Αββάς Μωυσής:" Όλος ο αγώνας πρέπει να αποβλέπει στο να μην κρίνουμε κανέναν".

Κάποιος αδελφός της Σκήτης έσφαλε. Έγινε συγκέντρωση στην οποία κάλεσαν τον αββά Μωυσή αλλ’αυτός δεν θέλησε να πάει. Του παρήγγειλε τότε ο πρεσβύτερος: «Έλα, γιατί σε περιμένουν όλοι». Κι εκείνος σηκώθηκε και πήγε κρατώντας στην πλάτη ένα καλάθι τρύπιο που το γέμισε με άμμο. Οι Πατέρες που βγήκαν να τον προϋπαντήσουν του λένε: «Τι είναι αυτό, πάτερ;» «Οι αμαρτίες μου ―απαντά ο Γέροντας― που κυλούν και πέφτουν πίσω μου και δεν τις βλέπω και ήλθα εγώ σήμερα να κρίνω τα σφάλματα άλλου». Όταν τ’ άκουσαν αυτά οι Πατέρες, δεν είπαν τίποτε εναντίον του αδελφού αλλά τον συγχώρεσαν...

Είπε επίσης: «Όλος ο αγώνας πρέπει να αποβλέπει στο να μην κρίνουμε τον πλησίον. Γιατί όταν το χέρι του Κυρίου φόνευσε όλα τα πρωτότοκα στη χώρα της Αιγύπτου, δεν έμεινε σπίτι που να μην είχε νεκρό (Έξ. 12,29-30)». Τον ρωτάει ο αδελφός: «Τι σημαίνουν τα λόγια αυτά;» «Σημαίνουν―είπε ο Γέροντας―ότι, εάν όλα εκείνα που μας εμποδίζουν μας αφήσουν να δούμε τις αμαρτίες μας, δεν θα βλέπουμε τις αμαρτίες του πλησίον. Άλλωστε είναι ανοησία, ενώ εχει δικό του νεκρό ο άνθρωπος, να τον αφήσει και να πάει να κλάψει το νεκρό του πλησίον.

Κυριακή του Θωμά: Η πίστη είναι κυρίως βίωμα.

Εδώ και μία εβδομάδα στη ζωή της Εκκλησίας μας, ευλογημένοι μας Χριστιανοί, κυριαρχεί το μοναδικό, ανυπέρβλητο και σωτήριο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού! Τα πάντα λαμπροφορούν προκειμένου να τιμήσουν την μεγάλη αυτή εορτή. Οι
λειτουργικοί ύμνοι αντηχούν την δόξα του Αναστημένου Χριστού. Τα
ιερατικά άμφια αποτυπώνουν με τα λαμπρά χρώματά τους τη χαρά που υπάρχει
στην ψυχή μας. Η ανθρωπότητα απολαμβάνει το δώρο της ζωής μέσα από την
Ανάσταση του Κυρίου! Θα περίμενε κανείς ότι αυτό το συγκλονιστικό
 γεγονός θα είχε διαλύσει κάθε ίχνος αμφιβολίας και απιστίας από τις
 καρδιές των ανθρώπων. Κι όμως όπως φαίνεται και από την σημερινή 
Ευαγγελική περικοπή, οι άνθρωποι δεν έπαψαν στιγμή να απιστούν και να
αμφιβάλλουν, ακόμα και εκείνοι που έζησαν ιστορικά το γεγονός της
 Αναστάσεως. Η διήγηση σήμερα του Ευαγγελίου Κυριακή του Αντίπασχα ή του
Θωμά όπως λέγεται είναι χαρακτηριστική.

Αγάπη και Ελευθερία

 

Πρόσωπο είναι το ον εν κοινωνία και πρόσωπα γινόμαστε μέσα στην Εκκλησία.

Όταν ο Καλός Ποιμένας καλεί τα δικά του πρόβατα με τ΄ όνομά τους και τα οδηγεί, η κλήση αυτή αποτελεί είσοδο σε μια ζωή κοινωνίας. Ένα όνομα, δοσμένο σε εκατομμύρια ανθρώπους, αποκτά συγχρόνως και μοναδικότητα, καθώς ένας μοναδικός άνθρωπος καλείται μέσω αυτού, όχι μόνο ΣΤΗΝ Εκκλησία αλλά και ΣΕ Εκκλησία. Ο καθένας είναι ένα όνομα, μοναδικό, το οποίο ανακεφαλαιώνει το όλον.

Η Εκκλησία είναι κοινωνία ολοκληρωμένων υπάρξεων και όχι μάζα, αποτελούμενη από κομμάτια. Το πρόσωπο είναι η εικόνα του Θεού που υπάρχει μέσα μας. Αυτό ακριβώς διαφοροποιεί την Εκκλησία ως κοινωνία προσώπων από την κοινωνία των προσωπείων. Η κοινωνία των προσωπείων είναι το σύνολο των ειδώλων, το σύνολο των αποσπασματικών υπάρξεων, το σύνολο των μοναχικών ατόμων και γι΄ αυτό, το σύνολο των ψευδών εαυτών.