶν ὀφθαλμῶν τοῦ ἀν­θρώ­που γιά τήν καθαρό­τητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός μας. Φῶς τοῦ κό­σμου ὁ Χρι­στός, ὅπως τό διακή­ρυξε ἴδιος, ἐπιθυ­μεῖ καί οἱ μαθητές του καί ὅσοι θά πιστεύ­σουν σέ Αὐτόν στούς αἰῶνες νά εἶναι φῶς τοῦ κό­σμου, νά εἶναι φῶς ἀνάμεσα στούς ἀν­θρώπους, νά εἶναι σάν τή λυχνία πού φω­τίζει τόν δρόμο καί τή ζωή τῶν ἀν­θρώ­­πων καί «λάμπει πᾶσιν τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ».

Κανείς δεν ανήκει στην κόλαση.

Ακόμα και οι πιο "κολασμένοι" ανήκουν στην αγκαλιά του Θεού. Και ακριβώς αυτό γίνεται. Ο Θεός όλους τους αγκαλιάζει, όλους τους συγχωρεί μέσα στην άδολη και αιώνια αγάπη Του η οποία δεν εκπίπτει ποτέ, δεν αλλοιώνεται με τίποτα.
--------------------------
Τελικά κόλαση και παράδεισος δεν είναι δύο διαφορετικές καταστάσεις αλλά η ίδια κατάσταση που βιώνεται διαφορετικά. Για τον άνθρωπο που έζησε με μετάνοια και ταπείνωση (παρά τα λάθη και τα παραπτώματά του) η αγκαλιά του Θεού θα βιώνεται ως παράδεισος, για τον άνθρωπο που έζησε αμετανοήτος, εγωιστικά, η αγκαλιά του Θεού θα βιώνεται ως κόλαση. Η ίδια αγκαλιά του ανεξίκακου Κυρίου άλλους θα τους προκαλεί αγαλλίαση άλλους θα τους προκαλεί έλεγχο και ενοχή.

KΥΡIAKH B´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Ο Χριστός δεν σταματά ποτέ να απευθύνει τις προσκλήσεις του.

«Περιπατῶν δέ παρά τήν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδεν δύο ἀδελφούς … καί ἐκά­λεσεν αὐτούς» (Ματθ. 4.18).

Τήν περασμένη Κυριακή, Κυριακή μετά τήν Πεντηκοστή, τή γενέθλιο ἡμέ­ρα τῆς Ἐκκλησίας μας, ἑόρτασαμε τή μνήμη πάντων τῶν Ἁγίων της, ἡ παρουσία τῶν ὁποίων ἀπο­τελεῖ τή λαμπρότερη καί ἐγκυρότερη ἀπόδειξη τῆς ἐπενεργείας τοῦ ἁγίου Πνεύ­μα­τος στόν κόσμο καί τήν Ἐκκλησία. Ἔτσι, μέ τήν Κυριακή τῶν ἁγίων Πάντων ἔκλεισε ἕνας λειτουργικός κύκλος, μέ τή βοήθεια τοῦ ὁποίου ἡ Ἐκκλησία μας σκια­γραφεῖ τήν πορεία της στόν κόσμο καί ταυ­τόχρονα σκιαγραφεῖ καί τήν πορεία τοῦ καθενός ἀπό ἐμᾶς, πού μπορεῖ καί ὀφείλει νά φθάσει μέσα ἀπό τήν Ἐκκλη­σία καί μέ τή χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος στήν ἁγιότητα.

Μητροπολίτης Βεροίας: Αυτό που κερδήθηκε με αίμα δεν μπορεί να ξεπουληθεί με το μελάνι μιας υπογραφής!

ΟΜΙΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΒΕΡΟΙΑΣ, ΝΑΟΥΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ

ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

ΒΕΡΟΙΑ, 6.6.2018

Σᾶς καλωσορίζω στήν σημερινή συγκέντρωση ὅλους ἐσᾶς πού ἤρθατε ἐδῶ στή Βέροια, στήν ἱστορική αὐτή πόλη τῆς ἑλληνικῆς Μακεδονίας μας μέ τό λαμπρό παρελθόν καί τήν ὑπερδισχιλιετῆ ἱστορία.

Ὅλους ἐσᾶς πού συγκεντρωθήκατε ἐδῶ στήν Πλατεία Ὡρολογίου, λίγα μόλις μέτρα ἀπό τό σημεῖο ὅπου διατηρεῖται μέχρι σήμερα τό βῆμα ἀπό τό ὁποῖο κήρυξε γιά πρώτη φορά τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ ὁ ἀπό­στολος Παῦλος στήν ἑλληνική Βέ­ροια καί στήν ἑλληνική γλώσσα.

Σᾶς καλωσορίζω ὅλους ἐσᾶς πού δέν ἀνταποκριθήκατε ἁπλῶς στό κάλε­σμα τοῦ Δήμου τῆς Βεροίας καί τῆς Ἐκκλησίας, πού ἐκφράζουν τήν ἀγω­νία τους γιά τήν κατάληξη τῶν δια­πραγματεύσεων τῆς χώρας μας μέ τό γειτονικό κράτος τῶν Σκοπίων σχε­τικά μέ τό ὄνομά του, ἀλλά ἀκούσατε τή φωνή τῆς καρδιᾶς σας, ἀκούσατε τή φωνή τῆς πατρίδος μας, τῆς Μα­κεδονίας μας, καί ἀνταποκρι­θή­κατε στό δικό της κάλεσμα, καί ἤρθατε ἐδῶ γιά νά ἑνώσoυμε τή φωνή μας μαζί μέ ὅλους ὅσους τήν ἴδια ὥρα σέ ἄλλες πόλεις τῆς Ἑλ­λάδος συγκε­ντρώ­θηκαν γιά νά διαδηλώσουν γιά τόν ἴδιο σκοπό, ὥστε νά ἀκουσθεῖ ἠχηρό τό μήνυμά μας πρός ὅσους διαπραγματεύονται μέ τή γειτονική χώρα ὅτι τό ὄνομά μας, ἡ ταυτότητά μας, ἡ ἱστορία μας δέν εἶναι δια­πραγματεύσιμα.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ: Οι Άγιοι αποτελούν την έμπρακτη απόδειξη της παρουσίας της Χάριτος στην Εκκλησία

«Καί οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διά τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τήν ἐπαγγελίαν … ἵνα μή χωρίς ἡμῶν τελειωθῶσιν» (Ἑβρ. 11.39).

Στόν ἀπόηχο τῆς μεγάλης ἑορτῆς καί γενεθλίου ἡμέρας τῆς Ἐκκλη­σίας τοῦ Χρι­στοῦ, τῆς Πεντηκοστῆς, ὅρισαν οἱ θειότατοι Πατέρες νά τι­μῶνται αὐτήν τήν Κυριακή, τήν πρώ­τη μετά τήν ἑορτή τῆς καθόδου καί ἐπιφοιτήσεως τοῦ Παναγίου Πνεύ­ματος, οἱ ἅγιοι Πάντες, ὅλα δη­λαδή ἐκεῖνα τά πιστά τῆς Ἐκ­κλη­σίας τά ὁποῖα διά τοῦ ἁγίου Πνεύ­ματος «κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγε­λιῶν, ἔφραξαν στόματα λε­όν­των, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυ­να­μώθησαν ἀπό ἀσθενείας, ἐγενή­θη­σαν ἰσχυροί ἐν πολέμῳ» δίνον­τας μέ τούς τρόπους αὐτούς τή μαρ­τυρία τῆς πίστεως στόν Χριστό· ὅλα ἐκεῖνα τά πιστά τέκνα τῆς Ἐκκλη­σίας τά ὁποῖα ἔζησαν «ἐν ὄρεσι καί σπηλαίοις καί ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς» καί ἀγω­νίσθηκαν γιά νά ἀποφύ­γουν «τά πεπυρωμένα βέλη τοῦ πο­νηροῦ τά κατ᾽ αὐτῶν δο­λίως» κινούμενα καί νά ἀνέλθουν τήν οὐρα­νο­δρόμο κλίμακα τῆς ἀσκήσεως καί τῆς ἐγκρα­τείας· ὅλα ἐκεῖνα τά πιστά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας τά ὁποῖα ζῶν­τας μέσα στόν κόσμο καλλιέργησαν τόν σπόρο τοῦ θείου Λόγου καί τόν πολλαπλασίασαν ἀπο­κτῶ­ντας τούς καρπούς τοῦ Παναγίου Πνεύματος.

" Τη ογδόη Κυριακή από του Πάσχα την Αγίαν Πεντηκοστήν εορτάζομεν...."

Αρχιμανδρίτου Θεοφίλου Λεμοντζή Δρ. Θ.

Ιεροκήρυκος της Ι.Μ. Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας

Μετά την Ανάσταση και την Ανάληψη του Ιησού Χριστού, οι μαθητές του Ιησού ήσαν «προσκαρτερούντες ομοθυμαδόν τη προσευχή και τη δεήσει συν γυναιξί και Μαρία τη μητρί του Ιησού και συν τοις αδελφοίς αυτού» (Πραξ. 1,14), στο υπερώον της Ιερουσαλήμ, υπακούοντας στην εντολή του διδασκάλου τους «από  Ιεροσολύμων μη χωρίζεσθαι, αλλά περιμένειν τήν επαγγελίαν του Πατρός» (Πραξ.1, 4). Ο Λουκάς ξαφνιάζει με τη διήγησή του διότι μας λέγει ότι ξαφνικά  ακούστηκε μία δυνατή βροντή στον ουρανό και όλοι είδαν γλώσσες «ωσεί πυρός» οι οποίες εκάθισαν «εφ’ ένα έκαστον αυτών» και «επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος  Αγίου, και ήρξαντο λαλείν ετέραις γλώσσαις καθώς το Πνεύμα εδίδου αυτοίς αποφθέγγεσθαι»(Πραξ. 2, 1 - 4)...
  

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

 «Τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορ­τῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καί ἔκραξεν λέγων· ἐάν τις διψᾷ ἐρχέσθω πρός με καί πινέ­τω» (Ἰωάν. 7.37).

Πεντηκοστή τῶν Ἰουδαίων καί ὁ Ἰη­σοῦς καλεῖ ὅσους διψοῦν νά τόν πλη­σιά­­σουν καί νά πιοῦν ἀπό τό νερό πού τούς προσφέρει. Ἀκατάληπτα ἠχοῦν τά λόγια του ἀκό­μη καί τούς ἴδιους τούς μαθητές του, πού δέν μποροῦν νά ἀντιληφθοῦν τό νόημά τους. Τό ἴδιο ἀκατάληπτα θά φα­νοῦν σέ κάποιους καί τά λόγια τῶν μαθη­τῶν τοῦ Κυ­ρίου, ὅταν τήν ἡμέρα μιᾶς ἄλ­λης Πεντηκοστῆς, καί ἐνῶ οἱ μαθητές ἔ­χουν δεχθεῖ στό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Παναγίου Πνεύματος, «ἤρ­ξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθώς τό πνεῦμα ἐδί­δου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι».

Ψυχική υγεία και Ορθόδοξη πνευματική ζωή

Αρχιμανδρίτου Θεοφίλου Λεμοντζή Δρ. Θ.

                      Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Βεροίας

Θα  ξεκινήσω την εισήγησή μου με μία διαπίστωση. Εάν βγούμε έξω στην κοινωνία και ρωτήσουμε  ποιός είναι ο σκοπός  της χριστιανικής ζωής, της Ορθόδοξης πνευματικής ζωής,  θα λάβουμε πολλές και πολυποίκιλες απαντήσεις. Ορισμένοι θα μας πουν ότι σκοπός είναι διάφορες  θρησκευτικές τελετουργίες, άλλοι θα μας απαντήσουν ότι σκοπός είναι η επίτευξη  μιας καλύτερης μεταθανάτιας ζωής και ορισμένοι θα επισημάνουν ότι σκοπός είναι να κάνει τους ανθρώπους  ηθικούς. Έχω τη γνώμη, από την ποιμαντική μου εμπειρία, ότι λίγοι θα μας απαντήσουν ότι σκοπός είναι η επίτευξη της ψυχικής υγείας, να κάνει τους ανθρώπους χαρούμενους, να βρουν την πληρότητα της ζωής  απαλλαγμένοι από την κατάθλιψη, τις φοβίες, το στρες. Πράγματι,  είναι παράξενο ότι λίγοι θα μας δώσουν  αυτήν την απάντηση αν και μέσα στο ιερό ευαγγέλιο η  χαρά είναι διάχυτη. Είναι αξιοσημείωτο ότι  η λέξη χαρά συναντάται μέσα  στην Καινή Διαθήκη 150 φορές, ενώ το ρήμα χαίρω  65 φορές. Αλλά και οι  λέξεις  ειρήνη και ειρηνεύω συναντώνται συνολικά 90 φορές. Ο ίδιος ο Ιησούς  είχε τονίσει  ότι τα λόγια του και οι πράξεις του έχουν σκοπό ώστε οι άνθρωποι να «ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς» (Ιωαν. 17, 13).  Αλλά και ο Απόστολος Παύλος μάς διδάσκει ότι η Βασιλεία του Θεού, δηλαδή αυτός ο νέος τρόπος ζωής και συμπεριφοράς που φανερώνεται στα λόγια και στις πράξεις του Χριστού, είναι  «δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ» ( Ρωμ.14,17). Ο όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ φώναζε κάθε άνθρωπο με τις λέξεις: «χαρά μου».

Τι είναι η Ορθοδοξία;

Μέσα σ' αὐτήν τήν ἐξέλιξι ὑπάρχει καί ἡ ἀντεπίθεσις τοῦ Δυτικοῦ πολιτισμοῦ; Ὄχι. Δέν εἶναι πολιτισμός ἡ Ὀρθοδοξία, καί ἄς τήν ὀνομάζη ὁ Toynbee Ὀρθόδοξο πολιτισμό. Γιατί; Διότι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἐπιστήμη καί μάλιστα ἰατρική ἐπιστήμη σύμφωνα μέ τά σημερινά κριτήρια. Ὄχι πολιτισμός. Δέν εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία πολιτικό ἤ κοινωνικό σύστημα. Διότι ἀναφέρεται στήν προσωπική σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδή στήν σωτηρία τῆς ψυχῆς του. Ἡ Ὀρθοδοξία βασίζεται σ' αὐτά τά δύο: Στό «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο» καί στό «ἐν τῷ Ἅδῃ οὐκ ἔστι μετάνοια». Βέβαια μέσα στήν Ὀρθοδοξία ὑπάρχουν προϋποθέσεις γιά νά δημιουργήση πολιτισμό. Ὅμως ἡ Ὀρθοδοξία δέν εἶναι πολιτισμός. Ἀλλά ἡ Ὀρθοδοξία δέν εἶναι οὔτε θρησκεία. Δέν εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία μία θρησκεία ὅπως ὅλες οἱ ἄλλες θρησκεῖες. Ἡ Ὀρθοδοξία ξεχωρίζει ἀπό ἕνα μοναδικό φαινόμενο, πού δέν ὑπάρχει στίς ἄλλες θρησκεῖες. Αὐτό εἶναι ἀνθρωπολογικό καί θεραπευτικό. Σ' αὐτό διαφέρει. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι μία θεραπευτική ἀγωγή πού θεραπεύει τήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ´ ΤΩΝ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ: Τις αποφάσεις των Θεοφόρων Πατέρων καλούμαστε κι εμείς να εφαρμόσουμε σήμερα.

«Ἐγώ σέ ἐδόξασα ἐπί τῆς γῆς· τό ἔργον ἐτελείωσα ὅ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω» (Ἰωάν. 17.4).

Τελευταία Κυριακή πρίν ἀπό τή με­γάλη ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς, καί ἡ Ἐκκλησία μας μνημονεύει τῶν τριακοσίων δέκα καί ὀκτώ ὁσίων καί θεοφόρων Πατέρων τῆς Α´ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τῶν πατέρων ἐκείνων πού ἀγωνίσθηκαν καί ὑπερεμά­χη­σαν τῆς θεότητος τοῦ δευ­τέ­ρου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριά­δος, τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ.

Καί τιμῶντας τή μνήμη τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὅρισε ἡ Ἐκκλη­σία μας νά διαβάζεται ὡς εὐ­αγ­γελικό ἀνάγνωσμα ἕνα ἀπόσπα­σμα ἀπό τήν ἀρχιερατική προ­σευχή τοῦ Κυρίου, ἀπό τήν προ­σευχή δηλαδή πού ἀπηύθυνε πρός τόν Θεό λίγο πρίν ἀπό τό Πάθος του.

Σέ μία φράση αὐτοῦ τοῦ εὐαγ­γελικοῦ ἀναγνώσματος θά ἤθε­λα νά σταθῶ καί ἐγώ σήμερα. Στή φράση μέ τήν ὁποία ὁ Χριστός διαβεβαιώνει τόν Πατέρα του ὅτι τόν δόξασε ἐπί τῆς γῆς καί ὁλοκλήρωσε τό ἔργο τό ὁποῖο τοῦ ἀνέθεσε. «Ἐγώ σέ ἐδόξασα ἐπί τῆς γῆς· τό ἔργον ἐτελείωσα ὅ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω».

Ὁ Θεός, ἀσφα­λῶς, δέν ἔχει ἀνά­γκη τή διαβεβαίωση τοῦ Ἰη­σοῦ, ἀφενός διότι ὡς πα­ντο­­γνώ­στης καί ὡς ἕνα ἀπό τά πρό­σωπα τῆς ἁγίας Τριάδος πού βρίσκεται ἀδιάρ­ρη­κτα ἑνω­μένο καί σέ διαρ­­κῆ κοινω­νία μέ τά ἄλλα δύο, τόν Υἱό καί Λόγο του καί τό Πα­νάγιο Πνεῦμα, γνωρίζει τό ἔργο τοῦ Ἰη­σοῦ, καί ἀφετέρου, γιατί δέν ὑπῆρχε περίπτωση ὁ Χριστός νά μήν ὁλοκληρώσει τήν ἀποστολή γιά τήν ὁποία ἦρθε στόν κόσμο.

Πάρε τον σταυρό σου κι άσε τους αδελφούς σου ήσυχους.

Δεν είναι ρόλος της Εκκλησίας να δημιουργεί ενοχές στους ανθρώπους και να τους εκφοβίζει με τιμωρίες. Η Εκκλησία ελευθερώνει τους ανθρώπους από τον φόβο προσφέροντας την εν Χριστώ χαρά. Η εμμονή κάποιων "εκκλησιαστικών ανθρώπων" να προβάλουν τον φόβο της αμαρτίας δεν οδηγεί τους ανθρώπους μακρυά από την αμαρτία. Αντιθέτως τους οδηγεί σε μια ενοχική προσέγγιση της ίδιας της ζωής, η οποία -να μου επιτραπεί να πω- είναι μια ύβρις προς τον Θεό. Ο Θεός μας, μας έδωσε την ζωή για να την χαρούμε μαζί Του και όχι να την ευνουχίσουμε στο βωμό του ηθικισμού και καθωσπρεπισμού που θεοποιούνται μέσα στην θρησκοληψία κάποιων "ευσεβών" κάνοντας τους ανθρώπους κομπλεξικούς.
------------------------
Η Εκκλησία ελευθερώνει τους βασανισμένους από την απελπισία τους, θεραπεύει τους πληγωμένους, αγκαλιάζει τους πονεμένους...όχι βεβαίως κάνοντας υποχωρήσεις σε θέματα πίστεως αλλά έχοντας πνεύμα συγχώρεσης και συγκατάβασης. Η Εκκλησία φυσικά και δεν αμνηστεύει την αμαρτία αλλά αγκαλιάζει τον αμαρτωλό όταν αυτός αποφασίσει να μετανοήσει. Ακόμα όμως κι αν δεν μετανοήσει η Εκκλησία δεν τον αποπαίρνει, δεν του κλείνει την πόρτα, δεν τον βλέπει απαξιωτικά αλλά του χαμογελά με βλέμμα πράο και ήρεμο, προτρέποντάς τον -χωρίς να βιάζει την ελευθερία του- να έρθει στο χώρο Της και να δει περί τίνος πρόκειται, "έρχου και είδε".

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ: Ο Χριστός γίνεται ορατός σ'αυτούς που έχουνε καλή προαίρεση.

«Σύ πιστεύεις εἰς τόν υἱόν τοῦ Θεοῦ; ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καί εἶπεν· καί τίς ἐστιν, Κύριε, ἵνα πιστεύσω εἰς αὐτόν;» (Ἰωάν. 9.35-36).

Ἕνα θαῦμα μᾶς παρουσίασε ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, τό θαῦμα τῆς θεραπείας ἑνός ἐκ γενετῆς τυφλοῦ πού ἐπιτέλεσε ὁ Κύριος. Ἕνα θαῦμα πού συνοδεύεται ἀπό τέσσερις δια­φορετικούς διαλόγους.

Ὁ πρῶτος διάλογος εἶναι ἀνάμεσα στούς μαθητές καί τόν Χριστό γιά τήν αἰτία τῆς ἀσθενείας. Ὁ δεύτερος ἀνά­με­σα στόν πρώην τυφλό καί στούς Φαρι­σαίους γιά τόν τρόπο τῆς θεραπείας. Ὁ τρίτος ἀνάμεσα στούς γονεῖς τοῦ πρώην τυφλοῦ καί τούς Φαρισαίους πού ἐπι­διώ­κουν νά βροῦν τρόπο γιά νά κατη­γορήσουν τόν αἴτιο τοῦ θαύματος, τόν Χριστό, καί ὁ τέταρτος ἀνάμεσα στόν Χριστό καί τόν ἰαθέντα τυφλό.

Κανείς δεν μπορεί να μας βλάψει.

Κανείς δεν μπορεί να μας βλάψει ουσιαστικά εκτός από τον εαυτό μας.
---------------------
Μην φοβάστε, είπε ο Χριστός, αυτούς που μπορούν να σας βλάψουν στο σώμα, δηλαδή να σας σκοτώσουν. Να φοβάστε αυτούς που μπορούν να σας βλάψουν στην ψυχή. Όμως για να μας βλάψει κάποιος στην ψυχή θα πρέπει πρώτα εμείς να του το επιτρέψουμε, αλλιώς κανείς δεν μπορεί να μας αλλοιώσει, να μας φθείρει την πίστη, τον Θείο ζήλο. Κανείς δεν μπορεί -εάν δεν το επιτρέψουμε εμείς- να μας ζημιώσει πνευματικά παρα μόνο εάν εμείς δώσουμε την συγκατάθεσή μας.
---------------------
Οι άλλοι μπορούν να μας βλάψουν στο ποσοστό που εμείς είμαστε δεσμευμένοι με τον κόσμο τούτο. Όσο πιο πολύ είμαι δέσμιος κάποιων πραγμάτων τόσο πιο πολύ αισθάνομαι ότι με βλάπτει κάποιος που μου τα στερεί. Βλέπετε τους μάρτυρες; τους τάζανε "τον ουρανό και τ'άστρα", για να τους δελεάσουν και να αρνηθούν τον Χριστό όμως αυτοί ήταν ελεύθεροι από κάθε τι επίγειο και κοσμικό· γι'αυτό και μένανε σταθερή στην πίστη τους έως θανάτου.

Πριν ανοίξεις το στόμα σου, προσευχήσου, για να μην κατακρίνεις.

Αρκετοί είν' αυτοί που τους αρέσει να κρίνουν την Εκκλησία και να υπογραμμίζουν διάφορες αδυναμίες του κλήρου (των παπάδων). Στο παρόν δε γίνεται λόγος γι' αυτούς που κρίνοντας την Εκκλησία, τοποθετούν τους εαυτούς τους έξω απ' αυτήν: έχουμε άλλωστε Δημοκρατία κι ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει αυτό που πιστεύει.

Καλό βέβαια θα ήταν, όσοι ασκούν κριτική -όχι μόνο στην Εκκλησία αλλά στα πάντα- να γνωρίζουν τα θέματα απ' την καλή κι απ' την ανάποδη ώστε η θέση τους να έχει μια κάποια βαρύτητα.

Λόγος όμως γίνεται για 'κεινους που κρίνουν κι επικρίνουν τοποθετώντας συνάμα τους εαυτούς τους μες την Εκκλησία. Αυτούς δηλαδή που έρχονται στην Εκκλησία, που κοινωνούν, που έχουν μυστηριακή ζωή κι αγαπούν την Εκκλησία και το έργο της.