Δευτέρα Παρουσία: το Τέλος της Αδικίας! (Κυριακή της Απόκρεω- της Κρίσεως)

Η δικαιοσύνη είναι αναγκαία, χωρίς αυτή δε στέκεται κοινωνία, θα γινόμασταν ζούγκλα, φωλιά θηρίων, όπου βασιλεύει ο νόμος της βίας του ισχυρού. Στη ζούγκλα τα μεγάλα θηρία κατασπαράζουν τα μικρά· έτσι θα συνέβαινε και στους ανθρώπους, θα καταντούσαν κοπάδια άγριων θηρίων, αν δεν υπήρχε ο φόβος της τιμωρίας, η δικαιοσύνη. Πόσοι όμως φόνοι έχουν γίνει και δεν έχουν τιμωρηθεί οι εγκληματίες; Θα χρειαζόταν μία λίμνη για να συγκεντρώσουμε το αίμα των αδικοχαμένων, αλλά και μία λίμνη για τα δάκρυα των χηρών και ορφανών.

Δυστυχώς πολλοί εγκληματίες δεν τιμωρούνται, αλλά και μάγοι που κατέστρεψαν οικογένειες, χώρισαν αντρόγυνα ή πλούσιοι που θησαύρισαν εις βάρος των φτωχών· όλοι αυτοί οργιάζουν την ώρα που τα θύματά τους δυστυχούν. Η ανθρώπινη δικαιοσύνη πολλές φορές δεν αποδίδεται σωστά· μοιάζει με ιστό αράχνης που παγιδεύει τα μικρά μυγάκια και τα ζωύφια, αλλά όχι τις σφίγγες που εύκολα περνούν. 

Υπάρχουν όμως ακόμα και σήμερα αφανείς ήρωες, π.χ. μια εργάτρια που δουλεύει για να συντηρήσει τους γέροντες γονείς της, μια νοσοκόμα που στέκεται νύχτα στο κεφάλι ενός αρρώστου, ένας άλλος που τις ελεύθερες ώρες του τις περνά βοηθώντας τον πλησίον· πράξεις αγιότητας που οι δημοσιογράφοι δε δημοσιεύουν και η πολιτεία δεν τις αμείβει. Μια υπηρέτρια δούλευε σ’ ένα σπίτι πλουσίων. Αυτοί δεν της φέρονταν καλά, την κακομεταχειρίζονταν, την ταπείνωναν, της φέρονταν σκληρά. Αυτή συμβουλευόταν τον πνευματικό της και αντιμετώπιζε όλα αυτά τα δεινά με προσευχή και υπομονή. Η υπηρέτρια πληροφορήθηκε εσωτερικά από το Θεό ότι σε τρεις ημέρες θα έρθουν οι άγγελοι να την πάρουν. Το ανακοίνωσε στα αφεντικά της: «Θα έρθουν να με πάρουν οι δικοί μου σε τρεις μέρες». Αυτοί δεν κατάλαβαν τι εννοούσε. Νόμιζαν ότι τα είχε χαμένα. Αφού λοιπόν το ανακοίνωσε, τη συγκεκριμένη ώρα ξάπλωσε, σταύρωσε τα χέρια της και χαρούμενη η ψυχή της ταξίδεψε για την ετοιμασμένη Βασιλεία του Θεού. Έπειτα τα αφεντικά της κατάλαβαν ότι η υπηρέτρια ήταν μία αγία γυναίκα και μετάνιωσαν για τη συμπεριφορά τους.

Ρωτούν καθημερινά πολλοί: ‘‘Υπάρχει άραγε δικαιοσύνη; Γιατί επιτρέπει ο Θεός οι άδικοι να περνάνε καλά;’’. Υπάρχει μια εικόνα του ΧΡΙΣΤΟΥ μας που το πρόσωπό Του έχει δύο όψεις. Αν κοιτάξεις τη μία θα παρατηρήσεις ότι το βλέμμα του είναι ιλαρό, ήρεμο, γεμάτο ευσπλαχνία και αγάπη. Αν όμως κοιτάξεις το άλλο βλέμμα θα δεις την αυστηρότητα, τη δικαιοσύνη Του. Υπάρχει Θεός που τα βλέπει όλα, τα ακούει όλα, τα γράφει όλα και θα έρθει να μας κρίνει χωρίς έλεος.

Στο Ευαγγέλιο της Απόκρεω ο Χριστός μας λέει ένα λόγο πολύ σκληρό: Θα έρθει στη Δευτέρα Παρουσία Του όχι όπως την πρώτη φορά, αφανής, σα βρέφος σε φάτνη ή εμπαιζόμενος και σταυρωμένος· τη δεύτερη φορά θα έρθει ως Θεός πανυπερένδοξος επί Θρόνου Κρίσης καθήμενος. Ο προφήτης Δανιήλ λέει: «Είδα να κάθεται σε θρόνο ο Παλαιός των ημερών, με ένδυμα λευκό σαν το χιόνι και μαλλιά σαν το μπαμπάκι και ο Θρόνος Του σαν φλόγα πυρός· και ποτάμι από φωτιά περνούσε μπροστά του και χίλιες χιλιάδων και μυριάδες μυριάδων Άγγελοι στέκονταν γύρω του· εκάθισε να κρίνει και ανοίχθηκαν οι Βίβλοι».

Όλα τα έθνη απ’ αιώνος, από Αδάμ μέχρι εκείνης της ημέρας, θα συναθροισθούν μπρος στο φοβερό βήμα του Δίκαιου Κριτή περιμένοντας την απόφαση όσων έπραξαν. Τότε ο Κριτής θα χωρίσει τους δίκαιους από τους αμαρτωλούς, όπως ο ποιμήν τα πρόβατα από τα ερίφια. Οι δίκαιοι πράοι σαν τα πρόβατα εις τα δεξιά και οι αμαρτωλοί άτακτοι σαν τα ερίφια στα αριστερά. Έπειτα θα αναγγείλει την απόφαση. «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου». Οι δίκαιοι θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία των Ουρανών, όπως οι συγγενείς κληρονομούν αγαθά. Η ητοιμασμένη Βασιλεία δείχνει  τη μεγαλοπρέπεια, τη φιλανθρωπία του Θεού και την τιμή στον άνθρωπο που υπερέχει των άλλων κτισμάτων.

Γιατί θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία του Θεού οι δίκαιοι; Και ο Χριστός απαντά: «Γιατί ήμουν πεινασμένος και με θρέψατε, διψασμένος και με ξεδιψάσατε, ξένος και με φιλοξενήσατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και με επισκεφθήκατε, φυλακισμένος και ήρθατε να με δείτε». Και οι δίκαιοι θα απορήσουν: «Πότε στα κάναμε αυτά τα καλά Κύριε;».Και θα απαντήσει ο Κύριος: «Εφόσον τα κάνατε σε έναν από τους ασήμαντους αδελφούς Μου, σ’ Εμένα τα κάνατε». Δεν ενεργούν οι δίκαιοι μόνο με υλική βοήθεια, αλλά κυρίως πνευματικά: ευεργετούν τις ψυχές που πεινούν από άρτο, δηλαδή από το λόγο του Θεού. Πεινασμένη, διψασμένη, γυμνή, άρρωστη, ξενιτεμένη, φυλακισμένη είναι και η δική μας ψυχή και θα δώσουμε λόγο αν δεν την ταΐσαμε Σώμα Χριστού. Ο Χριστός έχει πει: «Όποιος δεν τρώει το Σώμα Μου δεν μπορεί να ζήσει αιώνια». Διψασμένη η ψυχή μας από το Αίμα του Κυρίου, γυμνή από προσευχή, παγωμένη από τον τρόμο που προξενούν οι δαίμονες, ξενιτεμένη από τον Παράδεισο στον οποίο ανήκει και για τον οποίο δημιουργήθηκε· άρρωστη από πάθη μίσους, σαρκικά αμαρτήματα, φυλακισμένη στο «εγώ» της. Οφείλουμε λοιπόν να τη θρέψουμε, να την ντύσουμε, να την περιθάλψουμε με τα Μυστήρια, εκ των οποίων πρωταρχικά είναι το Βάπτισμα, η Εξομολόγηση και η Θεία Κοινωνία.

«Πότε σε είδαμε να πεινάς Κύριε;», θα ρωτήσουν οι δίκαιοι. Οι δίκαιοι λόγω της ταπείνωσης που έχουν, όχι μόνο ανάμεσα στους ανθρώπους αλλά και ενώπιον του Θεού, δεν παραδέχονται την ελεημοσύνη που έχουν προσφέρει και τις αρετές τους. Ο Κύριος όμως τους λέει: «Ό,τι κάνατε στους ελάχιστους αδελφούς σας,  σ’ Εμένα το κάνατε».

Οι τρεις εκπλήξεις που θα συναντήσουμε κατά την Κρίση του Θεού είναι :

α)Αυτοί που ήταν σίγουροι ότι θα σωθούν, μένουν εκτός της Βασιλείας των Ουρανών.

β)Αυτοί που ήταν άσημοι και περιφρονημένοι, αλλά ευσεβείς θα σωθούν.

γ)Οι δίκαιοι θα πουν:«Πώς εμείς κερδίσαμε κάτι τόσο μεγάλο, εφόσον δεν αξίζαμε;».

Οι αμαρτωλοί την ημέρα της Κρίσεως θα ακούσουν τη φωνή του Θεού: «Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ». Θα δεχθούν τρεις τιμωρίες: α)πορεύεσθε = απομάκρυνση από το Θεό β)το πυρ το αιώνιο γ)συγκατοίκηση με τους φοβερούς στην όψη και την οσμή δαίμονες.

Ο Θεός ετοίμασε τη Βασιλεία Του για τους δίκαιους. Την Κόλαση, την Τιμωρία και το Πυρ δεν τα ετοίμασε για τους ανθρώπους από καταβολής κόσμου, αλλά για το διάβολο και τους αγγέλους αυτού. Όσοι όμως άνθρωποι μοιάσουν στους άσπλαχνους δαίμονες θα τους ακολουθήσουν. «Σας καταδικάζω», θα πει ο Θεός, «γιατί πείνασα και δε με ταΐσατε, δίψασα και δε με ποτίσατε, ξένος και δε με φιλοξενήσατε, γυμνός και δε με ντύσατε, άρρωστος και δε με επισκεφθήκατε, στη φυλακή και δεν ήρθατε να με δείτε». Και αυτοί οι άνθρωποι θα απορήσουν: «Πότε σε είδαμε, Κύριε και δεν τα πράξαμε αυτά;». Και θα απαντήσει ο Κύριος: «Εφόσον δεν τα κάνατε στους ελάχιστους αδελφούς μου, δεν τα κάνατε ούτε σ’ Εμένα». Οι άδικοι θα αναστηθούν τότε για καταδίκη όχι για κρίση. Θα κριθούν μόνο οι πιστοί που σαν άνθρωποι είχαν και αυτοί κάποια ελαττώματα.

Η προσευχή της Εκκλησίας, αλλά και του κάθε πιστού χωριστά, βοηθάει τους ζώντες να μετανοήσουν και τους κεκοιμημένους που συμμετείχαν μεν στα Μυστήρια της Εκκλησίας  όσο ζούσαν, αλλά ως άνθρωποι είχαν και αυτοί κάποια μικρά ελαττώματα, να αναπαυθούν περισσότερο. Δε βοηθάει όμως όσους διέπραξαν μεγάλα αμαρτήματα και έφυγαν αμετανόητοι. Μια ευσεβής γυναίκα είχε ένα σύζυγο δύστροπο και υβριστή των Θείων. Η γυναίκα προσευχόταν να φωτίσει ο Θεός το σύζυγό της να αλλάξει στάση. Ο σύζυγος αρρώστησε με καρκίνο στο λάρυγγα και άρχισε να βλέπει αλλιώς τα πράγματα, μετανόησε και ευχαριστούσε το Θεό για την αρρώστια που του έδωσε και του άνοιξε τα μάτια της ψυχής.

Μία γιαγιά δεν έδινε σημασία στα λόγια του πατρός Παϊσίου για την αξία της ελεημοσύνης και ήταν φιλάργυρη. Όταν πέθανε ζητούσε από το γέροντα Παΐσιο να κάνει προσευχή γι’ αυτήν, γιατί δεν αναπαυόταν. Αφού έκανε προσευχή, την ξαναείδε και ήταν σε καλύτερη κατάσταση.

Η Εκκλησία σαν στοργική Μάνα φροντίζει για τους κεκοιμημένους αδελφούς μας με τα μνημόσυνα που γίνονται για τον κάθε πιστό χωριστά και για όλους μαζί τα Ψυχοσάββατα. Ωφέλεια όμως προκύπτει για τους συνειδητούς Χριστιανούς. Οι κεκοιμημένοι είναι σαν να βρίσκονται μέσα σ’ ένα υγρό δωμάτιο και να περιμένουν να ζεσταθούν από τα μνημόσυνα που θα τους κάνουμε. Ένας πλούσιος είχε δώσει ένα μεγάλο ποσό σ’ έναν ιερέα για να μνημονεύει ένα συγγενή του που είχε πεθάνει. Ο ιερέας αυτός πέθανε και ο πλούσιος πήγε στο Δεσπότη να του πει τι θα γίνει τώρα με τα χρήματα. Ο Δεσπότης του είπε ότι τα χρήματα θα του επιστραφούν, αλλά να είναι σίγουρος ότι η ωφέλεια από τη μνημόνευση του δικού του ανθρώπου ξεπερνάει την αξία των χρημάτων και του το απέδειξε έμπρακτα. Έβαλε σε μια ζυγαριά στο ένα μέρος ψίχουλα από την προσκομιδή και στο άλλο χρυσάφι και η ζυγαριά έγειρε προς το μέρος που ήταν τα ψίχουλα από την προσκομιδή. Τόση μεγάλη λοιπόν είναι η ωφέλεια των ψυχών από τη μνημόνευση.

Μέχρι να γίνει η Δευτέρα Παρουσία, οι ψυχές των κεκοιμημένων, που όμως όταν ζούσαν ήταν συνειδητοί Χριστιανοί, μπορούν να έχουν ωφέλεια από τα μνημόσυνα και να βελτιωθεί η πνευματική τους κατάσταση. Κατά τη Δευτέρα Παρουσία θα γίνει η οριστική Κρίση των ψυχών και μετά δε θα μπορεί να υπάρχει βελτίωση της κατάστασής τους. Η ψυχή θα ενωθεί πάλι με το σώμα. Οι δίκαιοι άνθρωποι που ήταν Χριστιανοί θα αναστηθούν και θα πάρουν πάλι τα σώματά τους πίσω. Τα σώματα μετά την ανάστασή τους δε θα είναι τα χωματένια σώματα που έχουμε τώρα. Δε θα πεινάνε, δε θα διψάνε, δε θα κρυώνουν, αλλά θα είναι πνευματικά, αέρινα, όπως το σώμα του Αναστημένου Χριστού. Όσοι θα αναστηθούν θα είναι αθάνατοι(χωρίς θάνατο), όπως Αθάνατος είναι ο Θεός.

 Π. Χαράλαμπος

πηγή:εδώ