Ό,τι γίνεται χωρίς ευλογία, οδηγεί τον άνθρωπο στην οδύνη και τον πόνο. Ειδικά όταν η ανυπακοή γίνεται όχι απλά από αδυναμία αλλά από ισχυρογνωμοσύνη και πονηρία. Τότε ο άνθρωπος, ακόμα κι αν επιτελεί κάτι το "ενάρετο" εξωτερικά, καταστρέφεται πνευματικά.
Δεν είναι λοιπόν το θέμα μόνο εάν κάνουμε κάτι το "καλό", αλλά εάν αυτό το "καλό" που κάνουμε τελείται μέσα στο πλαίσιο της υπακοής μας και της ευλογίας που έχουμε από την Εκκλησία.
Και τονίζουμε τον όρο Εκκλησία και όχι απλά του πνευματικού μας, διότι δυστυχώς έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο, ειδικά τον τελευταίο καιρό, κάποιοι πνευματικοί να έρχονται σε αντίθεση με αυτό που λέγει η Εκκλησία. Τότε καλούμαστε να κάνουμε υπακοή στην Εκκλησία και όχι στον πνευματικό μας, ο οποίος και αυτός ως άνθρωπος μπορεί να πλανήθηκε.
Θεωρούμε σκόπιμο να τα αναφέρουμε όλα αυτά, διότι πολλοί υποστηρίζετε ότι έχετε μπερδευτεί με όλα αυτά που ακούγονται. Είναι φυσικό, όταν τα αυτιά σου, τα αφήνεις ελεύθερα να ακούν τον κάθε έναν που λέγει το μακρύ του και το κοντό του, να μπερδευτείς. Για να ξεμπερδευτείς λοιπόν άκου τι σου λέγει η Εκκλησία η οποία εκφράζεται δια της Ιεράς Συνόδου. Τόσο απλά.
Πολλοί άνθρωποι έχουνε πλανηθεί και πολλοί είναι πλανεμένοι μέσα στην Εκκλησία. Και δυστυχώς χρησιμοποιούν την Εκκλησία, την ιδιότητά τους -ειδικά εάν φορούν ράσο- να υπαγορεύουν δικές τους σκέψεις, δικούς τους λογισμούς προς τους πιστούς δημιουργώντας σχίσματα και ταραχές.
Εάν όμως ο πλανεμένος φέρει ευθύνη για αυτά που δημιουργεί, ευθύνη φέρει και αυτός που τον ακολουθεί. Διότι ναι μεν κάποιοι χριστιανοί είναι καλόπιστοι όταν ακούνε κάποιον ιερέα να εκφέρει μία άποψη αλλά δεν πρέπει να είναι αφελείς.
Η ασφάλεια βρίσκεται αδελφοί μου στον λόγο της Εκκλησίας. Από εκεί και πέρα εάν κάποιος αρχίσει και αμφισβητεί αυτόν τον λόγο, τότε σίγουρα θα ψάξει αλλού, για να βρει κάτι που ικανοποιεί και συμφωνεί με τις δικές τους απόψεις.
Τα πράγματα είναι απλά.
Ο καθένας ότι ψάχνει, αυτό τελικά βρίσκει.
Και δυστυχώς πολλοί ψάχνουν το μίσος, τον φανατισμό, την κατάκριση, την κακία, την ιδιοτροπία, διότι η ζωή τους είναι γεμάτη κόμπλεξ και ανικανοποίητους πόθους. Κι ας μιλούν για πίστη και ορθοδοξία κι ας φωνασκούν λόγους Αγίων και Κανόνων της Εκκλησίας. Η πράξη δείχνει ότι δεν κάνουν υπακοή στην Εκκλησία. Και το φοβερό είναι ότι οι ίδιοι ζητούν υπακοή από τα πνευματικά τους τέκνα ή τους ακολούθους τους.
Μην ξεγελιέστε. Όλα αυτά τα πρόσφατα εκκλησιαστικά ζητήματα που έχουνε προκύψει λόγο της πανδημίας, είναι ζητήματα υπακοής ή ανυπακοής, δεν είναι θέματα πίστεως. Κάποιοι λοιπόν -και το λέγω με λύπη, ούτε σε αυτά τα απλά θέματα υπακοής δεν μπορούν να πούνε "να'ναι ευλογημένο" ενώ από την άλλη καταπιάνονται με μεγάλα και βαθιά θεολογικά θέματα και βαρύγδουπες δηλώσεις.
Τι να το κάνω αυτό εάν δεν μπορείς να κάνεις μια υπακοή που είναι μια αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπό σου και έχει να κάνει με την υγεία των συνανθρώπων σου;
Αυτό δείχνει ότι όχι μόνο πνευματικά πάσχεις αλλά πάσχεις και νοητικά.
Ας προσέχουμε λοιπόν ποιους ακούμε, τι ακούμε και που κάνουμε υπακοή. Ελευθερία έχουμε και θα κριθούμε πως την διαχειριστήκαμε. Κανείς δεν είναι αθώος, ούτε ο αφελής, ούτε ο ευκολόπιστος, ούτε ο μπερδεμένος.
αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.