Πριν δράσεις στην ζωή σου, δες πως έδρασε ο Χριστός.

Καθώς ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας θα πρέπει να μπαίνουμε στην διαδικασία της διόρθωσης.

Εάν διαπιστώνω ότι είμαι νευρικός και απότομος, θα πρέπει να μπω στην διαδικασία να αλλάξω. Να γίνω πράος και διαλλακτικός.
Εάν διαπιστώνω ότι κρατάω μίσος και κακία για τους άλλους, θα πρέπει να θεραπευτώ και πλέον να γίνω ανεξίκακος και συγχωρητικός.
Εάν διαπιστώνω ότι φθονώ τους άλλους, θα πρέπει πλέον να αφήσω τον φθόνο και βάλω στη ζωή μου την απλότητα. Να πάψω να βλέπω τους άλλους με μάτι φθονερό και πονηρό, αλλά να τους βλέπω με απλότητα, έτοιμος να συμπαρασταθώ είτε στον πόνο τους, είτε στην χαρά τους.
Εάν διαπιστώνω ότι εύκολα κατακρίνω και κουτσομπολεύω τους άλλους, φτάνοντας πολλές φορές και στην συκοφαντία, θα πρέπει επιτέλους να πάρω τα μέτρα μου. Να πάψω να κάνω παρέα με ανθρώπους που κι αυτοί κατακρίνουν και κουτσομπολεύουν. Να τιθασεύσω την γλώσσα μου, μα και τα αυτιά μου. Να προσέχω πλέον τι ακούω, από ποιους το ακούω. Διότι εάν δεν ακούσω, εάν δεν έχω περιέργεια να μάθω, κι εγώ με τη σειρά μου δεν θα κουτσομπολεύω.

Το σημαντικό πάντως είναι να αποκτήσω μετάνοια. Εάν έχω συναίσθηση των δικών μου αμαρτιών, των δικών μου πτώσεων, της δικής μου πνευματικής κατάστασης, τότε δεν θα τολμώ για κανέναν να μιλήσω απαξιωτικά. Η καρδιά μου θα είναι συντετριμμένη και τεταπεινωμένη και δεν θα αντιδρά βίαια και σκληρά προς τους άλλους.

Εάν διαπιστώνω ότι η χριστιανική ζωή μου οριοθετείται απλά στην αποφυγή κάποιων αμαρτιών θα πρέπει πλέον να φύγω από αυτήν την στατικότητα. Η πνευματική προκοπή δεν έρχεται απλά με την αποφυγή κάποιων αμαρτιών αλλά όταν ο άνθρωπος προσπαθεί να καλλιεργήσει και να ζήσει την ενάρετη ζωή.

Ενάρετη ζωή δεν είναι να αποφεύγεις απλά κάποιες αμαρτίες, αλλά να πράττεις καθημερινά τις αρετές.
Ενάρετη ζωή δεν είναι απλά να μην κλέβεις, αυτό έλειπε να έκλεβες· ενάρετη ζωή είναι να είσαι ελεήμων και φιλάνθρωπος.
Ενάρετη ζωή δεν είναι να μην κτυπάς τον άλλον, αλλά να αγκαλιάζεις τον άλλον.
Ενάρετη ζωή δεν είναι να μην πειράζεις τον άλλον, αλλά να τον συμπονάς και να τον βοηθάς.
Ενάρετη ζωή δεν είναι να κάνεις νηστεία από τροφές, αλλά να νηστεύεις από το εγώ σου, να πεινάς για τον Θεό και τον συνάνθρωπό σου.
Ενάρετη ζωή δεν είναι απλά να ζεις ως άνθρωπος αλλά κυρίως να γίνεις συνάνθρωπος. Από την αδιαφορία να περάσεις την έννοια για τον άλλον άνθρωπο. Να γίνεις στήριγμα για τον πονεμένο, για τον αδικημένο, για τον πενθούντα αδελφό σου. Αλλά συνάμα γι’αυτόν που σε αδικεί, γι’αυτόν που σε υβρίζει, γι’αυτόν που σε συκοφαντεί, γι’ αυτόν που σε σταυρώνει, εσύ να παραμείνεις συνάνθρωπος. Μην αφήσεις το εγώ σου να σε κάνει να κινηθείς εναντίον του. Διότι τελικά θεάρεστη ζωή δεν είναι απλά εκείνη η ζωή κατά την οποία θα τηρούμε τον λόγο του Θεού αλλά είναι συνάμα εκείνη η ζωή κατα την οποία εάν κάποιος δεν τηρήσει τον λόγο του Θεού προς το πρόσωπό μας εμείς να παραμείνουμε χριστιανοί, δηλαδή να συμπεριφερθούμε όπως ο Χριστός μας.

Κάποιοι λένε «εγώ δεν έχω αδικήσει κανέναν». Μα άνθρωπέ μου, αυτό έλειπες να είχες αδικήσει. Θέλεις δηλαδή ουράνιο μισθό για το αυτονόητο; Σκέψου όμως άνθρωπε το εξής: το ερώτημα που θα σου θέσει ο Κύριος δεν είναι εάν έχεις αδικήσει κάποιον, αλλά το εξής, "όταν αδικήθηκες τι έκανες, όταν σε πρόσβαλαν πως συμπεριφέρθηκες, όταν σε βρίσανε πως ανταπέδωσες";

Εκεί φαίνεται η πνευματική μας κατάσταση: όχι όταν τηρούμε εμείς κάποιους τυπικούς κανόνες αλλά όταν κάποιος μας προσφέρει σταυρό και απαξίωση. Τότε τι κάνουμε; Αρπάζουμε την ευκαιρία να ταπεινωθούμε, να σιωπήσουμε, να ασκηθούμε στην υπομονή, στην προσευχή, στην συγχώρεση, στην αγάπη ή μήπως αρπάζουμε την ευκαιρία για να δείξουμε την μεγάλη ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας λέγοντας προς αυτόν που μας απαξίωσε «βρε, ξέρεις ποιος είμαι εγώ»;

Τότε φαίνεται αδελφοί μου κατα πόσο είμαστε χριστιανοί ή όχι.
Στην συκοφαντία που θα σιωπήσουμε.
Στην αδικία, που θα σηκώσουμε.
Στην προσβολή που θα υπομείνουμε.
Στην προδοσία που θα υποστούμε.
Θα παραμείνει η αγάπη μας ή θα γίνει μίσος;
Θα παραμείνουμε ειρηνικοί ή θα θελήσουμε εκδίκηση;
Θα κάνουμε τον αυτοέλεγχό μας για να δούμε μήπως φταίγαμε κι εμείς ή αμέσως θα ρίξουμε το φταίξιμο στους άλλους;

Νομίζω ότι όλοι μας καταλαβαίνουμε αλλά όλοι μας δεν θέλουμε να αποδεχθούμε ότι δεν είμαστε και τόσο καλοί. Αρνούμαστε να δούμε κατάματα το χάλι μας. Κι αυτό είναι το πρόβλημά μας.

Το μεγάλο μας πρόβλημα δεν είναι ότι είμαστε αμαρτωλοί.
Το μεγάλο μας πρόβλημα είναι ότι δεν παραδεχόμαστε ότι είμαστε αμαρτωλοί και κάνουμε λάθη.

Το θέμα αδελφοί μου δεν είναι ποια είναι η στάση των άλλων προς εμάς, το πόσο αμάρτησαν οι άλλο προς εμάς, αλλά ποια είναι η δική μας στάση προς τους άλλους.
Μην μας νοιάζει τι κάνουνε οι άλλοι.
Εμείς θα δώσουμε λόγο για το τί κάναμε εμείς.
Εμείς θα δώσουμε λόγο στον Χριστό μας.
Αυτός είναι το πρότυπο ζωής μας.
Δεν είναι πρότυπο ζωής μας, ούτε οι συγγενείς μας, ούτε οι φίλοι μας, ούτε το τί κάνουνε οι πολλοί.

Πριν λοιπόν δράσεις στην ζωή σου, δες πως έδρασε ο Χριστός.
Και πριν αντιδράσεις σε κάτι που σου κάνανε, δες πως αντέδρασε ο Χριστός.

 αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος