Πέμπτη Διακαινησίμου: Μνήμη των 5 Ιερομαρτύρων (μαρτύρησαν την ώρα της Θ. Λειτουργίας στον Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου Ναούσης 1822)

         

 "Θεοφόροι καὶ τρισμακάριοι,

          λαμπροφόροι καὶ ὑπερένδοξοι,

          ἅγιοι πέντε ἱερομάρτυρες"

          Σήμερα ἡ Ἐκκλησία σᾶς τιμᾶ καὶ μεγαλύνει τὴ μνήμη τοῦ ἐνδόξου μαρτυρίου σας. Σήμερα, ποὺ ἡ Ἐκκλησία μὲ τὸν ἅγιο Ποιμενάρχη της λαμπροφοροῦντα, μὲ τοὺς σεβασμίους ἱερεῖς της ζηλοῦντας τὰ αἵματα τῆς θυσίας σας, μὲ τὸν λαό της καυχώμενον καὶ ἐπαινοῦντα τὴν ἄθλησή σας, εἴσαστε κι ἐσεῖς παρόντες, ἱερουργοῦντες καὶ εἰσοδεύοντες, εὐλογοῦντες καὶ ἁγιάζοντες, συμμετέχοντες στὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ποὺ ἀγαπήσατε καὶ συμψάλλοντες μαζί μας τὸν παιᾶνα τῆς νίκης, «Χριστὸς Ἀνέστη». Σήμερα, ποὺ ἡ Ἐκκλησία ἀκτινοβολεῖ τὸ ὑπερκόσμιο φῶς τοῦ ὄντως Πολυελαίου, ἀκτινοβολεῖτε κι ἐσεῖς ὡς λαμπάδες καιόμενες τὶς μυστικὲς ἀκτῖνες τοῦ θείου ἔρωτος, ποὺ σᾶς ἐνέπνευσε τότε νὰ δώσετε τὴ ζωή σας γιὰ Ἐκεῖνον ποὺ ἔδωσε τὴ ζωή Του ὑπὲρ σωτηρίας τοῦ κόσμου.

          Εἴθισται νὰ προσφωνοῦνται στὴν ἀρχὴ τῶν πανηγυρικῶν ὁμιλιῶν οἱ προεστῶτες κατὰ τὴν τάξιν τῶν πρεσβείων. Ἂς μοῦ συγχωρεθῇ ἀπὸ τὸν ἅγιο Γέροντά μου καὶ σεβάσμιο Μητροπολίτη μας, ἀπὸ τοὺς εὐλεβεστάτους συμπρεσβυτέρους καὶ ἀπὸ τὸν εὐσεβῆ λαό, ἡ πρόκριση τῆς δικῆς σας προσφωνήσεως, διότι κατέχετε ἀνάμεσά μας τὰ πρεσβεῖα τῆς ἁγιότητος.

          Πρὶν ἀπὸ ἑκατὸν ἐνενήντα χρόνια σὲ αὐτὸν ἐδῶ τὸν εὐλογημένο καὶ ἁγιασμένο χῶρο ξεκινήσατε μὲ κατάνυξη τὴν τελευταία σας θεία λειτουργία. Λάβατε καιρὸ ἀπὸ τὸν θρόνο Ἐκείνου ποὺ ἔθετο καιροὺς καὶ χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ Αὑτοῦ ἐξουσίᾳ. Προσκυνήσατε τὸν θρόνο τοῦ ἐσφαγμένου ἀρνίου, γιὰ νὰ λάβετε δύναμιν ἐξ ὕψους γιὰ τὴ δική σας σφαγή. Ἐνδυθήκατε μὲ εὐλάβεια τὶς ἱερατικές σας στολές, πρὶν τὶς βάψετε στὰ τίμια αἵματα τῆς σφαγῆς σας. Εὐλογήσατε τὰ ἐπιτραχήλιά σας, πρὶν κατέλθῃ ἐπὶ τὸν τράχηλόν σας ἡ σφαγὶδα τοῦ δυνάστου, ποὺ ἔγινε καὶ σφραγὶδα τοῦ μαρτυρίου. Εὐλογήσατε τὶς ζῶνες σας, περισωσθέντες τὸ ἀναστάσιμον φῶς, τὰ ἐπιμάνικά σας, ὡς ἐλεύθεροι δεσμῶτες τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου, τὰ ἐπιγονάτια καὶ τὰ φελώνιά σας, καὶ λάβατε στὰ χέρια σας τὶς ἀναστάσιμες λαμπάδες γιὰ τὸ τελευταῖο στὴν ἐπίγεια ζωή σας «Δόξα τῇ ἁγία καὶ ὁμοουσίῳ καὶ ἀδιαιρέτῳ Τριάδι».

          Μὲ κατάνυξη συμψάλατε τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη», σίγουροι ὅτι ὁ θάνατός σας θὰ πατοῦσε καὶ θὰ περιέπεζε τὸν θάνατο, ὅπως ἔγινε καὶ μὲ τὸν θάνατο τοῦ λατρεμένου Δεσπότη σας. Ξεκινήσατε εἰρηνικοὶ τὰ «εἰρηνικά», γιὰ νὰ συναντήσετε τὴν σαρκωμένη ἄνωθεν Εἰρήνη, αὐτὴν ποὺ ἦρθε νὰ βάλῃ μάχαιραν ἐν τῷ κόσμῳ καὶ νὰ ἀφορίσῃ τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ ἐρίφια, νὰ ξεχωρίσῃ τοὺς δικούς Της δούλους. Εἰσοδεύσατε, σὲ Ἅγιο Βῆμα καὶ Παράδεισο, προτοῦ ἐξοδεύσετε τοῦ κόσμου, προτοῦ εἰσοδεύσουν οἱ ἀσεβεῖς σφαγεῖς σὲ τοῦτο τὸν αἱματοβαμμένο Ναό. Θυμιάσατε στὸ χερουβικὸ τὴν εὐωδία τῆς προσευχῆς καὶ ἀγωνίας σας γιὰ τὴν ἡρωϊκὴ πόλη, ποὺ ἔμελε νὰ γίνῃ κι αὐτὴ ὁλοκαύτωμα στὸ θυμιατήρι τοῦ μανιώδους πασᾶ. Ὑψώσατε ἄνω τὰς καρδίας προτοῦ ὑψώσετε χεῖρας πρὸς τὸν Ἐπουράνιο Πατέρα καὶ γίνατε τύποι καὶ εἰκόνες Του, ὡς πατέρες ἅγιοι τῆς ἐπουρανίου δόξης μὲ τὴν εὐχὴ τῆς ἀναφορᾶς, ὅταν κατεβάσατε Πνεῦμα Ἅγιο καὶ μετεβάλατε ἄρτο, οἶνο, ψυχές, σώματα, ὅταν κι ἐσεῖς ὑπέστητε τὴν καλὴ ἀλλοίωση καὶ μεταβολὴ τῆς ζωῆς σας, προσκομίζοντας τὶς ἀρετές σας καὶ ἀναφέροντας τὰ τίμια δῶρα τῆς ἐπικειμένης θυσίας σας, τὸν ἄρτο τῶν σωμάτων σας καὶ τὸν οἶνο τῶν αἱμάτων σας. Εὐχαριστήσατε τὸν Κύριο μὲ τὴν ἀναίμακτη θυσία τοῦ Υἱοῦ Του καὶ μὲ τὴν μετέπειτα δική σας πολυαίματη θυσία. Καὶ ἔφτασε ἡ ὥρα ποὺ θὰ γινόσασταν γιὰ μία ἀκόμη φορὰ ἕνα σῶμα μὲ τὸν Κύριο, ἕνα αἷμα, μία ψυχή, ἕνα πνεῦμα κοινωνώντας Τον καὶ προσκολλώμενοι τῷ Πνεύματι Αὑτοῦ. Μετὰ φόβου Θεοῦ καὶ ἀφοβία θανάτου, μετὰ πίστεως καὶ ἀγάπης, ἀτάραχοι, ἀποφασισμένοι, ἀνδρεῖοι ὡς ἥρωες, ἑδραῖοι ὡς μάρτυρες, προσήλθατε στὴν κοινωνία τῶν ἐσφαγμένων. Καὶ ἔφτασε ἡ ὥρα τοῦ «Δι’ εὐχῶν» τῆς ζωῆς σας, γιατὶ μὲ τὶς εὐχὲς αὐτῶν τῶν ἐσφαγμένων ἁγίων γίνατε κι ἐσεῖς μάρτυρες, γιατὶ μὲ τὶς εὐχὲς τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, τοῦ ὁποίου τὴ μνήμη ἀγρυπνοῦντες πανηγυρίζατε τότε, γίνατε κι ἐσεῖς ἅγιοι, ὅταν  τὸ ἔλεος καὶ ἡ πρόνοια τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως Χριστοῦ σᾶς χάριζε τὴν δόξα τοῦ μαρτυρίου ξημερώματα τῆς Πέμπτης τῆς Διακαινησίμου.

          Ἡ ζωὴ τοῦ ἱερέως εἶναι ἀπὸ μόνη της ἕνα μαρτύριο, μία θυσία, μία σφαγή. Τὸ γνωρίσατε αὐτὸ καλά, ἅγιοι ἱερομάρτυρες. Τὸ βλέπατε στὴ ζωή σας, τὸ βιώνατε σὲ κάθε θεία λειτουργία, ἀλλὰ καὶ πρὶν καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτήν, γιατὶ ἡ ζωὴ τοῦ ἱερέως εἶναι ἀπό μόνη της μία διαρκὴς θεία λειτουργία, ποὺ εἶναι ἄλλωστε ἡ μεγίστη θυσία καὶ σφαγὴ καὶ μαρτύριο. Ἀλλὰ ἐσεῖς ἐσφάγητε ὡς ἄρνες ἄκακοι ἀπὸ τὸ ἐξοργισμένο πλῆθος τῶν ἀσεβῶν ὀθωμανῶν, ποὺ εἰσόδευε στὴν πόλη. Κλίνατε τὴν κεφαλή, γνωρίζοντες ὅτι ἡ ἐκκοπὴ τῆς κεφαλῆς γυρνᾶ στὸ κεφάλι τοῦ πολυκέφαλου δράκοντος, γνωρίζοντες ὅτι στὴ θέση τῶν ἀποκοπεισῶν τιμίων κεφαλῶν σας θὰ ἐρχόταν ὡς κεφαλὴ ἡ Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Χριστός, γνωρίζοντες ὅτι τὸ κέντρο τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου δὲν ἑδρεύει στὸ κεφάλι του, ἀλλὰ στὴν καρδιά του, κι ὅτι τίποτε καὶ κανένας δὲν μποροῦσε νὰ σᾶς ἀφαιρέσει αὐτὴν τὴν καρδιά.

          Προχθὲς ἀπεβίωσε ἕνας γνωστὸς λαϊκὸς τραγουδιστής. Στὴν τελευταία του συνέντευξη πρὶν λίγες μόλις ἡμέρες, ὅταν ῥωτήθηκε, ἂν πίστευε στὸν Θεό, εἶπε: «Ὄχι, δὲν πιστεύω σὲ κανένα Θεό! Πιστεύω μὲ ἕνα δικό μου τρόπο! Δὲν πιστεύω στοὺς παπάδες, δὲν πιστεύω σὲ αὐτὰ ποὺ λένε! Αὐτοὶ διώξανε τὸν κόσμο ἀπὸ τὶς ἐκκλησίες». Ἀλήθεια, ἅγιοι πέντε ἱερομάρτυρες! Ἐσεῖς διώχνετε τὸν κόσμο ἀπὸ τὶς ἐκκλησίες ἢ γίνεσθε ἀφορμή, γιὰ νὰ ἔρθουν στὴν ἐκκλησία; Ἀλήθεια, ἅγιοι πέντε ἱερομάρτυρες! Αὐτὰ ποὺ λένε οἱ παπάδες, αὐτὰ ποὺ κι ἐσεῖς λέγατε τότε, εἶναι αἰτίες ἀπομάκρυνσης ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀπὸ τὴν ὄντως ζωή; Τί θὰ ἀπαντήσετε σὲ αὐτὸν τὸν δύστυχο κατήγορο καὶ συκοφάντη τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, ὅταν σὲ λίγο θὰ σᾶς συναντήσῃ ζῶντας καὶ ἀκτινοβολοῦντας τὸ φῶς; Ὅλοι ἀγαποῦν τὴ ζωή, ἀλλὰ δὲν ἀγαποῦν ὅλοι τὴν πηγή της. Ὅλοι μισοῦν τὸν θάνατο, ἀλλὰ ὑπάρχουν πολλοὶ ποὺ μισοῦν Αὐτὸν ποὺ τὸν νίκησε, ποὺ μισοῦν καὶ συκοφαντοῦν αὐτοὺς ποὺ κηρύττουν τὴν καθαίρεση τοῦ ᾅδου. Μισοῦν τοὺς ἱερεῖς καὶ συκοφαντοῦν καὶ τὴ ζωή τους καὶ τὸ κήρυγμά τους, καὶ τὸ ἔργο τους καὶ τὸ λόγο τους.

          Εἶναι μεγάλο τὸ φορτίο τῶν κληρικῶν τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἐσύ, ἅγιε πάτερ Γεράσιμε πνευματικέ, τὸ γνωρίζεις καλά. Εἶναι μεγάλο τὸ φορτίο, γιατὶ οἱ κληρικοὶ κουβαλοῦν, ὅπως καὶ ὁ Χριστός, τὸ βάρος τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Εἶναι οἱ ἀχθοφόροι τῶν ἁμαρτιῶν, οἱ χῶροι ὑγειονομικῆς ταφῆς τῶν σκουπιδιῶν τῆς ψυχῆς τοῦ καθενός, οἱ τάφοι, μέσα στοὺς ὁποίους ῥίχνουν οἱ πιστοὶ ὅλη τὴ βρωμιὰ καὶ τὴν ἀκαθαρσία τῶν ἁμαρτημάτων τους. Χαίρονται οἱ ἱερεῖς νὰ ὑπηρετοῦν τὴ σωτηρία τῶν ἀδελφῶν τους. Ὁ λαὸς τοὺς θέλει πεντακάθαρους, τὸ ἴδιο κι ἐκεῖνοι τὸν λαό. Ἀλλὰ πολλοὶ εἶναι ἕτοιμοι νὰ γκρεμίσουν αὐτοὺς τοὺς ὡραίους τάφους, ἕτοιμοι νὰ ῥίξουν λίθους ἀναθέματος, ὅταν βροῦν κι ὅταν δὲν βροῦν εὐκαιρία, ὄχι γιὰ κανένα ἄλλο λόγο, παρὰ μονάχα ἐπειδὴ νομίζουν πὼς εἶναι ἠθικὰ ἀκέραιοι καὶ ἔχουν ὅλο τὸ δικαίωμα νὰ λιθοβολοῦν τοὺς ἄλλους.

          Γνωρίζει πολὺ καλά, ἅγιε πάτερ Δημήτριε σακελλάριε, ὅτι ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς εἴμαστε ἰατροὶ ψυχῶν καὶ σωμάτων, ἀλλὰ χάρη στὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη τῆς ἱερωσύνης, ποὺ λαμβάνουμε ἀπὸ τὸν μόνο ψυχῶν καὶ σωμάτων Ἰατρό, Ἰησοῦ Χριστό. Γνωρίζεις καλὰ ὅτι προσφέρουμε αὐτὴν τὴν ἰατρικὴ καὶ θεραπευστικὴ βοήθεια σὲ ὅλους ἀνεξαιρέτως, χωρὶς ποτὲ νὰ μαλώσουμε κάποιον ὅτι κακῶς ἀῤῥώστησε, χωρὶς ποτὲ νὰ κατηγορήσουμε, χωρὶς ποτὲ νὰ ἀποκαλύψουμε τὸ ἰατρικὸ ἀπόῤῥητο τῶν πνευματικὰ ἀσθενῶν, ἐκ τῶν ὁποίων πολλοὶ, ποὺ αἰσθάνονται ὑγιεῖς καὶ καθαροὶ ἐνώπιον τοῦ θεοῦ, ἄμωμοι καὶ ἄσπιλοι καὶ ἀναμάρτητοι, ἔχουν ἕτοιμα τὰ νυστέρια τῆς συκοφαντίας, γιὰ νὰ μᾶς πλήξουν μὲ κακία, ἕτοιμα τὰ τσεκούρια, γιὰ νὰ πλήξουν ὡς ἄλλοι ὀθωμανοὶ τοὺς ἱερεῖς, ὅταν νομίζουν ὅτι ἐκεῖνοι νοσοῦν πνευματικά.

          Γνωρίζεις πολὺ καλά, ἅγιε πάτερ Ἰωάννη, ἁγνὲ καὶ ταπεινέ, τὴν παρακάτω ἀλήθεια: ἐμεῖς οἱ κληρικοὶ γιὰ τὸν πλανεμένο λαὸ τὴν οἰκονομία καὶ ὁ πλανεμένος λαὸς γιὰ ἐμᾶς τὴν ἀκρίβεια, ἐμεῖς γιὰ τὸν πλανεμένο λαὸ τὴν συγχώρηση μέσα ἀπὸ τὸ πετραχῆλι καὶ ὁ πλανεμένος λαὸς γιὰ ἐμᾶς τὴν ἀνηλεῆ ἀγχόνη, ἐμεῖς γιὰ τὸν πλανεμένο  λαὸ τὴν εὐχὴ καὶ ὁ πλανεμένος λαὸς γιὰ ἐμᾶς τὴν κατάρα, ἐμεῖς γιὰ τὸν πλανεμένο λαὸ τὴν εὐεργεσία καὶ ὁ πλανεμένος λαὸς γιὰ ἐμᾶς τὴ συκοφαντία.

          Γνωρίζετε κι ἐσεῖς, ἅγιοι δύο ἱερομάρτυρες (τα ονόματά τους δεν τα γνωρίζουμε), ὅτι αὐτὸ ἦταν πάντοτε τὸ ἔργο σας καὶ τὸ δικό μας ἔργο σήμερα. Νὰ ἀκοῦμε μὲ ὑπομονὴ καὶ κατανόηση τὰ προβλήματα τοῦ κόσμου, νὰ ἐμπνέουμε τὴ συγχωρητικότητα, νὰ συγχωροῦμε αὐτά, γιὰ τὰ ὁποῖα ἐμεῖς μένουμε ἀσυγχώρητοι ἀπὸ τοὺς ἄλλους, νὰ εὐχόμαστε ὑπὲρ σωτηρίας τῶν πάντων, νὰ νιώθουμε συνανθρώπους μας αὐτοὺς ποὺ δὲν μᾶς θέλουν ἀνθρώπους, ποὺ μᾶς ὑβρίζουν μέσα ἀπὸ τὶς ἐφημερίδες, μέσα ἀπὸ τὸ διαδίκτυο, ποὺ μᾶς λοιδοροῦν στὰ καφενεῖα, στὶς πλατεῖες, στοὺς δρόμους, στὰ σπίτια, στὶς τηλεοράσεις, ποὺ μᾶς μισοῦν γιὰ αὐτὸ ποὺ εἴμαστε, γιὰ αὐτὸ ποὺ πρεσβεύουμε, γιὰ αὐτὸ ποὺ κηρύττουμε, ποὺ χαίρονται, ὄταν ἀκοῦν γιὰ τὶς πτώσεις μας, ποὺ ζητοῦν τὴν ἐξαφάνισή μας ἀπὸ τὸν δημόσιο βίο, ποὺ μᾶς μηνύουν, ὅταν κτυποῦμε τὶς καμπάνες τῶν ἐκκλησιῶν μας, ποὺ αἰσθάνονται ἀποστροφὴ μπροστὰ στὴ θέα τοῦ εὐλογημένου ῥάσου, αὐτοῦ τοῦ ῥάσου ποὺ τόσοι καὶ τόσοι ὅπως κι ἐσεῖς τιμήσανε καὶ τιμοῦν, ποὺ μᾶς ὀνομάζουν ὀπισθοδρομικούς, ἐπειδὴ ἀγαποῦμε καὶ σεβόμαστε τὶς ἐκκλησιαστικὲς καὶ πατερικὲς παραδόσεις.

          Γνωρίζετε καλά, ἅγιοι πέντε ἱερομάρτυρες, ὅτι οἱ κληρικοὶ εἴμαστε Κυρηναῖοι στὶς δυσβάσταχτες ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ, ὅτι, ἐπειδὴ κουβαλοῦμε στὰ χέρια μας τὸν Χριστό, κουβαλοῦμε καὶ ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα, τῆς ὁποίας τὶς ἁμαρτίες ᾗρε στοὺς ὤμους Του ὁ Χριστός, ὅτι γιὰ χάρη τοῦ πλησίον ἀφήνουμε τὸν ἑαυτό μας, ὅτι γιὰ χάρη τοῦ κόσμου ἐγκαταλείπουμε τὴν ἰδιωτικὴ ζωὴ καὶ ἐνδυόμαστε τὸ ῥάσο καὶ γινόμαστε θυσία γιὰ χάρη τῆς σωτηρίας του.

          Σήμερα λοιπὸν ἐσεῖς μᾶς ἐμπνέετε καὶ μᾶς δίνετε δύναμη νὰ συνεχίσουμε νὰ ἀγωνιοῦμε καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε κατὰ δύναμιν εἰς πεῖσμα πολλῶν, διασήμων καὶ ἀσήμων, τραγουδιστῶν, ἠθοποιῶν, δημοσιογράφων, πολιτικῶν, ποὺ μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλο τρόπο ἐπιθυμοῦν νὰ πατάξουν τοὺς ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ διαρκορπιστῇ τὸ ποίμνιο καὶ νὰ ἐπιβάλουν τὰ δικά τους ἄνομα καὶ ἀπάνθρωπα καὶ ἀντίθεα μέτρα στὶς πλάτες τῆς κοινωνίας.

          Ἐμπνεόμαστε ἀπὸ τὰ ἁγνὸ παράδειγμά σας, ἀπὸ τὸ ἦθος σας, τὴν ἁγία ζωὴ καὶ τὴν ἁγία τελευτή σας, ζητοῦντες διακαῶς νὰ σᾶς μιμηθοῦμε. Ἴσως στὶς ἡμέρες σας κι ἐσᾶς νὰ σᾶς λοιδόρησαν, νὰ σᾶς πολέμησαν, νὰ ἀμφισβήτησαν τὴν ἀξία τοῦ ἔργου σας, νὰ σᾶς θεώρησαν ἀνεπαρκεῖς, τιποτένιους, ἀντιπαραγωγικοὺς κατὰ γνωστὴ φράση σύγχρονου πολιτικοῦ προσώπου, ἀσύμφορους, ἀκόμη δὲ καὶ ἁμαρτωλούς, πονηροὺς καὶ ἀσεβεῖς. Ἐσεῖς ὅμως ἀπεδείξατε τὴν ἐσωτερική σας τελειότητα ὄχι μὲ ἐπιχειρήματα λεκτικά, ἀλλὰ μὲ τὴν βοῶσα σιωπὴ τοῦ μαρτυρικοῦ σας θανάτου, γιατὶ ἐσφάγητε ὡς ἀμνοὶ ἄμωμοι ἐναντίον τοῦ κείροντος αὐτούς, οὐκ ἀνοίξαντες τὸ στόμα ὑμῶν.

π.Στυλιανός Μακρής

          Σήμερα τιμοῦμε αὐτὸ ποὺ μᾶς ἀφήσατε κληρονομιά, τὴν ὑπομονὴ στὶς θλίψεις καὶ τὴν πίστη στὴν ἀνάσταση, τὴν ἐλπίδα στὴν ἀληθινὴ ζωή, ποὺ κερδίζεται μὲ αἷμα, δάκρυ, μετάνοια, ἀγώνα, ἡρωϊσμό. Εἴσαστε κι ἐσεῖς ἥρωες, συναυλιζόμενοι στοὺς λοιποὺς Ναουσαίους ἥρωες νεομάρτυρες, ἀλλὰ προηγεῖσθε στὴν τιμὴ καὶ ὡς ἱερεῖς καὶ διότι προηγήθηκε χρονικὰ ἡ σφαγή σας, ὅπως ἄλλωστε ἁρμόζει σὲ ποιμένες.

          Μείνετε λοιπὸν κοντὰ στὸ ποίμνιό σας καὶ φυλάξτε το ἀπὸ τὰ δεινά τῶν ἡμερῶν. Οἰκονομῆστε τὴν ἀνάσταση τῆς ἡρωϊκῆς μας πόλεως, τῆς Μακεδονίας, τῆς φιλτάτης πατρίδος μας, τοῦ ἔθνους μας. Ξυπνήστε μας ἀπὸ τὸ λήθαργο τῆς ἀπογνώσεως γιὰ ὅσα περνοῦμε καὶ ὅσα θὰ περάσουμε. Ἐμπνεύστε τὸ ἡρωϊκὸ πνεῦμα τῆς θυσίας σ’ ἐμᾶς, τοὺς ἀπογόνους σας, σ’ ἐμᾶς τὰ ἐγγόνια σας, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ προσκυνοῦμε τὴν εἰκόνα σας μὲ ἐλπίδα καὶ νὰ σᾶς κοιτοῦμε μέσα στὰ μάτια δίχως ντροπή, καθὼς θὰ σᾶς ψάλουμε: Αὐχένα ἐκλίνατε Χριστῷ, ὡς δουλείας πρόσχημα, ὅτε ὡς ἄρνας διέταξεν, ἱερομάρτυρες, ὑμᾶς αὐχενίσαι, ὁ αὐχήεις τύραννος, καὶ δόξης ἐκομίσασθε στέφανον, τὸν ἀμαράντινον, ὥσπερ ὄφεως συντρίψαντες, ἀρχεκάκου, τὴν κάραν μακάριοι.

Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου

Δρ. Θ. Στυλιανός Μακρής