Κυριακή ΚΓ΄: «Σ’ όλη τη γη αντήχησε η φωνή τους...»

 Κυριακή 16 Νοεμβρίου σήμερα αγαπητοί μου αδελφοί, και η Αγία μας Εκκλησία τιμά την μνήμη του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ματθαίου. Έτσι το Αποστολικό Ανάγνωσμα που πριν λίγο ακούσαμε -και που προέρχεται από την επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους χριστιανούς της Ρώμης- είναι αυτό που καθιερώθηκε να διαβάζεται κατά την ημέρα αυτή. Όμως πριν εμβαθύνουμε στο περιεχόμενο του χωρίου, ας το ξαναθυμηθούμε, ακούγοντάς το αυτή τη φορά στην καθημερινή μας γλώσσα.

 Γράφει λοιπόν ο Απόστολος Παύλος: «Αδελφοί μου, λέει η Γραφή: «όποιος πιστεύει σ’ αυτόν δεν θα ντροπιαστεί». Καμιά διάκριση δεν γίνεται αν είναι Ιουδαίος ή Έλληνας, γιατί ο ίδιος είναι Κύριος για όλους, που σκορπά πλούσια τη χάρη του σ’ όλους όσοι τον επικαλούνται. Γιατί «οποιοσδήποτε επικαλεσθεί το όνομα του Κυρίου θα σωθεί». Πώς όμως θα τον επικαλεστούν, αν δεν τον πιστέψουν; Και πώς θα τον πιστέψουν, αν δεν έχουν ακούσει γι’ αυτόν; Και πώς πάλι θ’ ακούσουν γι’ αυτόν, αν κάποιος δεν τους τον κηρύξει; Και πώς θα κηρύξουν σωστά, αν δεν τους αποστείλει ο Κύριος; Γι’ αυτό προφήτεψε η Γραφή: «Πόσο όμορφος είναι ο ερχομός αυτών που φέρνουν τη χαρμόσυνη είδηση για την ειρήνη, τη χαρμόσυνη είδηση για τα αγαθά του Θεού!». Μα το χαρμόσυνο αυτό μήνυμα δεν το δέχτηκαν όλοι. Όπως το έχει πει κιόλας ο Ησαΐας: «Κύριε, ποιός πίστεψε στο κήρυγμά μας;». Επομένως, για να πιστέψει κανείς χρειάζεται ν’ ακούσει το κήρυγμα και το κήρυγμα γίνεται με το λόγο του Θεού. Αναρωτιέμαι όμως, μήπως οι Ιουδαίοι δεν άκουσαν το κήρυγμα; Και βέβαια το άκουσαν! Γιατί, λέει η Γραφή: «Σ’ όλη τη γη αντήχησε η φωνή τους, στα πέρατα της οικουμένης τα λόγια τους». Και πάλι αναρωτιέμαι: μήπως ο Ισραήλ δεν τα κατάλαβε; Την απάντηση τη δίνει ο Μωυσής: «Θα σας κάνω να ζηλέψετε ένα έθνος που δεν είναι έθνος· θα σας κάνω να εξοργιστείτε μ’ ένα λαό που δεν έχει σύνεση». Κι ο Ησαΐας φτάνει στο σημείο να λέει: «Με βρήκαν αυτοί που δε με αναζητούσαν. Φανερώθηκα σ’ εκείνους που δε ρωτούσαν καν για μένα». Για τον Ισραήλ όμως λέει: «Όλη τη μέρα άπλωνα τα χέρια μου σ’ ένα λαό ανυπάκουο, που όλο μου αντιμιλά». Έπειτα απ’ όλα αυτά αναρωτιέμαι: μήπως ο Θεός απέρριψε το λαό του; Αποκλείεται! Γιατί κι εγώ είμαι Ισραηλίτης, απόγονος του Αβραάμ, από τη φυλή Βενιαμίν. Δεν απέρριψε, λοιπόν, ο Θεός το λαό του, που από παλιά τον έχει ξεχωρίσει και αγαπήσει» (Ρωμαίους, κεφ. 10, στίχ. 11  -  κεφ. 11, στίχ. 2).

 Είναι προφανής ο λόγος για τον οποίο επιλέχθηκε από τους πατέρες μας το συγκεκριμένο Αποστολικό Ανάγνωσμα, την ημέρα μνήμης ενός Αποστόλου του Χριστού μας. Σ’ αυτό γίνεται λόγος για το έργο του ευαγγελισμού των ανθρώπων που οικονόμησε η πρόνοια του Θεού για τη σωτηρία όλου του κόσμου. Αναφέρεται σ’ εκείνους που απέστειλε ο Κύριος προκειμένου να μεταφέρουν το χαρμόσυνο μήνυμα της ειρήνης μεταξύ ουρανού και γης και τη δυνατότητα επιστροφής και κληρονομίας της Βασιλείας Του. Τέλος γίνεται λόγος για τη στάση του κόσμου -Ιουδαίων και Εθνικών- απέναντι στο κήρυγμα των Αγίων Αποστόλων του Χριστού μας. Θα έλεγε κανείς πως μέσα σε λίγες γραμμές ο ιερός Παύλος κατόρθωσε να περιγράψει το έργο και τη ζωή κάθε Αποστόλου που έταξε τον εαυτό του στο Θείο έργο του ευαγγελισμού της ανθρωπότητος.

 Πώς θα μπορούσαν να μη το κάνουν άλλωστε; Όταν λίγο πριν την Ανάληψή του ο αγαπημένος τους Διδάσκαλος τούς εμπιστεύτηκε αυτή τη δύσκολη αλλά τόσο ευεργετική για όλο τον κόσμο αποστολή: «Πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη» (Ματθαίου 28, 19). Η γεμάτη αγάπη καρδιά τους σκίρτησε στο άκουσμα της Θείας εντολής. Εγκατέλειψαν τα πάντα και με μόνα εφόδιά τους την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη, σκορπίστηκαν σε όλο στον τότε γνωστό κόσμο για να μεταλαμπαδεύσουν  στους αδελφούς τους το φως της Θείας αποκαλύψεως. Έτσι «σ’ όλη τη γη αντήχησε η φωνή τους και στα πέρατα της οικουμένης τα λόγια τους», έλκοντας με τον λόγο και το παράδειγμά τους όλους τους καλοπροαίρετους ανθρώπους στην σωτήρια πίστη του Ιησού.

 Αυτά κλίθηκαν και έκαναν εκείνοι με τη χάρη και το φωτισμό του Θεού. Όμως το έργο του ευαγγελισμού της ανθρωπότητος δεν σταμάτησε σ’ αυτούς. Πίσω τους ακολούθησαν οι «στρατιές» των χριστιανών όλων των εποχών, που συνέχισαν με θέρμη και ζήλο την ίδια αποστολή. Γιατί η εντολή του Κυρίου δεν αφορούσε φυσικά μόνο τους δώδεκα μαθητές Του αλλά όλους όσους επρόκειτο να πιστεύσουν σ’ Αυτόν. Σήμερα, η Θεία εντολή έχει περιέλθει στα δικά μας χέρια. Εμείς θα ανταποκριθούμε όπως οι παλιοί μας στην ουράνια αυτή αποστολή; Θα πουν άραγε για μας οι μελλοντικές γενιές πως «σ’ όλη τη γη αντήχησε η φωνή τους...»; Από εμάς εξαρτάται. Ας μην φανούμε ανάξιοι της κλήσεώς μας. Αμήν. 

αρχιμ.Διονύσιος Ανθόπουλος