Παρασκευή 28 Ιουλίου 2017

Η Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου (Σύντομος Βίος)



 Στις 28 Ιουλίου η αγία Εκκλησία μας τιμά τη «μνήμη της οσίας Μητρός ημών Ειρήνης της εκ Καππαδοκίας, ασκησάσης εν τη Μονή Χρυσοβαλάντου».
Βίος Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου
Η οσία Ειρήνη έζησε κατά τον 9ο και 10ο αιώνα και η νεότητά της συνδέεται με τη βασιλική αυλή του αυτοκράτορα του Βυζαντίου, την περίοδο πού είχε λήξει η εικονομαχία και αναστηλωθεί οι ιερές εικόνες μετά το θρίαμβο της Ορθοδοξίας (843).
Ο Φιλάρετος, που ήταν ευνοούμενος και αφοσιωμένος στρατηγός στο Θεόφιλο και τη Θεοδώρα (η οποία ανέλαβε το βασιλικό θρόνο μέχρι την ενηλικίωση του γιού της), είχε στην Καππαδοκία δύο κόρες, την Καλλίνικη και την Ειρήνη. Μετά τον πρόωρο θάνατο της γυναίκας του Ζωής, την επιμέλεια της ανατροφής τους είχε αναλάβει η αδελφή του και θεία τους Σοφία, πού αφοσιώθηκε στο έργο αυτό με όλη την ψυχή της.

Στο μοναστήρι Χρυσοβαλάντου
Καθώς πήγαινε στην Κωνσταντινούπολη για να είναι μία από τις υποψήφιες νύφες του αυτοκράτορα, επισκέφτηκε έναν άγιο άνθρωπο τον Ιωαννίκιο. Οποίος την αποκάλεσε με το όνομα της και την προέτρεψε να μην πάει στην Κωνσταντινούπολη αλλά να πάει στη Μονή Χρυσοβαλάντου που την χρειάζεται.
Ακολουθώντας την πρόρρηση του Γέροντος Ιωαννικίου δεν άργησε να πορευθεί προς τη Μονή. Η ηγουμένη τη δέχθηκε με καλοσύνη και αγάπη• και την έθεσε κάτω από τη δική τηςπνευματική επίβλεψη. Η Ειρήνη, παρά την ευγενική καταγωγή της, έχοντας τη χάρη του Θεού, με προθυμία επιδόθηκε και στα πιο ταπεινά και δύσκολα διακονήματα και σύντομα ο αγώνας της καρποφόρησε.
Αναδεικνύεται ηγουμένη με τρόπο θαυμαστό
Ύστερα από μερικά χρόνια αρρώστησε η ηγουμένη. Επιθυμία της Γερόντισσας ήταν να γίνει ηγουμένη η Ειρήνη. Όταν είπε στις μοναχές την επιθυμία της, η Ειρήνη δεν ήταν παρούσα. Εκείνες μάλιστα δεν της ανέφεραν τίποτε σχετικό, επειδή φοβήθηκαν μήπως από τη μεγάλη ταπεινοφροσύνη της φύγει από το μοναστήρι, για να μη γίνει ηγουμένη.
Οι ηλικιωμένες μοναχές πρότειναν να πάνε όλες μαζί στον Πατριάρχη, στην Κωνσταντινούπολη, για να επιλέξει αυτός οποία τον φωτίσει ο Θεός. Φτάνοντας στον Πατριάρχη τους είπε: «Εγώ γνωρίζω ότι όλες σας θέλετε την τιμία και σεμνοτάτη Ειρήνη  και η απόφασή σας είναι καλή και θεάρεστη. Ας είναι δοξασμένος ο Κύριος πού μου φανέρωσε την αρετή αυτής της δούλης του». Έτσι όρισε την Ειρήνη ηγουμένη της Μονής.
Καθοδηγεί τις μοναχές με σύνεση και σοφία
Ως ηγουμένη η Ειρήνη συνέχισε και επέτεινε τους πνευματικούς της αγώνες, συναισθανόμενη την ευθύνη του διακονήματος πού έθεσε στους ώμους της ο Ιησούς Χριστός. Προσευχόταν και νήστευε ακόμα περισσότερο. Ήταν τόση η επιθυμία της να σωθούν όλες οι μοναχές, πού τόλμησε από αγάπη υπέρμετρη και όχι εγωισμό να ζητήσει από τονΚύριο να της χορηγήσει το προορατικό χάρισμα, για να γνωρίζει «τα απόκρυφα πταίσματα πασών των αδελφών… διά να τάς διορθώνη, να μη κολάζωνται». Και ο δωρεοδότης Ιησούς Χριστός, βλέποντας ότι ο σκοπός της ήταν καλός, της έστειλε άγγελο πού της αποκάλυψε ότι προστάχθηκε από τον Κύριο να στέκεται πάντοτε πλησίον της και να της φανερώνει κάθε μέρα τα απόκρυφα παραπτώματα όχι μόνο των μοναχών αλλά και των προσκυνητών της Μονής.
Ο διάβολος τη φθονεί
Η φήμη του προορατικού της χαρίσματος δεν άργησε να διαδοθεί και να φτάσει μέχρι την Κωνσταντινούπολη, με αποτέλεσμα πολλοί χριστιανοί να σπεύδουν στο μοναστήρι για να δούν το σεβάσμιο πρόσωπο της και να ακούσουν «λόγον γαθόν». Παρά ταύτα εκείνη δεν μείωσε καθόλου τον πνευματικό της αγώνα για την προσωπική τελείωσή της, γεγονός πού ενοχλούσε τον μισόκαλο δαίμονα, πού δοκίμασε άλλη μια φορά να την εμποδίσει από την ολονύχτια προσευχή της. Έτσι λοιπόν ένα βράδυ, καθώς εκείνη προσευχόταν με κατάνυξη, ένας δαίμονας άναψε κερί από το καντήλι και έβαλε φωτιά στο κουκούλι της Ειρήνης. Η φλόγα άρχισε να καίει κατόπιν τα μαλλιά, το φόρεμα και τις σάρκες της αγίας Ειρήνης, η οποία ακίνητη, ενώ καιγόταν, συνέχιζε την προσευχή της. Και θα είχε καεί ζωντανή, αν μία αδελφή από διπλανό κελί δεν οσμιζόταν καμένη σάρκα και δεν έτρεχε να σβήσει με νερό τη φωτιά! Η ηγουμένη την επέπληξε λέγοντάς της, όπως αναφέρει ο Συναξαριστής: «Γιατί μού προξένησες, παιδί μου, τόσο κακό και μού στέρησες τέτοια αγαθά; Δεν πρέπει να φρονούμε τα των ανθρώπων αλλά τα του Θεού. Λίγο πριν μπροστά μου έβλεπα έναν άγγελο πού έπλεκε για μένα στεφάνι κι όταν άπλωνε το χέρι του για να με στεφανώσει, ήρθες εσύ και από ευγνωμοσύνη προκάλεσες χειρότερα της αγνωμοσύνης. Βλέποντάς σε ο άγγελος έφυγε και μού έδωσες λύπη και απερίγραπτη ζημία».
Από το μισοκαμμένο σώμα της έβγαινε ευωδία πού νικούσε όλα τα μύρα και τα πολύτιμα αρώματα, ενώ ο Ιησούς, ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, γιάτρεψε τα μέλη της πού είχαν εγκαύματα, αυξάνοντας της και το προορατικό χάρισμα.
