Κυριακή της Σαμαρείτιδος: Ο άνθρωπος ξεδιψά μέσα από την Μυστηριακή ζωή.

Ολόκληρη η ευαγγελική περικοπή της σημερινής Κυριακής, ευλογημένοι μας Χριστιανοί, είναι σοφή παρουσίαση των φάσεων της σωτηριώδους και μυστικής κατεργασίας ,που τελεσιουργήθηκε στη ψυχή της Σαμαρείτιδος γυναικός. Σε μιά ψυχή δηλαδή που για πολλά χρόνια ζούσε με ανηθικότητα και απρέπεια. Ο διάλογός της με τον Κύριο αρχίζει από θέματα τελείως άσχετα προς το εσωτερικό πρόβλημα της κάθαρσης και της μετάνοιας της ψυχής της, αλλά τελικά εκεί θα καταλήξει. Η ψυχική της κατάσταση γρήγορα γίνεται το επίκεντρον της συζήτησης και του ενδιαφέροντος του Κυρίου. Όταν λοιπόν αυτή αντιλαμβάνεται, οτι μπροστά της βρίσκεται ο Μεσσίας, γίνεται μέσα σε λίγες στιγμές η νοσταλγός της ζωής του φωτός και όταν είδε τις πρώτες ακτίνες της σωτηρίας, όταν γεύθηκε το ύδωρ της ζωής, εγκαταλείπει τα πάντα και γίνεται αυτομάτως κήρυκας και απόστολος του Χριστού. Το θείο πύρ είναι εκείνο κατά τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, η σωτηριώδης θεία Χάρις που θέρμανε την καρδιά της και ως « ύδωρ ζών» ικανοποίησε τη δίψα της ψυχής της.

Πολύ συχνά ακούουν οι Χριστιανοί να γίνεται λόγος περί της θείας Χάριτος, χωρίς όμως να γνωρίζουν το βαθύτερο νόημά της. Είναι χρήσιμο να πούμε, πως Χάρις γενικώς είναι ο ιδιαίτερος τρόπος, με τον οποίο ο Θεός εκδηλώνει την αγάπη Του και την εύνοιά Του προς τον άνθρωπο. Ειδικώτερα όμως Χάρις είναι η σωτήριος δύναμη του Θεού που κάνει κτήμα για τον καθένα από τους ανθρώπους την απολύτρωση, η οποία πραγματοποιήθηκε υπό του Κυρίου με την σταυρική Του θυσία. Ακόμη αυτή η δύναμη του Θεού καλλιεργεί μέσα στη ψυχή τού καθενός μας αυτό που ονομάζουμε πνευματική ζωή και προπαρασκευάζει τη ψυχή μας για τη μέλλουσα και αιώνια δόξα. Αυτή λοιπόν η μεγάλη ευεργεσία του Θεού παρέχεται προς τον  άνθρωπο τελείως δωρεάν και χωρίς ο άνθρωπος να είναι άξιος να την δεχθεί.

Πόσο μεγάλη είναι αυτή η ευεργεσία το αντιλαμβανόμαστε από το γεγονός, οτι ο άνθρωπος δεν μπορεί με δικές του δυνάμεις να ανορθωθεί και να επικοινωνήσει μετά του Θεού. Αλλά και όταν με την βοήθειά του ανορθωθεί, πάλι έχει την ανάγκη της χάριτος για να τελειοποιηθεί στην πνευματική ζωή. Απ΄αυτά γίνεται φανερό, οτι η σωτηρία μας είναι δώρο της θείας αγάπης και ο Θεός από πολλή ευσπλαγχνία μας χορηγεί τη χάρι Του. Ολόκληρη η Αγία Τριάδα, ο Θεός Πατέρας, ο Κύριος Ιησούς και ως κυριωτέρα πηγή εκπόρευσης των μεγάλων δωρεών το Άγιον Πνεύμα, παρακολουθεί τον άνθρωπο που επιθυμεί να εμπιστεύεται τη ζωή του στη πρόνοια και την αγάπη του Πανάγαθου Θεού.

 Η Θεία Χάρις ,η τόσο αναγκαία για την πνευματική ζωή και σωτηρία μας, παρέχεται στους πιστούς υπό της Εκκλησίας δια των ιερών μυστηρίων. Γι αυτό λέμε, οτι τα ιερά μυστήρια είναι οι πολλές εκδηλώσεις της απολυτρωτικής δύναμης του Σωτήρος Χριστού μετά τη σταυρική Του θυσία. Κατ΄αυτό τον τρόπο η Εκκλησία αγιάζει τα μέλη της, τα δε μυστήρια γίνονται οι επτά στύλοι που υποβαστάζουν το οικοδόμημα του ηθικού και θρησκευτικού μας βίου.

Δυστυχώς όμως υπάρχουν Χριστιανοί οι οποίοι ή από αμέλεια ή από αδιαφορία ή από έλλειψη πίστεως δεν μετέχουν της μυστηριακής ζωής της Εκκλησίας, και νομίζουν ότι θα  υπάρξει γι αυτούς σωτηρία. Μεγάλο λάθος, αφού ο Άγιος Θεός θέλησε να χορηγείται η χάρις Του δια των μυστηρίων, τη μόνη οδό για την σωτηρία, καθώς γίνεται φανερό πως όταν απομακρύνεται απ΄αυτήν ο άνθρωπος, χάνει το εισιτήριο για να την κερδίσει. Έτσι εφ΄όσον εμείς με πνεύμα ταπείνωσης και καθαρότητα καρδιάς ζούμε άξια στα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας, τόσο « η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και Πατρός και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος», επιτελεί στη ψυχή μας την προπαρασκευή για τη μέλλουσα ουράνια δόξα.

Αγαπητοί μου αδελφοί, ο Κύριος παρομοίασε σήμερα, ενώ μιλούσε με τη Σαμαρείτιδα, την Θεία Χάρι με το νερό. Το νερό είναι η βάση όλης της δημιουργίας. Κατέρχεται από τα νέφη και απορροφάται από τα σπλάγχνα  της γής. Ας μάθουμε και εμείς όλοι, ότι βάση της πνευματικής δημιουργίας και ζωής, είναι η χάρις. Και καθώς κατέρχεται, ας ανοίξουμε διάπλατα την ψυχή μας για να την δεχθεί σαν δροσοβόλο πνοή, σαν δωρεά του Αγίου Πνεύματος, σαν δύναμη που θα μας προετοιμάσει για τη δική μας σωτηρία.

Ο Σωτήρας μας Χριστός δεν έδωσε το ζων ύδωρ μό­νο στους Σαμαρείτες και τους Ιουδαίους. Το έδωσε κι εξακολουθεί να το δίνει μέχρι σήμερα σε κάθε άνθρωπο που έχει επίγνωση της πνευματικής του δίψας στην έρη­μο αυτής της ζωής. Κάποτε ο Κύριος στάθηκε στην Ιε­ρουσαλήμ «και έκραξε λέγων· εάν τις διψά, ερχέσθω πρός με και πινέτω» (Ιωάν. ζ’, 37). Προσέξτε πως το αναφέρει ο ευαγγελιστής: έκραξε.

Ο Καλός Ποιμήν δεν ψιθυρίζει. Φωνάζει, κράζει το ποίμνιό Του, το καλεί στο νερό. Από την αγάπη Του για το ανθρώπινο γένος ο Χριστός στέκεται στη μέση της ερήμου αυτού του κόσμου και κράζει σ' όλους τους ταξιδιώτες που είναι εξαντλημένοι από τη δίψα. Ευλογημένοι είναι όσοι ακούνε τη φωνή Του και τον πλησιάζουν με πίστη. Ο Χριστός δε θα τους ρωτήσει ούτε ποια γλώσσα μιλάνε ούτε σε ποιο έθνος ανήκουν. Ούτε την ηλικία τους θέλει να μά­θει ούτε αν είναι πλούσιοι ή φτωχοί. Θα δώσει σε όλους ύδωρ ζων για να τους ενισχύσει και να τους αναζωογο­νήσει, να τους ανανεώσει και να τους αναγεννήσει, να τους υιοθετήσει, να τους βγάλει από το πύρινο καμίνι αυτού του κόσμου και να τους οδηγήσει στη γη της επαγ­γελίας.

Πνεύμα Άγιο, Παράκλητε, φέρε πλησίον στον Κύριο Ιησού όλους εκείνους που οι ψυχές τους διψούν για την αιώνια ζωή και κραυγάζουν: «Η ψυχή μου διψά για το Θεό, για το Ζώντα Θεό!»

Δόξα και ύμνος σε Σένα, Κύριε Ιησού, μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, την ομοούσια και αδιαί­ρετη Τριάδα, τώρα και πάντα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν

αρχιμ. Θεόφιλος Λεμοντζής