Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι´ ΛΟΥΚΑ: Ο Θεός ζητά από εμάς μία σχέση (Εκκλησία) και όχι θρησκευτικότητα.

 


 

«Καί ἐπέθηκεν αὐτῇ τάς χεῖρας καί παρα­χρῆ­μα ἀνωρθώθη καί ἐδό­ξα­ζεν τόν Θεόν» (Λουκ. 13.13).

Ἕνα θαῦμα περιγρά­φει ἡ σημερινή εὐαγ­γε­λική περικοπή, τό θαῦ­μα τῆς συγκυπτούσης γυ­ναικός, ἡ ὁποία ἐπί δε­καοκτώ χρόνια δέν μπο­ροῦσε ἐξαιτίας μιᾶς ἀσθενείας νά σταθεῖ ὄρ­θια καί νά περπα­τή­σει. Καί ὅμως παρά τή δυ­σκολία πού εἶχε, παρά τή ντροπή πού πιθα­νόν αἰσθανόταν, δέν πα­ρέ­λειπε νά πηγαίνει στόν ναό τοῦ Θεοῦ.

Δε­κα­οκτώ χρόνια ἀσθε­νής, καί κανείς δέν εἶχε ἐν­διαφερθεῖ γιά τήν κα­τά­­στασή της· μέ­χρι πού συνάντησε τόν Χριστό. Εἴτε δέν τόν γνωρίζει εἴτε δέν θέλει νά τόν ἀ­πασχο­λήσει μέ τό προ­σω­πικό της πρό­βλημα, ἡ συγκύπτουσα γυ­ναίκα δέν πλησιάζει τόν Χρι­στό οὔτε τοῦ ἐκ­θέτει τόν πόνο της. Ἴ­σως καί δέν προλα­βαί­­νει νά τό κά­νει, για­τί ὁ Χριστός τήν πλη­σιάζει γιά νά τῆς προσ­φέρει αὐτό πού ἐπιθυ­μοῦσε, δηλαδή τήν ὑγεία της. «Ἐ­πέ­θη­κεν αὐτῇ τάς χεῖ­ρας καί παρα­χρῆ­μα ἀνωρ­θώ­θη».

῾Η θεραπεία της εἶναι ἐξίσου  διακριτική μέ τήν πα­ρου­σία της. Ὅ­πως ἐκεί­νη δέν μιλᾶ, δέν ἐκφρά­ζεται, ἀλλά μυ­στικά καί ἐνδόμυχα ἱκε­τεύει γιά τή θερα­πεία της, ἔτσι καί ὁ Χρι­στός τήν θερα­πεύει ἀ­κου­μπῶντας την μέ τά χέρια του καί μέ μία φράση τή διαβε­βαι­ώ­νει γιά τήν ἀπαλλαγή ἀπό τήν ἀσθένειά της.

Τό θαῦμα τῆς θερα­πεί­ας τῆς συγκυπτού­σης γυ­­ναικός εἶναι γε­γονός, οἱ ἀντιδράσεις ὅμως τῶν ἀνθρώπων διαφο­ρο­­­ποιοῦνται.

Ἡ γυναίκα δοξάζει τόν Θεό πού τῆς χάρισε τήν ὑγεία, ἐνῶ ὁ ἀρχι­συ­νάγωγος διαμαρτύ­ρε­­ται, γιατί ἡ θεραπεία ἔγινε κατά τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου. Σύγ­κρου­­­ση πίστεως καί ὑπο­­­κρισίας. Ἡ συγκύ­πτου­σα πιστεύει στόν Θεό καί ἀποδεικνύει τήν πίστη της μέ τήν πα­ρουσία της στή συνα­γω­γή. Ἡ συγκύπτουσα πι­­στεύ­ει, καί τήν πίστη της τήν ἐπισφραγίζει καί ὁ Χρι­στός μέ τή θε­ραπεία πού τῆς χαρίζει, γιατί δέν ὑπάρχει θαῦ­μα χω­ρίς πίστη, γιατί δέν ὑπάρ­χει θεραπεία γιά ὅποιον δέν πι­στεύει. Καί τήν ἀλήθεια αὐτή ἐπιβεβαιώνει ἡ στάση τοῦ ἀρ­χι­συναγώγου. Ἄν ὁ ἀρ­χι­συ­νάγωγος πί­­στευε πραγ­­­ματικά στόν Θεό, δέν θά δια­μαρ­τυρόταν γιά τή θερα­­πεία μιᾶς ταλαίπω­ρης γυναίκας. Δέν θά δια­μαρ­­τυρόταν, γιατί ἄν εἶχε πίστη, ὁ Χριστός θά θεράπευε μυστικά τήν ἀμφιβολία πού εἶχε γεννηθεῖ στήν ψυχή του. Ὅμως ὁ ἀρ­χι­συνάγω­γος πιστεύει μόνο κατ᾽ ἐπίφαση καί ἔτσι χάνει τήν εὐκαιρία νά κατα­νοήσει τό θαῦ­μα· χάνει τήν εὐκαιρία νά τό ζή­σει καί ὁ ἴδιος καί νά δοξάσει τόν Θεό.

Μέσα στή συναγωγή καί μπροστά στό ἴδιο γεγονός στέκονται δύο ἄνθρωποι πού δια­φέ­ρουν ὁλοκληρω­τικά με­τα­ξύ τους, ἡ συγκύ­πτουσα καί ὁ ἀρχισυνά­γω­γος. Δύο ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι βιώνουν τήν ἴδια ἐμπειρία μέσα στόν οἶκο τοῦ Θεοῦ μέ ἐντε­λῶς διαφορετικό τρόπο πού τούς ὁδηγεῖ σέ ἐν­τε­­λῶς διαφορετικό ἀπο­­­­τέλεσμα.

Ἡ περίπτωση τῆς συγ­κυπτούσης καί τοῦ ἀρ­χισυναγώγου δέν εἶναι μοναδική. Ὁ Χριστός συ­χνά παρουσιάζει ζεύ­γη ἀντιθέτων χαρα­κτή­ρων γιά νά μᾶς ἀπο­κα­λύψει τήν ἀλήθεια του γιά τόν ἄνθρωπο καί τή σχέση του μέ τόν Θεό.

Αὐτή τή σχέση, τήν προσωπική μας σχέση μέ τόν Θεό, καλούμεθα, ἀδελφοί μου, καί ἐμεῖς νά ἐξετάσουμε. Διαθέτουμε μία βαθειά καί εἰλι­κρι­νῆ πίστη καί ἀγάπη στόν Θεό, ὅπως εἶχε ἡ συγκύ­πτου­σα γυναίκα ἐκείνη, ἤ ἔχουμε μιά ἐπιφανειακή πίστη καί μία ἐξωτερική εὐσέ­βεια σάν τόν ἀρχισυ­νά­γωγο τοῦ σημερινοῦ εὐ­αγ­γελίου πού εὔκολα κλο­νίζεται καί ἐξανε­μί­ζεται;

Ἄς ἐξε­τάσουμε τόν ἑαυτό μας καί ἄς προσπαθήσουμε νά δώσουμε μιά εἰλι­κρι­νῆ ἀπάντηση, ἀλλά κυρίως ἄς προσπαθήσουμε νά μιμηθοῦμε τήν πίστη τῆς συγκυπτούσης γυναικός, γιά νά ἀξιωθοῦμε νά ζήσουμε καί ἐμεῖς τό θαῦμα τῆς προσωπικῆς μας σωτηρίας.

 

 

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...