Οικονομική κρίση; Ποια κρίση;

Οικονομική κρίση; Ποια κρίση; Κάνοντας μία βόλτα σήμερα στην πόλη και παρακολουθώντας και διάφορες ειδήσεις της ημέρας διαπίστωσα ότι οι συνάνθρωποί μου που κατηγορούν τους «άλλους» για σπατάλες, να σπαταλούν οι ίδιοι πολύτιμο χρόνο και χρήμα σε ειδωλολατρικά έθιμα.

Είναι ντροπή δημόσιοι φορείς να σπαταλούν ακόμα και δημόσιο χρήμα σε εκδηλώσεις ανά την  Ελλάδα την στιγμή που καλούμαστε όλοι μας να συμβάλουμε στην καλυτέρευση της οικονομικής κατάστασης στην χώρα μας…

Οι καφετέριες, τα μπαράκια, τα κλαμπ, τα μπουζουξίδικα θα γεμίσουν και πάλι κόσμο που ΔΕΝ έχει δουλειά, που ΔΕΝ έχει χρήματα, που ΔΕΝ έχει τον Θεό του, μιας και ο παραλογισμός του «ωχ βρε αδελφέ λίγο να γλεντήσουμε, να ξεχαστούμε» κυριαρχεί αυτές τις ημέρες που η Εκκλησία μας καλεί όχι να ξεχαστούμε αλλά να θυμηθούμε γιατί ζούμε και υπάρχουμε.

Αλλά το πνευματικό μέρος ας το αφήσουμε, μιας και όλοι οι Έλληνες που συμμετέχουν με διαφόρους τρόπους σε αυτές τις εκδηλώσεις των «αποκριών» δεν θέλουν να έχουν σχέση με τον Θεό των Ορθοδόξων και είναι αδιάφοροι ως προς την σωτηρία της ύπαρξής τους.

Όμως ας το δούμε το θέμα ορθολογιστικά! Από την μία ζητώ βοήθεια μήπως και πνιγώ διότι δεν ξέρω κολύμπι και από την άλλη πάω και κάνω μακροβούτι!!! Τι λέτε αυτός που ζήτησα την βοήθειά του θα με πάρει στα σοβαρά;

Τα ειδωλολατρικά έθιμα που προσβάλουν την Ορθόδοξη πίστη μας, το ανθρώπινο πρόσωπο, την λογική και την σωφροσύνη που θα πρέπει όλοι μας να έχουμε έχουν καταδικαστεί πολλές φορές από την Εκκλησία μας. Όμως οι Έλληνες δεν είναι πρόθυμοι να ακούσουν και να δουν ότι οδηγούνται μακριά του Θεού.

 Πως λοιπόν αύριο μεθαύριο όταν αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι «ζοριστούν» και προσευχηθούν θα ακουστούν στον Θεό; Πως είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι ο Θεός είναι ο δικός τους υπάλληλος που όποτε αυτοί θέλουν τον καλούν και του αναθέτουν διάφορες δουλείες; Πως είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνουν ότι η σπατάλη χρόνου σε τέτοιες «πολιτιστικές εκδηλώσεις» είναι οπισθοδρόμηση του πολιτισμού μας;

Να, ποιον τιμούν!!!!

Οι απόκριες θα έρθουν και θα φύγουν όμως δυστυχώς θα αφήσουν πίσω τους χαραγμένα τα σημάδια της κραιπάλης, της μέθης, των αισχροτήτων, της αμαρτίας πάνω σε «ανυποψίαστους» ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους, αμετανόητους υποκριτές, που ζητούν άφεση αμαρτιών χωρίς μετάνοια, που ζητούν οι άλλοι να φτιάξουν ότι έχουν χαλάσει οι ίδιοι, που αγανακτούν με τους άλλους και όχι με τον εαυτό τους, που το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά στην ζωή τους είναι να μασκαρεύονται ελπίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα ξεγελάσουν την πραγματικότητα.

Π.Π.