Μία ἀπό τίς σπάνιες περιπτώσεις στίς ὁποῖες ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρεται στούς δυνατούς, εἶναι καί αὐτή πού ἀκούσαμε στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Δυνατοί γιά τόν ἀπόστολο δέν εἶναι αὐτοί πού ἔχουν χρήματα, κοσμική ἐξουσία, δόξα, σωματική δύναμη, ἀλλά αὐτοί πού ἔχουν μία δύναμη ἐσωτερική, πού ἔχουν τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία τούς ἐνισχύει, ὥστε νά μποροῦν νά διακηρύσσουν, ὅπως ὁ ἴδιος, «ὅταν ἀσθενῶ τότε ἰσχυρός εἰμί».
Ἔτσι, ὅταν σήμερα ἀναφέρεται ὁ ἀπόστολος στούς δυνατούς πού ἔχουν χρέος νά βαστάζουν τά ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων καί χρησιμοποιεῖ γι’ αὐτούς τό πρῶτο ἑνικό πρόσωπο, συμπεριλαμβάνοντας καί τόν ἑαυτό του, δέν μιλᾶ μέ ὑπεροψία, δέν μιλᾶ ἀπό θέσεως ἰσχύος. Αὐτά τά αἰσθήματα δέν ἔχουν ἄλλωστε καμία θέση στήν ψυχή τοῦ ταπεινοῦ ἀποστόλου πού γνωρίζει πόσο ἀσθενής εἶναι ἡ ἀνθρώπινη φύση, πόσο «ὀστράκινο» εἶναι τό ἀνθρώπινο σῶμα καί πόσο ἀδύναμος καί ἀνίκανος εἶναι ὁ ἄνθρωπος χωρίς τή δύναμη καί τήν ἐνίσχυση τοῦ Θεοῦ.
Ὅμως ὁ Θεός δίνει κατά τή δική του κρίση δύναμη στούς ἀνθρώπους καί τούς ἐνισχύει ἀνάλογα μέ τό πόσο εἶναι σέ θέση νά ἀντέξουν, τούς ἐνισχύει ἀνάλογα καί μέ τή δική τους προσπάθεια. Καί αὐτή ἡ ἐνίσχυση τοῦ Θεοῦ καί ἡ δύναμη παρέχεται ὅσο ὁ ἄνθρωπος δέν ἐπαίρεται γι’ αὐτήν, δέν νομίζει ὅτι εἶναι κάποιος ἤ ὅτι ἔγινε κάτι, ἀλλά χρησιμοποιεῖ τή δύναμη πού τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός γιά νά βοηθᾶ καί νά συμπαρίσταται στούς ἀδελφούς του πού εἶναι ἀδύναμοι ἤ ἔχουν ἀνάγκη.
«Ὀφείλομεν ἡμεῖς οἱ δυνατοί τά ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν», λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Εἶναι χρέος μας δηλαδή, δέν ἐπαφίεται ἁπλῶς στήν καλή μας διάθεση, εἶναι ὑποχρέωσή μας, γιά τήν ὁποία θά δώσουμε λόγο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ὀφείλουμε, λοιπόν, ὅσοι εἴμαστε δυνατοί, ὅσοι ἔχουμε λάβει τή χάρη καί τή δύναμη τοῦ Θεοῦ, νά σηκώνουμε τά ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων.
Ποιά εἶναι ὅμως τά ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων πού θά πρέπει νά βαστάζουν οἱ δυνατοί; Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στή συγκεκριμένη περίπτωση ἀναφέρεται στίς τροφές καί στή νηστεία πού δέν θά πρέπει νά εἶναι αἰτία κρίσεως ἐκείνων πού τήν τηροῦν γιά ἐκείνους πού δέν τήν τηροῦν. Ὅμως ἡ προτροπή τοῦ ἀποστόλου ἰσχύει καί γενικότερα, ἰσχύει γιά ὅλες τίς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς μας.
Ἄν ἡ στάση μας ἀπέναντι στόν ἀδελφό μας εἶναι στάση ἀγάπης, ὅπως μᾶς ζητᾶ ὁ Χριστός, τότε θά πρέπει νά εἴμαστε πάντοτε ἕτοιμοι νά τόν βοηθήσουμε σέ ὅ,τι ὑστερεῖ ἤ σέ ὅ,τι εἶναι ἀδύναμος. Θά πρέπει νά εἴμαστε ἕτοιμοι ὄχι νά τόν κατακρίνουμε καί νά τόν καταδικάσουμε γιά τίς ἀδυναμίες ἤ τά ἐλαττώματά του, ἀλλά νά τά ἀνεχόμαστε καί νά προσπαθοῦμε νά τόν βοηθήσουμε μέ ἀγάπη νά τά διορθώσει καί νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό αὐτά.
Γιά τήν Ἐκκλησία ἡ δύναμη καί ἡ ἀδυναμία δέν εἶναι ἔννοιες ἀντικρουόμενες ἀλλά ἀλληλοσυμπληρούμενες. Γιά τή χριστιανική πίστη ὁ δυνατός δέν εἶναι αὐτός πού ὑπερέχει ἀλλά αὐτός πού διακονεῖ, γιατί ἔχει συναίσθηση ὅτι ἡ δύναμη πού ἔχει, εἴτε εἶναι πνευματικῆς εἴτε ὑλικῆς φύσεως, εἴτε εἶναι ἀρετή, εἴτε γνώση, εἴτε σοφία, εἴτε σωματική δύναμη, εἴτε δύναμη ψυχική, εἴτε κοινωνική θέση, εἴτε οἰκονομική εὐχέρεια, δέν εἶναι δική του, εἶναι δωρεά τοῦ Θεοῦ καί θά πρέπει νά τήν ἀξιοποιήσει ὄχι γιά τήν προσωπική του προβολή ἤ ἀπόλαυση ἀλλά γιά νά βοηθήσει τούς ἀδελφούς του.
Ἄν, ἀδελφοί μου, συνειδητοποιούσαμε ὅλοι πώς ὅποια δύναμη καί ἄν διαθέτουμε δέν εἶναι δικό μας ἀπόκτημα ἀλλά εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ καί ὑφίσταται ὅσο Ἐκεῖνος ἐπιτρέπει καί ὅσο ἐμεῖς τή διαχειριζόμαστε ὅπως Ἐκεῖνος θέλει, βοηθώντας καί στηρίζοντας τούς ἀδελφούς μας, ὁ κόσμος θά βρισκόταν ἀντιμέτωπος μέ λιγότερα προβλήματα καί λιγότερο πόνο. Ἄν συνειδητοποιούσαμε ὅτι ὅσο δυνατοί καί ἄν αἰσθανόμαστε, ἔχουμε καί ἐμεῖς στιγμές ἀδυναμίας, στίς ὁποῖες χρειαζόμαστε τή στήριξη τῶν δυνατοτέρων ἀδελφῶν μας, τότε θά εἴμασταν πιό συγκαταβατικοί γιά τίς ἀδυναμίες τῶν ἄλλων, ἀλλά καί θά μπορούσαμε μέ μεγαλύτερη παρρησία νά αἰτούμεθα τή βοήθεια καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ, τῆς Παναγίας καί τῶν ἁγίων μας. Ἀμήν.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.