Σάββατο 20 Απριλίου 2019

ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΑΪΩΝ: Οι τρεις προϋποθέσεις για να πλησιάσουμε τον Χριστό.



«Mή φοβοῦ, θύγατερ Σιών, ἰδού ὁ βασι­λεύς σου ἔρχεται, καθήμενος ἐπί πῶ­λον ὄνου».
Ἡ προφητεία ἐπιβεβαιώνεται σήμερα, καθώς ὁ Xριστός εἰσέρχεται στήν Ἱε­­­ρου­σα­­λήμ «ἐπί πῶλον ὄνου». Ἀσυνήθι­στη ἐμ­φάνιση γιά βασιλέα. Ὅμως ὁ Xρι­στός δέν εἶναι σάν τούς ἐγκόσμιους βα­σι­λεῖς καί ἄρχοντες, δέν εἶναι «ἐκ τοῦ κό­σμου τού­του». Θά τό δηλώσει, ἄλλωστε, καί ὁ ἴδιος σέ λίγες ἡμέ­ρες, ἀπαντώ­ντας στήν ἐρώ­τηση τοῦ Πι­λάτου «ἐσύ τί λέγεις γιά τόν ἑαυτό σου;». «Ἡ βα­σιλεία ἡ ἐμή οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου».

Ἡ βασιλεία μου, λέγει ὁ Xρι­στός, δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τίς βασιλεῖες τοῦ κό­σμου, μέ αὐτές πού στη­­­ρίζουν τή δύναμη καί τήν ἐξουσία τους στήν αὐστη­ρότητα, στόν πλοῦτο καί στή μεγαλοπρέπεια. Ὅλα αὐτά εἶναι «σχή­ματα τοῦ κό­­σμου», πού πα­ρέρ­χονται μέ τό πέρασμα τοῦ χρό­νου καί σβή­νουν. Ἡ δική μου βασιλεία δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό αὐτά τά ἐξωτερικά γνω­ρίσματα γιά νά ἐπιβληθεῖ στούς ἀν­θρώ­πους, γιατί ζεῖ καί ὑπάρ­χει μέσα στίς καρ­διές τους. Δέν εἶναι ἐπίγεια καί γι’ αὐτό δέν εἶναι καί πρόσκαιρη. Ἡ δική μου βα­σιλεία εἶναι οὐράνια καί πνευματική, γι’ αὐτό εἶναι καί αἰώνια καί ἀτελεύτητη. Ἡ δική μου βασιλεία δέν στηρίζεται οὔτε στή βία, τήν ὑποκρισία ἤ τήν κολακεία, γιατί ὅλα αὐτά δέν ἀποτελοῦν ἰσχυρά ἐρεί­σμα­τα μιᾶς πνευματικῆς καί αἰώ­νιας βασι­λείας. Tό με­γαλεῖο της βρίσκεται στήν τα­πεί­νωση, γιατί «ὅποιος θέ­λει νά εἶναι μέ­γας, πρέπει νά εἶναι πρω­τί­στως ὑπη­­ρέτης τῶν ἄλλων». Tό με­γα­λεῖο βρί­σκεται στήν ἀγάπη, γιατί αὐτή εἶναι πού κερδίζει τίς καρδιές τῶν ἀν­θρώπων.
Γι’ αὐτό καί ὁ Xριστός εἰσέρχεται σήμε­ρα στά Ἱεροσόλυμα ὄχι μέ τή συνο­­δεία τῶν ἀγγέλων καί τῶν ἀρχαγ­γέλων του, οὔ­­­τε περι­βεβλημένος τή δόξα τῆς θεότη­τός του. Ἔρχεται «ἐπί πῶλον ὄνου», κα­λύ­πτο­ν­­τας τό μεγα­λεῖο τῆς θεότητός του, ὅπως καί σέ ὅλη τή διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, κάτω ἀπό τό μεγαλεῖο τῆς τα­πει­­­νώ­σεώς του. Ἔρχεται «ἐπί πῶλον ὄ­νου», καί ὄχι «ἐπί τῶν νεφελῶν τοῦ οὐ­ρα­νοῦ», γιά νά μήν τρομοκρατήσει τό πλά­σμα του μέ τήν ἐπι­­βλητική ἐμφάνισή του. Ὁ σκοπός του δέν εἶναι νά διεκδικήσει τή δό­ξα τῶν ἀν­θρώ­πων, ἀλλά νά ἀνυψώσει τόν ἄνθρωπο στή δόξα τοῦ Θεοῦ.
Ἡ σημερινή του εἴσοδος στήν ἁγία πό­λη, πού χαρακτηρίζεται ἀπό τήν ἀγά­­­­­πη καί τήν ταπείνωση, εἶναι τό προανάκρου­σμα ὅσων θά ἀκολου­θήσουν τίς ἑπόμενες ἡμέ­ρες, κατά τίς ὁποῖες κινούμενος ἀπό ἀγά­πη θά φθάσει στό ἔσχατο ὅριο τῆς τα­πει­­νώσεως, τή σταυρική θυσία. Θά πο­ρευ­θεῖ ὁ Xριστός ἀνά­­­μεσα στό πλῆθος τῶν ἀνθρώ­πων ὄχι «ἐπί πῶλον ὄνου», ἀλλά φέ­ροντας τόν σταυρό τοῦ μαρτυρίου χά­ριν τῆς δικῆς μας σωτηρίας.
Ποιά εἶναι ὅμως ἡ δική μας στάση ἀπέ­να­ντι στή δική του ἀγάπη καί στή δι­κή του ταπείνωση καί πῶς μποροῦμε νά ἀξι­ο­­­ποιή­σουμε τήν προσφορά τῆς ἀγάπης καί τῆς ταπεινώσεώς του γιά τή σωτηρία μας;
Πρώτη προϋπόθεση εἶναι νά διώξουμε ἀπό τήν ψυχή μας τόν φόβο. Tό «μή φο­βοῦ» τοῦ προφήτου ἀπευθύνεται καί σέ μᾶς, ἀπευθύνεται καί σέ ὅσους σή­μερα δι­στάζουν νά πλησιάσουν τόν Xριστό, νά τόν προσεγγίσουν μέσα ἀπό τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπό φόβο. Ὁ Xριστός δέν μᾶς πλησιάζει ὡς φοβερός κριτής καί τι­μω­ρός, μᾶς πλησιάζει ὡς φιλάνθρωπος δε­­σπότης, ἕτοι­μος νά μᾶς συγχωρήσει. Ὅσοι ὑποκύπτουν στόν φόβο, στε­ροῦνται τήν εὐ­και­ρία νά ἀπολαύσουν τῆς χρηστό­τητος τοῦ Kυρίου.
Ἄς ἐκδιώξουμε, λοιπόν, ἀπό τήν ψυχή μας τόν φόβο, ἀντικαθιστώντας τον μέ τήν ἀγάπη, ἡ ὁποία, σύμφωνα μέ τόν εὐ­αγ­­γε­λιστή Ἰωάννη, «ἔξω βάλ­­λει τόν φό­βο». Ἡ ἀγάπη εἶναι, ἄλλωστε, ἡ δεύτε­ρη προϋπό­θεση, γιά νά ὑποδε­χθοῦ­με στήν ψυ­χή μας τόν Xριστό, γιατί ἡ ἀγάπη μᾶς κάνει νά τόν δεχό­μαστε ὄχι μόνο στίς εὐ­χάριστες στιγ­μές, ὅπως ἔκαναν σήμερα οἱ Ἰουδαῖοι, ἀλλά καί στίς στιγμές τῆς δυ­σκολίας καί τοῦ πόνου, μᾶς κάνει νά τόν δεχό­μαστε καί νά τόν μήν τόν ἀρνούμα­στε σάν τόν Πέτρο στίς κρί­σι­μες ὧρες τῆς ζωῆς μας, μᾶς κάνει νά τόν ἀγαποῦμε καί νά μήν τόν ἐγκα­τα­λείπουμε καί ὅταν ἀκό­μη βρίσκεται ἐπάνω στόν σταυρό.
Ὑπάρχει ὅμως καί μία τρίτη προϋπό­θε­ση, καί αὐτή εἶναι ἡ ταπείνωση. Ἡ τα­πεί­νωση εἶναι πού μᾶς κάνει νά συνειδητο­ποι­οῦ­με τό πραγματικό μέτρο τῆς ἁμαρ­τω­­λό­­τη­τός μας ἀλλά καί τήν ἀπέραντη ἀγά­πη τοῦ Θεοῦ· μᾶς κάνει νά συνειδη­το­ποιοῦμε ὅτι δέν ζητοῦμε τή χά­ρη του οὔτε ἀναμέ­νουμε τή σωτηρία μας ὡς ἀνταπό­δο­ση τῆς ἀρετῆς ἤ τῶν κα­λῶν μας ἔρ­γων, ἀλλά ὡς ἐπιβε­βαί­ωση τῆς ἀγάπης του.
Ἀδελφοί μου, καθώς ὁ Xριστός θά πο­ρεύ­εται ἀπό σήμερα πρός τό πάθος, ἄς προ­σπα­θήσουμε νά τόν πλησιάσουμε καί ἐμεῖς μέ αὐτές τίς τρεῖς προϋ­πο­θέ­σεις· καί τότε θά μπορέσουμε νά τόν ὑποδεχθοῦμε στήν ψυχή μας ὄχι μόνο ὡς Ἐσταυρωμένο ἀλλά καί ὡς Ἀναστάντα, γιά νά συνανα­στήσει καί ἐμᾶς στή δική ζωή καί στή δική του βασιλεία.

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...