Κυριακή Αγίων Πάντων: Ο καθένας μας μπορεί να αγιάσει.

Είναι πράγματι πολύ δύσκολος ο δρόμος της αρετής και της αγιότητος, ευλογημένοι μας χριστιανοί, δεν είναι όμως ακατόρθωτος. Ούτε εμείς είμαστε οι πρώτοι που καλούμαστε να τον ακολουθήσουμε. Πολυάριθμα πλήθη Χριστιανών έζησαν πριν από μάς στη παρούσα ζωή, αγωνίσθηκαν, πάλεψαν,  πόνεσαν, αντιμετώπισαν πολλούς κινδύνους, αγάπησαν όμως τον Χριστό και κληρονόμησαν την ουράνια δόξα. Νά και η απόδειξη, οτι σήμερα η Εκκλησία τιμά τή μνήμη του απειραρίθμου πλήθους των Αγίων της. Σήμερα η Εκκλησία τελεί τον θρίαμβο της αγιότητας. Σήμερα στούς ουρανούς οι άγιοί μας, που συγκροτούν τη θριαμβεύουσα Εκκλησία, παρελαύνουν μπροστά μας ντυμένοι τίς λαμπροφόρες στολές τους και μας προσκαλούν να τους αντικρίσουμε σαν τους πλέον σημαντικούς  καρπούς της αγιότητας, στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Άγιοι, μάρτυρες, ομολογητές, όσιοι, εγκρατευτές, ασκητές, θεοκήρυκες Απόστολοι, θείοι πατέρες, άνδρες και γυναίκες, αλλά και παιδιά, φτωχοί άσημοι και ανίσχυροι, αλλά και πλούσιοι και βασιλιάδες, και αξιωματικοί, και μεγιστάνες, όλοι τους γενναίοι οπαδοί και μιμητές του Χριστού τιμούνται και λαμπρύνονται σήμερα από τη μητέρα Εκκλησία. Ολόκληρη αυτή η χορεία των Αγίων Πάντων, αποδεικνύει ότι όλοι όσοι θέλουμε, είναι δυνατόν, με την βοήθεια και την χάρι του Αγίου Θεού,να γίνουμε άγιοι. Να τους μιμηθούμε, οπως αυτοί μιμήθηκαν το Χριστό.

Ο Κύριος το λέει σαφώς: « πάς όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς». Είναι λοιπόν, χρέος και καθήκον η ομολογία του Χριστού ενώπιον των άλλων ανθρώπων. Και βέβαια όχι μόνο μπροστά στους γνωστούς και οικείους μας, αλλά και εμπρός στους εχθρούς της πίστης μας, στους αρνητές της. Είναι δειλία το να μήν ομολογούμε με θάρρος την πίστη μας, οταν μάλιστα πολλοί με θρασύτητα, ομολογούν την πεποίθησή τους είτε στίς διάφορες αιρέσεις, είτε στη πολεμική τους εναντίον του Χριστού. Θα πρέπει να έχουμε υπερηφάνεια και να καυχόμαστε για το γεγονός ότι είμαστε λυτρωμένοι οπαδοί του Χριστού, γνήσιοι απόγονοι του πλήθους των Αγίων της Εκκλησίας.

Μας κατηγορούν οι αιρετικοί, που όχι μόνον δεν δέχονται τους Αγίους αλλά και τους βλασφημούν και καταστρέφουν τις εικόνες τους, όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και οι Προτεστάντες, ότι είμαστε ειδωλολάτρες, τιμώντας τους Αγίους και τα Λείψανα των Αγίων.

Εμείς δεν είμαστε ειδωλολάτρες. Δεν τιμάμε τους αγίους ως Θεούς. Απεναντίας, κηρύττουμε και  ομολογούμε ότι πιστεύουμε «εις ένα Θεόν, Πατέρα Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης… και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν τον Υιόν του Θεού τον μονογενή… Και εις το Πνεύμα το Άγιον…».

Τους Αγίους δεν τους λατρεύουμε, δεν τους τιμάμε σαν Θεούς αλλά σαν φίλους του Θεού και ζητάμε να πρεσβεύουν, να παρακαλούν τον Θεόν για μας, και να μας αξιώνουν να λατρεύουμε τον Θεό με την ίδια πίστη, με την ίδια θερμότητα, με την ίδια αφοσίωση με την οποία και αυτοί τον επίστευσαν και τον ελάτρευσαν και θυσίασαν την ζωή τους για την αγάπη του Θεού.

Η προσκύνηση των Αγίων δεν είναι λατρευτική προσκύνηση, η οποία μόνον στον Θεό ανήκει, αλλά είναι τιμητική προσκύνηση. Τιμάμε τους τιμήσαντας τον Θεό Αγίους μας και ζητάμε τις προς τον Θεό πρεσβείες τους.

Μέσα από τα αμφιθέατρα και τους άλλους τόπους των φρικτών μαρτυρίων των πρώτων Χριστιανών,  από τις κατακόμβες και το Κολοσσαίον, απο τίς ερήμους και τις σκήτες των αγίων μοναχών και ερημιτών, από τους ιερούς τάφους των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας και από ολόκληρο το νέφος των θαυματουργών αγίων μάς έρχεται μυριόστομος η φωνή: αγαπάτε τον Χριστόν, με αγάπη «κραταιάν ως ο θάνατος». Οχι με συγκινητικούς λόγους χωρίς εσωτερικό αντίκρυσμα, αλλά με αγάπη βαθειά, ωλοκληρωμένη και αναφαίρετη. Θέλετε να πληροφορηθήτε, δελφοί μου, το μέγεθος της αγάπης που ζητά από μάς ο Κύριος; Το είπε σήμερα στο ιερό ευαγγέλιο. «  Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ούκ έστι μου άξιος». Κανένας ποτέ δεν θα αξίωνε τόση αγάπη, εάν δεν ήταν ο ίδιος ο Θεός. Και Εκείνος γνωρίζει τι ζητά και γιατί ζητά τόση αγάπη από τους ανθρώπους. Εκείνος μας έδωσε τη ζωή, εκείνος μας φανέρωσε τους γονείς, μας χάρισε τα παιδιά, αυτός καλλιέργησε τη φυσική αγάπη μεταξύ των συγγενών,  αυτός μας χαρίζει τόσα αγαθά. Αυτός ο  Κύριος Ιησούς μας καλεί πλησίον του, για να εξαγιαζόμαστε, να ευτυχούμε στη ζωή αυτή και να προετοιμαζόμαστε για την αιώνιο Βασιλεία. Πώς, λοιπόν, να μη ζητά την αγάπη μας, αφού αυτή θα μας κάνει και τους λόγους του να τηρούμε και του ουρανίου Πατρός την αγάπη να εξασφαλίσουμε και η ψυχή μας να γίνει ναός του Θεού; Διότι και πάλι ο Κύριος βεβαίωσε,ότι « ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς,εκείνος εστίν ο αγαπών με».

Η υπέρτατη εκδήλωση αγάπης προς τον Αρχηγό της ζωής είναι η άρνηση του εαυτού μας. Η θυσία Του πάνω στο Σταυρό ήταν θυσία υπέρ του κόσμου. Και αυτός ήταν Θεός τέλειος και άνθρωπος τέλειος χωρίς αμαρτία. Τώρα καλούμαστε εμείς, οι μικροί και άσημοι άνθρωποι, να θυσιάσουμε όλα εκείνα που γίνονται εμπόδια στον σύνδεσμό μας με το Χριστό. Και εάν χρειασθεί να προσφέρουμε αύριο ακόμη και τή ζωή μας και αυτό θα το κάνουμε. Διότι μας το ζητά ο Χριστός   μας το φωνάζουν τα νέφη των μαρτύρων, διότι αυτοί θα είναι και δική μας δόξα και σωτηρία. Αλήθεια ,αγαπητοί μου, σκεφθήκαμε ποτέ και ρωτήσαμε τον εαυτό μας, εάν είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε τη ζωή μας για το Χριστό και την Εκκλησία;

Χριστιανοί μου, μετά από λίγο θα είμαστε και πάλι μεταξύ των ανθρώπων. Μη παραλείψουμε να ομολογούμε Χριστό με τους λόγους μας, με τα έργα μας. Να αφήσουμε πρέπει την καρδιά μας να χτυπά από αγάπη περισσότερο γιαυτόν. Και εάν έρθει κάποτε η στιγμή να   θυσιαστούμε για το όνομά Του, δόξα και τιμή, δική μας θάναι. Αμήν.

αρχιμ. Θεόφιλος Λεμοντζής