ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚOYMΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Ένα τμήμα της αρχιερατικής προσευχής του Κυρίου, ευλογημένοι μας  Χριστιανοί, είναι η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Προσεύχεται πρώτα για τον εαυτόν Του. Ζητεί να επανεύρει την ουράνιο και αθάνατη δόξα.

«Και νύν δόξασόν με σύ, πάτερ παρά σεαυτώ τη δόξη ή είχον πρό του κόσμου». Προσεύχεται ακόμη για τους μαθητές  Του. Δεν είναι αυτοί άνθρωποι της αμαρτίας ή της απιστίας. Είναι δικοί Του, φίλοι Του. Είναι αυτοί που θα γίνουν τα πρώτα μέλη της Εκκλησίας πάνω στη γή. Ο Κύριος όσο βρισκόταν μαζί τους « ετήρει αυτούς εν τω ονόματι» του Πατρός. Τώρα που αρχίζει ο δρόμος της θυσίας Του, παρακαλεί τον Πατέρα να ενδιαφερθεί γι αυτούς. Να τους προστατεύσει, να τους διατηρήσει σταθερούς στην πίστη. Και πρό πάντων να μείνουν ενωμένοι μεταξύ τους με μία ενότητα που θα πηγάζει από την προσωπική ενότητα του καθ΄ενός με το Χριστό. Επιθυμεί και παρακαλεί ο Κύριος να αποτελούν πάντοτε οι μαθητές Του ένα ηθικό σώμα, όπως ένα είναι Αυτός και ο Πατήρ, που έχουν μία  και την αυτήν ουσία και φύση. Η προσευχή του Κυρίου λαμβάνει διαστάσεις πανανθρώπινες και παγκόσμιες.

Επί διεθνούς επιπέδου κάθε άλλο παρά ενωμένοι εμφανίζονται σήμερα οι άνθρωποι. Αναρίθμητοι πόλεμοι, από τα βάθη των χρόνων μέχρι των ημερών μας, έχουν δημιουργήσει αθεράπευτες πληγές στο σώμα της ανθρωπότητας. Πολλά σημεία της γής ποτίσθηκαν και ποτίζονται με απίστευτη αγριότητα με άφθονο αίμα ανθρώπων και άλλα μεταβλήθηκαν σε απέραντα κοιμητήρια αθώων θυμάτων. Μικροί και μεγάλοι λαοί ζητούν να ικανοποιήσουν τις διεκδικήσεις τους, να επιβάλουν τις θελήσεις τους, να ικανοποιήσουν τον εγωϊσμό των αρχηγών τους. Καί εισήλθαμε στον εικοστό πρώτο αιώνα με διαθέσεις διάσπασης και κατάλυσης της παγκόσμιας ενότητας μεταξύ των λαών της γής.

Αλλά και στις ιδιωτικές σχέσεις τους οι άνθρωποι παρουσιάζουμε το ίδιο απαισιόδοξο θέαμα. Έριδες, αντιδικίες, αντιζηλίες, δικαστικές περιπέτειες, περιουσιακές διεκδικήσεις και τα τελευταία χρόνια, η πολύ εύκολη διάλυση των οικογενειών μας. Καθημερινά διαλύονται οικογένειες, καθημερινά γκρεμίζονται δηλαδή εκκλησίες, με δυστυχή παιδιά θύματα του εγωϊσμού των γονιών τους. Και το ερώτημα παραμένει. Γιατί τόση φρικτή πραγματικότητα;

Όταν ο Κύριος μιλούσε προς τους Ιουδαίους, τους βεβαίωνε ότι πέρα από τα στενά όρια του Ισραήλ και άλλα πρόβατα έχει και «αυτά της φωνής του ακούσουσι, και γενήσεται μία ποίμνη, είς ποιμήν». Αυτή είναι η επιθυμία του Κυρίου Ιησού Χριστού και γι αυτό ίδρυσε την Εκκλησία Του επί της γής. Εάν μέχρι τώρα χωρίς να αρνηθεί κανείς τα πολλά σημεία αγάπης και ενότητας, δεν πραγματοποιήθηκε η ενότητα, αυτό βαρύνει εξ΄ολοκλήρου τους ανθρώπους. Διότι με το να κάνουν κακή χρήση του δικαιώματος της ελεύθερης θέλησής τους εκτοπίζουν από την ψυχή τους τον καλό εαυτό τους, παραχωρούν θέσεις στις κακίες και τα πάθη και έτσι κατακομματιάζουν κάθε προϋπόθεση ενότητας.

Πραγματικά αυτή είναι η αλήθεια. Το σαρκικό φρόνημα, η πολυμορφία και ποικιλία των παθών, η ηθική αδιαφορία,  η προβολή του εαυτού μας οφείλονται στο γεγονός, ότι δεν έχουμε αναγεννηθεί όσο πρέπει μέσα στην ενοποιό δύναμη της χάριτος του Θεού. Όσο απομακρυνόμαστε από το Χριστό, άρχοντες και αρχόμενοι, όσο αρνούμαστε να κάνουμε Εκείνον κέντρον της ζωής μας, τόσο περισσότερο θα ευρύνεται το χάσμα μεταξύ των ανθρώπων, κοινωνιών και εθνών και ο αντίδικός μας θα ευχαριστείται με τα κατορθώματά μας.

Στο δεύτερο τμήμα της Αρχιερατικής Του προσευχής ο Κύριος προσεύχεται για όλους τους μαθητές Του ώστε να έχουν μεταξύ τους ενότητα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιθυμία του Κυρίου κατά την συγκλονιστική αυτή ώρα. Να μένουμε όλοι οι πιστοί ενωμένοι μαζί Του και μεταξύ μας μέσα στην αγία Του Εκκλησία.

Και γιατί το επιθυμεί αυτό ο Κύριος τόσο πολύ; Διότι γνώριζε ότι οι αιρετικοί ως λύκοι άγριοι  θα ορμήσουν να καταπληγώσουν το σώμα της και να το κατασπαράξουν. Και προσεύχεται για την ενότητα των πιστών, επειδή γνωρίζει ότι όταν οι Χριστιανοί χάσουν την ενότητα της πίστεως, χάνουν και την Χάρη του Θεού. Συγκεκριμένα ότι όλοι οι αιρετικοί Προτεστάντες, Παπικοί, Χιλιαστές, Αποκρυφιστές, και τόσοι άλλοι, δεν είναι μέλη του Σώματος του Χριστού, της Μίας αγίας Εκκλησίας και γι’ αυτό δεν έχουν την Χάρη του Θεού, δεν έχουν πραγματικά αγιαστικά Μυστήρια, και ως εκ τούτου είναι αιρετικές ομάδες ή και παραθρησκευτικές κοινότητες γνωστές ως αιρετικές σέκτες και καταστροφικές λατρείες. Όλοι αυτοί έχουν απομακρυνθεί από τον Χριστό και την Αλήθειά Του.

Συνεπώς δεν μπορούν να φθάσουν στον αγιασμό και την Θέωση έξω από την αληθινή και  Ορθόδοξη Εκκλησία.

Αγαπητοί μου Χριστιανοί, σήμερα η Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη των αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, που συνεργάσθηκαν εν πνεύματι Χριστού και διετύπωσαν τα πρώτα θεμελιώδη δόγματα της πίστεώς μας και έτσι στήριξαν την ενότητα της Εκκλησίας. Προσεύχεσθε  λοιπόν και εσείς, πάντοτε αλλά και τώρα: Κύριε Ιησού Χριστέ, χάριζέ μας την ενότητα της πίστεως και την κοινωνίαν του Αγίου Πνεύματος. Βοήθησέ μας να συναντιόμαστε και να ενωνόμαστε στο Ποτήριο της ζωής. Χάριζέ μας οικογένειες αδιάσπαστες και αδιαίρετες ταπεινώνοντας τον εγωϊσμό μας, δίνε στους ηγέτες του Έθνους μας φωτισμό ομόνοιας και καλής συνεργασίας για την ειρήνη και την πρόοδό μας, βοήθησέ μας όλους να βρούμε το δρόμο της αμοιβαίας αγάπης, εμπιστοσύνης και συνεργασίας, για να γίνουμε « μία ποίμνη, είς ποιμήν ».  Αμήν

αρχιμ. Θεόφιλος Λεμοντζής