Συμβουλές Αγίων και Γερόντων

Η ορθοδοξία είναι άσκηση και ζωή γι' αυτό και μονάχα διά της ασκήσεως και της ζωής επιτελείται το κήρυγμα και η ιεραποστολή. Η ανάπτυξη της ασκητικότητας -προσωπικά και καθολικά- αυτή πρέπει να γίνει η εσωτερική αποστολή της Εκκλησίας μας μέσα στον λαό. Οι ενορίες πρέπει να μεταβληθούν σε ασκητικά κέντρα, αλλά αυτό μπορεί να το επιτύχει μονάχα ένας εφημέριος - ασκητής. Πρέπει να ενισχύσουμε την προσευχή και την νηστεία, να αναπτύξουμε την εκκλησιαστική ευταξία η οποία είναι από τα κύρια μέσα της Ορθοδοξίας με το οποίο εκείνη επιδρά αναγεννητικά στον άνθρωπο. Όλα αυτά όμως απαιτούν ως προϋπόθεση: οι ιερείς και οι μοναχοί μας να γίνουν οι ίδιοι ασκητές. (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Επειδή πρακτικά αμαρτήσαμε, πρακτικά αρνηθήκαμε τον Ιησού μας, πρακτικά τον προσβάλαμε και τον προδώσαμε, πρακτικά τώρα να επιστρέψουμε πίσω και ν’ αποδείξουμε ότι πλέον δεν θα ξανακάμψουμε τα γόνατα μας μπροστά σε κάθε είδωλο της αμαρτίας. (Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός)

Καί, ὅσον ἐσὺ καθαρίζεις ἀπὸ τὰ πάθη, τόσον εἰρηνεύεις καὶ σωφρονεῖς καὶ ἐννοεῖς τὸν Θεόν. ( Γέρων Ἰωσήφ ὁ ἡσυχαστής )

Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε μια κατάσταση χάριτος, η ψυχή είναι ήσυχη και μειλίχια. Κανείς δεν μπορεί να τον εξωθήσει με οργή. Αργότερα, αυτός ο άνθρωπος αναμένεται να απορρίψει συνειδητά το κακό. Πρέπει να νικήσει όλους τους εχθρούς της ψυχής του όσο είναι ακόμα σ’ αυτήν εδώ τη ζωή. Οι εχθροί μας δεν είναι καμωμένοι από σάρκα και αίμα. Άμα ήταν θα μπορούσαμε να τους κρυφτούμε ή να τους ξεφύγουμε. Όμως οι πνευματικοί μας εχθροί είναι παντού. (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα)

Η πρώτη παρακοή του ανθρώπου είχε ως αφορμή την ακράτεια. Αντίθετα, όλοι οι άγιοι διακρίθηκαν για την εγκράτειά τους. Η νηστεία μας εξομοιώνει με τους αγγέλους, μας κάνει συγκάτοικους με τους αγίους, φρονηματίζει τη ζωή μας. (Άγιος Βασίλειος ο Μέγας)

Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της σοφίας είναι η μυστική ένωση με τον Θεό, η οποία είναι απόλαυση για τους άξιους που την επιδιώκουν και η οποία εξομοιώνει με τον Θεό αυτόν που μετέχει σ’ αυτήν. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)

Η προσευχή είναι χάρη. Την δίνει ο Θεός, όταν υπάρχει ζήλος και ταπείνωση. Πολέμησε γενναία τον μισόκαλο που σε φθονεί, υπόμενε ό,τι και αν σου συμβαίνει με καρτερία, με υπομονή και πίστη. Μην αφήνεις να σε τυραννάει ο εχθρός της ψυχής σου, που εμφανίζεται με ένδυμα προβάτου και θέλει δήθεν το συμφέρον της ψυχής σου. Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής

Να έχετε τον Χριστό και την Παναγία βοήθεια· ας είναι πάντοτε στο νου και την καρδιά το γλυκύτατο και ποθεινότατο όνομά τους. Και αυτό είναι αρκετό αντί πολλών προσευχών. (Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής)

Εσείς στενοχωρείσθε, όταν οι άλλοι δεν είναι καλοί, ενώ πρέπει να επιδίδεσθε σε προσευχές, για να έρθει το ποθούμενο με την χάρη του Θεού. Αυτό που εμείς δεν μπορούμε να το κάνουμε, θα το κάνει η χάρις Του. (Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

Ο άνθρωπος ο οποίος φρονεί τα άνω, είναι επιμελής και στα κάτω. Γι’ αυτό όταν φρονεί τα άνω, ενώ αγωνίζεται κατά καθήκον να πορεύεται και να είναι έτοιμος και σωστός στις υποχρεώσεις του, κοιτάζει τον ουρανό, προσμένει από τον ουρανό, ελπίζει στον ουρανό και όταν λέμε τον ουρανό εννοούμε τον Πατέρα μας τον Ουράνιο. Τότε όταν ο άνθρωπος έχει τέτοιες διαθέσεις και τέτοιες προδιαγραφές τότε ασφαλώς γεμίζει από την εξ ύψους δύναμη. (Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός)

Η διάκριση βλέπει, μετρά και ζυγίζει, η δε γνώση τα διαλύει και καταργεί κάθε κακία και λογισμό υπερηφάνειας· η ταπείνωση τα μαζεύει και η Χάρις και η αγάπη τα φυλάει ως κεφάλαιο όλων των αρετών.( Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής )

Δεν έχει εξουσία ο διάβολος απ’ ευθείας ή αισθητά να πειράξει τον άνθρωπο. Μόνο με τη φαντασία, με εικόνες, που προβάλλει στην οθόνη της διάνοιας, και με έννοιες μέσω του νου, προκαλεί. Τότε ο άνθρωπος μόνος του αποφασίζει να αποδεχτεί την πρόκληση (προσβολή) ή να την απορρίψει. Αυτός είναι ο κύριος τρόπος επαφής του πονηρού με τον άνθρωπο. Η συνέχεια πλέον εξαρτάται από τη θέληση του ανθρώπου. Ή να υποκύψει ή να αντισταθεί. (Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός)

πηγή: εδώ