Τα κυπαρίσσια λυγίζουν τις κορυφές τους
Πολλές φορές προσευχόταν ολόκληρο ημερονύκτιο. Άλλοτε επί δύο ή τρεις ημέρες και καμιά φορά ολόκληρη εβδομάδα, πάντοτε με υψωμένα τα χέρια της. Τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή έως το Πάσχα δεν έτρωγε ψωμί, παρά μόνο λίγα φρούτα και λαχανικά και έπινε ελάχιστο νερό. Από την αυστηρή αυτή νηστεία είχε γίνει λιπόσαρκη. Όταν ο καιρός το επέτρεπε έβγαινε τα μεσάνυχτα στον αύλειο χώρο της Μονής και προσευχόταν με κατάνυξη, υψώνοντας το βλέμμα της στο κάλλος του ουρανού. Γράφει ο Συναξαριστής της:
«Κατά θεία οικονομία, για να μη μείνει άγνωστη μια μεγάλη θαυματουργία, πού έγινε αρκετές φορές στο προαύλιο, έτυχε και βγήκε ήσυχα ένα βράδυ κάποια αδελφή από το κελί της. Και βλέπει την αγία πού προσευχόταν, χωρίς να εγγίζουν τη γη τα πόδια της. Αλλά στεκόταν στον αέρα, δύο πήχεις επάνω. Και κοντά της ήταν δύο κυπαρίσσια πολύ υψηλά. Τα οποία έγερναν τις κορυφές τους μέχρι το χώμα και παρέμεναν έτσι (ώ του εξαισίου θαύματος!) όση ώρα η αγία προσευχόταν. Και όταν τελείωσε, πήγε και στα δύο και αγγίζοντας τις κορυφές τους τα ευλόγησε στο σχήμα του σταυρού και τότε υψώθηκαν κι αυτά και επανήλθαν στην κανονική τους θέση». Η αδελφή νομίζοντας ότι όσα έβλεπε ήταν καρπός της φαντασίας της δεν είπε σε καμία μοναχή τίποτε. Μετά όμως από κάποιες ημέρες είδαν όλες τους στις κορυφές εκείνων των κυπαρισσιών δύο μαντήλια, πού είχε κρεμάσει η αγία
Ειρήνη «εις δόξαν Θεού». Στην απορία των αδελφών πώς βρέθηκαν εκεί, η μοναχή πού είχε προσωπική γνώση του πράγματος διηγήθηκε σε όλες τι συνέβαινε κι εκείνες τηςπαραπονέθηκαν γιατί δεν τις ξύπνησε να ιδούν «τοιούτον εξαίσιον θέαμα».
Όταν η αγία Ειρήνη πληροφορήθηκε την πράξη της μοναχής αυτής την επέπληξε με αγάπη λέγοντάς της: Αν με έβλεπες να αμαρτάνω ως άνθρωπος, θα φανέρωνες και την αμαρτία μου; Ζήτησε δε από όλες τις αδελφές να μη φανερώνουν σε κανέναν, ενόσω εκείνη ζει, τα τυχόν θαυμάσια πού βλέπουν.
Γιατί στη μνήμη της Οσίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου ευλογούνται τα μήλα;
Κάποια χρονιά, ξημερώνοντας γιορτ το μεγάλου Βασιλείου κα μετ τν τέλεση το σπερινο, γία ξαγρυπνοσε προσευχόμενη. Πλησίαζε ρα το ρθρου κα τότε Ερήνη κούει κάποια φων ν τς λέει: «ποδέξου τ ναυτικ πο σο φέρνει τ σπεριδοειδ κα φάε ν εφρανθε ψυχή σου».
Πράγματι, σία γουμένη το Χρυσοβαλάντου συνάντησε τν νθρωπο κα τν κούει ν τς ξιστορε τν ξς θαυμάσια στορία: ταν ναυτικός, πλοιοκτήτης νς καραβιο, π τν ερ Πάτμο. πέπλευσε μ τ πλοο του π τ βόρειο τμμα το νησιο γι τν Πόλη κα βρισκόταν λίγα μέτρα π τ στεριά, ταν βλέπει κενος κα ο νατες κάποιον σεβάσμιο γέροντα ν τος φωνάζει ν σταματήσουν. Ατ μως ταν δύνατο, καθς σχυρς νεμος σπρωχνε τ πλοο στ νοιχτ πέλαγος. Τότε γέροντας φωνάζει μ λη τ δύναμή του κα προστάζει τ πλοο ν σταματήσει. Τ καράβι κινητοποιεται κα διος ρχίζει ν βαδίζει πάνω στ δατα. Μπροστ στος κατάπληκτους νατες, πιβιβάζεται στ πλοο κα δίνει στν καπετάνιο τρία μλα κα το λέει: «ταν πς στ Βασιλεύουσα, δσε τα στν Πατριάρχη κα πές του πς το τ στέλνει Πανάγαθος Θες μ τν δολο Του ωάννη, π τν Παράδεισο». πειτα δίνει στ ναύκληρο λλα τρία μλα προσθέτοντας: «Ατ ν τ πς της Ερήνης, τς γουμένης το Χρυσοβαλάντου κα ν τς πες: φάγε π τος καρπος το Παραδείσου πο γν ψυχή σου πεθύμησε». Λέγοντας ατά, γέροντας ελόγησε τ πλήρωμα κα τ πλοο ξεκίνησε κα πάλι τ ταξίδι του, ν διος ξαφανίστηκε.
λοκληρώνοντας τ διήγησή του, ναυτικς προσκύνησε τν Ερήνη κα τς πρόσφερε τ μλα. γία τ δέχτηκε μ δάκρυα ελάβειας κα εγνωμοσύνης εχαριστώντας τν γιο εαγγελιστ κα πόστολο ωάννη. Στ κελί της γονάτισε κα εχαρίστησε τν Χριστ γι ατ τ δεγμα τς ενοιάς Του πρς τ δούλη Του. Τ μλα ταν πραγματικ παραδεισένια, τόσο μορφα σ σχμα κα χρμα πο μοιά τους δν πρχαν. εωδι τος πλημμύριζε τ μον κα ο δελφς ποροσαν γι τ καινούργιο θαμα πο συντελονταν στν ελογημένο χρο.
γία Ερήνη, μ τν μφυτη εφυΐα της κα τ χάρη το γίου Πνεύματος, ννόησε τι τ θεο ατ δρο ταν οράνια πρόσκληση. ταν φτασε γία κα μεγάλη Τεσσαρακοστή, κοψε τ να μλο σ λεπτ κομματάκια κα τρωγε να κομμάτι κάθε μέρα, πέχοντας π ποιαδήποτε λλη τροφή, κόμη κα π τ νερό. Τ Μεγάλη Πέμπτη, στερα π τ θεία λειτουργία κα φο λες ο μοναχς κοινώνησαν τν χράντων Μυστηρίων, Ερήνη κοψε κα τ δεύτερο μλο κα δωσε σ κάθε δελφ π να κομμάτι. Τότε τος ποκάλυψε κα τν στορία το θείου δώρου κα λες μαζ δοξολογοσαν τν ψιστο γι τ ναρίθμητα χαρίσματα πρς τν γουμένη τους. Τ τρίτο μλο Ερήνη τ φύλαξε γι τς τελευταες μέρες τς πίγειας ζως της.
Τ Μεγάλη Παρασκευή, ο δελφς ψαλαν τ για κα σωτήρια Πάθη κα Ερήνη, μόνη της μέσα στ ερ βμα, γονατισμένη, εχε παραδοθε σ προσευχή. Τότε εδε θαυμάσιο ραμα: νοιξε θόλος το ναο κα πλθος γγέλων μφανίστηκαν, ο ποοι ψαλλαν δοξαστικος μνους κα θυμιάτιζαν τν γία Τράπεζα. μφανίστηκε κα διος Χριστός, θριαμβευτς μ τ σταυρ στν μο. Ο γγελοι γονάτισαν ν Τν χαιρετήσουν, ν λάμψη Το θάμπωσε τν Ερήνη, ποία ντικρίζοντας Τν νιωσε τ σκίρτημα το θείου ρωτα κα χαμήλωσε τ βλέμμα της. ταν δειλ ψωσε τ μάτια της κα πάλι, τ ραμα εχε χαθε. Δίπλα της βρισκόταν μόνο γγελος-δηγός της, πο τόσες φορς τν εχε διακονήσει: «Γίνου τοιμή» της επε πλ κα κείνη κατάλαβε τι πλησίαζε ρα ν διακονε τος νθρώπους π τ οράνια.
Τ σύντομο διάστημα π τ οράνιο ατ μήνυμα μέχρι κα τν σιακή της κοίμηση, γία προετοίμαζε τν κολουθία της γι τ μεγάλο γεγονός. Στν ερ να τν ρχαγγέλων τς δίδασκε γι τ μυστήριο το θανάτου, τ μελλοντικ κρίση κα τν αωνιότητα.
Μ τ φωτισμ το γίου Πνεύματος τακτοποίησε τς ποθέσεις το μοναστηριο κα πέδειξε τν ξια διάδοχό της. Μι βδομάδα πρν τ μεγάλη μέρα, νήστεψε τρώγοντας μόνο π τ παραδεισένιο μλο κα καθημεριν κοινωνοσε τν χράντων Μυστηρίων. Ξημέρωσε τέλος Κυριακή, που γι τελευταα φορ Ερήνη παρακολούθησε τ θεία λειτουργία, πάγγειλε τ σύμβολο τς πίστης μας, κοινώνησε, γκάλιασε τς δελφς κα τος ζήτησε συγγνώμη κα τέλος γονάτισε μπροστ στν ραία Πύλη, ψωσε τ χέρια της κα προσευχήθηκε γι τελευταα φορ.


πηγή:εδώ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...