Το
Ευαγγελικό ανάγνωσμα της σημερινής Κυριακής, ευλογημένοι μας Χριστιανοί,
μας διηγείται το θαύμα της θεραπείας του δούλου του εκατόνταρχου. Από το
διάλογο που είχε με τον Κύριον και από τον τρόπο με τον οποίο εκδήλωσε το
ενδιαφέρον του για το δούλο του, φαίνεται πολύ καθαρά ότι η ταπείνωση, η αγάπη
και η πίστη του, αποτελούν το πολύτιμο τρίπτυχο του ψυχικού του περιεχομένου,
με το οποίο διεκρίθη σαν μια εξαιρετική φυσιογνωμία.
Ο εκατόνταρχος ήταν ένας ανώτερος αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού. Οι
Ρωμαίοι βρισκόταν στην Παλαιστίνη ως δυνάμεις κατοχής. Το θαύμα έγινε στην
Καπερναούμ, όπου υπηρετούσε ως διοικητής. Θα περίμενε κανείς μια αλαζονική
στάση του αξιωματικού, αλλά ο εκατόνταρχος του ευαγγελίου, αποδεικνύεται ταπεινός σε μεγάλο βαθμό. Δεν θεωρεί τον
εαυτό του άξιο να φιλοξενήσει στο σπίτι του το Χριστό. Το θεωρούσε μικρό, πολύ
μικρό για να αξιωθεί να φιλοξενήσει τον Κύριο. Και η ομολογία του ήταν πηγαία
και αυθόρμητη. Ενώπιον τόσων ανθρώπων παρακαλεί και ικετεύει να χαρίσει ο
Κύριος την υγεία στο δούλο του. Ένας άρχοντας παρακαλεί για τον υπηρέτη του. Τι
ταπείνωση!
