Κυριακή Κ΄ (ΣΤ' Λουκά): «... και να δοξαστούν αιώνια.»

Στον επίσκοπο Εφέσσου Τιμόθεο, απευθύνθηκε ο ιερός Παύλος, αγαπητοί μου αδελφοί, στο σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα, που προέρχεται από τη δεύτερή του επιστολή προς το αγαπημένο του πνευματικό παιδί. Γράφτηκε λίγο πριν από το μαρτυρικό του τέλος στη Ρώμη και αποτελεί την «πνευματική διαθήκη» του Αποστόλου των Εθνών, μια που μέσα στις γραμμές της, ο Παύλος συμπυκνώνει όλα όσα θα ήθελε να αφήσει πίσω του ως πνευματική παρακαταθήκη, σε εμάς τους πνευματικούς του απογόνους. Αλλά ας ακούσουμε ξανά στη δική μας καθημερινή γλώσσα το περιεχόμενο του χωρίου για να μπορέσουμε να αποκομίσουμε όφελος από τις τελευταίες του νουθεσίες και προτροπές.

Γράφει λοιπόν ο Απόστολος Παύλος: «Παιδί μου Τιμόθεε, να παίρνεις δύναμη από τη χάρη που μας έδωσε ο Ιησούς Χριστός. Κι όσα άκουσες από μένα μπροστά σε πολλούς μάρτυρες, αυτά να τα μεταδώσεις σε έμπιστους ανθρώπους, που θα είναι ικανοί να διδάξουν και άλλους. Κακοπάθησε λοιπόν σαν καλός στρατιώτης του Ιησού Χριστού. Κανείς στρατευμένος δεν μπλέκεται στις υποθέσεις της καθημερινής ζωής, αν θέλει να είναι συνεπής απέναντι σ' εκείνον που τον στρατολόγησε. Κι όταν κάποιος μετέχει σε αθλητικούς αγώνες, δεν παίρνει το στεφάνι της νίκης, αν δεν αγωνιστεί σύμφωνα με τους κανόνες. Ο γεωργός πρέπει να κοπιάσει, για να μπορέσει να φάει πρώτος από τους καρπούς. Προσπάθησε να καταλάβεις αυτά που λέω. Ο Κύριος να σε βοηθήσει να τα εννοήσεις όλα. Να μην ξεχνάς τον Ιησού Χριστό, τον αναστημένο από τους νεκρούς και απόγονο του Δαβίδ, σύμφωνα με το ευαγγέλιο που κηρύττω. Για το ευαγγέλιο αυτό κακοπαθώ ως το σημείο να με δέσουν σαν κακούργο. Αλλά ο λόγος του Θεού δε δένεται. Έτσι, όλα τα υπομένω γι' αυτούς που διάλεξε ο Θεός, για να πετύχουν κι αυτοί τη σωτηρία που έφερε ο Ιησούς Χριστός και να δοξαστούν αιώνια»(Β΄ Τιμόθεον, κεφ. 2, στίχ. 1-10).

Στην αιώνια δόξα της Βασιλείας του Θεού, λοιπόν, καταλήγει ο λόγος του Αποστόλου Παύλου. Στη σωτηρία, που ήρθε στον κόσμο δια του Ιησού Χριστού, και που περιμένει όσους θα ανταποκριθούν θετικά στην πρόσκληση-πρόκληση αγάπης που απευθύνει σε όλους μας ο ουράνιος Πατέρας. Και αποτελεί πραγματική «πρόκληση» αυτή η ουράνια «πρόσκληση», γιατί η ανταπόκριση σ’ αυτήν δεν περιορίζεται στην απόφαση μιας στιγμής, αλλά αποτελεί στάση ολόκληρης ζωής. Μιας ζωής αποφασισμένης να παραμένει προσηλωμένη σταθερά και με κάθε κόστος στη Θεία αγάπη. Γιατί πράγματι, η γνήσια και αληθινή αγάπη «κοστίζει». Και για να το καταλάβουμε αυτό, ο Απόστολος Παύλος προβάλει μέσα στο κείμενο που προηγήθηκε, τρία απλά παραδείγματα, παρμένα από την καθημερινή ζωή.

Και το πρώτο, αφορά τη ζωή ενός στρατιώτη. Μια ζωή με πολλούς κινδύνους, δυσκολίες και κακοπάθειες, στις οποίες ο καλός στρατιώτης με φιλότιμο υποβάλλεται, όχι για να εξασφαλίσει απλά τον μισθό του, αλλά για να είναι συνεπής σε αυτόν που τον στρατολόγησε. Γι’ αυτό και εκούσια αποτραβιέται από τα πράγματα και τις υποθέσεις της καθημερινής ζωής, περιορίζεται στον κλειστό χώρο του στρατοπέδου του και αφιερώνει όλη του την προσπάθεια στο να φανεί άξιος της εμπιστοσύνης του κυρίου του.

Το δεύτερο, είναι παρμένο από τη ζωή ενός αθλητή. Ζωή δύσκολη κι αυτή, γεμάτη στερήσεις και περιορισμούς. Με συνεχή προσπάθεια και εκγύμναση, για να ξεπεράσει ο αθλητής τον ίδιο του τον εαυτό, τις φυσικές  του δυνατότητες· ώστε όταν έρθει η ώρα του αγώνα, να ξεχωρίσει από τους αντιπάλους του και να τερματίσει πρώτος. Αλλά και πάλι το στεφάνι της νίκης δεν θα είναι δικό του, αν εκτός από την πρωτιά δεν φρόντισε να τηρήσει με ακρίβεια όλους τους ορισμένους από τους αγωνοθέτες κανόνες.

Το τρίτο πάλι παράδειγμα, αφορά τη ζωή ενός γεωργού, ενός ανθρώπου της βιοπάλης. Αυτού που είναι υποχρεωμένος να κοπιάζει σχεδόν ένα ολόκληρο χρόνο, υποφέροντας το κρύο, τη ζέστη, τη βροχή, τις θεομηνίες, παλεύοντας με την τραχύτητα του εδάφους, την επιμονή των ζιζανίων και την πείνα των αγριμιών. Όλα όμως τα υπομένει, προκειμένου πρώτος αυτός να γευτεί τους γλυκούς καρπούς του μόχθου του.

Τι λένε όμως σε μας τα τρία αυτά παραδείγματα; Νομίζω όλοι το κατανοούμε: πως για να γευτεί κανείς τα αγαθά χρειάζεται να προηγηθεί κόπος. Κι αν για τα φθαρτά αγαθά αυτού του κόσμου, υποβαλλόμαστε σε τέτοιες και τόσες θυσίες, τι θα έπρεπε να κάνουμε για τα αιώνια και άφθαρτα αγαθά της Βασιλείας του Θεού;

Ας ακούσουμε λοιπόν, ως «καλοί στρατιώτες Ιησού Χριστού», το παράγγελμα του έμπειρου «αξιωματικού» του, Παύλου: να υπομένουμε τις όποιες κακοπάθειες για την αγάπη του Κυρίου μας, ώστε να αξιωθούμε της σωτηρίας που μας προσφέρεται. Αμήν.

αρχιμ.Διονύσιος Ανθόπουλος