Όταν πλησιάσαμε
το ακρωτήρι του Άθω, η φύση άλλαξε απότομα. Από ειδυλλιακή, έγινε άγρια και
δραματική. Αντίς από πυκνόφυτους λόφους και πλαγιές, βλέπαμε να υψώνονται
αντίκρυ μας απότομοι βράχοι, απογυμνωμένοι από τις βροχές αιώνων και φαγωμένοι στις
βάσεις τους από τα λυσσασμένα κύματα των χειμώνων.
Είχαμε πια
αφήσει πίσω μας τα περήφανα μοναστήρια και τις πρόσχαρες σκήτες κι ότι αντικρύζαμε
τώρα ήταν αραιά φτωχοκάλυβα, σφηνωμένα στις κοιλότητες των βράχων σαν
αετοφωλιές ή κρεμασμένα πάνω από ένα κάθετο ύψος εκατό μέτρων, όπως μερικά
δέντρα στα χείλη αβύσσων...
Κώστας Ουράνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.