ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Εάν δεν ζούμε σύμφωνα με τις εντολές του Θεού δεν θα μπορούμε να ζήσουμε μέσα στη Βασιλεία Του.

 (Ματθ. 22.2-14)

«Πολλοί γάρ εἰσίν οἱ κλητοί, ὀλί­γοι δέ οἱ ἐκλεκτοί».

Μέ αὐτή τή φράση καταλήγει ἡ σημερινή εὐαγγε­λι­κή περικοπή, πού εἶναι γνωστή ὡς ἡ παραβολή τοῦ μεγάλου Δεί­πνου, καθώς ὁ Χριστός παρο­μοι­άζει τήν οὐράνια βασιλεία του μέ ἕνα με­γά­λο δεῖπνο στό ὁποῖο καλεῖ ὅ­λους τούς ἀνθρώπους. Ἄλ­λοι ἀν­ταποκρίνονται στήν πρόσ­κληση καί προσέρχονται, ἄλ­λοι ἐπι­κα­λοῦ­νται διάφορες δι­και­ο­­λο­γί­ες γιά νά μήν ἐμφανι­σθοῦν καί ἄλλοι πηγαίνουν ἐν­δεδυ­μέ­νοι ὅμως ἀκα­τάλ­­λη­λα γιά τήν περίσταση, ὥστε τε­λικά ἀποπέμπονται  ἀπό τόν οἰκοδεσπότη.

Ἡ στάση τῶν προσκε­κλη­μέ­νων τοῦ δείπνου εἶναι αὐτή πού δι­καιώνει τή φράση μέ τήν ὁποία ὁ Χριστός ὁλοκληρώνει τήν πα­ρα­βολή, λέγοντας, δηλαδή, ὅτι πολλοί εἶναι αὐ­τοί πού καλοῦνται ἀλλά λίγοι εἶ­ναι αὐτοί πού πράγματι ἀξίζουν τήν πρόσ­κλη­ση καί θά ἀπολαύσουν τή χαρά τοῦ μεγάλου δεί­πνου.

Ἡ φράση αὐτή δέν εἶναι ἀ­πει­λή ἀλλά εἶναι μία διευκρίνιση καί μία ὑπόμνηση τοῦ Χριστοῦ πρός ὅλους μας, ὥστε νά μήν ἐπανα­παυόμαστε καί θεωροῦμε τήν πρόσ­­κληση πού μᾶς ἀπευθύνει ὡς αὐτονόητη ἐγγύηση τῆς συμμε­το­χῆς μας στή βασιλεία του.

Διότι ὁ Χριστός ἀπευθύνει ὄντως πρόσκληση σωτηρίας καί υἱοθε­σί­ας πρός κάθε ἄν­θρω­­­πο. Καί τήν ἀπευθύνει ὄχι μό­νο μέ τήν ἐναν­θρώπισή του καί τήν παρουσία του στόν κόσμο, ὄχι μόνο μέ τό Εὐ­αγ­γέλιό του πού ἀπο­τελεῖ μία ἀνοι­κτή καί διαρκῆ πρόσκληση στόν καθένα μας νά τόν πλησιάσει καί νά γίνει τέκνο τοῦ Θεοῦ καί κλη­ρονόμος τῆς βα­σιλείας του, ἀλλά τήν ἀπευ­θύνει καί στόν καθένα μας προσωπικά μέσα ἀπό τίς συν­-θῆκες καί τίς κα­τα­στάσεις τῆς ζω­ῆς μας, μέσω τῶν ἀνθρώπων πού στέλνει κοντά μας, μέσω τῶν λό­γων πού μέ διά­φο­ρους τρόπους «λα­λεῖ» στήν ψυ­χή μας.

Ἡ ἀποδοχή αὐτῆς τῆς προσκλή­σεως εἶναι τό πρῶτο βῆμα γιά τή συμμετοχή μας. Δέν ἀρκεῖ ὅμως αὐτό. Χρειάζεται καί ἡ κατάλληλη προετοιμασία γιά νά ἀπολαύ­σουμε τό δεῖπνο, γιά νά ἀπολαύ­σου­με τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Χρειάζεται ἡ κατάλληλη προετοι­μα­σία ἀφενός γιά νά δείξουμε ὅτι τιμοῦμε τόν οἰκοδεσπότη πού μᾶς προσκάλεσε καί δέν ἀδιαφοροῦμε γιά τήν πρόσ­κλησή  του καί ἀφε­τέ­­ρου γιατί χωρίς αὐτήν δέν μπο­ροῦμε νά ζήσουμε τή μεγάλη χαρά πού μᾶς προσφέρει ὁ οὐρά­νιος οἰ­κοδεσπότης μας.

Γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός συνοδεύει τήν πρόσκληση μέ ὁδηγίες γιά τήν προετοιμασία μας, ὁδηγίες πού μᾶς δίνει μέ τό Εὐαγγέλιό του, ὁδη­­γίες πού ἀκοῦμε μέσα στήν Ἐκ­κλησία μας, ὁδηγίες πού δέν εἶ­ναι ἄλλες ἀπό τίς ἐντολές καί τόν νόμο του.

Ἄν δέν ζοῦμε σύμφωνα μέ αὐτές, τότε εἶναι σάν νά ἀδιαφοροῦμε γιά τόν Χριστό, εἶναι σάν νά μήν τόν ἀποδεχόμαστε ὡς ἀληθινό οἰ­κο­δεσπότη καί νά θέλουμε νά ἀπο­λαύσουμε τό δεῖπνο του, νά θέλουμε νά μποῦμε στό σπίτι του, ἀγνοῶντας τίς ἐπιθυμίες καί τίς συνήθειές του.

Ἀλλά ἀκόμη καί ἐάν ὁ Θεός μᾶς δε­χόταν, ἀδελφοί μου, καί χωρίς προετοιμασία στήν οὐράνια βασι­λεία του, δέν θά μπορούσαμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι νά προσαρμοσθοῦμε καί νά ἀντέξουμε μέσα σ᾽αὐτήν. Γιατί ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ οἰκείω­σή μας μέ τόν Θεό, εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ζεῖ ὁ Θεός καί ἐμεῖς κοντά του. Εἶναι τό πε­ρι­βάλλον τῆς ἀπολύτου ἀγάπης του γιά τό ὁποῖο μᾶς προετοιμάζει ἀπό τή ζωή αὐτή μέ τίς ἐντολές καί τόν νόμο του. Ἐάν, λοιπόν, δέν ἐξοικειωθοῦμε μέ αὐτές, ἐάν δέν συνηθίσουμε νά ζοῦμε σύμφω­να μέ τόν τρόπο πού μᾶς προτείνει ὁ Θεός, τότε δέν θά μποροῦμε νά ζήσουμε στή βασιλεία, τότε δέν θά μποροῦμε νά ζήσουμε ὅπως ζεῖ Ἐ­κεῖ­νος, καί κατά συνέπεια δέν θά μποροῦμε νά ἀπολαύσουμε τή μα­κα­­ριότητα πού χαρίζει στόν ἄν­θρω­­πο αὐτή ἡ ζωή. Καί δέν θά εἶναι ὁ Θεός ἐκεῖνος πού θά μᾶς ἀποκλείσει ἀπό τή χαρά τῆς βασιλείας του, ἀλλά θά εἶναι οἱ δικές μας ἐπιλογές πού θά μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό αὐτήν.

Γι᾽αὐτό καί ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ καί συγχρόνως μᾶς προει­δο­ποιεῖ, ὥστε νά προσέ­ξουμε στή ζωή μας γιά νά μήν βρε­θοῦμε ἔξω τοῦ νυμφῶνος καί τοῦ δείπνου τῆς βασιλείας του. Διότι «πολλοί εἰσίν οἱ κλητοί, ὀλίγοι δέ οἱ ἐκλεκτοί». Ἀμήν.

Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων