Το ΌΧΙ των Ασυμβίβαστων!

Ας μην λησμονήσουμε ποτέ αυτό το ΌΧΙ των ηρώων του 40'
Ας μην λησμονήσουμε ποτέ αυτό το ΌΧΙ  στην σκλαβία, στον κατακτητή, στην υποδούλωση, στην έπαρση, στην αλαζονεία...


Ας μην ξεχάσουμε ποτέ το ΝΑΙ των προγόνων μας στις αξίες και στα ιδανικά της ελευθερίας, της πατρίδος, της Ορθόδόξου πίστης μας.
Αιωνία η μνήμη των Ηρώων της Πατρίδος μας!
Ζήτω το Έθνος!
Ζήτω η Ελλάς!
Ζήτω η Ορθοδοξία!
Ζήτω η Ελευθερία!!!

Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη
που με βία μετράει τη γη.

Απ' τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Φωογραφίες κατά το έπος του 1940:

η έπαρση σε όλο το μεγαλείο της...

τα έβαλαν με Ήρωες...

με την ευχή της μάνας και της Παναγιάς

βλέμμα καθάριο, φωτεινό...

β

με το χαμόγελο στα χείλη...

στα βουνά της Πίνδου

στην ακρόπολη...

η λύτρωση...

προς τιμή και δόξα των Ελλήνων Ηρώων...

Ω ακουσμένοι εις την ανδρεία!...
Καταστήστε ένα σταυρό,
Και φωνάξετε με μία:
Βασιλείς, κοιτάξτ’ εδώ.

Το σημείον που προσκυνάτε
Είναι τούτο, και γι’αυτό
Ματωμένους μας κοιτάτε
Στον αγώνα το σκληρό.

Ακατάπαυστα το βρίζουν
Τα σκυλιά και το πατούν
Και τα τέκνα του αφανίζουν
Και την πίστη αναγελούν.

Εξ αιτίας του εσπάρθη, εχάθη
Αίμα αθώο χριστιανικό,
Που φωνάζει από τα βάθη
Της νυκτός: Να’ κδικηθώ.

Δεν ακούτε, εσείς εικόνες
Του Θεού, τέτοια φωνή;
Τώρα επέρασαν αιώνες
Και δεν έπαυσε στιγμή.

Δεν ακούτε; εις κάθε μέρος
Σαν του Αβέλ καταβοά
Δεν είν’ φύσημα του αέρος
Που σφυρίζει εις τα μαλλιά.

Τι θα κάμετε; θ’ αφήστε
Να αποκτήσωμεν εμείς
Λευθερίαν, ή θα την λύστε
Εξ αιτίας Πολιτικής;

Τούτο ανίσως μελετάτε,
Ιδού, εμπρός σας τον Σταυρό
Βασιλείς! Ελάτε, ελάτε, Και
κτυπήσετε κι’ εδώ. 

 Διονύσιος Σολωμός

(οι τελευταίοι στίχοι από τον Εθνικό μας ύμνο)