Εδώ, στο ακρωτήρι της Χάριτος.

Μέσα στο ιλαρό φως, ανάμεσα σε Αγγέλους και Αγίους που στέκουν πάνω στους τοίχους, ραντισμένος με θυμίαμα ευώδες, νιώθω πραγματικά ευλογημένος.
Εδώ, εκατοντάδες χρόνια, ιερείς λειτουργούν, δακρύζουν, προσεύχονται, ζητούν έλεος, δοξολογούν.
Εδώ, στο ακρωτήρι της Χάριτος, όπου ο Ουρανός ενώνεται με τη γη και η αφθαρσία εισβάλει στην φθορά.
Εδώ, στο Άγιο Βήμα της Ζωής.
Εδώ, όλα παίρνουνε νόημα βαθύ, χωρίς τους εκφυλισμούς της εμπάθειας.
Γιατί εδώ, σε ετούτο τον τόπο δεν χωράει τίποτα άλλο παρά μόνο μια συγνώμη κι ένα «σ’ αγαπώ».

Εδώ, όλα ενώνονται. Όλοι ενώνονται.
Όλα και όλοι γίνονται Χριστός.
Καταργείται το «τώρα» με το αιώνιο παρόν.
Η Εικόνα μας αποκαθίσταται.
Ο σκοπός μας επιτυγχάνεται.
Αρχίζει η Ζωή.
Χριστός Ανέστη ψέλνουν όλοι μαζί.
Χριστό τρώμε και πίνουμε.
Γεμίζουμε Φως.
Μεθάμε με Χάρη.
Γευόμαστε Παράδεισο.
Εδώ, ο Φιλάνθρωπος Θεός συναντά το χώμα και του προσφέρει θεανθρωπία.
Εδώ, στην εσχατιά του Σταυρού ανατέλλει Ανάσταση.

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος