KΥΡΙΑΚΗ ΤΥΡΙΝΗΣ: Η Σωτηρία μας είναι κοντά στον Χριστό.

 

«Νῦν ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἤ ὅτε ἐπιστεύσαμεν» (Ρωμ. 13.11).

Μέ μία διαπίστωση ἄρχισε, ἀδελφοί μου, τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, μέ μία διαπίστωση, στήν ὁποία δέν χωρᾶ γιά τόν ἀπόστολο Παῦλο πού τήν κάνει καμία ἀπολύτως ἀμφιβολία. «Νῦν», τώρα, αὐτή τή χρονική στιγμή πού μιλᾶμε, γρά­φει ὁ ἀπόστολος Παῦλος πρός τούς Χρι­στια­νούς τῆς Ρώμης, εἶναι ἡ σωτηρία πιό κοντά ἀπό κάθε ἄλλη φορά, ἀπό κάθε τι πού νομίζαμε ποτέ καί πιστεύαμε. Καί αὐ­τό τό «νῦν», αὐτό τό τώρα, δέν εἶναι μία χρονική στιγμή στό παρελθόν πού ἔχει ἤδη περάσει καί τήν ἔχουμε χάσει, ἀλλά εἶναι ἕνα διαρκές παρόν, εἶναι ἡ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας καί τοῦ χρόνου πού ὁ Θεός μᾶς χαρίζει.

῾Ο λόγος, λοιπόν, σήμερα γιά τή σω­τη­ρία καί γιά τό πόσο κατανοοῦμε καί συμ­με­ριζό­μαστε καί ἐμεῖς, οἱ πιστοί τοῦ 21ου αἰώνα, τήν ἄποψη τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου ὅτι ἡ ἡ σωτηρία εἶναι κοντά μας.

Ἡ λέξη σωτηρία εἶναι μία λέξη πού ἐπανέρχεται συχνά στό ἐκκλησιαστικό μας λεξιλόγιο, ὅμως οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς νομίζουμε πώς εἶναι κάτι μακρυνό, κά­τι μελλοντικό, κάτι πού δέν ἐξαρτᾶται ἀπό ἐμᾶς ἀλλά ὀφείλουμε νά ἀγωνισθοῦ­με γιά νά τό ἀποκτήσουμε.

Ἡ σωτηρία ὅμως, ἀδελφοί μου, δέν εἶ­ναι μία ἐπιδίωξη σάν ὅλες τίς ἄλλες, γιατί οἱ ἄλλες, οἱ ἀνθρώπινες ἐπιδιώξεις, ἔχουν ἕνα περιορισμένο χρονικό ὁρίζοντα. Εἴτε τίς ἐπιτύχουμε εἴτε ὄχι τά ἀποτελέσματά τους ἀκυρώνονται στό τέλος τῆς ζωῆς μας. Μόνο ἡ σωτηρία εἶναι αὐτή πού θά μᾶς συνοδεύει καί θά μᾶς ἐξασφαλίσει τήν αἰώνια ζωή, ἐάν καί ἐφόσον τήν κά­νουμε ἀπό τώρα προτεραιότητα τῆς ζωῆς μας, ἐάν καί ἐφόσον συνειδητοποιήσουμε αὐτό πού μᾶς προτρέπει νά ἀντιληφθοῦμε ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «νῦν ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἤ ὅτε ἐπιστεύσαμεν». Γιατί σωτηρία εἶναι ἡ λύτρωση καί ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τίς συνέπειες τῆς πτώσεως τῶν πρω­το­πλάστων, εἶναι ἡ λύτρωση καί ἡ ἀπαλ­λαγή ἀπό τό βάρος τῶν δικῶν μας ἁμαρ­τιῶν ἐξαιτίας τῆς φυσικῆς μας ροπῆς πρός τό κακό καί τῆς ἐπιρροῆς τοῦ πονηροῦ. Καί αὐτή τή σωτηρία καί τή λύτρωση τήν ἔφερε στόν κόσμο καί τήν προσέφερε στόν κάθε ἄνθρωπο αὐτός πού ὀνομάζουμε σω­τήρα καί λυτρωτή μας, δηλαδή ὁ Χρι­στός.

Ἄν, λοιπόν, πιστεύουμε πράγματι στόν Χριστό ὡς σωτήρα, τότε πρέπει νά πιστεύ­ουμε ὅτι ἡ σωτηρία εἶναι δίπλα μας, εἶναι κοντά μας, γιατί ἡ σωτηρία εἶναι διαθέσιμη γιά τόν καθένα μας ἐδῶ καί δύο χιλιάδες χρόνια.

Ἴσως ὅμως κάποιοι διερωτῶνται: ἄν ὁ Θεός μᾶς χαρίζει τή σωτηρία, τότε γιατί χρειάζεται νά ἀγωνιζόμαστε καί νά κο­πιά­ζουμε γιά τήν ἀπόκτησή της; τότε γιατί ἡ Ἐκ­κλησία μας διαρκῶς μᾶς προτρέπει καί μᾶς παρακινεῖ νά προσπαθοῦμε γι᾽ αὐ­τήν;

Ἡ ἀπάντηση στά ἐρωτήματα αὐτά πε­ριέ­χεται, ἀδελφοί μου, στό νόημα καί τό πε­ριεχό­μενο τῆς ἔννοιας «σωτηρία». Σω­τηρία σημαίνει τήν ἀπαλλαγή ἀπό τά δε­σμά τῆς ἁμαρτίας, σωτηρία σημαίνει ἀπε­λευθέρωση ἀπό τήν καταδυναστεία τοῦ δια­βόλου, σωτηρία σημαίνει τή συνύπαρ­ξή μας μέ τόν Θεό, ἀλλά δέν εἶναι δυνατόν νά τήν ἀπολαύσουμε, ἄν δέν πληροῦμε τίς ἀπα­ραί­τη­τες προϋπο­θέσεις. Γι᾽ αὐτές ὅμως τίς προϋποθέσεις εἶναι ἀνάγκη νά ἀγωνιζό­μαστε καί νά προσπα­θοῦμε καθημερινά, ἀδελφοί μου. Γιατί δέν εἶναι δυνατόν νά ζοῦμε μέ τόν Θεό καί ταυτόχρονα νά εἴ­μαστε δέσμιοι τῶν παθῶν καί τῶν ἀδυνα­μιῶν μας. Δέν εἶναι δυνατόν νά ἀπο­λαμβάνουμε τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, ὅταν εἴμαστε ἀπορροφημένοι ἀπό τά ἐγκόσμια καί τά ἐπίγεια. Δέν εἶναι δυνατόν νά συ­ζοῦμε μέ τόν καθαρώτατο Θεό καί ἐμεῖς νά εἴμαστε βουτηγμένοι στή λάσπη τῆς ἁμαρτίας, τῶν ἡδονῶν καί τῶν παθῶν. Δέν εἶναι δυνατόν νά δεχόμαστε τήν ἀγά­πη τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἡ δική μας εἶναι προσ­κολ­λημένη στά ὑλικά ἀγαθά καί στίς ἐγκό­σμιες μέριμνες.

Ἄν, λοιπόν, ἡ ζωή μας δέν εἶναι ἐναρ­μο­νισμένη μέ τή ζωή καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε δέν θά μπορέσουμε, ἀδελφοί μου, νά ζήσουμε τή σωτηρία, δέν θά μπορέσουμε νά συνυπάρ­ξουμε μέ τόν Θεό, ὄχι γιατί ὁ Θεός μᾶς στε­ρεῖ αὐτή τή δυνατότητα, ἀλλά γιατί ἐμεῖς ἀποκλείουμε τόν ἑαυτό μας ἀπό αὐτήν.

Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, ἄς πιστεύσουμε στά λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου ὅτι «νῦν ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία», καί ἄς προσπαθήσουμε μέσα ἀπό τίς εὐκαιρίες πού μᾶς προσφέρει ὁ Θεός καί ἡ Ἐκκλησία μας τήν περίοδο τῆς ἁγίας καί μεγάλης Τεσσαρακοστῆς πού ἀρχίζει ἀπό αὔριο, μέσα ἀπό τίς ἀκολουθίες, τή νηστεία, τή συμμετοχή μας στά μυστήρια καί τόν πνευματικό ἀγώνα νά καταστήσουμε τούς ἑαυτούς μας ἱκανούς νά ἀπολαύσουν τή σωτηρία, γιά τήν ὁποία ὁ Χριστός θυσιά­σθη­κε ἐπί τοῦ σταυροῦ.

 

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων