Κυριακή ΙΖ΄ (Β' Λουκά): «... εσείς είστε ναός του αληθινού Θεού ...»

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα της σημερινής Κυριακής, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι παρμένο από τη δεύτερη επιστολή του Αποστόλου Παύλου στους χριστιανούς της Κορίνθου. Ας ακούσουμε όμως ξανά στη δική μας απλή γλώσσα το περιεχόμενο του αναγνώσματος, ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα τα σπουδαία για την πνευματική μας προκοπή νοήματά του.

Γράφει λοιπόν ο Απόστολος Παύλος: «Αδελφοί μου, εσείς είστε ναός του αληθινού Θεού, όπως ο ίδιος είπε: «Θα κατοικήσω ανάμεσά τους και θα πορεύομαι μαζί τους. Θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου». Γι’ αυτό λέει ο Κύριος: «Φύγετε μακριά απ’ αυτούς και ξεχωρίστε. Μην αγγίζετε ακάθαρτο πράγμα, κι εγώ θα σας δεχτώ». «Θα είμαι για σας ο Πατέρας, κι εσείς θα είστε γιοί και θυγατέρες μου, λέει ο παντοκράτορας Κύριος». Αφού λοιπόν, αγαπητοί μου, έχουμε αυτές τις υποσχέσεις, ας καθαρίσουμε τους εαυτούς μας από καθετί που μολύνει το σώμα και την ψυχή και ας ζήσουμε μια αγία ζωή με φόβο Θεού»(Β΄ Κορινθίους, κεφ. 6, στίχ. 16-18 & κεφ. 7 στίχ. 1).

Κάποιοι Κορίνθιοι, ενώ είχαν βαπτισθεί και συγκαταλεγεί ως μέλη Χριστού στο άγιο σώμα της Εκκλησίας, συνέχιζαν να ζουν απρόσεκτα όπως και πριν, όταν βρίσκονταν στο σκοτάδι της ειδωλολατρίας. Σαν πνευματικός τους πατέρας ο Παύλος, που τον ενδιέφερε όχι απλά να είναι ευχάριστος και αγαπητός στα πνευματικά του παιδιά, αλλά να φροντίζει κυρίως για την πρόοδο και σωτηρία τους, σπεύδει στην επιστολή του να τους υπενθυμίσει μια συγκλονιστική αλήθεια που ίσως να είχαν λησμονήσει: πως εμείς οι χριστιανοί είμαστε ναοί του αληθινού Θεού!

Και πραγματικά. Απ’ όλα τα δημιουργήματα του Θεού, που κοσμούν αυτήν την Πλάση, ο ουράνιος Πατέρας μας προίκισε εμάς τους ανθρώπους με τα πιο σπουδαία χαρίσματα. Πρωτίστως μας δημιούργησε «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή Του», συνδέοντάς μας μοναδικά με το Θείο Πρόσωπό Του. Μας χάρισε το θαυμαστό και μυστηριώδες σώμα, που ακόμα και σήμερα προκαλεί δέος στην  επιστήμη. Μας πρόσφερε το δώρο της λογικής και του λόγου, ανεπανάληπτα χαρακτηριστικά του ανθρωπίνου είδους. Σκόρπισε πάνω μας τον πλούτο της πρόνοιας και της φροντίδας Του, όσο δεν το έκανε για κανένα άλλο Δημιούργημά Του. Και ως αποκορύφωμα όλων -απόδειξη της αστείρευτης πατρικής Του αγάπης- προσφέρει σε μας τους χριστιανούς το ύψιστο δώρημα: το να μας καταστήσει, με το Άγιο Βάπτισμα, ναό Του και να κατοικήσει μέσα μας, να γίνει για μας Πατέρας και εμείς να γίνουμε παιδιά Του! Τι μεγάλη τιμή! Μα και τι μεγάλη ευθύνη!

Τιμή αφ’ ενός, διότι καταδέχεται ο άπειρος και αχώρητος Δημιουργός του παντός, να σμικρύνεται και να κατοικεί μέσα μας. Όχι γιατί είμαστε κάτι το ιδιαίτερο και ξεχωριστό, αλλά γιατί είναι μεγάλη η αγάπη Του για μας. Ευθύνη αφ’ ετέρου, διότι μια τέτοια μεγάλη τιμή προϋποθέτει και συνεπάγεται συγχρόνως, μια ανάλογη στάση, ανταπόκριση και συμπεριφορά από τη δική μας πλευρά. Σε ποιο βαθμό ανταποκρινόμαστε άραγε όλοι μας σ’ αυτήν τη μεγάλη τιμή;

   Τους ναούς μας, που χτίζουμε εμείς οι ίδιοι για να καταστούν επίγεια κατοικητήρια του ουράνιου Πατέρα μας, τους αντιμετωπίζουμε πάντα με μεγάλη ευλάβεια και σεβασμό. Τους αποκαλούμε «ιερούς» γιατί είναι αφιερωμένοι στο Ιερό του Όνομα. Τους περιβάλλουμε με μεγάλη ευλάβεια και σεβασμό. Φροντίζουμε για την καθαρότητα και ευπρέπειά τους και τους φυλάγουμε από κάθε βέβηλη ενέργεια, επειδή ακριβώς ανήκουν σ’ Αυτόν στον οποίο δεν δύναται να υπάρχει κανένας σπίλος και τίποτα το ρυπαρό.

Αν όμως όλα αυτά τα κάνουμε για τους χειροποίητους ναούς, πόσα περισσότερα και πιο ουσιαστικά θα έπρεπε να κάνουμε για τα σώματά μας, τους ναούς δηλαδή που δημιούργησε ο ίδιος ο Θεός; Τα έχουμε άραγε προσφέρει πραγματικά στο Θεό, αφιερώνοντάς τα καθ’ ολοκληρίαν στο όνομά Του; Έχουμε διαφυλάξει την ιερότητά τους, ιερότητα που μας χάρισε Εκείνος την ημέρα της βαπτίσεώς μας; Αντιμετωπίσαμε με σεβασμό και ευλάβεια τις ανάγκες και ιδιαιτερότητές τους; Φροντίσαμε για την πνευματική καθαρότητα που τους αρμόζει; Τα ευπρεπίσαμε στολίζοντάς τα, όχι με κοσμικά στολίδια, αλλά με τους μαργαρίτες των άφθαρτων αρετών;

Δυστυχώς οι περισσότεροι από εμάς, οφείλουμε να παραδεχθούμε με ειλικρίνεια, πως πράξαμε στη ζωή μας πολλά που δεν αρμόζουν στην ιερότητα του ναού-σώματός μας. Ποτέ όμως δεν είναι αργά για να αλλάξουμε τη μέχρι τώρα λαθεμένη στάση μας και να προχωρήσουμε σε μια ουσιαστική και εκ θεμελίων ανακαίνιση της ύπαρξής μας. Βοηθός σ’ αυτή μας την προσπάθεια, ο Απόστολος Παύλος, που μας συμβουλεύει στη σημερινή επιστολή του: «ας καθαρίσουμε τους εαυτούς μας από καθετί που μολύνει το σώμα και την ψυχή και ας ζήσουμε μια αγία ζωή με φόβο Θεού». Αμήν.

αρχιμ.Διονύσιος Ανθόπουλος