Το Γενέσιο της Θεοτόκου στην Ι.Μ. Βεροίας (ΦΩΤΟ)

Την Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου ο σεβασμιώτατος μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον υπαίθριο πανηγυρικό εσπερινό και κήρυξε το θείο λόγο στην Ιερά Μονή Παναγίας Καλλίπετρας στην Σκήτη της Βέροιας, επί τη εορτή του Γενεσίου της Θεοτόκου.

Πλήθος κόσμου προσήλθε για να προσκυνήσει την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Καλλιπετρίτισσας καταθέτοντας μπροστά στο εικόνισμά της τα προβλήματα αλλά και τις ευχαριστίες του για την βοήθειά της.

Την Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου το πρωί ο σεβασμιώτατος μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό Γενεσίου της Θεοτόκου στα Μάλγαρα.

Ομιλία σεβασμιωτάτου στην Ιερά Μονή Παναγίας Καλλίπετρας.

«’Ιδού γάρ ἡ προορισθεῖσα ἀπό γενεῶν ἀρχαίων, Μήτηρ καί Παρθένος, … ἐκ στείρας γεννηθῆναι προέρχεται».

Παραμονή τοῦ Γενεσίου τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀδελφοί μου, καί ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς ὑπενθυμίζει μέσα ἀπό τούς ὕμνους καί τά ἀναγνώσματά της ὅτι τό χαρμόσυνο γεγονός πού ἑορτάζουμε, ἡ γέννηση τῆς Παναγίας Μητέρας τοῦ Κυρίου μας, δέν εἶναι ἕνα τυχαῖο καί συμπτωματικό γεγονός πού συνέβη ἀπροειδοποίητα, ἀλλά μέρος τοῦ προαιωνίου σχεδίου τοῦ πανοικτίρμονος Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

Γι᾽ αὐτό καί ἡ γέννηση τῆς Παρθένου πού ἐπρόκειτο νά γίνει Μητέρα τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ προαναγγέλθηκε ἀπό τούς προφῆτες αἰῶνες πρίν νά πραγματοποιηθεῖ, καί ἡ ἱερή μορφή της προτυπώθηκε μέ ποικίλους τρόπους ἀπό τή θεοκίνητη γραφίδα τῶν συγγραφέων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

«Ἰδού γάρ ἡ προορισθεῖσα ἀπό γενεῶν ἀρχαίων Μήτηρ καί Παρθένος … ἐκ στείρας γεννηθῆναι προέρχεται».

Καί ἐάν ἡ γέννηση τῆς Παναγίας Παρθένου ἦταν ἀναμενόμενη γιά ὅσους μποροῦσαν νά διαβάζουν μέ καθαρή ψυχή τίς προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀπρόσμενη γιά τόν χοϊκό νοῦ εἶναι ἡ ἐπιλογή τοῦ Θεοῦ νά γεννηθεῖ «ἐκ στείρας».

Γιατί ἄραγε ὁ Θεός νά ἐπιτρέψει νά γεννηθεῖ αὐτή πού ἐπρόκειτο νά γίνει Μητέρα τοῦ Υἱοῦ του, αὐτή πού ἐπρόκειτο νά ἀναδειχθεῖ ὑπερτέρα πάσης κτίσεως ἀπό τήν Ἄννα, ἀπό μία γυναίκα στείρα καί προβεβηκυῖα στήν ἡλικία, πού γιά χρόνια παρακαλοῦσε μέ τόν σύζυγό της, τόν δίκαιο Ἰωακείμ, τόν Θεό νά ἀποκτήσει ἕνα παιδί, ἀλλά δέν εἰσακούετο ἡ προσευχή της;

Ὁ Θεός, ἀδελφοί μου, δέν ὀργανώνει τό σχέδιό του μέ βάση τήν ἀνθρώπινη λογική καί τήν ἀνθρώπινη κατανόηση. Αὐτό πού φαίνεται σέ μᾶς ἀπρόσμενο καί ἀναπάντεχο, αὐτό πού ὑπερβαίνει τή λογική μας, εἶναι ἀκριβῶς τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Θεός ἤθελε νά καταστήσει τόν ἄνθρωπο μέτοχο τοῦ σχεδίου τῆς σωτηρίας του, γι᾽ αὐτό καί ἐπέλεξε νά στείλει τόν Υἱό του στόν κόσμο ὡς ἄνθρωπο, πού θά λάβει τήν ἀνθρώπινη σάρκα μέσα στά σπλάγχνα τῆς Παναγίας Μητέρας του, ὄχι ὅμως μέ τόν συνήθη τρόπο, ἀλλά ἐκ Πνεύματος Ἁγίου. Καί ἀκόμη ἀποφάσισε αὐτή ἡ γυναίκα, αὐτή ἡ Παρθένος καί Μητέρα πού θά διακονήσει τό μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως νά εἶναι μία γυναίκα ὅμοια μέ τίς ἄλλες ἀλλά καί ξεχωρίζει. Νά γεννηθεῖ ἀπό γονεῖς, ἀλλά μέ τή θαυμαστή ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, πού κάνει καί στήν περίπτωση τῆς Παναγίας τό ἀδύνατο ἐφικτό. Λύει τά δεσμά τῆς ἀτεκνίας καί χαρίζει στόν Ἰωακείμ καί τήν Ἄννα τόν καρπό τῆς κοιλίας πού χρόνια ἀνέμεναν καί γιά τόν ὁποῖο χρόνια προσηύχοντο.

Θά μποροῦσε, φυσικά, νά εἶχε ἀνταποκριθεῖ ὁ Θεός στό αἴτημά τους νωρίτερα, ἀλλά ἡ ἐπιλογή του αὐτή νά γεννηθεῖ ἡ Παναγία ἐκ τῆς στείρας Ἄννας, ἀναδεικνύει τήν Παναγία ὡς ἀληθινό δῶρο τοῦ Θεοῦ στούς γονεῖς της καί στόν κόσμο, δῶρο πού ἀντιπροσφέρεται στόν Θεό μέ τήν ἀπόλυτη ἀφιέρωσή της σ᾽ Αὐτόν προκειμένου νά ὑπηρετήσει τό σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας.

Ἡ ἐπιλογή τοῦ Θεοῦ ἀποδεικνύει ὅτι τό σχέδιο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους δέν σχετίζεται μέ τή θέληση ἤ τή βούληση ἑνός ἀνθρώπου, ἀλλά μέ τή θέληση καί τή βούληση τοῦ Θεοῦ πού προσδιορίζεται ἀπό τήν ἀγάπη του γιά τόν πεπτωκότα ἄνθρωπο, καί γι᾽ αὐτό δέν ἐμποδίζεται ἀπό κανένα νόμο τῆς φύσεως· ἀντιθέτως μπορεῖ νά τούς νικᾶ καί νά τούς ὑπερβαίνει προκειμένου νά καταστήσει τό ἀδύνατο δυνατό καί τό ἀσύλληπτο ἐφικτό, προκειμένου νά ἀποκαταστήσει τόν ἄνθρωπο στήν ἀγάπη του καί νά τόν καταστήσει τέκνο του ἀγαπητό καί κληρονόμο τῆς βασιλείας του.

Μέτοχοι, ἀδελφοί μου, καί ἐμεῖς σ᾽ αὐτό τό θαῦμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, ὅσο καί ἄν δέν μποροῦμε νά τό κατανοήσουμε καί νά τό αἰσθανθοῦμε, ἄς τιμήσουμε ἀπόψε τήν ἀρχή αὐτοῦ τοῦ θαύματος, ἄς τιμήσουμε τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἡ ὁποία «ἐκ στείρας γεννηθῆναι προέρχεται», γιατί μέ τή γέννησή της γίνεται ἡ ἀπαρχή τῆς σωτηρίας μας· γιατί μέ τήν ὑπακοή της γίνεται τό ὄχημα τῆς Θεότητος· γιατί μέ τήν ἀφιέρωσή της στόν Θεό γίνεται «κλῖμαξ ἡ μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν»· γιατί μέ τήν ὑπακοή της γίνεται ἡ θύρα πού ἀντικαθιστᾶ τήν θύρα τήν κεκλεισμένη καί εἰσάγει τούς ἀνθρώπους στόν παράδεισο.

Ἄς τήν εὐχαριστήσουμε γιά ὅσα μᾶς χάρισε καί μᾶς χαρίζει. Καί ἄς τήν παρακαλέσουμε νά μᾶς καθοδηγεῖ στόν δρόμο τῶν ἐντολῶν τοῦ Υἱοῦ της, μεσιτεύοντας γιά χάρη ὅσων τήν τιμοῦν καί ἀγωνίζονται νά ἀκολουθοῦν τό παράδειγμα τῆς ἁγίας ζωῆς της.

Η ομιλία του σεβασμιωτάτου στον ιερό ναό Γενεσίου στα Μάλγαρα

«Ἐπάρασά τις φωνήν γυνή ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε».

Εἶναι σπάνιες οἱ περιπτώσεις στήν ἐπίγεια ζωή τοῦ Χριστοῦ κατά τίς ὁποῖες κάποιος τόν διακόπτει ἐνῶ ὁμιλεῖ. Καί μία ἀπό αὐτές εἶναι αὐτή πού ἀκούσαμε στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα: «Ἐγένετο ἐν τῷ λέγειν αὐτόν ταῦτα ἐπάρασά τις φωνήν γυνή ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ».

Ὁ ἱερός εὐαγγελιστής εἶναι σαφής· ἐνῶ μιλοῦσε ὁ Χριστός μιά γυναίκα ἀπό τό πλῆθος ὕψωσε τή φωνή της καί ἀπευθύνθηκε πρός αὐτόν. Ἐξαιρετικά ἀπροσδόκητο τό γεγονός· κάθε φορά πού ὁ Χριστός μιλοῦσε δημόσια ὅλοι τόν ἄκουγαν εὐλαβικά καί κανείς δέν τολμοῦσε νά τόν διακόψει. Καί ὅμως τώρα συμβαίνει· καί αὐτός πού τόν διακόπτει εἶναι μία γυναίκα ἀπό τό πλῆθος πού τόν παρακολουθεῖ, μία γυναίκα πού, ὅπως ὅλες οἱ γυναῖκες, σύμφωνα μέ τά ἤθη καί τούς κανόνες τῆς ἐποχῆς, δέν ἔπαιρνε ποτέ τόν λόγο δημόσια. Καί τώρα ὄχι μόνο τόν παίρνει ἀλλά τόν παίρνει διακόπτοντας τόν Χριστό.

Δέν τόν διακόπτει ὅμως ἀπό ἀγένεια, οὔτε ἀπό ἔλλειψη σεβασμό. Τόν διακόπτει γιά νά ἐκφράσει τόν θαυμασμό της γι᾽ αὐτά πού λέει, γιά τίς θεῖες ἀλήθειες πού τούς διδάσκει, γεμίζοντας μέ γαλήνη τήν ψυχή τους. Τόν διακόπτει γιά νά μακαρίσει τήν Παναγία Μητέρα του πού ἀξιώθηκε νά γίνει Μητέρα τοῦ Θεοῦ.

«Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε». Τό ἐγκώμιο μιᾶς γυναίκας πρός μία ἄλλη γυναίκα. Τό ἐγκώμιο μιᾶς ἄγνωστης γυναίκας πρός Ἐκείνη πού ἐκπροσώπησε καλύτερα ἀπό ὅλες τή γυναικεία φύση καί τήν ἀπάλλαξε ἀπό τήν κατάρα τῆς Εὔας. Τό ἐγκώμιο μιᾶς γυναίκας πού τό ὄνομά της δέν ἔγινε ποτέ γνωστό, ἀλλά καί δέν χρειαζόταν νά γίνει γνωστό, γιατί ἐκπροσωποῦσε ὅλες τίς γυναῖκες τοῦ κόσμου καί ἐκπλήρωνε μέ αὐτό τόν προφητικό λόγο τῆς ἴδιας τῆς Παναγίας: «ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσι με πᾶσαι αἱ γενεαί».

Ἄγνωστη καί ἐκείνη στούς ἰσχυρούς τοῦ κόσμου, ἔγινε γνωστή στόν Θεό χάρη στήν ἁγνότητα καί τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς της, καί ἄξια ὄντως τοῦ μακαρισμοῦ ὅλων τῶν ἀνθρώπων.

Μαζί μέ τήν ἄγνωστη γυναίκα τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου ὑψώνουμε καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, τή φωνή μας στή σημερινή θεία Λειτουργία,  γιά νά ὑμνήσουμε καί νά μακαρίσουμε «τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν», τῆς ὁποίας ἑορτάζουμε τό Γενέσιο. Αἴρουμε τή φωνή εἰς ὕμνο καί αἶνο δοξολογίας, γιατί ἡ γέννησή της ἀποτελεῖ ἀπαρχή καί προοίμιο τῆς σωτηρίας μας. Αἴρουμε τή φωνή μας καί μακαρίζουμε τήν Παναγία γιά τή μεγάλη τιμή πού ἀπηύλασε ἀπό τόν Θεό, τήν τιμή νά γίνει Μητέρα τοῦ Υἱοῦ του.

Ἡ γέννησή της εἶναι ἕνα θαῦμα πού ξεπερνᾶ τά ὅρια τῶν δυνατοτήτων τοῦ ἀνθρώπου. Ἕνα θαῦμα πού ἀποδεικνύει τήν κυριαρχική δύναμη τοῦ Θεοῦ ἐπί τῶν νόμων τῆς φύσεως, γεγονός πού ἀποδεικνύεται ἀπό τό ὅτι ἡ Παρθένος Μαρία γεννήθηκε ἐκ τῶν στειρωτικῶν λαγόνων τῆς εὐσεβοῦς Ἄννης, ἡ ὁποία προσηύχετο ἐπί ἔτη στόν Θεό νά τῆς χαρίσει «καρπόν κοιλίας».

Καί ὁ Θεός δέν τῆς χάρισε ἁπλῶς ἕναν ὁποιοδήποτε «καρπόν κοιλίας», ἀλλά τόν «καρπόν τῆς ζωῆς» πού ἦρθε στόν κόσμο γιά νά ἀντικαταστήσει τόν καρπό τοῦ δένδρου τῆς γνώσεως πού ἔφερε τόν θάνατο στούς πρωτοπλάστους πού τόν γεύτηκαν· τόν «καρπό τῆς ζωῆς» ἀπό τόν ὁποῖο προῆλθε ἡ ἴδια ἡ Ζωή, δηλαδή ὁ Χριστός, πού χαρίζει σέ ὅσους τόν πιστεύουν τήν αἰώνιο ζωή.

Ἀδελφοί μου, τιμῶντας καί μακαρίζοντας καί ἐμεῖς σήμερα τή γέννηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἄς σταθοῦμε σέ ἕνα μόνο σημεῖο αὐτοῦ τοῦ γεγονότος πού ἔχει ἰδιαίτερη σημασία καί γιά τή δική μας ζωή. Καί αὐτό εἶναι ἡ ἐπιμονή καί ἡ ὑπομονή τῆς προσευχῆς τοῦ Ἰωακείμ καί τῆς Ἄννας.

Ζητοῦν ἀπό τόν Θεό νά τούς λύσει τά δεσμά τῆς ἀτεκνίας καί ἐπιμένουν στήν προσευχή καί ὑπομένουν μέ καρτερία τή σιωπή τοῦ Θεοῦ.

Τί κάνουμε ἐμεῖς, ἀδελφοί μου; Εἴτε δέν θυμόμαστε νά παρακαλέσουμε τόν Θεό γιά τά προβλήματα πού μᾶς ἀπασχολοῦν, εἴτε, ὅταν προσευχόμαστε γι᾽ αὐτά, εἴμαστε βιαστικοί καί ἀνυπόμονοι καί ἀπογοητευόμαστε ὅταν ἡ ἀπάντηση τοῦ Θεοῦ ἀργεῖ νά ἔλθει. Ξεχνοῦμε ὅτι ὁ Θεός ἔχει τόν δικό του χρόνο καί ὅταν μᾶς ἀφήνει νά περιμένουμε, τό κάνει ἀποβλέποντας στήν ψυχική μας ὠφέλεια. Τό κάνει γιά νά μᾶς ἀσκήσει στήν ὑπομονή, γιά νά δοκιμάσει τή σταθερότητα τῆς πίστεώς μας, γιά νά μᾶς διδάξει τήν ἐμπιστοσύνη στήν ἀγάπη του.

Ἄς διδαχθοῦμε, ἀδελφοί μου, ἀπό τήν ὑπομονή καί τήν ἐπιμονή τῶν γονέων τῆς Παναγίας μας, ὥστε ὄχι μόνο νά λαμβάνουμε αὐτό πού ζητᾶμε ἀπό τόν Θεό, ζητῶντας το μέ ὑπομονή καί ἐπιμονή, ἀλλά καί νά μήν χάνουμε τήν ψυχική ὠφέλεια πού προκύπτει ἀπό τή δοκιμασία πού μᾶς ἐπιφυλάσσει ὁ Θεός ἀφήνοντάς μας νά περιμένουμε μέχρι νά ἐκπληρώσει τό αἴτημά μας, ὥστε νά προαγόμεθα στήν ἀρετή καί νά εὐαρεστοῦμε ἐνώπιόν του διά πρεσβειῶν τῆς Παναγίας μας.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΣΤΗΝ Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΛΛΙΠΕΤΡΑΣ

Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΑ ΜΑΛΓΑΡΑ