ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ´ΛΟΥΚΑ (Ευαγγελικό Ανάγνωσμα)

 

«Πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καί διάδος πτωχοῖς καί ἕξεις θησαυ­ρόν ἐν οὐρανοῖς» (Λουκ. 18.22).

Σέ μία ἐπιθυμία τῶν ἀνθρώπων κά­θε ἐποχῆς ἀναφέρθηκε ὁ Χρι­στός στό σημε­ρι­νό εὐαγγελικό ἀ­νά­­γνωσμα, στήν ἐπιθυμία νά ἀπο­κτήσουμε πλούτη καί νά ἀνακαλύ­ψουμε θησαυρούς.

Ὅμως οἱ ἄν­θρωποι ἀναζητοῦμε τόν πλοῦτο καί ἐπι­διώ­κουμε νά ἀνακαλύ­ψου­με θη­σαυρούς ἐδῶ στή γῆ, ξεχνώ­ντας ὅτι ὁ ὑλικός πλοῦ­τος οὔτε ἀσφα­λής εἶναι οὔτε μό­νιμος εἶναι, γιατί διαρκεῖ ὅσο ἡ ζωή μας, λίγα δηλα­δή χρόνια, καί κινδυ­νεύει εὔ­κολα νά χαθεῖ ὄχι μόνο ἀπό κλέ­φτες πού μᾶς τόν ἀφαιροῦν ἀλλά καί ἀπό ποι­κίλες συγκυρίες τῆς ζωῆς, ὅπως διδα­χθή­καμε ὅλοι μας ἀπό τήν οἰκο­νο­μική κρίση πού πλήττει τά τελευ­ταῖα χρόνια τήν πατρίδα μας.

Καί ὅμως παρότι εἶναι τόσο ἀβέ­βαι­ος ὁ ὑλικός πλοῦτος, ἐμεῖς εἴ­μα­στε ἐξαρτημένοι ἀπό αὐτόν, σέ τέτοιο μάλιστα βαθμό πού δέν θέ­λουμε νά τό συνειδητοποιή­σου­με καί νά ἀναζητήσουμε τόν ἄλλο πλοῦ­το, τόν μεγάλο καί οὐράνιο θησαυρό πού μᾶς προτείνει καί μᾶς προσφέρει ὁ Χριστός.

Ἄς μήν βιαστοῦμε ὅμως νά ποῦ­με ὅτι αὐτό ἰσχύει μόνο γιά ὅσους βρί­σκονται μακριά ἀπό τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία ἤ γιά ὅσους ἔ­χουν πολλά χρήματα καί πολλά ὑλικά ἀγαθά. Ἰσχύει γιά ὅλους μας, ἀδελφοί μου. Τό ἀκούσαμε στό ση­μερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα.

Ὁ ἄνθρωπος στόν ὁποῖο πρότεινε ὁ Χριστός τόν οὐράνιο θησαυρό δέν ἦταν οὔτε ἄθεος οὔτε ἄπιστος. Εἶχε τηρήσει ἀπό νέος ὅλες τίς ἐν­τολές τοῦ Θεοῦ καί εἶχε, νόμιζε του­λάχιστον, εἰλικρινές ἐνδια­φέ­ρον γιά νά κερδίσει τήν αἰώνια ζωή. Ὅμως εἶχε κάνει λάθος. Νό­μιζε ὅτι ἡ αἰώνια ζωή εἶναι ἕνα ἀκόμη ἀγαθό πού μπορεῖ νά προσ­θέσει σέ ὅσα ἔχει, ἀλλά δέν ἤθελε νά δαπανήσει τίποτε γι᾽ αὐτήν. Δέν σκέφθηκε ὅτι, ἐφόσον γιά ὅ,τι εἶχε ἀπο­κτή­σει μέχρι ἐκείνη τήν ὥρα εἶχε ξοδεύσει χρήματα, εἶχε κο­πιάσει καί εἶχε ἐργασθεῖ, δέν ἦταν δυνατόν νά ἀποκτήσει τήν αἰ­ώνια ζωή χωρίς κανένα κόπο, χω­ρίς καμία προσπάθεια, χωρίς καμία θυσία.

Καί ὄχι μόνο δέν τό σκέφθηκε, ἀδελφοί μου, ἀλλά δέν θέλησε καί νά τό παραδεχθεῖ καί νά τό κατα­νοή­σει, ὅταν τοῦ τό ὑπέδειξε ὁ Χρι­­­στός. Ὅταν ἄκουσε, δηλαδή, ὅτι γιά νά ἀποκτήσει τόν οὐράνιο θησαυρό, γιά νά ἀποκτήσει τήν αἰώνια ζωή πού ἐπιθυμοῦσε, ἔπρε­πε νά πληρώσει ὡς ἀντίτιμο τόν πλοῦτο πού εἶχε συσσωρεύσει, τό­τε «ἀπῆλθε λυπούμενος». Τότε φά­νηκε ὅτι τό ἐνδιαφέρον του γιά τήν αἰώνια ζωή ἦταν μικρότερο ἀπό τήν ἀγάπη του γιά τά χρήματα καί τήν προσκόλλησή του σέ αὐτά, καί ἔτσι ἀπομακρύνθηκε λυπημέ­νος ἀπό τόν Χριστό, γιατί δέν ἦταν διατεθειμένος νά ἀνταποκρι­θεῖ στήν πρόσκληση καί τήν προσ­φ­ορά του.

Καί ἐάν ὁ πλούσιος τοῦ σημε­ρι­νοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος στερήθηκε τήν αἰώνια ζωή ἐξαι­τίας τῆς προσκολλήσεώς του στά ὑλικά ἀγαθά καί τῆς ἀτολμίας του νά τά θυσιάσει, ἕνας ἄλλος πλού­σιος τά προσέφερε μέ χαρά στούς φτωχούς ἀδελφούς του καί ἀκο­λούθησε τήν ὁδό τοῦ Χριστοῦ, ὥστε νά ἀπολαμβάνει σήμερα στόν οὐρανό, ὄχι μόνο τόν θησαυ­ρό πού συσσώρευσε μέ τά καλά του ἔργα ἀλλά καί τόν θησαυρό πού ἔχει ἑτοιμάσει ὁ Θεός, κατά τήν ὑπόσχεσή του, γιά ὅλους αὐ­τούς πού τόν ἀγαποῦν.

Καί αὐτός, ἀδελφοί μου, δέν εἶ­ναι ἄλλος ἀπό τόν ἑορταζόμενο σήμερα ἅγιο Στυλιανό, ὁ ὁποῖος, ὅταν πέθαναν οἱ γονεῖς του, διέ­νει­­με ὅλη τή μεγάλη περιουσία πού κληρονόμησε στούς φτωχούς καί ἀναξιοπαθοῦντες ἀδελφούς τους καί ἔγινε ἀσκητής. Ἡ ἀγάπη του ὅμως γιά τούς ἀνθρώπους τούς ἔκανε νά σπεύδουν νά τόν συναντήσουν στήν ἔρημο προκει­μέ­νου νά τούς δώσει τήν εὐλογία του καί νά θεραπεύσει τά παιδιά ἀπό τίς ἀσθένειές τους, γι᾽ αὐτό καί θεωρεῖται προστάτης τους.

Ἄς μιμηθοῦμε καί ἐμεῖς τό παράδειγμα τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου καί ἄς προσφέρουμε εἴτε ἀπό τό περίσσευμα εἴτε ἀπό τό ὑστέρημά μας σέ ὅσους ἔχουν ἀνάγκη, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε διά πρεσβειῶν καί τοῦ ἁγίου Στυλια­νοῦ νά ἀποκτή­σουμε τόν οὐράνιο θησαυρό, αὐτόν πού ὑπόσχεται ὁ Χρι­στός σέ ἐκείνους πού προσφέ­ρουν μέ ἀγάπη στούς ἀδελφούς τους.

 

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων