Αρχιερατική θεία Λειτουργία στην ενορία Κοιμήσεως Θεοτόκου Αλεξανδρείας και χειροθεσία αναγνωστών. (φωτο)

Την Κυριακή 10 Αυγούστου ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον ιερό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Αλεξανδρείας.

Στό τέλος της θείας λειτουργίας χειροθέτησε δύο ακόμα ιερόπαιδες σε Αναγνώστες.

Η ομιλία του σεβασμιωτάτου.

«Θεοῦ γάρ ἐσμέν συνερ­­γοί».Τή διαβεβαίωση αὐτή δίδει πρός τούς χριστια­νούς τῆς Κορίνθου ὁ πρω­τοκορυφαῖος ἀπό­στο­λος Παῦλος στό ση­με­ρινό ἀποστολικό ἀνά­­γνωσμα, θέλον­τας νά τούς ἐξηγήσει ὅτι τό­­­σο ὁ ἴδιος ὅσο καί ὁ Ἀπολ­λῶ, πού εἶχε κη­ρύ­­ξει τό εὐαγγέλιο τοῦ Θεοῦ καί εἶχε προ­σελ­κύ­­σει στόν χριστια­νι­σμό πολλούς Κορινθί­ους, δέν ἐπιτελοῦν ἔργο προσωπικό ἀλλά εἶναι ἐργάτες στό ἔργο τοῦ Θεοῦ, εἶναι γεωργοί στό γεώργιό του, εἶναι κτί­στες καί οἰκοδόμοι στό θεῖο οἰκοδόμημα τῆς Ἐκ­κλησίας καί τῆς σω­τη­ρίας τῶν ἀνθρώ­πων. Γι᾽ αὐτό καί δέν ὑπάρχει λόγος νά διχάζονται καί ἄλλοι νά ὑποστηρί­ζουν ὅτι εἶ­ναι τοῦ Παύ­λου καί ἄλλοι τοῦ Ἀπολ­λῶ.

«Θεοῦ γάρ ἐσμέν συνερ­γοί», λέει ὁ ἀπό­στο­λος.

Ἀλλά γιατί χρει­­άζεται συνεργάτες ὁ Θεός; ἤ γιατί ἀφοῦ ἔχει τούς ἀγ­γέλους του, πνεύμα­τα «λειτουργικά εἰς δια­κονίαν ἀποστελ­λό­­μενα διά τούς μέλ­λον­τας κληρονομεῖν σω­­τη­ρίαν», θέλει καί ἀν­θρώ­πους συνεργούς στό ἔρ­γο του;

Τό ἐρώτημα εἶναι, ἀ­δελφοί μου, εὔλογο, για­­τί ὄντως ὁ Θεός ὡς παντοδύναμος δέν ἔχει ἀνάγκη συνεργῶν καί βοηθῶν γιά νά ἐπιτε­λέ­σει ὁποιοδήποτε ἔργο καί πολύ περισσότερο τό ἔργο τῆς σωτηρίας μας. Θά μποροῦσε νά μᾶς σώσει μέ ἕνα τρόπο πού δέν θά χρειαζόταν τή συμμετοχή οὔτε κἄν τῶν ἀγγέλων, καί βε­βαί­ως οὔτε τῶν ἀν­θρώ­πων. Ὅμως ὁ Θεός δέν σκέφτεται καί δέν κρί­νει μέ ἀνθρώπινα κρι­τή­­ρια καί μέτρα. Ὁ Θε­ός ἐπιλέγει ἀνθρώ­πους συνεργούς στό ἔρ­γο τῆς σωτηρίας μας, κά­νον­τάς μας μέ τόν τρόπο αὐ­τό μετόχους καί κοι­νω­νούς τοῦ σχε­δίου του γιά τόν ἄνθρωπο καί ἐπιπλέον τιμῶντας ἔτσι τήν ἀν­θρώ­πινη φύ­ση πού ὁ ἴδι­­ος καί δημιούργησε καί ἀνα­δημιούργησε μέ τήν ἐνανθρώπιση τοῦ μονο­γενοῦς του Υἱοῦ.

Καί ἐάν, ἀδελφοί μου, οἱ ἀπόστολοι καί ὅσοι τούς διαδέχθηκαν στό ἔ­ργο τοῦ εὐαγγελισμοῦ καί τῆς σωτηρίας τῶν ἀν­θρώπων εἶναι συνερ­γοί τοῦ Θεοῦ, ὅπως μᾶς βεβαιώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, πρώτιστος συ­νερ­­γός τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ Παναγία Μητέρα μας. Γιατί πρῶτα ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους σ᾽ αὐ­τήν ἀπευθύνθηκε ὁ Θε­ός διά τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ καί τήν κάλεσε νά γίνει συνεργός στό σχέδιο τῆς θείας οἰκο­νο­­μίας· τήν κάλεσε νά γί­νει αὐτή τό «ὄχημα τῆς Θεότητος», ὅπως λέει ὁ ἱερός ὑμνογρά­φος, γιά νά ἔρθει ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ στή γῆ· τήν κάλεσε νά γίνει αὐτή ἐκείνη πού θά φι­λο­ξε­νοῦ­σε στά πανά­χραν­τα σπλάγχνα της τόν Χρι­στό καί θά τοῦ ἔδινε τήν ἀνθρώπινη σάρκα, ὥστε ὡς «ὁμοι­ο­παθής ἡ­μῖν» νά γίνει προσιτός στόν ἄνθρωπο, καί μέ τή σταυρική του θυσία νά τόν ἑλκύσει στή σω­τηρία.

Συνεργός, λοιπόν, τοῦ Θεοῦ ἡ Παναγία μας σ᾽ αὐτό τό μεγάλο καί σω­τηριῶδες ἔργο τῆς θεί­ας ἀγάπης, στό με­γαλύ­τερο καί σημαντι­κό­τερο ἀπό ὅλα τά ἔργα τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο, γιατί ἡ δική της συνεργασία, ἡ δική της ἀποδοχή νά γί­νει Θεοῦ συνεργός ἔ­κανε ἐφικτό τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ.

Ὅμως ἡ Παναγία μας πού τιμοῦμε ἰδιαιτέρως τίς ἡμέρες αὐτές τοῦ Δε­καπενταυγούστου, πού τιμοῦμε ἰδιαιτέρως ἐδῶ στήν Ἀλεξάνδρεια, ὅπου εἴχαμε πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες τή με­γάλη εὐλογία νά ὑποδε­χθοῦ­με καί νά φιλοξε­νοῦ­με στόν ἱερό ναό τῆς Κοι­μήσεώς της τή θαυ­μα­τουργή καί χαρι­τόβρυ­το εἰκόνα της ἀπό τά Ἱεροσόλυμα καί τόν Πα­­νάγιο Τάφο, τήν εἰ­κόνα τῆς Παναγίας τῆς Ἁγιοταφιτίσσης, ἐνώ­πι­ον τῆς ὁποίας τελοῦ­με καί σήμερα τή θεία Λειτουργία, ἡ Παναγία μας, λοιπόν, δέν στα­μάτησε μέ τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἤ ἔστω μέ τήν Κοίμησή της νά εἶ­ναι συνεργός τοῦ Θε­οῦ. Εἶναι καί συνε­χίζει νά εἶναι ἡ Παν­α­γία μας καί μέχρι σήμε­ρα, καί θά εἶναι μέχρι συν­τε­λείας τῶν αἰώ­νων συ­νερ­γός τοῦ Θεοῦ ἀλ­λά καί συνεργός τοῦ ἀν­θρώ­που. Διότι, ἄν μέ τή δι­κή της παρέμβαση ὁ Θε­ός ἔγινε ἄνθρωπος, μέ τή δική της παρέμ­βαση ὁ ἄνθρωπος γίνε­τα­ι Θε­ός.

Ἡ Παναγία μας εἶναι, ἀδελφοί μου, ἡ διαρκής μεσίτριά μας πρός τόν Θεό, ὄχι μόνο γιά τά κοι­νά καί τά συνηθι­σμέ­­να πού ἐμεῖς οἱ ἄν­θρωποι συχνά τῆς ζη­τοῦ­με, ἀλλά μόνιμη πρέσ­βειρα στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ γιά τή σω­τη­ρία μας. Χωρίς τή δική της μεσολάβηση, λέ­γουν οἱ Πατέρες, κανείς δέν φθάνει στόν Υἱό της καί κανείς δέν μπο­ρεῖ νά φθά­σει στή σω­τη­­ρία. Ὅσ­οι ὅμως προσ­φεύγουν στή βοή­θειά της καί ζητοῦν μέ πίστη καί θέρμη τή με­σιτεία της, ὅσοι ἐμπι­στεύ­ονται τή σωτηρία τους στή μητρική της ἀγάπη καί προσπαθοῦν νά κάνουν στή ζωή της ὅ,τι τήν εὐ­χαριστεῖ καί τήν χαρο­ποιεῖ, γι᾽ αὐτούς, ἀδελ­φοί μου, ἡ Παναγία μας γίνεται συνεργός σωτη­ρίας, γίνεται «γέφυρα με­­τάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν», γίνεται ἡ ἀσφαλής ὁδηγός τους πρός τόν Θεό.

Ἔχοντας αὐτά ὑπόψη μας, ἄς μήν παραλεί­που­­­με καί ἐμεῖς νά προσ­­­τρέχουμε στήν ἀνύ­­­­στακτη συνεργό πού μᾶς χάρισε ὁ Θεός, στή συνεργό τῆς σω­τη­ρίας μας, στήν Πα­ναγία μας, καί ἄς τήν ἱκε­τεύ­ουμε νά μᾶς καθοδηγεῖ μέ τίς μη­τρι­κές συμ­βου­λές της στόν δρόμο τοῦ Υἱοῦ της, ὥστε νά ἀξιω­θοῦμε καί ἐμεῖς διά τῶν πρεσβει­ῶν της τῆς αἰω­νίου ζω­ῆς καί σωτη­ρί­ας.