Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2019

Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ: Βίος – Σταχυολογήματα



Ο Όσιος Σεραφείμ του Σαρωφ

Τρες εναι ο γιότερες μορφές τς ρθοδοξίας το Βορρ, σιος Θεοδόσιος το Κιέβου, σιος Σέργιος το Ραντονέζ κα σιος Σεραφείμ το Σάρωφ.
σιος Σεραφείμ, νεότερος π τος λλους, ζησε τν 18ο κα 19ο αώνα. Γεννήθηκε στς 19 ουλίου το 1759 στν πόλη Κούρσκ κα μεινε κε ς τ δεκαεννέα του χρόνια. Στν λικία ατ πρε τ γενναία πόφαση ν φοσιωθε λόψυχα στ Θεό κα δήγησε τ βήματά του στ Μοναστήρι το Σάρωφ.
Στ μοναχική του κουρ νομάσθηκε Σεραφείμ — προηγουμένως εχε τ νομα Πρόχορος. Δύο μνες ργότερα χειροτονήθηκε διάκονος κα στερα π' πτ χρόνια, σ λικία 34 τν, πρεσβύτερος. ταν λειτουργοσε, πετοσε στ οράνια. Πολλές φορές ξιωνόταν ν βλέπει θαυμαστ ράματα κα ν' κούει γγελικές μελωδίες.

Διψώντας ν πλησιάσει περισσότερο τν Θεό, θέλησε ν' ποσυρθε σ μιν ρημικ περιοχή. Πρε π τ μον τν δεια κα γι δεκαπέντε χρόνια φοσιώθηκε στ σιωπή, στν σκηση, στν ντονη προσευχή. Βαθι μέσα στ δάσος γωνιζόταν ν' νεβαίνει μέρα μ τ μέρα τν κλίμακα πο δηγε στν ορανό. Τότε, νεβασμένος σ μι μεγάλη πέτρα, κανε κα τν κπληκτικ σκηση τν χιλίων μερονυκτίων προσευχς.
Μαζ μ τν προσευχ διάβαζε κατάπαυστα τν γία Γραφή. «Πρέπει ν τρέφεις, λεγε, τν ψυχ μ τ λόγο το Θεο, γιατί λόγος το Θεο εναι «ρτος τν γγέλων». Μ' ατν πρέπει ν τρέφονται ο ψυχς πο γαπον τν Κύριο». νιωθε βαθύτατη ελάβεια γι τ Θεοτόκο. Στ πρόσωπό Της βρισκε νέκφραστη πνευματικ γαλλίαση. λεγε συχνά: « Παναγία εναι χαρά, μεγαλύτερη π’ λες τς χαρές».
Μ τς τόσες προσευχές κα μελέτες κα σκήσεις γινε κατοικητήριο το γίου Πνεύματος, γεμάτος χάρη κα σοφία κα πνευματική δύναμη. πέκτησε φήμη γίου κα πνευματικο νθρώπου. κόσμος τρεχε κοντ του γι ν ξεδιψάσει πνευματικά.
Στν ρχ πέφευγε τν κόσμο, λλ ργότερα, τ 1825, σ λικία 66 χρόνων, στερ' π να ραμα κα προσταγ τς Θεοτόκου, νοιξε τ κελλί του κα δεχόταν τος χριστιανούς. Τώρα πι ρχισε τ ργο το στάρετς, το πνευματικο καθοδηγητ.
δράση του ς στάρετς πρξε καταπληκτική. ναρίθμητες ψυχές πήγαιναν ν βρον σ’ ατν τ γαλήνη, τ χάρη, τ σωτηρία. Κα σοι δν μποροσαν ν φθάσουν μέχρι τ κελλί του, το στελναν γράμματα.
Ο πισκέπτες του φευγαν λλοι νθρωποι. Καθώς προσευχόταν γι’ ατούς, καθώς τος ελογοσε μ τ σημεο το σταυρο, καθώς μύρωνε τ μέτωπό τους μ λάδι π τ καντήλι τς Παναγίας, καθώς τος δινε πνευματικς συμβουλές, μι μυστική δύναμη πλωνόταν στς ψυχές τους. Σ’ λους μοίραζε ερήνη, χαρά, θεϊκές ελογίες.
Συνιστοσε συχν τν ερήνη: «πόκτησε τν πνευματικ ερήνη, κα τότε χίλιες ψυχές λόγυρά σου θ βρον τ λύτρωση». Σχετικ μ τν προορισμό μας δίδασκε: « πραγματικός σκοπός τς χριστιανικς ζως εναι πόκτηση το γίου Πνεύματος». Μιλοσε πολύ γι τν νάσταση το Χριστο. Χαιρετοσε τος πισκέπτες του μ τ λόγια: «Χαρά μου, Χριστός νέστη!» Kαι κάθε φορ πο κοινωνοσε, ψαλε τν πασχαλιν κανόνα «ναστάσεως μέρα…».
Γι τ πνευματικ χαρίσματα πο εχε, τ ν πρωτοαναφέρουμε; Τ μάτι του εσχωροσε στ βάθη τν καρδιν. Εχε βλέμμα προφήτη. Προέβλεπε τ μέλλοντα. παντοσε σ πιστολές, χωρίς ν τς νοίξει, γιατί γνώριζε τ περιεχόμενό τους. ταν κόμη κα θαυματουργός. Σκόρπιζε θεραπεες σ ρρώστους. Πολλές φορές τ πρόσωπό του στραφτε σν λιος. Και μέσα στ δάσος, ταν σκήτευε, εχε φιλίες μ τ' γρια πουλι κα ζα, κα μάλιστα μ μι πελώρια ρκούδα, πο κάθε μέρα τν πισκεπτόταν. Ζω προπτωτική, παραδεισένια!
Το πέρασμά του π τ γ θ μείνει ξέχαστο. κκλησία το Χριστο λίγες παρόμοιες μορφές γνώρισε. Τα λόγια του κα τ ργα του θ δυναμώνουν πάντα τος πιστούς.
θάνατός του πρξε σιακός. Στς 2 ανουαρίου το 1833 βρέθηκε νεκρός, γονατισμένος, μ τ μάτια του προσηλωμένα στν εκόνα τς Θεοτόκου, ν τν προηγουμένη μέρα εχε κοινωνήσει κα ποχαιρετήσει τος πατέρες το Μοναστηριο.
γιος νακηρύχθηκε πίσημα τ 1903. μνήμη του γιορτάζεται στς 2 Ιανουαρίου, μέρα τς κοιμήσεώς του, κα στς 19 ουλίου, μέρα τς νακομιδς τν ερν λειψάνων του. Εθε ο πρεσβεες του ν μς νισχύουν στ δρόμο τς ζως μας κα τ παράδειγμά του ν μς μπνέει.

Σταχυολογήματα
που βρίσκεται Θεός, κε δν πάρχει κακό. λα σα προέρχονται π τ Θεό, χουν μέσα τους τν ερήνη κα δηγον τν νθρωπο στν ατοκατάκριση κα τν ταπείνωση.
« πίστη χωρίς τ ργα εναι νεκρή» (ακ 2:26). ληθινή πίστη δν μπορε ν πάρξει χωρίς τ ργα. ποιος πραγματικ πιστεύει, κενος πωσδήποτε θ κάνει κα καλ ργα.
ν νθρωπος π γάπη στ Θεό κα π φοσίωση στ ζω τς ρετς, δν πολυμεριμν γι τν αυτό του, πιστεύοντας τι γι’ ατν φροντίζει Θεός, ατή του μπιστοσύνη στν πρόνοια το Θεο εναι κα γνήσια κα συνετή.
ποιος πραγματικ γαπάει τν Θεόν, θεωρε τν αυτό του ταξιδιώτη κα ξένο στ γ ατή. Στν πιδίωξή του ν νωθε μ τν Θεόν, Ατν μονάχα τενίζει συνεχς μ τ νο κα τν καρδι του.
νθρωπος πο θ' ποφασίσει ν ζήσει τν σωτερική ζωή, πρτ' π’ λα πρέπει ν χει τν φόβο το Θεο πο εναι κα ρχή τς σοφίας.(Παροιμ. 1:7)
νος το προσεκτικο νθρώπου μοιάζει μ γρυπνο φύλακα κα φρουρ τς σωτερικς ερουσαλήμ. πό τ ψος τς πνευματικς ζως, βλέπει μ τ καθαρό του μάτι τς νάντιες δυνάμεις, γύρω του καί μέσα στν ψυχή του, σύμφωνα μ τ λόγια το Ψαλμωδο: «Κα εδαν τ μάτια μου τ παθαν ο χθροί μου» (Ψαλμ. 53:9).
νθρωπος, σο χει τν σάρκα του, μοιάζει μ ναμμένο κερί. πως τ κερί εναι προορισμένο ν λιώσει, τσι κα νθρωπος ν πεθάνει. ψυχή του μως εναι θάνατη, γι’ ατ κα πρέπει ν μεριμνομε περισσότερο γι τν ψυχή παρ γι τ σμα: «Τ φελεται νθρωπος, ν κερδίσει λόκληρο τν κόσμο, χάσει μως τν ψυχή του; τ μπορε ν δώσει νθρωπος ς ντάλλαγμα γι τν ψυχή του». (Ματθ. 16:26)
ν πιτρέψει Κύριος ν δοκιμάσει νθρωπος σθένειες, τότε κενος θ το δώσει κα τ δύναμη τς πομονς.
Πρέπει ν συνηθίσεις τν νο σου ν «κολυμπάει» στον νόμο το Κυρίου. Κάτω π τν καθοδήγηση κείνου ν προσαρμόζεις κα τν ζωή σου.
ερήνη τς ψυχς ποκτται μ τς θλίψεις. Γραφή λέει: «Περάσαμε π τ φωτι κα τν κατακλυσμ τν θλίψεων. Τελικά, μως, μς δήγησες σ τόπο ναψυχς». (Ψαλμ. 65:12)
Τίποτε δν συμβάλλει τόσο στν πόκτηση τς σωτερικς ερήνης, σο σιωπ κα συζήτηση μ τν αυτό μας μλλον παρ μ τος λλους.
Μπορες, βλέποντας τν λιο μ τ φυσικ μάτια, ν μ χαίρεσαι; Μ πόσο μεγαλύτερη χαρ θ νοιώθεις, ταν νος σου βλέπει μ τ σωτερικ μάτια τν λιο τς δικαιοσύνης, τ Χριστό;
Γι ν διατηρήσεις τν ψυχική ερήνη πρέπει ν διώχνεις π κοντά σου τν θυμία, ν προσπαθες ν χεις τ πνεμα τς χαράς, ν ποφεύγεις τν κατάκριση τν λλων κα ν συγκαταβαίνεις στς δυναμίες τν δελφν σου.
Κάθε πρόοδο κα πιτυχία, σ’ ποιονδήποτε τομέα τς ζως μας, πρέπει ν τς ποδίδουμε στν Κύριο. Κα μαζί μ τν προφήτη ν λέμε: «χι σ' μς, Κύριε, χι σ' μς, λλ στ' νομά σου δσε δόξα.» (Ψαλμ. 113:9)
Στ 35ο τος τς ηλικίας του, δηλαδή στ μισ τς πίγειας ζως του, νθρωπος κάνει συνήθως μεγάλο γώνα γι ν συγκρατήσει τν αυτό του. Πολλοί, σ’ ατ τν λικία, δν παραμένουν στ δρόμο τς ρετς. Ξεφεύγουν κα κολουθον τν δρόμο τν πιθυμιν τους.
ποιος θέλει ν σωθε πρέπει ν διατηρε τν καρδιά του σ κατάσταση μετανοίας κα συντριβς: «Θυσία εάρεστη γι τ Θεό εναι ψυχή πο χει συντριβε μ τ μετάνοια. Ποτ δν θ καταφρονήσει Θεός καρδι πο νιώθει συντριβή κα ταπείνωση.» (Ψαλμ. 50:19)
ταν νθρωπος προσπαθε ν χει καρδι ταπειν κα λογισμό ερηνικό, τότε λες ο σκευωρίες το χθρο μένουν νενέργητες. Γιατ που πάρχει ερήνη τν λογισμν, κε ναπαύεται διος Θεός.
πελπισία εναι μεγαλύτερη χαρ το διαβόλου. Εναι μαρτία θανάσιμη.
Προτο κούσεις τν λλον δν πρέπει ν παντς. «κενος πο ποκρίνεται χωρς ν' κούσει πρτα, εναι σύνετος κα ντροπιάζεται». (Παροιμ. 18:13)
ταν νθρωπος δεχθε κάτι τ θεϊκό μέσα του, καρδιά του χαίρεται. ταν ντίθετα, δεχθε κάτι τ διαβολικό, τότε συγχύζεται κα ταράζεται.
ποιος σηκώνει τν ρρώστια μ πομονή κα εγνωμοσύνη στ Θεό, στεφανώνεται σν μάρτυρας.
Πρέπει ν διώχνουμε μακρι τος κάθαρτους λογισμούς, ιδιαίτερα ταν προσευχόμαστε στ Θεό. Γιατ δν εναι δυνατόν ν συνυπάρχουν δυσοσμία μ τν εωδία.
ν μες δν συμφωνομε μ τος κακούς λογισμούς, πο προέρχονται π τ διάβολο, κάνουμε πολ καλά. Γιατ τ κάθαρτο πνεμα μόνο στος μπαθες νθρώπους σκε ποτελεσματικ τν πίδρασή του, ν τος παθες προσπαθε ν τος πηρεάσει π μακριά.
νέος νθρωπος εναι δύνατο ν μν ταράζεται π σαρκικούς λογισμούς. Πρέπει γι’ ατ ν προσεύχεται πίμονα στον Θεό, γι ν σβήνει τ σπίθα τν ασχρν πιθυμιν μόλις μφανίζεται. τσι δν θ δυναμώσει ποτ φλόγα.
Πρέπει ν τ πομένουμε λα γι χάρη το Θεού μ εχαρίστηση. ζωή μας, συγκριτικ μ τν αωνιότητα, εναι μια στιγμή. Γι’ ατ κα πόστολος λέει πς «σα ποφέρουμε τώρα, δν σοσταθμίζουν τ δόξα πο μς πιφυλάσσει Θεός στ μέλλον.» (Ρωμ. 8:18)
ς γαπήσουμε τν ταπεινοφροσύνη, γι ν δομε τ δόξα το Θεο, γιατ που στάζει ταπεινοφροσύνη, κε ναβλύζει θεϊκή δόξα.
Χωρίς τ φς, λα εναι σκοτεινά. Κα χωρίς τν ταπεινοφροσύνη, τίποτα δν πάρχει μέσα στν νθρωπο, παρ μόνο σκοτάδι.
πως τ κερί ν δν ζεσταθε κα δν μαλακώσει, δν μπορε ν δεχθε πάνω του σφραγίδα, τσι κα ψυχή, ν δν δοκιμαστε μ τος κόπους κα τς σθένειες, δν μπορε ν δεχθε πάνω της τ σφραγίδα τς ρετς.
Στος συνανθρώπους μας πρέπει ν φερόμαστε μ λεπτότητα, χωρίς οτε μ τ βλέμμα μας ν τος προσβάλλουμε.
Τν συγχυσμένο κα θλιμμένο νθρωπο φρόντισε ν τν νθαρρύνεις μ λόγια γάπης.
Γι τν δικία πο σο προξενον ο λλοι, ποια κι’ ν εναι ατή, δν πρέπει ν κδικεσαι. πεναντίας ν συγχωρες π τ βάθη τς καρδις σου κενον πο σ δίκησε.
Δν πρέπει ν τρέφεις στν καρδιά σου μίσος κα ντιπάθεια ναντίον κείνου πο σ χθρεύεται. λλ ν τν γαπς κα ν το κάνεις σο μπορες τ καλό, κολουθώντας τν ντολ το Χριστο: «Ν' γαπτε τος χθρούς σας, ν εεργετετε ατος πο σς μισον».(Ματθ. 5:44)
πύλη τς μετανοίας εναι γι λους νοιχτή, κα κανείς δν ξέρει ποις θ τν πρωτοπεράσει∙ σ πο κατακρίνεις τν λλον ατς πο κατακρίνεται π σένα; Κατάκρινε πάντοτε τν αυτό σου κα θ πάψεις ν κατακρίνεις τος λλους.
Μπορες ν κατακρίνεις μι πράξη κακή, ποτ μως κενον πο τν κανε.
ταν γκαταλειφθε νθρωπος π τ Θεό, τότε διάβολος εναι τοιμος ν τν φανίσει, πως φανίζει μυλόπετρα τ σπόρο το σιταριο.
περιττ μέριμνα γι τ βιοτικ πράγματα εναι γνώρισμα νθρωπου πιστου κα μικρόψυχου. Κα εναι συμφορά, ν φροντίζουμε ο διοι γι τν αυτό μας, κα δν στηριζόμαστε στ Θεό, πο φροντίζει γι μς!
Εναι καλύτερο ν περιφρονομε σα δν εναι δικά μας, δηλαδή τ πρόσκαιρα κα τ παροδικά, κα ν ζητμε τ δικά μας, δηλαδ τ φθαρτα κα τ αώνια.
θλίψη εναι τ σκουλήκι τς καρδις, πο κατατρώει τ μητέρα πο τ γέννησε.
ποιος νίκησε τ πάθη, ατς νίκησε κα τ θλίψη. ποιος νικιέται π τ πάθη, δν θ ποφύγει τ δεσμ τς θλίψεως. πως ρρωστος φαίνεται π τ χρμα το προσώπου του, τσι κα μπαθς π τν κατάθλιψη.
Κύριος φροντίζει γι τν σωτηρία μας. νθρωποκτόνος μως διάβολος προσπαθε ν μς δηγήσει στν πελπισία.
Δν πρέπει ν κλονιζόμαστε στν πνευματικ ζω π καμι χθρική δύναμη. ντίθετα, ν στηριζόμαστε στ λόγια το Θεο: «Μ φοβηθετε ,τι ατο φοβονται, οτε ν ταραχθετε, γιατ Θεός εναι μαζί μας. Μόνο τν Κύριο ν τιμτε ς γιο, κα μόνο ατς ν σς μπνέει σεβασμ κα φόβο» (πρβλ. σ. 8:12-13)
ερ Μον Παρακλήτου ρωπο ττικς
πηγή:εδώ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...