KΥΡIAKH B´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Ο Χριστός δεν σταματά ποτέ να απευθύνει τις προσκλήσεις του.

«Περιπατῶν δέ παρά τήν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδεν δύο ἀδελφούς … καί ἐκά­λεσεν αὐτούς» (Ματθ. 4.18).

Τήν περασμένη Κυριακή, Κυριακή μετά τήν Πεντηκοστή, τή γενέθλιο ἡμέ­ρα τῆς Ἐκκλησίας μας, ἑόρτασαμε τή μνήμη πάντων τῶν Ἁγίων της, ἡ παρουσία τῶν ὁποίων ἀπο­τελεῖ τή λαμπρότερη καί ἐγκυρότερη ἀπόδειξη τῆς ἐπενεργείας τοῦ ἁγίου Πνεύ­μα­τος στόν κόσμο καί τήν Ἐκκλησία. Ἔτσι, μέ τήν Κυριακή τῶν ἁγίων Πάντων ἔκλεισε ἕνας λειτουργικός κύκλος, μέ τή βοήθεια τοῦ ὁποίου ἡ Ἐκκλησία μας σκια­γραφεῖ τήν πορεία της στόν κόσμο καί ταυ­τόχρονα σκιαγραφεῖ καί τήν πορεία τοῦ καθενός ἀπό ἐμᾶς, πού μπορεῖ καί ὀφείλει νά φθάσει μέσα ἀπό τήν Ἐκκλη­σία καί μέ τή χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος στήν ἁγιότητα.

Καί ἀπό αὐτή τήν Κυριακή ἀρχίζει ἕνας νέος λειτουργικός κύκλος στή ζωή τῆς Ἐκ­­κλησίας μας. Γι’ αὐτό καί οἱ θεοφόροι Πατέρες ὅρι­σαν νά διαβάζεται ἀπό τό κατά Ματθαῖον εὐαγγέλιο ἡ περικοπή ἐκείνη ἡ ὁποία περιγράφει τήν πρόσκληση πού ἀπηύθυνε ὁ Χριστός στήν ἀρχή τοῦ δημοσίου βίου του πρός τούς πρώτους μαθητές καί ἀπο­στό­λους του.

Ἡ ἀρχή τοῦ νέου λειτουργικοῦ κύκλου ὑπενθυμίζει σέ ὅλους μας τή νέα ἀρ­χή πού ὀφείλουμε νά κάνουμε καί ἐμεῖς στήν πνευματική μας ζωή, ἀκολουθώντας τήν πρόσκληση πού ἀπευθύνει σήμερα ὁ Χριστός πρός τούς μαθητές του.

«Περιπατῶν δέ παρά τήν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδεν δύο ἀδελφούς … καί ἐκά­λεσεν αὐτούς». Στήν πρόσκληση τοῦ Ἰη­σοῦ νά ἐγκαταλείψουν τά δίχτυα τους καί νά τόν ἀκολουθήσουν ἀπήντησαν θετικά καί χωρίς κανένα δισταγμό τόσο ὁ Πέτρος καί ὁ Ἀνδρέας, ὅσο καί ὁ Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης. Δέν ἤξεραν γιατί ἀκριβῶς τούς κα­λοῦσε ὁ Χριστός, ἀλλά δέν ἐπιδίωξαν καί νά τό διευκρινίσουν. Δέν ζήτησαν πί­στω­ση χρόνου, δέν προτίμησαν νά τό σκε­φθοῦν, νά τό συζητήσουν μέ τήν οἰκογέ­νειά τους, νά τακτο­ποιήσουν τίς ὑποθέ­σεις τους καί τίς ἐκκρεμότητές τους. Ἡ ἕλξη τῆς θείας προσκλή­σεως τούς ἔκανε νά ἀφήσουν τά πάντα καί νά ἀκολουθή­σουν τόν Χριστό· τούς ἔκανε νά ἐπιλέξουν τήν Ὁδό, δηλαδή τόν ἴδιο τόν Χριστό, πού εἶναι «ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλή­θεια καί ἡ Ζωή». Καί ἐνῶ στά μάτια τοῦ κόσμου φάνηκε ὅτι ἐγκαταλείπουν τή ζωή, στό τέλος κέρδι­σαν τήν αἰώνιο ζωή.

Τό ἴδιο ἀκριβῶς συνέβη καί μέ ὅλους τούς ἁγίους καί τούς ὁσίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Μπορεῖ ὁ Χρι­στός νά μήν τούς συνάντησε «περιπατῶν πα­ρά τήν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας», ἀλλά τούς συνάντησε στό ἀκρο­γιάλι τῆς προ­σω­πι­κῆς τους ζωῆς, γιατί ἡ ζωή τοῦ κάθε ἀνθρώπου εἶναι σάν μιά θάλασ­σα, πού ἔχει καί τίς στιγμές τῆς γαλήνης καί τίς στιγμές τῆς τρικυμίας. Καί ἐκεῖνοι ἄκου­σαν τήν πρόσκλησή του καί «ἀφέντες ἅ­παντα» τόν ἀκολούθησαν καί ἀντί τῆς προσκαίρου καί ἐπιγείου ζωῆς πού τοῦ χάρι­σαν, κέρδισαν τήν ἀτελεύτητη ζωή τῆς βασιλείας τῶν οὐ­ρανῶν.

Ὅμως ὁ Χριστός δέν σταματᾶ ποτέ νά ἀπευθύνει τίς προσκλήσεις του. Συνεχίζει καί σήμερα περιπατῶν πα­­ρά τήν θάλασσα καί τῆς δικῆς μας ζωῆς καί μᾶς καλεῖ νά τόν ἀκολουθή­σου­με. Μᾶς καλεῖ νά ἐγκαταλείψουμε ὄχι τή θάλασσα ἀλλά τά δίκτυα πού μᾶς δένουν μέ τόν παλαιό ἑαυτό μας. Μᾶς καλεῖ νά ἐγκαταλείψουμε τά βαρίδια τῶν ἀδυναμιῶν καί τῶν παθῶν μας. Μᾶς καλεῖ νά ἐγκαταλείψουμε τήν αὐτοπεποίθηση καί τήν αὐτα­ρέσκεια, τήν ὑπεροψία καί τόν ἐγωισμό πού μᾶς παρασύρουν σέ λανθα­σμέ­νους δρό­μους, μακριά ἀπό τόν δικό του δρόμο. Μᾶς καλεῖ νά τόν ἀκολου­θή­σουμε ἀδιαφορῶ­ντας γιά τίς δυσκολίες πού θά συναντήσουμε στήν πορεία μας, ἀδια­φο­ρῶντας γιά τά κύματα τῶν πειρα­σμῶν καί τῶν θλίψεων πού θά κλονίζουν τό σκάφος τῆς ὑπάρξεώς μας καί ἔχοντας ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη σέ Ἐκεῖνον πού θά τό καθοδηγεῖ καί θά μᾶς ὁδηγεῖ στό λι­μάνι τῆς βασιλείας του.

Ἄς μήν ἀδιαφορήσουμε γιά τήν πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ. Ἄς μήν ἀφήσουμε τούς θορύβους τοῦ κόσμου νά σκεπάσουν τή φωνή του. Ἄς τήν ἀκούσουμε καί ἄς τήν ἀποδεχθοῦμε μέ τήν προ­θυμία πού τήν δέχθηκαν καί οἱ ἀπόστολοί του, χωρίς ἀναβολές, χωρίς προφάσεις, χωρίς προϋποθέσεις. Ἄς ἀποδεχθοῦμε τήν κλήση τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τήν ἀποδέχθηκαν ἀνά τούς αἰῶνες οἱ ἅγιοι καί οἱ ἐκλεκτοί του, καί εὔχομαι διά τῶν πρεσβειῶν τους νά ἀξιωθοῦμε ὅλοι νά συναντήσουμε τόν Χριστό καί νά ζήσουμε τή χαρά καί τή μακαριότητα τῆς αἰωνίου ζωῆς.

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων