Δ´ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ (Ομιλία)

 

«Χαῖρέ σοι Παρθένε κραυγάζον­τες, τό φυλακτήριον πάντων καί χα­ρά­κωμα καί κραταίωμα καί ἱε­ρόν καταφύγιον».

Δεκατέσσερις αἰῶνες ἔχουν πε­ρά­σει ἀπό τότε πού οἱ πατέρες μας ἔψαλαν γιά πρώτη φορά τόν Ἀκά­θι­στο Ὕμνο εὐχαριστώντας τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἡ ὁποία μέ τή χάρη της εἶχε διασώσει τή βασι­λί­δα τῶν πόλεων ἀπό τούς ἐχθρούς πού τήν ἀπειλοῦσαν.

Δεκατέσσερις αἰῶνες ἔχουν περά­σει. Καί ἀπό τότε μέχρι σήμερα ἄπει­ρες εἶναι οἱ φορές πού εἴτε ὡς ἄτομα εἴτε ὡς ἔθνος σταθήκαμε ἐνώ­πιον τῆς ἱερῆς εἰκόνος τῆς Πα­να­γίας Παρθένου γιά νά ζητήσουμε τή βοήθεια καί τήν προστασία της καί νά τήν εὐχαριστήσουμε γιά τίς σωτήριες ἐπεμβάσεις της.

Ἡ ζωή μας, ἡ ζωή τοῦ κάθε ἀν­θρώπου, εἶναι μία πορεία «ἐν μέσῳ παγίδων πολλῶν». Εἶναι μία πο­ρεία στήν ὁποία πολλοί εἶναι οἱ ὁρατοί καί ἀόρατοι ἐχθροί οἱ ὁποῖοι μᾶς ἀπειλοῦν. Πολλές φορές μάλιστα αἰσθανό­με­θα ὅτι ὑπερβαίνουν τίς δυνάμεις καί τίς ἀντοχές μας καί κανείς δέν μπορεῖ νά μᾶς βοηθήσει.

Μπορεῖ, βεβαίως, νά μήν ζοῦμε τίς ἀπειλές καί τούς κινδύνους τούς ὁποίους διέτρεχαν οἱ πατέρες μας στήν Κωνσταντινούπολη, ὅταν πολιορκημένοι ἀπό τούς δια­φό­ρους κατά καιρούς ἐχθρούς λι­τάνευαν τήν εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στά τείχη καί τήν παρα­καλοῦσαν νά τούς σώσει. Ὅμως καί ἐμεῖς συχνά αἰσθανό­μεθα ὅτι οἱ ἀνθρώπινες δυνάμεις δέν ἐπαρκοῦν γιά νά ἀντιμετωπί­σουμε τούς κινδύνους καί τούς ἐχθρούς πού μᾶς ἀπειλοῦν.

Στίς δυσκολίες αὐτές, ἀλλά καί σέ ὅλες τίς δοκιμασίες, τούς πειρα­σμούς καί τούς κινδύνους πού συναντᾶ ὁ καθένας μας στήν προσωπική ἀλλά καί στήν πνευματική του ζωή δέν εἴμαστε ὅμως μόνοι, δέν εἴμα­στε ἀβοήθητοι, δέν εἴμαστε ἀδύ­να­μοι. Ἔχουμε τή δύναμη τοῦ Θεοῦ. Ἔχουμε τή δύναμη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ ὁποία «τά πάντα δύνα­ται» διά τοῦ Υἱοῦ της. Ἔχουμε τήν προστασία καί τήν παρηγορία της στίς ἀνάγκες καί τίς θλίψεις μας, διότι ἡ Παναγία Παρθένος δέν εἶναι μόνο «τό φυλακτήριον πάν­των καί χαρά­κωμα καί κραταίω­μα», ἀλλά εἶναι καί τό «ἱερόν κα­τα­φύγιον», ὅπως ὁμολογεῖ ὁ ἱερός ὑμνογράφος τοῦ κανόνος τοῦ Ἀκα­θίστου Ὕμνου πού ψάλαμε καί ἀπό­ψε.

Μέ ἄλλες λέξεις ἡ Κυρία Θεοτό­κος δέν μᾶς προφυλάσσει μόνο ἀπό κάθε κίνδυνο καί ἀπό κάθε ἀπειλή, ἀλλά καί ὅταν αὐτή μᾶς πλήττει, γίνεται γιά μᾶς τό ὀχυρό, γίνεται τό χαράκωμα, τό ὁποῖο μᾶς προ­στατεύει γιά νά τραυματισθοῦμε θανάσιμα, γίνεται τό κραταίωμα, αὐτή δηλαδή πού μᾶς ἐνισχύει καί μᾶς στηρίζει γιά νά ἀποκρούσουμε τίς ἐπιθέσεις, καί ἀκόμη εἶναι γιά μᾶς τό ἱερό καταφύγιο, Ἐκείνη στήν ὁποία μποροῦμε νά καταφύ­γουμε, ὅταν αἰσθανόμεθα πληγω­μέ­νοι καί ταλαιπωρημένοι ἀπό τόν ἀγώνα, ἀπό τήν κακία καί τήν ἀδικία τῶν ἀνθρώπων.

Καί αὐτό ἰσχύει, ὅπως εἴπαμε, ὄχι μόνο γιά τόν καθημερινό ἀγώνα τῆς ζωῆς μας καί τίς ὑλικές μας ἀνάγκες ἀλλά καί γιά τόν πνευμα­τικό μας ἀγώνα καί γιά τίς ἀνάγκες τῆς ψυχῆς μας.

Ἄς τό πιστεύσουμε αὐτό καί ἄς ἐπιδιώξουμε νά τό ζή­σουμε. Διότι δέν ἀρκεῖ μόνο νά τό λέμε, ἀλλά θά πρέπει καί νά τό ζοῦμε. Νά κατα­φεύγουμε στήν Παναγία μας καί νά τῆς ζη­τοῦ­με τήν προστασία καί τή βοή­θειά της γιά ὅ,τι μᾶς ἀπασχολεῖ, ἤ μᾶλλον νά μήν ἀπο­μακρυνόμαστε ποτέ ἀπό κοντά της, ὥστε νά μπορεῖ καί Ἐκείνη νά μᾶς παρέχει τήν προστασία της καί νά μᾶς προ­φυλάσσει ἀπό κάθε κίνδυ­νο καί κάθε κακό πού μᾶς ἀπειλεῖ.

Καί μποροῦμε νά εἴμαστε κοντά της, ὅταν προσπαθοῦμε νά βαδί­ζου­με στά ἴχνη της, ὅταν ἀγωνι­ζό­μαστε νά ζοῦμε μέ τα­πεί­­νωση καί ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί πρωτίστως νά δεχόμαστε μέ ταπείνωση ὅ,τι ἐπιτρέπει ὁ Θεός. Καί τότε θά ἔχουμε καί ἐμεῖς τήν κραταιά προστασία καί τή βοή­θεια τῆς Παναγίας Μητέρας μας, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὅπως τήν εἶχαν καί οἱ πατέρες μας.

 

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων