ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ: Ο Χριστός είναι παρών στην Εκκλησία.

 «Ψηλαφήσατέ με καί ἴδετε ὅτι πνεῦμα σάρκα καί ὀστέα οὐκ ἔχει» (Ἰωάν. 24.39).

Σαράντα ἡμέρες ἔχουν πε­ράσει ἀπό τήν πρώτη ἐμ­φάνιση τοῦ ἀναστάν­τος Κυ­ρίου στίς μυρο­φόρες γυ­ναῖ­κες. Καί ἀπό ἐκείνη τήν ἡμέρα ἀρκετές ἦταν οἱ φορές πού ὁ Χριστός πα­ρου­σιά­σθηκε εἴτε σέ ὅλους τούς μαθητές εἴτε σέ κά­­ποιους ἀπό αὐτούς γιά νά τούς ἐνισχύ­σει καί νά τούς ἑδραιώσει τήν πίστη ὅτι αὐ­τός ἦταν ὁ ἀναστημένος δι­δάσκαλός τους.

Καί σήμερα ἐμφανίζε­ται γιά τελευ­ταία φορά στή γῆ. Ἐμφανίζεται γιά νά καλέ­σει τούς μα­θητές του γιά μία ἀκό­μη φορά νά τόν ψη­λα­φήσουν, νά ἀγγί­ξουν τό ἀνα­στημένο του σῶμα, ὅπως ἔκανε μέ τόν ἀπό­στο­λο Θωμᾶ. Ἐμφανί­ζεται γιά νά ἰσχυροποι­ή­σει τήν πί­στη τους στήν Ἀνάστασή του καί ταυτόχρονα νά τούς προ­ετοιμάσει γιά τό θαυ­μα­στό γεγονός τοῦ ὁποίου ἐπρόκειτο νά γί­νουν θεα­τές, γιά τήν εἰς οὐρανούς Ἀνά­ληψή του.

Καί ἄν ἡ ψηλάφηση τοῦ ἀναστημένου σώ­ματος τοῦ Χριστοῦ εἶ­ναι ἡ ἀπόδειξη τοῦ πε­ρι­εχομένου τῆς Ἀνα­στά­σεως, εἶναι ἡ ἐπι­βε­βαίωση ὅτι ὁ Χριστός δέν χαρίζει στόν ἄνθρωπο μόνο ἀνάσταση ψυ­χῆς ἀλλά καί ἀνάσταση σώματος, ἡ Ἀνά­ληψη τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἀπόδειξη ὅτι ὁ ἀναστη­μέ­­νος Χριστός βρί­σκε­ται ἐκ δεξιῶν τοῦ Πα­τρός ἐν σώ­μα­τι, βρίσκε­ται στόν οὐρα­νό μέ τό θεανθρώ­πινο σῶ­μα του, ἐ­πα­ναφέροντας ἔτσι τόν ἄνθρω­πο στήν προ­τέρα κατάσταση καί στήν προ­τέ­ρα δόξα, ἀπό τήν ὁποία ἐξέπεσε.

Γι᾽ αὐτό τόν λόγο ἐμ­φα­­νίζεται σήμερα ὁ Χρι­­στός στούς μαθητές καί ἀπο­στό­λους του. Γι᾽ αὐτό ἀναλαμ­βάνεται ἐν σώ­ματι στούς οὐρα­νούς. Γιά νά κάνει κα­τανοητό μέ αἰσθητό τρόπο σέ μᾶς τούς χοϊκούς ἀν­θρώ­πους τό μυστή­ριο τῆς θείας οἰκονο­μί­ας.

Ὁ Χριστός βρισκόταν ἤδη στόν οὐ­ρανό, βρι­σκόταν δί­πλα στόν Θεό-Πατέ­ρα του, ἀπό τόν ὁποῖο ἄλλωστε δέν εἶχε ἀποχωρισθεῖ ποτέ. Ὅ­μως πῶς θά μπο­ρού­σαμε νά κατανοήσουμε καί νά πι­στεύσουμε ἐμεῖς αὐτό τό γεγονός, ἐάν δέν ἐμφανι­ζόταν ἐ­νώπιον τῶν μαθη­τῶν του, ἐάν δέν τούς κα­λοῦσε νά τόν ἀγ­γίξουν καί ἐάν δέν τούς ἐπέ­τρε­πε νά τόν δοῦν ἀνα­λαμβανόμενο στούς οὐ­ρανούς;

Ὁ Χριστός συγκατα­βαί­νει καί πάλι στήν ἀνθρώ­πι­νη ἀδυνα­μία γιά νά μᾶς ἑλκύσει στήν πίστη. Ὑπό­­κειται ἑκούσια στή δοκιμή καί στόν ἔλεγχο τῶν αἰσθήσεών μας γιά νά μᾶς ἀποκαλύψει τό μέγε­θος τῆς δωρεᾶς πού μᾶς χαρίζει.

«Ψηλαφήσατέ με καί ἴδε­τε ὅτι πνεῦμα σάρκα καί ὀστέα οὐκ ἔχει».

Ἀπό τήν ἡμέρα τῆς Ἀνα­­λή­ψεώς του καί μέ­χρι σή­μερα ὁ Χριστός ἀπευθύνει τήν ἴδια πρόσ­κληση σέ κάθε ἄν­θρωπο, σέ κάθε πιστό. Καλεῖ τόν καθένα μας νά τόν ἀγγίξει μέ τά χέρια του, νά τόν ἀκου­μπή­σει, νά πεισθεῖ γιά τήν ὕπαρξή του καί τήν ὑπό­στασή του.

Εἴκοσι αἰῶνες τώρα ὁ Χρι­στός εἶναι διαθέ­σι­μος γιά νά τόν ἐλέγξει ὁ κα­θέ­νας μας καί νά ἀποκτήσει προ­σω­πική ἀντίληψη τῆς θεότητός του.

«Ψηλαφήσατέ με καί ἴδε­τε ὅτι πνεῦμα σάρκα καί ὀστέα οὐκ ἔχει». Ὁ Χριστός εἶναι παρών καί σή­με­ρα καί πάντοτε γιά νά τόν ψηλαφήσουμε καί ἐμεῖς. Εἶναι παρών μέ­σα στήν Ἐκ­κλησία του, πού ἀποτελεῖ σῶμα του, γιά νά τόν δοῦμε καί νά τόν ἀκού­σουμε, γιά νά δοκιμάσουμε τήν ἀ­λή­θεια τῶν λό­γων του καί τῶν ἔργων του. Εἶναι πα­­ρών στή ζωή καί τήν ἱστορία τῆς Ἐκ­­κλησίας, ὅπου μποροῦμε νά ψη­λα­φή­σουμε τά ἴχνη τῆς παρου­σίας του, νά βά­λουμε τό δάκτυλό μας καί ἐμεῖς στή ματωμένη ἀπό τούς διωγ­μούς, τά μαρ­τύρια, τά σχίσματα καί τίς αἱ­ρέσεις πλευρά του. Εἶναι παρών καί διαθέσι­μος νά τόν ψη­λα­­­φήσουμε μέσα ἀπό τή ζωή καί τά θαύματα τῶν ἁγίων του, τῶν ὁποίων ἡ ζωή ἀποτελεῖ συνέ­χεια τῆς ζωῆς του καί τά θαύματα ἐνέρ­γειε­ς τῆς δικῆς του πα­ρουσίας.

Ὁ Χριστός εἶναι πα­ρών καί μᾶς καλεῖ νά τόν πλησιάσουμε, νά τόν ἀγγίξουμε γιά νά πείσει καί ἐμᾶς ὅτι, ἄν καί ἀνελήφθη, δέν ἐγ­κα­­τέλειψε τόν κόσμο, ἀλλά βρί­­σκε­ται, ὅπως τό ὑποσχέ­θηκε «μεθ᾽ ἡμῶν πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν».

Ἄς ἀξιοποιήσουμε τήν πρόσκλησή του, ἄς ψη­λα­φήσουμε τόν Χριστό μέσα στήν Ἐκ­κλησία, μέ­σα ἀπό τά μυστή­ρια, μέσα ἀπό τήν προ­σευ­χή, μέσα ἀπό τά πρό­σωπα τῶν ἀδελ­φῶν μας, γιατί ἔτσι θά ἀξιω­θοῦμε καί ἐμεῖς ὄχι μόνο νά τόν δοῦμε ἀνα­λαμ­­βα­νόμενο ἀλ­λά κυ­ρίως νά τόν συναντή­σου­με καθήμενο ἐν δό­ξῃ ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ καί Πα­τρός του.

Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων