ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Ελπίδα, υπομονή και προσευχή.

«Τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομέ­νοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες» (Ρωμ. 6.12).

Ἕνα θαῦμα μᾶς περιέγραψε ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, τό θαῦμα τῆς θερ­απείας ἑνός παραλυτικοῦ, τόν ὁποῖο ὁ Κύ­ριος εὐσπλαγχνίσθη καί τόν ἀπέδωσε ὑγιῆ στούς οἰκείους.

Ἡ περίπτωση τοῦ παραλυτικοῦ ἔρχεται νά μᾶς ὑπενθυμίσει κάτι πού ὅλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ἐκ πεί­ρας, ὅτι δηλαδή ἡ ζωή μας δέν εἶναι πάν­τοτε ἄνετη καί ξεκούραστη, δέν εἶναι πάν­το­τε χωρίς θλίψεις καί χωρίς δυσκολίες, χωρίς ταλαιπωρίες καί προβλήματα. Πολ­λές φορές ἀναγκαζόμαστε νά βρεθοῦμε ἀντι­μέτωποι μέ καταστάσεις ἀντίξοοες, μέ πειρασμούς ἀνυπέρβλητους, μέ ἀσθένειες ὀδυ­νηρές ἤ καί μέ τόν ἴδιο τόν θάνατο. Ἄλλοτε πάλι ἀντιμετωπίζουμε ἴσως μι­κρό­τερα προβλήματα καί ἀπογοητεύσεις πού ἐπηρεάζουν ὅμως τή ζωή μας καθο­ριστικά καί μᾶς προσφέρουν ἀπογοήτευση καί στενοχωρία. Στίς περιστάσεις αὐτές συχνά δέν γνωρίζουμε τί πρέπει νά κά­νουμε, δέν ξέρουμε πῶς νά ἀντιδράσουμε. Ὅμως γιά ὁτι­δήποτε συμβαίνει στή ζωή μας, ὅσο σκληρό καί ὀδυνηρό καί ἄν εἶναι, ἡ ἀπελ­πισία καί ἡ ἀπόγνωση δέν εἶναι ἡ λύση, ὅσο καί ἄν σέ ὁρισμένες περιπτώσεις μᾶς φαίνονται ὡς μοναδική καί ἀναπόφευκτη διέξοδος.

Ἡ πραγματική διέξοδος ἀπό ὅλες τίς δύσκολες καταστάσεις, ἀπό ὅλα τά προ­­βλήματα καί τίς ταλαιπωρίες πού ἀν­τι­­μετωπίζουμε ἤ θά ἀντιμετωπίσουμε κά­ποια στιγμή στή ζωή μας εἶναι αὐτή πού μᾶς ὑποδεικνύει μέσα ἀπό σημερινό ἀπο­στο­λικό ἀνάγνωσμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος. «Τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομέ­νοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες», γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Νά χαίρεσθε, λέ­γει, στίς δύσκολες ὧρες ἔχοντας πάντο­τε ἐλπίδα, νά ὑπομένετε τίς θλίψεις καί νά ἐπιμέ­νετε μέ καρτερία στήν προσευχή.

Ἐλπίδα, ὑπομονή καί προσευχή εἶναι οἱ τρεῖς συνιστῶσες τοῦ τρόπου πού μᾶς ὑπο­­δεικνύει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ἡ ἐλ­πίδα εἶναι καρπός τῆς πίστεως στόν Θεό. Ὅποιος πιστεύει στόν Θεό ἔχει τή δύναμη ἀκόμη καί τήν ὥρα τῆς πιό σκληρῆς δο­κι­μασίας νά ἐλπίζει ὅτι ἡ ζωή του, τό πρό­βλημά του, ὅλα βρίσκονται στά χέρια τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ποτέ δέν ἐπιτρέπει νά δοκιμασθοῦμε περισσότερο ἀπό ὅσο ἀντέ­χουμε, ὅπως μᾶς βεβαιώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Καί ἡ πίστη δίνει στήν ψυχή μιά προ­οπτική, δίνει στήν ψυχή τήν ἐλ­πί­δα. Καί αὐτή ἡ ἐλπίδα, πού θά πρέπει νά ὑπάρ­χει μέ­σα μας πάντοτε, ὅτι ὅλα τά δύ­σκολα θά περάσουν, θά εἶναι ἡ αἰτία καί ἡ πηγή τῆς χαρᾶς μας σέ κάθε στιγμή τῆς ζω­ῆς μας.

Ἡ δεύτερη συνιστῶσα εἶναι ἡ ὑπομονή καί κυρίως ἡ ὑπομονή στή θλίψη. Ἡ θλῖ­ψις, γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὑπο­μο­νήν κατεργάζεται· καί ἡ ὑπομονή εἶναι ἀπα­ραίτητος συνοδός τῆς ζωῆς κάθε ἀν­θρώπου. Τίποτε δέν ἐπιτυγχάνεται χωρίς τήν ὑπομονή, ἀλλά καί τίποτε δέν ξεπερ­νιέται χωρίς αὐτήν. Ἡ ὑπομονή εἶναι ἡ ἀρετή ὄχι τῶν ἀδυνάτων καί τῶν ἀφε­λῶν, ὅπως νομίζουν πολλοί, ἀλλά τῶν δυνατῶν· γιατί μόνο ὅποιος ἔχει δύναμη ψυχῆς μπορεῖ νά ὑπομένει καί τίς θλίψεις καί τίς ταλαι­πωρίες καί τούς πόνους καί τίς δοκιμασίες, μέ γαλήνη καί ἠρεμία, ὅπως τίς ὑπέμεναν οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλη­σί­ας μας. Ἀλλά καί ὅποιος ἔχει τή δύναμη νά ὑπο­μένει τή θλίψη, αὐτός ἀντλεῖ ἀπό τήν ὑπομονή καί νέα δύναμη γιά νά ἐλ­πίζει καί νά χαίρεται.

Ἡ τρίτη συνιστῶσα εἶναι ἡ προσευχή. Καί ὁ ἀπόστολος δέν συνιστᾶ ἁπλῶς νά προ­­σευ­χόμαστε, ἀλλά μᾶς συνιστᾶ νά ἐπι­μένουμε στήν προσευχή, νά ζητοῦμε ἐπί­μο­να καί καρ­τερικά ἀπό τόν Θεό νά μᾶς δώσει τή λύση στό πρόβλημα πού μᾶς ἀπα­σχολεῖ, νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τή δο­κι­μασία καί τόν πειρασμό, ἀλλά καί νά μᾶς δώσει τή δύναμη γιά νά ἀντιμετω­πί­σουμε μέ ὑπομονή ὅποια θλίψη καί ὅποια δυσκολία ἐπιτρέψει ἐκεῖ­νος νά μᾶς ἐπι­σκε­φθεῖ.

Αὐτή ἡ τρίτη συνιστῶσα ἀποτελεῖ, ἀ­δελ­­φοί μου, τήν ἀπαραί­τητη προϋπό­θεση γιά τίς δύο ἄλλες. Ἄν συνηθίσουμε νά καταφεύγουμε στόν Θεό διά τῆς προ­σευ­χῆς, ἄν συνηθίσουμε νά ἀναθέτουμε σέ ἐκεῖ­νον καθημερινά ὅ,τι ἀπασχολεῖ τήν ψυχή μας καί τή ζωή μας, ὅπως τό λέμε στή θεία Λειτουργία, «ἑαυτούς καί ἀλλή­λους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα», τότε, ἀδελφοί μου, θά ἔχουμε τή δύναμη νά ἀντιμετωπίζουμε κάθε δυσκολία καί κάθε θλίψη μέ ὑπο­μο­νή καί ἡ ἐλπίδα θά πληροῖ τήν ψυχή μας μέ τή χαρά, ἡ ὁποία θά εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ καί καρπός τοῦ παναγίου Πνεύ­μα­τος.

Γι’ αὐτό ἄς ἀκούσουμε τήν προτροπή τοῦ ἀποστόλου Παύλου καί ἄς ρυθμίσουμε τή ζωή, ἄν δέν τό ἔχουμε κάνει ἀκόμη, ὥστε νά ζοῦμε «τῇ ἐλπίδι χαίροντες,­ τῇ θλίψει ὑπο­μέ­νοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦ­ν­τες».

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων