ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ (Αποστολικό Ανάγνωσμα)

 

 

«Ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι᾽ οὗ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται» (Γαλ. 6.14).

Δέν εἶναι σπάνιες οἱ ἐκμυστηρεύ­σεις τοῦ ἀποστόλου Παύλου στίς ἐπιστολές του. Συχνά ἀποκαλύπτει στούς ἀναγνῶστες του, τέκνα του πνευματικά, τά ὁποῖα ἐκεῖνος ἀνε­γέννησε ἐν Χριστῷ, τίς μύχιες σκέ­ψεις καί τά αἰσθήματά του. Συ­χνά δέν διστάζει νά ἀποκαλύψει καί ποιά εἶναι αὐτά πού τόν κάνουν νά καυχᾶται.

Κάθε ἄνθρωπος ἔχει στή ζωή του αὐτά πού τόν κάνουν νά καυχᾶται. Ἀλλά ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστο­λος Παῦλος ξεχωρίζει, ὄχι γιατί ἔχει πολλά γιά τά ὁποῖα μπο­ρεῖ νά καυχᾶται, ἀλλά γι᾽ αὐτά τά ὁποῖα ἐπιλέγει ἐκεῖνος ὡς καύχημά του. «Ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Δέν ὑπάρχει ὁτι­δήποτε ἄλλο οὔτε πρόκειται νά ὑπάρ­ξει γιά τόν ἀπόστολο Παῦλο παρά μόνο ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου.

Ποιός ἄλλος θά μποροῦσε νά καυ­χᾶται γιά τό τόσο ἀτιμωτικό αὐτό μέσο καταδίκης στό ὁποῖο ἀνέβα­σαν τόν Χριστό οἱ Ἰουδαῖοι; Ποιός ἄλλος θά μποροῦσε νά καυχᾶται γιά τόν Σταυρό, ὅταν οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ἀποκαλοῦσαν τόν Χριστό περιπαικτικά καί χλευ­α­στικά «Ἐσταυρωμένο» καί εἰρω­νευόταν τούς χριστιανούς, γιατί πίστευαν σέ ἕναν «Ἐσταυρωμένο»;

Καί ὅμως ὁ ἀπόστολος Παῦλος τό δηλώνει κατηγορηματικά καί τό ζεῖ. Καυχᾶται ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ, γιατί χωρίς αὐτόν ὅλα τά ἄλλα δέν θά ὑπῆρχαν. Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι γιά τόν μεγάλο ἀπόστολο τό μέσο μέ τό ὁποῖο ἀλ­λάζει ὁ κόσμος, ἀλλάζει καί ὁ δικός του κόσμος. Καυχᾶται γιά τόν Σταυ­ρό τοῦ Χριστοῦ, γιατί εἶναι τό ὄργανο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώ­που, γιατί μέ τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ σταυρώνεται γιά ἐκεῖνον ὁ κόσμος καί ὁ ἴδιος γιά τόν κόσμο.

Τί σημαίνει ὁ λόγος αὐτός τοῦ ἀποστό­λου Παύλου; Σημαίνει ὅτι μέ τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ ὅλα τά πράγ­ματα τοῦ κόσμου παίρνουν τή σω­στή τους θέση στή ζωή του, ἀλλά καί ὁ ἴδιος λαμβάνει τή σωστή θέση ἀπέναντί τους. Σημαίνει ὅτι ὅλα τά πράγματα τοῦ κόσμου πού συγκι­νοῦν καί ἐνθουσιάζουν τούς ἀν­θρώ­πους, ὥστε νά ἐπιδιώκουν νά τά κατακτήσουν, ὅλα αὐτά πού τούς κρατοῦν δεσμί­ους τῆς ὕλης, τῆς ἁμαρτίας καί τῶν παθῶν τους καί δέν τούς ἀφήνουν νά ζήσουν τήν ἐν Χριστῷ ζωή, νά ζήσουν τή σωτηρία καί τή λύτρωση πού προσφέρει μέ τή θυσία του ὁ Χριστός, ὅλα αὐτά δέν ὑπάρχουν γιά τόν ἀπόστολο Παῦλο. Τά θεωρεῖ ὅλα σκύβαλα, γι᾽ αὐτό δέν καυχᾶται γιά αὐτά παρά μόνο γιά τόν Σταυρό τοῦ Χρι­στοῦ.

Καί ἀκόμη καυχᾶται γιά τόν Σταυ­ρό, γιατί δι᾽ αὐτοῦ δέν σταυ­ρώ­θηκε μόνο ὁ κόσμος, ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστολος γιά τόν κόσμο. Μέ τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ ἐπι­τυγ­χάνει νά νεκρώσει μέσα του τόν κόσμο μέ τίς ἀδυναμίες καί τίς ἐπι­θυμίες του, ὅλα ὅσα ἐμπο­δίζουν πολλές φορές τόν ἄνθρωπο νά προ­σεγ­γίσει τόν Θεό, ὅλα ἐκεῖνα τά ὁποῖα συσκοτίζουν τήν ψυχή του καί τόν κάνουν νά ἐνεργεῖ καί νά κινεῖται μέ ταπεινά καί ὑλικά κίνητρα. Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι γιά τόν ἀπόστολο Παῦλο τό μέσο τό ὁποῖο τόν ἀπελευθερώνει ἀπό τά πάντα καί τοῦ δίδει τή δυ­να­τότητα νά ἀγαπήσει καί νά ἐπι­θυμήσει μόνο τόν Χριστό, τόν Σω­τήρα καί Λυτρωτή του, καί νά ζήσει παρά τίς δυσκολίες καί τίς ταλαι­πωρίες πού ὑφίσταται στή ζωή του μαζί μέ τόν Χριστό ἀπό τή γῆ· νά ζήσει τή χαρά καί τήν εὐφροσύνη πού Ἐκεῖνος χαρίζει, ἀκόμη καί ὅταν πάσχει, ἀκόμη καί ὅταν ἀσθε­νεῖ, ἀκόμη καί ὅταν βρίσκεται στή φυλακή.

Ἀκούοντας σήμερα τόν ἀπόστολο Παῦλο, ἄς σκεφθοῦμε ποιά εἶναι ἡ δική μας σχέση μέ τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, ποιός εἶναι ὁ ρόλος του στή ζωή μας. Καυχώμεθα ἄρα­γε γιά τή σωτηρία πού μᾶς προσέ­φε­ρε, ἀξιοποιώντας την στή ζωή μας, ἤ συνεχίζουμε νά καυχώμεθα μόνο γιά ὑλικά καί γήινα πράγ­μα­τα, γιά τά χρήματά μας, γιά τά κτήματά μας, γιά τίς ἐπιτυχίες μας, γιά τίς ἱκανότητές μας ἤ ἀκόμη καί γιά τίς ἀδυναμίες μας;

Ἄς τά σκεφθοῦμε ὅλα αὐτά καί ἄς τά ἀξιολογήσουμε, ἀλλά κυρίως ἄς ἱεραρχήσουμε τά πράγματα γιά τά ὁποῖα καυχώμεθα, συνειδητοποιώ­ντας ὅτι ὄντως δέν ὑπάρχει τίποτε ὑψηλότερο γιά τό ὁποῖο μποροῦμε νά καυχώμεθα ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, διότι δι᾽ αὐτοῦ ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἔγινε «κατάρα», προκειμέ­νου νά μᾶς σώσει ἀπό τήν ἁμαρτία.

Γι᾽ αὐτό, ἄς ἀξιοποιήσουμε τή θυ­σία του καί ἄς ἔχουμε τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ πάντοτε ὡς καύχημα ἀλλά καί ὡς ὅπλο κραταιό ἐνα­ντίον παντός ἐχθροῦ καί ἰδιαίτερα ἐναντίον τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος τρέμει καί φοβᾶται τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ.

 

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων