Τελικά πόσες ήταν οι μυραλείψεις του Ιησού;

Του Γεωργίου Τσιμπιρίδη

Όχι ότι θα είχε σημασία αν υπήρχε κάποια ιστορική ανακρίβεια στα Ευαγγέλια, εφ' όσον η Θεοπνευστία τους ισχύει για τα σωτηριολογικά ζητήματα μέθεξης στη Θεία Χάρη, και όχι σε αφηγηματικές καταστάσεις, αλλά είναι καλό να δείξουμε ότι ούτε αυτό το σημείο αποτελεί αντίφαση, καθώς πρόκειται για συμπληρωματικές αφηγήσεις που σε τίποτα δεν αντιφάσκουν μεταξύ τους. Και στο σημείο αυτό το ακόλουθο άρθρο τού Γ. Τσιμπιρίδη είναι κατατοπιστικότατο.

Έχει πολλές φορές τεθεί το ζήτημα πόσες γυναίκες κατά τα Ευαγγέλια άλειψαν τον Κύριο με μύρο;

Κατά μία εκδοχή πρόκειται περί τριών γυναικών (όπως πιστεύει ο Ωριγένης), κατ’ άλλην περί δύο (όπως πιστεύει ο Ιερός Χρυσόστομος), και κατ’ άλλην περί μιας (όπως πιστεύουν οι Απολινάριος και Θεόδωρος).

Κατά την παραδοξότερη εκδοχή η αμαρτωλή γυναίκα, η πόρνη τού Λουκ. 7:36-50, ταυτίζεται με τη γυναίκα τού Ματθ. 26:6-13, τού Μάρκ. 14:3-9 και τού Ιωάν. 12:3, την Μαρία την αδελφή τού Λαζάρου! Κατ’ αυτήν την εκδοχή η Μαρία, η αδελφή τού Λαζάρου, έχρισε τον Ιησού με μύρο δύο φορές, την πρώτη στο σπίτι τού Σίμωνος τού Φαρισαίου στη Γαλιλαία μετανοούσα για τις αμαρτίες της, και τη δεύτερη στο σπίτι τού Σίμωνος τού (πρώην) λεπρού στην Ιουδαία, στη Βιθανία, λίγο πριν από το Πάθος.

Για την τόσο παράδοξη αυτή εκδοχή λέγουμε τούτο μόνο: Ο Χριστός, ο οποίος έδωσε εντολή στους μαθητές Του, όταν μεταβαίνουν σε πόλη ή κώμη να εξετάζουν ποιος σε αυτή είναι άξιος και εκεί να μένουν (Ματθ. 10:11), προφανώς για να μη δώσουν αφορμή κατηγορίας, θα έμενε στο σπίτι τών αδελφών Λαζάρου, Μάρθας και Μαρίας, εάν η Μαρία ήταν πόρνη; Οι Ιουδαίοι, οι οποίοι μωμοσκοπούσαν (περνούσαν από ‘κόσκινο’) τη ζωή τού Χριστού, δεν θα τον κατηγορούσαν γι’ αυτήν την επιλογή Του; Θεωρούμε λοιπόν απαράδεκτη αυτή την εκδοχή.

Ορθή θεωρούμε τη γνώμη εκείνων τών ερμηνευτών (π.χ. Ιερός Χρυσόστομος), οι οποίοι υποστηρίζουν, ότι κατά τα Ευαγγέλια δύο γυναίκες άλειψαν τον Κύριο με μύρο, η πόρνη τού Λουκ. 7:36-50 παλαιότερα στο σπίτι τού Σίμωνος τού Φαρισαίου στη Γαλιλαία, και η Μαρία η αδελφή τού Λαζάρου τού Ματθ. 26:6-13 και Μάρκ. 14:3-9, όπου αναφέρεται ανωνύμως, (αλλά και καθυστερημένα από τούς Ευαγγελιστές, διότι εξ αφορμής αυτού τού γεγονότος φαίνεται να αποφάσισε ο Ιούδας να προβεί εις την προδοσία) και τού Ιωάν. 12:3, όπου αναφέρεται ονομαστικώς, λίγο πριν από το Πάθος στο σπίτι τού Σίμωνος τού (πρώην) λεπρού στην Ιουδαία, στη Βηθανία.

Ότι δε πραγματικώς η ανώνυμη γυναίκα τών ευαγγελίων Ματθαίου και Μάρκου είναι η ίδια με την κατονομαζομένη στο Ευαγγέλιο τού Ιωάννου αδελφή τού Λαζάρου Μαρία, τούτο ευκόλως φαίνεται εάν συγκρίνει κάποιος τις αφηγήσεις τού Ματθαίου και τού Μάρκου με την αφήγηση τού Ιωάννου. Τα κοινά χαρακτηριστικά είναι πολλά και σοβαρά, ενώ οι διαφορές είναι λίγες, λεπτομερειακές και ευκόλως αντιμετωπίσιμες. Το ότι π.χ. κατά τον Ματθαίο και τον Μάρκο το μύρο χυνόταν στην κεφαλή τού Ιησού, τούτο δεν είναι ασυμβίβαστο προς το αναγραφόμενο από τον Ιωάννη, ότι χυνόταν στα πόδια τού Ιησού. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο, διότι και στην κεφαλή και στα πόδια χυνόταν το μύρο. Η Μαρία, ευγενής και ευγνώμων ψυχή, για να δείξει την αγάπη της προς το Χριστό και την ευγνωμοσύνη της προς Αυτόν για την ανάσταση τού αδελφού της, πήρε μία λίτρα, τριακόσια εικοσιπέντε γραμμάρια περίπου, πανάκριβο μύρο, που ονομάζεται νάρδος, και έχρισε το Χριστό.

Συμφώνως προς το Ματθ. 26:7 και Μάρκ. 14:3 το μύρο χύθηκε στην κεφαλή τού Ιησού, ενώ συμφώνως προς το Ιωάν. 12:3 το μύρο χύθηκε στα πόδια τού Ιησού. Αντίφαση φαινομενική βεβαίως και όχι πραγματική. Όπως ήδη προείπαμε, το μύρο χύθηκε και στην κεφαλή και στα πόδια. Ήταν σύνηθες στα συμπόσια να αλείφουν την κεφαλή με έλαιο. Γι’ αυτό άλλοτε ο Κύριος, όταν ο Σίμων ο Φαρισαίος τον κάλεσε σπίτι του στη Γαλιλαία να συμφάγουν και δεν άλειψε την κεφαλή του με έλαιο, ενώ η πόρνη γυναίκα άλειψε τα πόδια Του με μύρο, είπε στο Σίμωνα: «Ελαίω την κεφαλήν μου ουκ ήλειψας· αύτη δε μύρω ήλειψέ μου τούς πόδας» (Λουκ. 7:46).

Η Μαρία κατά τη συνήθεια, η οποία επικρατούσε στα συμπόσια, ένα μέρος τού μύρου έχυσε στην κεφαλή τού Κυρίου και κατόπιν με το υπόλοιπο μύρο άλειψε τα πόδια τού Ιησού. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει το τελευταίο τούτο, τη χρίση τών ποδιών με το μύρο, διότι η χρίση τών ποδιών είχε μεγαλύτερη αξία, περιποιούσε μεγαλύτερη τιμή προς τον Ιησού και έδειχνε περισσότερο την αγάπη τής Μαρίας προς τον Κύριο, έδειχνε δε και την ταπείνωσή της. Διότι για μεν τον Ιησού η χρίση τών ποδιών ήταν τιμητική, για δε την Μαρία ταπεινωτική. Αλλά η Μαρία βεβαίως δεν θεωρούσε ταπεινωτική αυτή την πράξη της, αλλά τιμητική για το πρόσωπό της.

Τέλος, υπέρ τής εκδοχής ότι η γυναίκα που αναφέρεται εις τούς Ματθαίο, Μάρκο και Ιωάννη είναι η ίδια, συνηγορεί και το ότι και οι τρεις αναφέρουν ότι αυτό το γεγονός συνέβη σε ΚΩΜΗ, την Βηθανία, ενώ ο Λουκάς κάνει λόγο για αμαρτωλή γυναίκα (ετέρα) και ότι το γεγονός που περιγράφει συνέβη όχι σε ΚΩΜΗ αλλά σε ΠΟΛΗ (Λουκ. 7:37), πιθανώς την Καπερναούμ!

 πηγή:εδώ