Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Τι σημαίνει κόσμος;


Κάποιος αδελφός ρώτησε τον αββά Ησαϊα:
"Πώς πρέπει να ησυχάζει κανείς μέσα στο κελί; "
Και αποκρίθηκε ο Γέροντας:
"Το να ησυχάζει κανείς στο κελί σημαίνει να εκθέτει συνεχώς τον εαυτό του ενώπιον του Θεού και να επιστρατεύει όλη του τη δύναμη για να αντιστέκεται σε κάθε λογισμό που σπέρνει ο εχθρός, γιατί αυτό σημαίνει αναχώρηση από τον κόσμο".
Και είπε ο αδελφός:
"Τι σημαίνει κόσμος; "

Το Μέγα Μυστήριο της Υιοθεσίας


Κατηγορούν διάφοροι Προτεστάντες και όχι μόνο την Ορθόδοξη Εκκλησία του Κυρίου, επειδή βαπτίζουμε νήπια, επειδή στους ναούς μας υπάρχει πολυτέλεια, επειδή ανεχόμαστε και τους αμαρτωλούς, επειδή κατονομάζουμε τους ιερείς μας "πάτερ", και επειδή συνδέουμε την Αναγέννηση με το Βάπτισμα. Όμως, όπως θα δούμε σε αυτό το άρθρο, ΕΧΟΥΝ ΑΔΙΚΟ!
Αν είχαν κατανοήσει σε στοιχειώδη βαθμό τη Χριστιανική πίστη, όπως τη διαφύλαξε καθαρή και αυτούσια η Ορθόδοξη Εκκλησία, θα καταλάβαιναν πόσο έχουν απομακρυνθεί από αυτή, ακολουθώντας νεοφανείς διδασκαλίες του 16ου αιώνα. Το παρακάτω απόσπασμα είναι χαρακτηριστικό, για να καταλάβει κάποιος πόσο έχει επηρεάσει τη λατρεία των Δυτικών η απώλεια της Ορθόδοξης παράδοσης.
Όταν λέμε ότι η Εκκλησία είναι ένας τρόπος υπάρξεως τι εννοούμε, σε τι συνίσταται αυτός ο τρόπος υπάρξεως;

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Πανήγυρις για την μετακομιδή τεμαχίου λειψάνου του Αγίου Λουκά του Ιατρού


Με περισσή λαμπρότητα πραγματοποιήθηκε το διήμερο 28-29 Μαΐου στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά η πανήγυρις για την  μετακομιδή τεμαχίου λειψάνου του Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως του Ιατρού και Θαυματουργού από την Συμφερούπολη της Ουκρανίας στην Ιερά Μονή.
Κάτα το εσπέρας της 28ης Μαΐου πραγματοποιήθηκε μέγας πολυαρχιερατικός εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνατίου ο οποίος στο τέλος του εσπερινού κήρυξε και τον θείο λόγο σημειώνοντας την μεγάλη προσφορά του αγίου Λουκά στην επιστήμη της ιατρικής αλλά και το ότι αν και πολυάσχολος και διωκόμενος από το άθεο καθεστώς εκείνος  πάντα μεριμνούσε για το ποίμνιό του, λειτουργούσε και ομολογούσε χωρίς φόβο και πάθος την αγάπη του προς τον Χριστό και την Εκκλησία του.
Σον μέγα πολυαρχιερατικό εσπερινό συμμετείχαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες: Εδδέσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ, , Κοζάνης κ. Παύλος Κιλκισίου και Πολυανής κ. Εμμανουήλ και ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας Βεροίας Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Ο άγιος Ιωάννης ο Ομολογητής, ο Ρώσος

Ο Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος, γεννήθηκε σε ένα χωριό της Ν. Ρωσίας, γύρω στα 1690, από ενάρετους και πιστούς Ορθόδοξους γονείς.
   Στα χρόνια του Μεγάλου Πέτρου, έλαβε μέρος στο Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1710-11 και αιχμαλωτίστηκε - όπως και χιλιάδες άλλοι συμπολεμιστές του - από τους Τατάρους! Αυτοί με τη σειρά τους, τον πούλησαν σε ένα Οθωμανό Αξιωματικό Ίππαρχο, ο οποίος έμενε στο Προκόπι της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία.
Εκεί, παρότι πιέστηκε σκληρά να αρνηθεί την Πίστη μας, απαντούσε ακλόνητος «Χριστιανός γεννήθηκα και Χριστιανός θέλω να θα πεθάνω», χωρίς να καμφθεί από τα φρικτά και  απάνθρωπα βασανιστήρια, που του καίγανε ως και το κεφάλι με πύρινο τάσι, γινόμενος Ομολογητής γενναίος!

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Κάνε και εσύ το ίδιο...


  Όταν ο αββάς Αντώνιος ασκήτευε στην έρημο, έπεσε κάποτε σε ακηδία και σε μεγάλη σύγχυση των λογισμών του και έλεγε στον Θεό:
"Κύριε, θέλω να σωθώ αλλά δεν μ΄ αφήνουν οι λογισμοί μου. Τι να κάνω με τη θλίψη μου αυτή; Πώς να σωθώ;"

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Την ώρα που σπαράσσεται το Φως μας...

Βλέποντας την αναρχία του κόσμου, βλέποντας όλα αυτά τα ευτελή ιδανικά που στοιχειώνουν σχεδόν κάθε νέο άνθρωπο δουλώνοντας το ελεύθερο πνεύμα του, καταλαβαίνουμε πως το σημερινό κατάντημα είναι απλά το ξέσπασμα του ανθρώπου προσπαθώντας να αγγίξει ένα ψεγάδι της Αλήθειας.
Η Αλήθεια βέβαια είναι πάντα εκεί, περιμένει τον κάθε φιλόσοφο, τον κάθε ταλαίπωρο, τον κάθε πονεμένο, τον κάθε νάρκισσο, τον κάθε βολεμένο, τον κάθε οργισμένο, να κάνει πρωτίστως την εσωτερική του επανάσταση, ενάντια στο κατεστημένο των προσωπικών παθών του, ενάντια στη δικτατορία των συνηθειών του.

Σαν γονείς τι θα θέλατε να μάθουν τα παιδιά σας;


-Να μην αγχώνονται για το μέλλον τους λησμονώντας το παρόν τους και έτσι να μη ζουν ούτε το παρόν ούτε το μέλλον τους.
-Να μη θέλουν να βγάλουν λεφτά χάνοντας την υγεία τους και ύστερα να χάνουν τα λεφτά τους, για να ξαναβρούν την υγεία τους.
-Να μη ζουν σαν να μην επρόκειτο να πεθάνουν ποτέ και να πεθαίνουν σαν να μην έζησαν καθόλου. 

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Εξομολόγηση και θεία Κοινωνία, του πατρός Αλεξάντρου Σμέμαν


Όταν η μετάληψη ολόκληρης της σύναξης σε κάθε Λειτουργία, που εξέφραζε τη μετοχή στην ακολουθία, έπαψε να είναι ο κανόνας και αντικαταστάθηκε από την πρακτική της σπάνιας προσέλευσης, έγινε πλέον φυσικό ότι θα προηγούνταν αυτής της προσέλευσης το μυστήριο της Μετανοίας –δηλαδή της εξομολόγησης και καταλλαγής των πιστών με την Εκκλησία, με τη μεσιτεία της συγχωρητικής ευχής.
Η πρακτική αυτή – επαναλαμβάνω, φυσική και προφανής στην περίπτωση της σπάνιας προσέλευσης στη θεία Κοινωνία - επέτρεψε την εμφάνιση μιας νέας θεωρίας στους κόλπους της Εκκλησίας, σύμφωνα με την οποία η Μετάληψη για το σώμα των λαϊκών γίνεται αδύνατη χωρίς το μυστήριο της εξομολόγησης, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει για τον κλήρο. Έτσι, η εξομολόγηση προηγείται υποχρεωτικά – πάντοτε και σε κάθε περίπτωση - της μετάληψης. Τολμώ να δηλώσω υπεύθυνα ότι η θεωρία αυτή (που βρήκε ευρεία εφαρμογή στη Ρωσική Εκκλησία) δεν θεμελιώνεται με κανένα τρόπο στην Παράδοση, αλλά κατάφορα έρχεται σε σύγκρουση με το ορθόδοξο δόγμα της Εκκλησίας για την Κοινωνία και την Εξομολόγηση.

Τί είναι η Μεσοπεντηκοστή;


Την εορτή της Μεσοπεντηκοστής την εορτάζουμε για την τιμή των δύο μεγάλων εορτών, δηλαδή του Πάσχα και της Πεντηκοστής, επειδή αυτή και ενώνει και συνδέει τις δύο αυτές εορτές. Η εορτή της Μεσοπεντηκοστής θεσπίστηκε για τον εξής λόγο: Μετά το υπερφυές θαύμα που έκαμε ο Χριστός στο παράλυτο, οι Ιουδαίοι, σκανδαλισμένοι δήθεν για το Σαββάτου (διότι πράγματι, Σάββατο θεράπευσε ο Κύριος τον παράλυτο), Τον καταδίωκαν και ζητούσαν να τον σκοτώσουν. Για το λόγο αυτό ο Ιησούς έφυγε από τα Ιεροσόλυμα και πήγε στη Γαλιλαία, όπου και διέμενε στα όρη της περιοχής εκείνης με τους μαθητές Του. Εκεί έκανε το υπερφυές θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων, και έφαγαν και χόρτασαν πέντε χιλιάδες άνδρες, χωρίς να υπολογίζονται στον αριθμό αυτό γυναίκες και παι­διά. Μετέπειτα, κατά την εορτή της Σκηνοπηγίας (ήταν δε και αυτή μεγάλη εορτή των Ιουδαίων), ο Ιησούς ανέβηκε και πάλι στα Ιεροσόλυμα και περπατούσε στα κρυφά.  Στο μέσο όμως της εορτής ανέβηκε στο Ναό και δίδασκε· και όλοι έμεναν έκπληκτοι από τη διδαχή Του. Αλλά, επειδή Τον φθονούσαν, έλεγαν: «Πώς αυτός ξέρει γράμματα, ενώ δεν έχει σπουδάσει;». Αλλά ο Ιησούς, όντας πράγματι νέος Αδάμ, όπως εκείνος ο πρώτος ήταν κατάμεστος από σοφία, έτσι και Αυτός, όντας επιπλέον και Θεός, ήταν παντογνώστης (που βέβαια ο πρώτος Αδάμ δεν ήταν). Γόγγυζαν λοιπόν όλοι κατά του Χριστού και επιδίωκαν να Τον σκοτώσουν οπωσδήποτε.

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Εκκοσμίκευση & μυστήρια


Αν ξεκινώ αυτή την αναφορά στα μυστήρια με γενικές παρατηρήσεις που αφορούν την κατάσταση του κόσμου και της Εκκλησίας, είναι γιατί είμαι πεπεισμένος ότι το νέο ενδιαφέρον πάνω στις μυστηριακές πρακτικές και τους κανόνες πηγάζει από αυτή τη μεγάλη κρίση και συνδέεται άμεσα μαζί της. Έχω τη γνώμη ότι ο προβληματισμός για τη συμμετοχή του λαού στα Μυστήρια είναι στην πραγματικότητα το κλειδί για την είσοδο στην καθολικότητα της εκκλησιαστικής ζωής, στη λύση αυτού του προβλήματος στηρίζεται εν τέλει το μέλλον της Εκκλησίας, η αναγέννηση ή η αποσύνθεσή της.
Εκεί όπου η Ευχαριστία και η θεία Κοινωνία έχουν γίνει και πάλι “το κέντρο της χριστιανικής ζωής”, τα προβλήματα των σχέσεων της ενορίας με την Εκκλησία και την ιεραρχία, τα προβλήματα με τους κανόνες και τις οικονομικές δεσμεύσεις, παύουν να υπάρχουν. Κάτι, βέβαια, που δεν είναι τυχαίο. Γιατί, όπου η ενοριακή ζωή δεν θεμελιώνεται πάνω απ’ όλα στον Ιησού Χριστό – που σημαίνει πάνω σε μια ζωντανή και σταθερή κοινωνία μαζί Του και μέσω Αυτού με το μυστήριο της Παρουσίας Του, τη θεία Ευχαριστία - εκεί, αργά ή γρήγορα αλλά αναπόφευκτα, κάτι διαφορετικό θα αναδυθεί και θα επικρατήσει: τα “περιουσιακά” και η “διεκδίκησή τους”, οι πολιτικές σκοπιμότητες, τα εθνικιστικά φρονήματα, οι υλικές επιτυχίες, η “καύχηση” της κοινότητας. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι πλέον ο Χριστός, αλλά κάτι άλλο που διαμορφώνει, και εντέλει απ-οικοδομεί, την ενοριακή ζωή.

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

"Αββά, πώς μπορεί να αποκτήσει κανείς αρετή;"


   Ανηφορίζοντας από τη Γεθσημανή στο όρος των Ελαιών, συναντά κανείς το μοναστήρι του αββά Αβραμίου.
Σ΄ αυτό το μοναστήρι ηγούμενος ήταν ο αββάς Ιωάννης ο Κυζικηνός. Τον ρωτήσαμε λοιπόν κάποια μέρα:
"Αββά, πώς μπορεί να αποκτήσει κανείς αρετή;"
Και μας απάντησε ο Γέροντας:
"Αν θέλει κανείς ν΄ αποκτήσει μια αρετή, δεν μπορεί να την κάνει κτήμα του, αν δεν μισήσει την κακία που είναι ο αντίποδάς της.
▪ Αν λοιπόν θέλεις να έχεις πάντοτε πένθος στην ψυχή σου, μίσησε το γέλιο.
▪ Θέλεις να έχεις ταπείνωση; Μίσησε την υπερηφάνεια.
▪ Θέλεις να είσαι εγκρατής; Μίσησε τη λαιμαργία.

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Χρόνια φρίκης και σκοτισμού, και όμως....


1917... Ρωσική επανάσταση των μπολσεβίκων, η γνωστή Οκτωβριανή επανάσταση... Αυτό που λεγότανε συχνά ήταν «η Θρησκεία είναι όπιο του λαού»... Χρόνια φρίκης και σκοτισμού... Χιλιάδες κατεστραμμένοι ναοί και εκατομμύρια νεομάρτυρες...

Αληθινά ευτυχισμένοι


  Δυο φίλοι από την Αλεξάνδρεια έφτασαν μέχρι τα βάθη της ερήμου, ψάχνοντας για ένα σοφό και ευτυχισμένο άνθρωπο. Πραγματικά, μετά από πολύ καιρό, βρήκαν έναν άγιο ασκητή. Και τον ρώτησαν:
         -Τι να κάνουμε, πάτερ, για να βρούμε την αληθινή ευτυχία;

Ο αββάς Ευπρέπιος


Είπε ο αββάς Ευπρέπιος:
"Εφόσον παραδέχεσαι ότι ο Θεός είναι αξιόπιστος και δυνατός, πίστευέ Τον και θα μετέχεις στις ευλογίες Του.
Αν όμως το παίρνεις αψήφιστα το πράγμα, σημαίνει ότι δεν πιστεύεις".
Και πρόσθεσε:
"Όλοι πιστεύουμε ότι είναι δυνατός ο Θεός, επίσης πιστεύουμε ότι τα πάντα μπορεί να κάνει, αλλά είναι ανάγκη να έχεις πίστη μέσα σου και για τις προσωπικές σου υποθέσεις, ότι δηλαδή και σε σένα θα κάνει θαυμαστά σημεία".
Ένας αδελφός ρώτησε τον ίδιο Γέροντα:
"Πώς έρχεται στην ψυχή ο φόβος του Θεού;"
Και ο Γέροντας είπε:
"Εάν ο άνθρωπος έχει την ταπείνωση και την ακτημοσύνη, έρχεται μέσα
του ο φόβος του Θεού".

Οι τρεις παραγγελίες




Ρώτησε κάποιος μοναχός τον αββά Αντώνιο:
"Τι αν φυλάξω, θα είμαι αρεστός στον Θεό;"
Και απάντησε ο Γέροντας:
"Τήρησε αυτά που θα σου παραγγείλω:
► Όπου κι αν πάς, τον Θεό να΄ χεις μπρος στα μάτια σου πάντοτε.
Ό,τι κι αν κάνεις, να στηρίζεται στη μαρτυρία των θείων Γραφών.
Και σ΄ όποιον τόπο κι αν κατοικείς, μη μετακινείσαι εύκολα από κει.
Αυτές τις τρεις παραγγελίες κράτησέ τες και σώζεσαι".

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ


Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Ο "ΗΘΙΚΟΛΟΓΟΣ"


Ο Χριστός θέλει κι ευχαριστείται να σκορπάει τη χαρά, να πλουτίζει τους πιστούς Του με χαρά. Εύχομαι "ίνα η χαρά υμών η πεπληρωμένη". Αυτή είναι η θρησκεία μας. Εκεί πρέπει να πάμε. Ο Χριστός είναι ο Παράδεισος, παιδιά μου. Τι είναι Παράδεισος; Ο Χριστός είναι. Από 'δω αρχίζει ο Παράδεισος. Είναι ακριβώς το ίδιο. Όσοι εδώ στη γη ζουν τον Χριστό, ζουν τον Παράδεισο. Έτσι είναι, που σας το λέγω. Είναι σωστό, αληθινό αυτό, πιστέψτε με! Έργο μας είναι προσπαθούμε να βρούμε έναν τρόπο να μπούμε μέσα στο φως του Χριστού. Δεν είναι να κάνει κανείς τα τυπικά. Η ουσία είναι να είμαστε μαζί με τον Χριστό. Να ξυπνήσει η ψυχή και ν' αγαπήσει τον Χριστό, να γίνει αγία. Να επιδοθεί στο θείο έρωτα. Έτσι θα μας αγαπήσει κι Εκείνος. Θα είναι τότε η χαρά αναφαίρετη. Αυτό θέλει πιο πολύ ο Χριστός, να μας γεμίζει από χαρά, διότι είναι η πηγή της χαράς...
...Ο έρωτας προς τον Χριστό είναι κάτι άλλο. Δεν έχει τέλος, δεν έχει χορτασμό. Δίνει ζωή, δίνει σθένος, δίνει υγεία, δίνει, δίνει, δίνει... Κι όσο δίνει, τόσο πιο πολύ ο άνθρωπος θέλει να ερωτεύεται. Ενώ ο ανθρώπινος έρωτας μπορεί να φθείρει τον άνθρωπο, να τον τρελάνει. Όταν αγαπήσομε τον Χριστό, όλες οι άλλες αγάπες υποχωρούν. Οι άλλες αγάπες έχουν κορεσμό. Η αγάπη του Χριστού δεν έχει κορεσμό...

Εκκοσμίκευση της Εκκλησίας, η μεγάλη απειλή


π.Αλέξανδρος Σμέμαν (1921-1983)
Τα ερωτήματα και ο προβληματισμός για τη συχνότητα της θείας Κοινωνίας, για τη σχέση ανάμεσα στο μυστήριο της Ευχαριστίας και της εξομολόγησης, όπως και τα ερωτήματα που αφορούν την ουσία και τον τύπο της εξομολόγησης, είναι σήμερα σημάδια ζωντάνιας και εγρήγορσης του εκκλησιαστικού σώματος. Φανερώνουν ότι ανάμεσα στους Ορθοδόξους υπάρχει φανερό ενδιαφέρον για το ουσιώδες και δίψα για ό,τι είναι πνευματικά γνήσιο. Θα ήταν λοιπόν εσφαλμένο να προσπαθήσουμε να απαντήσουμε τέτοια ερωτήματα απλώς με “διοικητικά” μέτρα, με θεσπίσματα και απαγορευτικές εγκυκλίους. Γιατί, στην πραγματικότητα αυτό με το οποίο είμαστε αντιμέτωποι είναι ένα καίριο πνευματικό ερώτημα που αφορά ολόκληρη τη ζωή της Εκκλησίας.
Μόνο ένας πνευματικά τυφλός και αδιάφορος άνθρωπος θα αρνιόταν ότι παρά τη σχετική της ευημερία, εξωτερική και υλική, αυτό που απειλεί την Εκκλησία προέρχεται εκ των έσω και δεν είναι παρά ο κίνδυνος της εκκοσμίκευσης, της βαθιάς πνευματικής αποσύνθεσης.

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Ὁ Μηδενισμὸς τοῦ Ἀνθρώπου


Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος, ὁ Ἀδάμ, δημιουργηθεὶς ἔβλεπε τὸν Θεὸ καὶ εἶχε κοινωνία μαζί Του, καὶ ἔπρεπε ἐν συνεχείᾳ ἐλευθέρως καὶ ἀγαπητικῶς νὰ φθάσει ἐν τῷ Θεῷ Λόγω στὴν πλήρη ἕνωση μὲ τὸν Θεὸ καὶ τὴ θέωσή του. Διότι ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου ἦταν ὁ σκοπὸς ὁλόκληρης τῆς θείας δημιουργίας, καὶ ἡ θέωση εἶναι ἡ τελικὴ ἀλήθεια τοῦ ἀνθρώπου. 
Ἡ θέωση δὲ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι δυνατὴ καὶ κατορθωτὴ μόνον ἐν τῷ Θεῷ Λόγῳ, ἐν τῷ Θεανθρώπῳ Χριστῷ, δυναμικὴ εἰκὼν τοῦ Ὁποίου εἶναι δημιουργικῶς ἐναποτεθειμένη στὸν ἄνθρωπο καὶ βάσει αὐτῆς καὶ μόνο πραγματοποιεῖται ἡ αὐθεντικὴ ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ κατὰ χάριν θέωσή του. Ἡ πρὸς θέωσιν δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ δεδομένη δυνατότης καὶ δυναμικότης τῆς θεώσεως δὲν εἶναι ἕνας «εὐσεβὴς πόθος» τοῦ «θρησκευτικοῦ» ἀνθρώπου, ἀλλὰ μία ἀνθρωπολογικὴ (=χριστολογική, θεανθρώπινη) ἀλήθεια, ἡ ὁποία μαρτυρεῖται ἀκόμη καὶ σὲ αὐτὴν ταύτη τὴν τραγωδία τῆς πτώσεως τοῦ ἀνθρώπου. Ὅταν ὁ πατὴρ τοῦ ψεύδους, ὁ διάβολος, ἦλθε καὶ εἶπε στοὺς πρώτους ἀνθρώπους νὰ τὸν ἀκούσουν καὶ θὰ γίνουν καὶ χωρὶς τὸν Θεὸ «θεοί», αὐτὸ ἦταν ἕνα μεγάλο ψεῦδος. Ἕνα ψεῦδος ὅμως προϋποθέτει πάντοτε μία ἀλήθεια, τῆς ὁποίας τὸ ψεῦδος αὐτὸ τυγχάνει ἡ κατάχρηση, ἢ διαστρέβλωση, ἢ «λήθη», ἢ ἀναίρεση, ἢ στέρηση. Ὁ διάβολος ἐψεύδετο συμβουλεύων τοὺς ἀνθρώπους τὴν ἄνευ Θεοῦ «θέωση» (τὴν ψευδῆ, ἐπειδὴ ἀ-θεο «θέωση»), καὶ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι «ψευδοῦς ὀρεχθέντες θεώσεως» (Ἰω. Δαμασκηνοῦ, P.G. 725) δεχθήκαμε καὶ ἀκολουθήσαμε τὴν προτροπὴ τοῦ διαβόλου, ἡ ὁποία μας ὁδηγοῦσε πρὸς μία κατάχρηση τῆς θεοσδότου, ἐν ἡμῖν, δυναμικῆς ἐφέσεως πρὸς ἀληθινὴ θέωση. Ἀλλὰ διὰ τῆς καταχρήσεως αὐτῆς ὄχι μόνο δὲν ἐπιτύχαμε τὴν θέωση, ἀλλὰ καὶ καταστρέψαμε τὴν ὕπαρξή μας τὴν αὐθεντικὴ καὶ «τοῖς ἀνοήτοις συμπαρεβλήθημεν κτήνεσιν» (Ψαλμ. 68, 2). Ἡ «ὄρεξις» τῆς θεώσεως μποροῦσε νὰ ὑπάρχει, ἐπειδὴ προϋπῆρχε ἡ πρὸς τὴν ἀληθινὴ θέωση τοῦ ἀνθρώπου δημιουργικὴ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ Λόγου καὶ ἡ προδεδωρημένη ἔφεση ἢ δυνατότης ἢ δυναμικότης μέσα στὸν ἄνθρωπο πρὸς αὐτὴ τὴν θέωση, τὴν ὁποία ἔφεση δύναται μὲν ὁ ἄνθρωπος ἐλευθέρως νὰ καταχρᾶται καὶ νὰ διαστρεβλώνει, δὲν δύναται ὅμως νὰ τὴν ἀποβάλλει ἐντελῶς.

Οι άγιοι αυτάδελφοι


Οἱ Ἅγιοι Κύριλλος καὶ Μεθόδιος, κατὰ κόσμον Κωνσταντίνος καὶ Μιχαήλ, ἦταν τέκνα τοῦ δρουγγάριου – στρατιωτικοῦ διοικητοῦ Λέοντος καὶ γεννήθηκαν στὴν Θεσσαλονίκη. Εἶχαν δὲ ἄλλα πέντε ἀδέλφια. Ὁ Κωνσταντίνος ἦταν ὁ μικρότερος καὶ εἶχε μεγάλη ἐπιμέλεια στὰ γράμματα. Παιδὶ ἀκόμη, εἶχε διαβάσει τὰ ἔργα τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ εἶχε γράψει ὕμνο πρὸς τιμήν του. Τὰ χαρίσματά του τὰ πρόσεξε ὁ λογοθέτης Θεόκτιστος καὶ τὸν ἔστειλε στὴν σχολὴ τῆς Μαγναύρας, ὅπου μὲ τὴν καθοδήγηση τοῦ Λέοντος τοῦ Μαθηματικοῦ καὶ τοῦ ἱεροῦ Φωτίου σπούδασε βασικὰ φιλοσοφία. Διέπρεψε στὶς σπουδές του καὶ ἀρχικὰ διορίσθηκε χαρτοφύλακας (ἀρχιγραμματέας) τοῦ Πατριαρχείου καὶ ἀργότερα καθηγητὴς τῆς φιλοσοφίας στὴ σχολὴ τῆς Μαγναύρας.
Ὁ Μιχαὴλ ἀκολούθησε τὴν σταδιοδρομία τοῦ πατέρα τους. Ἔγινε στρατιωτικὸς καὶ ἀνέλαβε τὴν διοίκηση τῆς περιοχῆς τῶν πηγῶν τοῦ Στρυμόνος, δηλαδὴ στὰ σημερινὰ σύνορα Βουλγαρίας καὶ Σερβίας, ὅπου καὶ γνώρισε καλὰ τοὺς Σλάβους. Παρὰ τὴν ἐπιτυχημένη σταδιοδρομία καὶ τῶν δύο ἀδελφῶν, βαθιὰ τοὺς συγκλόνιζε ὁ ζῆλος γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωή. Εἶχαν μοναστικὴ κλίση, ἀλλὰ πίστευαν στὴ μαρτυρικὴ διακονία τῆς κλίσεώς τους αὐτῆς, γιὰ νὰ σωθοῦν καὶ ἄλλες ψυχές.

Τρίτη 10 Μαΐου 2011

Εσπερινές θείες Λειτουργίες για τους υποψηφίους.


Με την ευκαιρία της έναρξης των Πανελλαδικών εξετάσεων για την εισαγωγή στα Ανώτερα και Ανώτατα Εκαπιδευτικά Ιδύματα, θα τελεστούν εσπερινές θείες Λειτουργίες για τους υποψηφίους και τις οικογένειές τους.

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Οι Μαθήτριες του Ιησού


ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ, αγαπητοί μου, να εορτάζουμε το μέγα, το κοσμοσωτήριο γεγονός της αναστάσεως του Σωτήρος Χριστού. Οι περισσότεροι ύμνοι πού ψάλλονται την περίοδο αυτή ως θέμα έχουν την ανάσταση του Χριστού. Άλλα και αυτή ή θεία λειτουργία, πού γίνεται τις Κυριακές αυτές του ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΑΡΙΟΥ, διαφέρει από τη θεία λειτουργία του υπολοίπου εκκλησιαστικού έτους• διότι αμέσως μετά το «Ευλογημένη ή βασιλεία...» δέ' λέμε αμέσως τα ειρηνικά, δέ' λέμε τις αιτήσεις «Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν...», άλλα ό ιερεύς θυμιάζει την αγία τράπεζα άπ' όλες τις πλευρές καθώς και όλο το ναό και ψάλλει μαζί με τους ψάλτες κατ' επανάληψιν, δέκα φορές, το «Χριστός ανέστη».
Το «Χριστός ανέστη» ακούγεται όλες τις Κυριακές άλλα και όλες τις ήμερες μέχρι της Αναλήψεως. Το «Χριστός ανέστη» είναι, αδελφοί μου ό γλυκύτερος χαιρετισμός, χαιρετισμός πού μεταφέρει από στόμα σε στόμα, από γενεά σε γενεά το μέγα μήνυμα, την πιο χαρμόσυνη είδηση, ότι ό Κύριος νίκησε το θάνατο. Χιλιάδες φορές - αμέτρητες ακούστηκε, και ακούγεται, και θα εξακολούθηση ν' ακούγεται το «Χριστός ανέστη». Άλλα πότε ελέχθη για πρώτη φορά; ποια αυτιά το πρωτοάκουσαν; ποιος είναι εκείνος πού άκουσε για πρώτη φορά το «Χριστός ανέστη»;

«ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ»


Τήν ζωή μας τήν ἔχουμε κάνει παιδικό παχνίδι· ὄχι ὅμως ἀθῶο, ἀλλά ἁμαρτωλό. Γιατί, ἐνῶ γνωρίζουμε τόν σκοπό τῆς ζωῆς μας, τόν παραμελοῦμε καί ἀσχολούμαστε μέ μάταια καί ἄσκοπα ζητήματα.
         Παραδινόμαστε στήν ἀπόλαυση τῶν ἐνδυμάτων, ἀντί νά σκεπάζουμε ἄνετα καί εὐπρεπῶς τό σῶμα μας· καί ἔτσι νά τό προστατεύουμε ἀπό ἐπιβλαβεῖς ἐπιδράσεις.
        Παραδινόμαστε στήν ἀπόλαυση τοῦ χρυσοῦ καί τοῦ ἀργύρου, θαυμάζοντάς τα στά θησαυροφυλάκια. Ἀντί νά τό χρησιμοποιοῦμε μόνον γιά τίς πραγματικές μας ἀνάγκες καί νά δίνουμε τά τυχόν περισσεύματα σέ ὅσους ἔχουν ἀνάγκη.

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Η διάκριση επιστήμης και πίστης στον Ορθόδοξο κόσμο

Στην αρχαία χριστιανική παράδοση, δηλαδή τη σκέψη των αγίων των πρώτων χιλίων χρόνων και στη συνέχεια της ορθόδοξης Εκκλησίας, η Αγία Γραφή δεν αντιμετωπίστηκε ως πηγή πληροφόρησης για τη δημιουργία του κόσμου. Η γνώση σ’ αυτόν τον τομέα θεωρήθηκε πάντα αντικείμενο της φιλοσοφικής –δηλαδή της επιστημονικής– έρευνας.
Ο μέγας Βασίλειος θεωρεί ότι η Γένεση όχι μόνον δεν περιγράφει λεπτομερώς τη δημιουργία του κόσμου, αλλά και λειτουργεί ως προτροπή για επιστημονική έρευνα: «Ειπών, Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην, πολλά απεσιώπησεν, ύδωρ, αέρα, πυρ, τα εκ τούτων απογεννώμενα πάθη… παρέλιπε δε η ιστορία, τον ημέτερον νουν γυμνάζουσα προς εντρέχειαν, εξ ολίγων αφορμών παρεχομένη επιλογίζεσθαι τα λειπόμενα» (Γράφοντας “Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη”, πολλά αποσιώπησε, το νερό, τον αέρα, τη φωτιά [τα στοιχεία της φύσεως κατά τους αρχαίους] και τις ενώσεις που προέρχονται απ’ αυτά… τα παρέλειψε δε η διήγηση, για να γυμνάσει το δικό μας νου, κάνοντάς μας από μικρές αφορμές να ανακαλύψουμε τα υπόλοιπα), βλ. Μ. Βασιλείου, Εις την Εξαήμερον, Ομιλία Β΄, 3.
Το τονίζω, γιατί επικρατεί σύγχυση: στο χριστιανισμό υπήρχε πάντα σαφής διαχωρισμός επιστήμης και πίστης. Απορρίφθηκε βέβαια η παρέμβαση του ενός χώρου στον άλλο, δηλαδή η απόπειρα κατοχής του Θεού με τα εργαλεία της φιλοσοφίας (ή, σήμερα, της επιστήμης), ενώ η προσπάθεια της θεσμικής Εκκλησίας να ποδηγετήσει την επιστημονική έρευνα ήταν κάτι άγνωστο στον πατερικό χώρο. Συνέβη μόνο στη διαστρεβλωμένη χριστιανοσύνη του ευρωπαϊκού μεσαίωνα.

Ο δίκαιος Ιώβ


Ο δίκαιος Ιώβ που τιμάται από την Εκκλησία μας στις 6 Μαίου, καταγόταν από την αρχαία πόλη Αυσίτιδα, που βρισκόταν στην Αραβία, κοντά στην σημερινή Δαμασκό. Είναι γνωστός για την θαυμαστή υπομονή του στους πειρασμούς και τις θλίψεις που αντιμετώπισε, καθώς επίσης γνωστή είναι και η φράση ιώβειος υπομονή, που δηλώνει την μεγάλη υπομονή στις δυσκολίες και τα λυπηρά της ζωής.
Ευλογήθηκε πλούσια από τον Θεό με υλικά αγαθά, αλλά και δια της τεκνοποιΐας, αφού είχε επτά γιους και τρεις θυγατέρες. Επέτρεψε όμως ο Θεός να πεθάνουν όλα μαζί τα παιδιά του, να χάση όλα του τα υλικά αγαθά και στην συνέχεια να προσβληθή από ανίατη ασθένεια, που ταλαιπωρούσε όλο του το σώμα. Οι πληγές του ήταν γεμάτες πύο, μύριζαν άσχημα και τον πονούσαν και γι'; αυτό τις έξυνε με ένα όστρακο καθισμένος «επί κοπρίας» μακριά από το σπίτι του και τους ανθρώπους.
Όμως, παρά την μεγάλη του θλίψη και τον σωματικό του πόνο, συνέχισε να δοξολογή τον Θεό. Στην γυναίκα του, που τον προέτρεψε να βλασφημήση τον Θεό και να δώση τέλος στην ζωή του, απάντησε: «γιατί μίλησες έτσι σαν μία ανόητη γυναίκα; εάν δεχθήκαμε τα αγαθά από τον Θεό, τα κακά δεν θα τα υπομείνουμε;».

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Η αγία Ειρήνη


Η Αγία Μεγαλομάρτυς Ειρήνη άθλησε κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. Ήταν θυγατέρα του Λικινίου, που ήταν βασιλιάς κάποιου μικρού βασιλείου, και της Λικινίας. Καταγόταν από την πόλη Μαγεδών και αρχικά ονομαζόταν Πηνελόπη. Όταν η Αγία έγινε έξι ετών, ο πατέρας της Λικίνιος την έκλεισε σε ένα πύργο και ανέθεσε την διαπαιδαγώγησή της σε κάποιον γέροντα, ονόματι Απελλιανό, ο οποίος και έγραψε τα υπομνήματα του μαρτυρίου αυτής.
Μια νύχτα η Ειρήνη είδε το εξής όραμα: μπήκε στον πύργο ένα περιστέρι κρατώντας με το ράμφος του κλαδί ελιάς, το οποίο και άφησε επάνω στο τραπέζι. Επίσης, μπήκε και ένας αετός μεταφέροντας στεφάνι από άνθη, το οποίο τοποθέτησε και αυτός επάνω στο τραπέζι. Έπειτα μπήκε από άλλο παράθυρο ένας κόρακας, ο οποίος έβαλε επάνω στο τραπέζι ένα φίδι. Το πρωί που ξύπνησε απορούσε και σκεπτόταν τι άραγε να σημαίνουν αυτά που είδε. Τα διηγήθηκε λοιπόν στον γέροντα Απελλιανό και εκείνος τα ερμήνευσε ως προάγγελμα των στεφάνων της δόξας και του μαρτυρικού τέλους αυτής μετά τη βάπτισή της.
Στο Χριστιανισμό ελκύσθηκε από κάποια κρυπτοχριστιανή νέα, η οποία, λόγω της τιμιότητας και των αρετών της, έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως από τους γονείς της Πηνελόπης και είχε τοποθετηθεί από αυτούς ως θεραπαίνιδα της θυγατέρας τους. Ένας ιερεύς, ονόματι Τιμόθεος, βάπτισε κρυφά τη νεαρή ηγεμονίδα και τη μετονόμασε Ειρήνη.

Η Ιστορία δεν Ξαναγράφεται


Ηρωικό , ένδοξο και άγιο 1821!  Να όμως που   επιδιώκεται η επανεγγραφή της νεότερης ιστορίας μας… Πολύς λόγος γίνεται στα Μ.Μ.Ε.  Υπάρχει όμως καλλίτερη πληροφόρηση για το 1821  από τις  μαρτυρίες των ίδιων των ηρώων; Ας μην μιλήσει λοιπόν κανείς μας. Ας μιλήσουν οι πρωταγωνιστές  και ας τους ακούσουμε:  "Όταν πήραμε τα όπλα είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως και ύστερα υπέρ Πατρίδος" βροντοφώναξε ο Θ. Κολοκοτρώνης στους μαθητές του πρώτου Γυμνασίου της απελευθερωμένης Αθήνας  και συνεχίζει: « Ο δικός μου ξεσηκωμός δεν μοιάζει μήτε με των Φράγκων μήτε κανενός  άλλου. Εμείς θ’ αναστήσουμε μια πατρίδα που κεφάλι θα’ χει τον Χριστό κι όχι ανθρώπους». Ο αγωνιστής Ιωάννης Μακρυγιάννης γράφει στα «Οράματα και Θάματα» (Αθήναι 1983, εκδ. Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, σελ. 163-4) : «Τ’ άγια τα μοναστήρια, οπού έτρωγαν οι δυστυχισμένοι… από τους κόπους των Πατέρων, των Καλογήρων. Δεν ήταν Καπιτσίνοι Δυτικοί, ήταν υπηρέτες των Μοναστηριών της Ορθοδοξίας. Δεν ήταν τεμπέληδες, δούλευαν και προσκυνούσαν (=λάτρευαν). Και εις τον αγώνα της πατρίδος σ’ αυτά τα μοναστήρια γινόταν τα μυστικοσυμβούλια, συναζόταν τα ολίγα αναγκαία του πολέμου και εις τον πόλεμον θυσίαζαν και σκοτωνόταν αυτείνοι, οι πατέρες  των μοναστηριών και των εκκλησιών. Τριάντα είναι μόνο με μένα οι σκοτωμένοι έξω εις τους πολέμους και εις το Κάστρο, το Νιόκαστρο και εις την Αθήναν».

Λόγοι αγίων γερόντων


Πάντα οι λόγοι αγίων γερόντων δροσίζουν την ψυχή γιατί είναι λόγοι Αγίου Πνεύματος  και γι’ αυτό και η παρούσα στήλη τα παραθέτει προς δροσισμό και ωφέλεια των αναγνωστών  της:
"Εάν θέλεις να "πιάσεις" τον Θεό, για να σε ακούσει, όταν προσευχηθείς,
γύρισε το κουμπί στη ταπείνωση, γιατί σ’ αυτήν την συχνότητα εργάζεται ο Θεός"
"Όταν, από φιλότιμο, κάνουμε τον Θεό να χαίρεται με τη ζωή μας,
τότε Εκείνος δίνει άφθονες τις ευλογίες του στα φιλότιμα παιδιά του"
Γέρων Παΐσιος

Ο άγιος Λουκάς ο Ιατρός
“ Έγινε πλέον κακή συνήθεια, μόλις μαθαίνουμε κάτι για τον πλησίον μας, να πηγαίνουμε και να το διαλαλούμε παντού... Ανοίξτε έναν τάφο και θα δείτε τι ακαθαρσίες υπάρχουν μέσα του και τι δυσοσμία. Η ίδια δυσοσμία, πνευματική δυσοσμία βγαίνει από το στόμα μας, όταν κατακρίνουμε τον πλησίον. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να δαμάσουμε τη γλώσσα μας. Τις δικές μας αμαρτίες πρέπει να προσέχουμε και όχι του πλησίον μας.”
Άγιος Λουκάς ο Ιατρός

Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Οι 1241 μαρτυρούν την Ανάσταση


Τό μεγαλύτερο γεγονός μέσα στήν παγκόσμια ἱστορία, τό θαῦμα τῶν θαυμάτων, εἶναι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Γεγονός μοναδικό καί πρωτοφανές ἀνάμεσα σέ ὅλα τά ἒκτακτα γεγονότα ἀπό ὅσα εἶδε ὁ κόσμος.
Ὁ θρίαμβος τοῦ Θεανθρώπου κατά τοῦ θανάτου καί τοῦ Ἄδη ἂρχιζε ἀκριβῶς ἀπό  ἐκεῖ ὅπου οἱ ἐχθροί Του νόμισαν ὅτι τόν νίκησαν καί τόν ἐξαφάνισαν ἀπό τό πρόσωπο τῆς γῆς. Τά ὄργανα τοῦ ἀνθρωποκτόνου «ἠσφαλίσαντο τόν τάφον» τοῦ Ἰησοῦ «σφραγίσαντες τόν λίθον μετά τῆς κουστωδίας». Ἀλλά ἀπό ἐκείνη τήν ὥρα ἡ νίκη, τήν ὁποῖα κέρδισε ὁ Κύριος ἐπάνω στόν Σταυρό, θά ἐπεκτεινόταν καί στόν Ἄδη.
Ἐκκλησία καθόρισε νά θεωρεῖται ὡς πραγματική εἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ κάθοδός Του στόν Ἄδη γιατί κανείς δέν εἶδε τόν Χριστό τήν ὥρα πού ἀναστήθηκε, ἀφοῦ ἐξῆλθε ἀπό τόν τάφο «ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος
Κατέβηκε ὁ Χριστός στόν Ἄδη γιά νά συντρίψει τίς πύλες τοῦ Ἄδου, γιά νά καταργήσει τόν θάνατον καί τό κράτος τοῦ διαβόλου. κατέβηκε στόν Ἄδη γιά νά κυριεύσει καί νά ὑποδουλώσει τόν διάβολο ὁ ὁποῖος ἦταν τότε ὁ ἄρχοντας τοῦ θανάτου καί τοῦ Ἄδη. Κατέβηκε ὁ Χριστός στόν Ἄδη γιά νά γεμίσει τά πάντα μέ τό φῶς τῆς θεότητάς Του καί οὐσιαστικά νά καταργηθεῖ τό κράτος τοῦ θανάτου.

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Αθεΐα=Αφροσύνη

Περιττό να τονίσουμε ότι η άρνηση της ύπαρξης του Θεού είναι δικαίωμα του καθενός. Ο Θεός μας έδωσε απεριόριστη ελευθερία, ώστε αν θέλουμε και να τον αρνηθούμε.
Δεν θα επιχειρήσω διόλου να αποδείξω την ύπαρξη του Θεού. Πιστεύω ότι δεν αποδεικνύεται λογικά η ύπαρξή του, αλλά μόνο βιώνεται στα βάθη της καρδιάς. Είναι ελεύθερος λοιπόν κάποιος να πρεσβεύει ό,τι θέλει. Δεν χρειάζεται όμως καθόλου ένας άθεος να ειρωνεύεται έναν πιστό και φυσικά το αντίθετο.
Επιτρέψτε να πω πως ο άθεος προσπαθεί εναγώνια να πείσει τον εαυτό του ότι δεν υπάρχει Θεός, δεν αφήνει γι’ αυτόν χώρο στην καρδιά του και ζει στην απόλαυση της ύλης. Που αδυνατεί να χαροποιήσει το πνεύμα. Ο Νίτσε φτάνει εύστοχα να πει: “Απαίσιε άνθρωπε, δεν ανέχεσαι εκείνον που είδε τα βάθη σου και γι’ αυτό τον εκδικείσαι”. Η πολλή λογική οδηγεί στην αθεΐα, όχι ότι η πίστη είναι παράλογη, αλλά ο ψυχρός ορθολογισμός κοιτά μόνο στη γη. Ο υλισμός επίσης δεν αφήνει χώρο για το Θεό. Ο φυσιοκρατικός πανθεϊσμός, κατά τον Σοπενχάουερ, οδηγεί σε μία ευγενή αθεΐα.

Το άγιο ζεύγος

Οι Άγιοι Τιμόθεος και Μαύρα, γεννήθηκαν στη κωμόπολη Παναπέα στην Θηβαΐδα της Αιγύπτου.

Ο Τιμόθεος ήταν αναγνώστης και κήρυκας του Ευαγγελίου στην Εκκλησία των Παναπέων και εκτελούσε τα ιερατικά του καθήκοντα με θερμότατο ζήλο και θαυμαστά αποτελέσματα. Το γεγονός αυτό προξενούσε ζηλοφθονία στους ειδωλολάτρες, οι οποίοι τελικώς τον κατήγγειλαν στον αδίστακτο ειδωλολάτρη έπαρχο Αρριανό, είκοσι μόλις μέρες μετά τον γάμο του με την Αγία Μαύρα. Ο Αρριανός κάλεσε τον Τιμόθεο να παραδώσει τα ιερά βιβλία του στην πυρά. Ο Τιμόθεος αρνήθηκε με παρρησία να καταστρέψει τα βιβλία του, λέγοντας στον έπαρχο ότι τα θεωρεί ως ιερά πνευματικά του όπλα και εφόδια. Οργισμένος ο Αρριανός υπέβαλε τον άγιο σε διάφορα βασανιστήρια, τα οποία ο Τιμόθεος υπέμεινε με παροιμιώδη υπομονή.

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Το Γεγονός της Ιστορίας


Ο γάμος της χρονιάς… αυτή η καλοδουλεμένη φιέστα που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η τρανή απόδειξη ότι: όσο οι άνθρωποι θα διακατέχονται από την ματαιοδοξία που πηγάζει από τον εγωισμό τους τόσο θα χαίρονται με το να φορούν περίεργα καπέλα, πολυτελή ρούχα (ξοδεύοντας υπέρογκα ποσά) και προπαντός νιώθοντας πετυχημένοι επειδή ήταν από τους «ευλογημένους», τους «ξεχωριστούς», που βρέθηκαν εκεί, στον γάμο της Χρονιάς! Στο γεγονός αυτό της απίστευτης μεγαλομανίας, που κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν ότι καταφέρνοντας να ικανοποιήσουν αυτή τους την διάθεση για προβολή φτάνουν στην πληρότητα του είναι τους! Ναι αυτό είναι διαστροφή, αυτό είναι πέρα για πέρα κάτι το εξωφρενικά παράλογο και όμως διαφημίζεται όσο τίποτα άλλο πάνω στον πλανήτη.

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Το Μαγικό Χαρτάκι


Ένα μοναχός, που ζούσε σε κοινοβιακό μοναστήρι, πολεμούνταν από τους λογισμούς αναχωρήσεως από το κοινόβιο. Μία μέρα πήρε ένα χαρτί και κάθησε και έγραψε σ’ αυτό όλες τις αιτίες για τις οποίες οι λογισμοί του έλεγαν να φύγει.
Αφού τις απαρίθμησε όλες, από κάτω έγραψε και μία ερώτηση, που την απηύθυνε στον εαυτό του: «Τα υπομένεις όλα;». Τέλος, σαν απάντηση στην ερώτηση αυτή έγραψε:»Εις το όνομα Ιησού Χριστού του Υιού του Θεού, ναι, θα τα υπομένω!». Κι αφού τύλιξε το χαρτί, το έδεσε στη ζώνη του.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...