Οι αμαρτίες μας είναι η κοπριά μας.
Μερικές φορές προσπαθούμε να τις
αποστειρώσουμε με την ψευτοευλάβεια και να τις αρωματίσουμε με μια κοσμική
λύπη.
Το μόνο όμως που καταφέρνουμε είναι να βρωμάμε
κοπριά, και να συνηθίζουμε μέσα στην βρωμιά της.
Η κοπριά όμως μπορεί να αποδειχθεί κάτι το
καλό, όταν απλωθεί στο χωράφι της μετανοίας, όταν την αραδιάσουμε στο πετραχήλι
του πνευματικού μας.
Τότε καρποφορεί την ταπείνωση που είναι το
ομορφότερο άνθος της ψυχής μας. Έτσι απλά.
Αυτή είναι η κληρονομιά μας, κοπριά.
Έρχεται όμως ο Χριστός και κάνει την κοπριά,
λιβάδι ευωδιαστό, παράδεισο.
αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.