Σάββατο 6 Αυγούστου 2016

Κυριακὴ Ζ΄ Ματθαίου: Όταν ζεις μέσα στο Φως του Χριστού, όλα τα άλλα μοιάζουν με σκοτάδι!



κομε συχν σ κηρύγματα κα αδιόφωνα γι τς θεοπτίες τν γίων, τς μπειρίες ρασης το κτίστου φωτός. Κάποιοι νάρετοι μ θεάρεστο ζλο μακαρίζουν τος θεόπτες, εχόμενοι ν εχαν τύχει ν τύχουν κάποτε παρόμοιας ελογίας. Ο περισσότεροι κονε, χωρς ν πιθυμον τέτοιες μπειρίες, πειδ γνοον τ σημασία τους, τν προεργασία κα τ ποτελέσματά τους. νδιαφέρον γι ατ πο ρχεται ριστικ κα μόνιμα, κα στ ποο θ δοκιμασθον τ σύμπαντα, πάρχει π λάχιστους.  

ν ωτήσουμε να θεόπτη τί σημαίνει κτιστο φς, θ μς παντήσ τι δν πάρχει τίποτε σν κι ατό, τι μετοχή του εναι θέωση, τι εναι τ νώτερο γαθό, τ ψιστο κα συνάμα τελεύτητο γεγονς τς ντολογικς κα παρξιακς καταξίωσης τν λογικν ντων, τ τέλος κα σκοπς τς ζως μας. λλ κα πάλι δν θ μπορ π’ κριβς ν παντήσ πλήρως κα μ σαφήνεια γι τ τί νιώθει κατ τ διάρκεια τς λλοίωσής του μέσα στ φς. ν ωτήσουμε να τυφλ τί σημαίνει φς, θ μς παντήσ μ μία σχετικ γνώση, ξαιτίας τς μπειρικς του γνοιας. ντίστοιχες ασθήσεις συμβάλλουν λοιπν στ γνώση μοούσιων πρς ατς κόσμων, φυσικ ασθηση στ γνώση το περιβάλλοντος λικο κόσμου, περφυσικ στ γνώση το περκοσμίου.
Γι’ ατς τς δύο κατηγορίες τ ποσοστ πιθυμίας τς γνώσης χουν τεράστιες ποκλίσεις. Ο στερούμενοι το λικο φωτός, μηδενς ξαιρουμένου, πιθυμον διακας ν δον μ τ μάτια το σώματος· ο στερούμενοι το ΰλου, πλν λαχίστων, δν θέλουν ν δον μ τ μάτια τς ψυχς. Ατο ο τελευταοι εμαστε μες, δελφοί μου. Ναί! Τυφλο κα ξιοθρήνητοι πο δν γωνιζόμαστε ν γυμνάσουμε τ πορωμένα μάτια μας, γι ν δομε τν περκόσμια ραση κα ν ποκτήσουμε γνώση περβατικ κα αώνια.
ώτησε Χριστς τος δύο τυφλούς: «Πιστεύετε τι μπορ ν σς θεραπεύσω;». «Πιστεύουμε», Το πάντησαν· «Πιστεύουμε κα θέλουμε· πιστεύουμε, διότι θέλουμε». Πόσο θέλουμε μες, δελφοί μου ν δομε τν λήθεια τν ντων, τν λήθεια τς σκοτισμένης πάρξεώς μας, μέσα π τν θέα το κτίστου φωτς κα τί πιστεύουμε τι εναι ατ τ φς; Εναι μήπως νόητοι ο γιοί μας, ταν μετ τν μπειρία του βλέπουν τ πάντα γύρω τους σν να θλιβερ σκοτάδι; ρθόδοξη θεολογία λέει τι τ πάντα θ ποκαλυφθον μέσα στ κτιστο φς τς τριαδικς θεότητος κατ τ δευτέρα παρουσία το Κυρίου μας. πομένως κάποια στιγμ λοι θ τ ζήσουμε μπειρικά, μως λλοι θ χαίρονται μέσα σ ατ μ νείπωτη χαρ κι λλοι θ θλίβονται κα θ συνθλίβονται π τν πίεση τς μετανοησίας.
Σίγουρα πρέπει ν ζήσς κάτι, γι ν μπορέσς ν ξιολογήσς τ σημασία του, τ χρησιμότητά του, τ θετικό του ρνητικ περιεχόμενο. Δύσκολα ρέσεις πεχθάνεσαι κάτι πο δν χεις δοκιμάσει, πο δν χεις γευθε, πο δν χεις κούσει, δν χεις δε, δν χεις γνωρίσει. Κι μες πο δν χουμε δε τ κτιστο φς, ς να βαθμ δικαιολογούμαστε ν μν κατανοομε πόσο παραίτητο εναι γι τν σωτηρία μας. μως ο μπειρίες τν γίων μας, τς κκλησίας μας, εναι ψευδες κα μς πληροφορον σχετικ μ ατό, πο ν τέλει εναι δρο Θεο σ σους καθαρίζουν τ πνευματικά μάτια. Ο δύο τυφλο δν προσπάθησαν γι τν θεραπεία. θεραπεία τους ταν θαμα, δρο τς κυριακς εσπλαχνίας. Γι τ θέα το κτίστου φωτς μως, μολονότι εναι ζήτημα πρωτοβουλίας κα ελογίας το Θεο, χρειάζεται κγύμναση τν πνευματικν φθαλμν μέσα π τν ρθόδοξη πνευματικ ζωή, πως χρειάζεται προετοιμασία στ χαμηλ φς κα προσοχ ατς πο μόλις κανε γχείρηση στ μάτια. ν βγάλ τς γάζες μέσως μετ τ χειρουργεο κα κοιτάξ τν λιο, θ ξανατυφλωθ, προκαλώντας στ μάτια του μεγάλη βλάβη.
Θες θέλει λους ν μς φωτίσ κα ν μς δηγήσ π τν πνευματικ τύφλωση στν θεοπτία, τν φυσική μας κατάσταση. Γι’ ατ δημιουργηθήκαμε λλωστε. Γνωρίζει μως τι μμον στν ζοφερ βυσσο το λιστικο, φιληδόνου, κοσμικο κα γωϊστικο μας φρονήματος δν πιτρέπει στ κτιστο φς Του ν πιδράσ θεωτικά, λλ κολαστικά. Κα στν κόλαση τ διο συμβαίνει. Πεπλήρωται φωτός κτίστου. Δν κολάζει μως τ φς ν τ σκότει· κολάζει τ σκότος ν τ φωτί. σο περισσότερο σφίγγουμε τ μάτια μας, τόσο περισσότερο πονμε.
Θεός, ετε δίνει, ετε στερε, μς εεργετε. Σ’ μς ναπόκειται τ μετ τν στέρηση τ μετ τν πίδοση. Ν γαπήσουμε τ φς το Χριστο, ν τ πιθυμήσουμε. ν τώρα τ στερούμαστε, σημαίνει τι δν εμαστε τοιμοι οτε στν λλη ζω ν τ πολαύσουμε, γι’ ατ χρειάζεται πνευματικ προετοιμασία κα τν φωτιστικ μετάνοια. Ο δύο τυφλοί, κι ν εδαν, κάποια στιγμ τ φς πο εδαν σβησε. Μακάρι σοι εμαστε κόμη τυφλοί, μακάρι λοι ο νθρωποι, ν δομε τ φς το Χριστο τ σβεστο.

π. Στυλιανός Μακρής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...