Η οργάνωση από το Μπρούκλιν

Η Με­τοχική Εταιρεία «Σκοπιά» του Μπρούκλιν (=χιλιαστές) προβάλλει απόψεις που εξυπηρετούν την ίδια, δεν έχουν όμως καμμία σχέση με την αλήθεια και την πραγματικότητα. Ας σημειωθεί ότι η οργάνωση του Μπρούκλιν χαρακτηρίζεται από ειδικούς μελετητές, διεθνώς, μαζί με άλλες παρόμοιες σύγχρονες επικίνδυνες οργανώσεις, ως «καταστροφική λατρεία» ή «ψυχοναρκωτικό» ή «ελευθεροκτόνος οργάνωοη». Μάλιστα ο τελευταίος όρος χρησιμοποιείται για πολ­λές τέτοιες οργανώσεις από την έκθεση της ειδικής επιτροπής της Γαλλικής Βουλής (1995-1996), η οποία περιέλαβε στις νεοφανείς καταστροφικές λατρείες («σέκτες») και τους λεγομένους «μάρτυρες του Ιεχωβά». 

Οι όροι αυτοί χρησιμοποιούνται, διότι η Εταιρεία «Σκοπιά» χρησιμοποιεί μεθόδους «διανοητικού χειρισμού» (=πλύσεως εγκεφάλου) και μετατρέ­πει τους οπαδούς - θύματά της από ελεύθερους ανθρώπους σε ανθρώπους - ρομπότ που βρίσκονται κάτω από ολοκληρωτική εξάρτηση από την οργάνωση, η οποία (οργάνωση) αντιπροσωπεύει, καθώς ισχυρίζεται, τη μόνη νόμιμη εξουσία στον κόσμο (όλες οι άλλες είναι του σατανά, λέγει η Εταιρεία «Σκοπιά», ασκώντας έτσι πνευματική τρομοκρατία στα μέλη της).

Έρχονται, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι διεκδικούν μόνον δικαιώματα σε κάθε οργανωμένη κοινωνία που ζουν, ενώ αρνούνται την εκπλήρωση στοιχειωδών υποχρεώσεων προς το κοινωνικό σύνολο (στρατιωτική θητεία, συμμετοχή στο εκλέγειν και εκλέγεσθαι) και κατηγορούν αυτή την κοινωνία ότι δεν σέβεται τη θρησκευτική ελευθερία ή δεν ανέχε­ται το διαφορετικό. Ποια είναι όμως η αλήθεια;

Οι φωνασκούντες χιλιαστές και οι υπόλοιπες παραθρησκευτικές οργανώσεις, ξεχνούν ότι το άρθρο 13 του Ελληνικού Συντάγματος, το οποίο κατοχυρώνει πλήρως τη θρησκευτική ελευθερία στην παράγραφο 1, έχει και την παράγραφο 2 όπου τίθενται τα όρια της θρησκευτικής ελευθερίας.

Τα όρια αυτά είναι τα εξής: κατοχυρώνεται η ελευθερία στην άσκηση των θρησκευτικών τους κα­θηκόντων για τα μέλη των γνωστών θρησκειών (που έχουν γνωστά δόγματα και ανοικτή λατρεία), που δεν έρχονται σε αντίθεση με τα χρηστά ήθη, τη δημόσια τάξη και την εθνική ασφάλεια και που δεν ασκούν προσηλυτισμό. Επίσης, για να δοθεί άδεια λειτουργίας ναού ή ευκτηρίου οίκου σε οποιαδήποτε γνωστή θρησκεία με την ανωτέρω έννοια, θα πρέπει αυτή να έχει και ικανόν αριθμό πιστών στη συγκεκριμένη περιοχή.

Η ελληνική νομοθεσία (νόμος 1363/38 όπως συμπληρώθηκε μεταγενεστέρως), έχει κριθεί κατ' επανάληψη και από τα ελληνικά δικαστήρια και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ως σύμφωνη και με το Ελληνικό Σύνταγμα και με το άρθρο 9 της Συμβάσεως της Ρώμης (το οποίο, επίσης μετά την 1η παράγραφο του άρθρου 9 της ΕΣΔΑ, που κατοχυρώνει την ελευθερία της θρησκευτικής συνειδήσεως, στην παράγραφο 2 θέτει όρια στην άσκηση αυτής της ελευθερίας).

Και τίθεται το ερώτημα: ποιές από τις προϋποθέσεις που αναφέρονται παραπάνω, πληρή η Εταιρεία «Σκοπιά» των «Μαρτύρων του Ιεχωβά»; Ούτε γνωστή θρησκεία είναι, αλλά και προσηλυτισμό αθέμιτο ασκεί, δηλαδή, προσπαθεί με δόλιες και απατηλές με­θόδους και υποσχέσεις να μεταβάλει τη θρησκευτική συνείδηση των ανθρώπων [πλήρη τεκμηρίωση αυτού, με ελληνικές και ξένες δικαστικές αποφάσεις, μπορεί να βρει κανείς στην έκδοση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος με τίτλο «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά» δεν είναι χριστιανοί και δεν αποτελούν «γνώστην θρησκείαν» (Αθήναι 1999)].

Τα κεντρικά κτίρια της οργάνωσης στο Μπρούκλιν

Η Εταιρεία «Σκοπιά» δεν είναι «γνωστή θρησκεία». Είναι εμπορική επιχείρηση. Επίσης ο προσηλυτισμός είναι το κύριο έργο που ασκεί η Εταιρεί­α, καθώς έχει ονομάσει «αγνή λατρεία του Ιεχωβά» τη διάθεση των προϊόντων της (βιβλία και περιοδι­κά) από πόρτα σε πόρτα (!) (Πλήρη τεκμηρίωση όλων αυτών μπορεί να βρει, όποιος ενδιαφέρεται, στο τρίτομο έργο του πατρός Αντωνίου Αλεβιζοπούλου «Η λατρεία της Σκοπιάς»).

Εμείς φρονούμε ότι κακώς τους εδόθη από το Υ­πουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων η άδεια για τη λειτουργία ευκτήριου οίκου στην Κασσάνδρεια, διότι δεν είναι γνωστή θρησκεία αλλά καμουφλαρισμένη εμπορική επιχείρηση, και διότι ασκούν (είναι η κύρια «εργασία» τους) αθέμιτο προσηλυτισμό.

Οι χιλιαστές παραπλανητικά ισχυρίζονται ότι στις υποθέσεις «Μανουσάκης κατά Ελλάδος» και «Κοκκινάκης κατά Ελλάδος», που προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο, κατεδικάσθη η Ελλάς, επειδή, δήθεν δε σέβεται τη θρησκευτική ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η Αλήθεια είναι διαφορετική: Το δικαστήριο έκρι­νε και στις δύο αυτές περιπτώσεις ότι η σχετική ελληνική νομοθεσία είναι σύμφωνη με τη Σύμβαση της Ρώμης για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Επέβαλε, όμως, πρόστιμο στην Ελλάδα, επειδή η καταδίκη των χιλιαστών (Μανουσάκη κατά Κοκκινάκη) από τα ελληνικά δικαστήρια δεν ήταν πλήρως αιτιολογημένη, αλλά βασιζόταν σε αντιγραφή του κα­τηγορητηρίου.

Ας παύσουν λοιπόν να φωνασκούν οι χιλιαστές και οι συνήγοροί τους για ανθρώπινα δικαιώματα και θρησκευτικές ελευθερίες. Γνωρίζουμε ποιές σκοπιμότητες εξυπηρετούν οι σχετικές εκθέσεις του Αμερικανικού Στέητ Ντηπάρτμεντ που έχει αναλάβει εργολαβικά την υπεράσπιση όλων των δήθεν κατα­πιεζομένων (!) εθνικών και θρησκευτικών «μειονοτήτων» στην Ελλάδα. Έλαβε όμως το Αμερικανικό Υπουργείο από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος την (πολυσέλιδη, σκληρή και τεκμηριωμένη) απάντηοη που του ταίριαζε.

Ουσιαστικώς με την απάντηση αυτή, καταδεικνύ­εται ότι η αντίληψη για την θρησκευτική ελευθερία που προβάλλει το Στέητ Ντηπάρτμεντ προς το εξωτερικό και ιδίως προς την Ευρώπη, είναι διάτρητη στις ίδιες τις ΉΠΑ και απαράδεκτη τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη.

Όταν λοιπόν τα αιτήματα της ασύδοτης επέκτασης του αθέμιτου προσηλυτισμού ολοκληρωτικών αίρέσεων, όπως της Εταιρίας του Μπρούκλιν, προ­βάλλονται με το ένδυμα της θρησκευτικής ελευθερίας και με την υποστήριξη συχνά-πυκνά του Στέητ Ντηπάρτμεντ, μπορεί κανείς να λέει με βάση αυτή την απάντηση της Εκκλησίας μας, ότι «Ο βασιλιάς είναι γυμνός!». Γιατί, απορρίπτεται σε όλη την Ευρώπη, και ιδίως στις Ορθόδοξες χώρες, _ φρικτή αντίληψη ότι οι ανθρώπινες ψυχές είναι χρυσωρυχεία για να σκάβουν μέσα τους με ειδικές μεθόδους οι αιρεσιάρχες, προκειμένου να αντλούν χρήματα και δύναμη.

Η ασυδοσία στην εφαρμογή τέτοιων μεθόδων από τις ηγερίες και τα διοικητικά συμβούλια τέτοιων καταστροφικών λατρειών δεν είναι θρησκευτική ελευθερία αλλά παραθρησκευτική υποδούλωση - η χειρότε­ρη μορφή δουλείας που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότη­τα από τους εμπόρους ψυχών που έχουν το θράσος να παρουσιάζονται ως προστάτες της θρησκευτικής ελευθερίας των δούλων τους!

Ας μάθουν, λοιπόν, και οι χιλιαστές και οι συνήγοροί τους, ότι η Εκκλησία έχει και δικαίωμα και καθήκον να ενημερώνει και να προφυλάσσει τους ανθρώπους (όσους θέλουν να ακούοουν την φωνή της) από όσους επιβουλεύονται την πνευματική τους ελευθερία.

Ας μάθουν, επίσης, ότι κάθε συντεταγμένη Πο­λιτεία έχει απέναντι στους πολίτες της παρόμοιο δι­καίωμα και καθήκον, διότι τα προβλήματα που δημιουργούν οργανώνεις σαν αυτή των χιλιαστών δεν είναι μόνον θρησκευτικά, είναι και κοινωνικά. Καθ' όσον άνθρωποι - κυρίως νέοι - εγκαταλείπουν τις σπουδές και τις εργασίες τους, οικογένειες διαλύο­νται, ενώ άλλοι καταλήγουν στα ψυχιατρεία.

 πηγή: εδώ