Όχι, δεν θέλω "αγίους", ούτε "γέροντες". Αμαρτωλούς θέλω...

Όχι, δεν θέλω ζηλωτές, ούτε ένθερμους πιστούς, ούτε καθαρούς και ηθικούς, νηστευτές και "ευσεβείς".
Όχι, δεν θέλω ορθόδοξους που δεν είναι χριστιανοί και χριστιανούς που δεν είναι συνάνθρωποι.
Διότι το να είσαι ορθόδοξος προϋποθέτει να είσαι χριστιανός και το να είσαι χριστιανός προϋποθέτει ότι είσαι συνάνθρωπος.

Αμαρτωλούς θέλω, βρώμικους και ανήθικους, που ξέρουν την αμαρτία τους και κλαίνε γνήσια όταν είναι μόνοι τους.

Αμαρτωλούς θέλω που ξέρουν ποιοι είναι και ποιοι δεν είναι.
Που κάνουνε τον φιλότιμο αγώνα τους βήμα βήμα ή και μπουσουλώντας χωρίς να βαττολογούν στις προσευχές τους, χωρίς να το παίζουν αυθεντίες, χωρίς να ζούμε με την αλαζονεία των ατομικών τους κατορθωμάτων, χωρίς εγωκεντρικές απαιτήσεις.
Αμαρτωλούς θέλω που ξέρουν ποια είναι η θέση τους μέσα στην Εκκλησία.

Όχι, δεν θέλω "αγίους" που κατακρίνουν καθώς κάνουν αλάδωτο.
Όχι, δεν θέλω "γέροντες" που έχουν αντιεκκλησιαστικό πνεύμα, που πάντα φταίνε οι άλλοι και πάντα οι ίδιοι αυτοανακηρύσσονται σε μάρτυρες και ομολογητές.

Αμαρτωλούς θέλω όπως τον Ληστή, όπως την Μαρία από την Αίγυπτο, όπως την Πελαγία και την Φωτεινή, όπως εκείνη την μυροφόρα πόρνη, όπως τον Τελώνη...
Αμαρτωλούς θέλω που κατάλαβαν το βάθος της αμαρτίας τους και έτσι ζήσανε ως γνήσια παιδιά του Θεού με ταπείνωση, με αγάπη, με ελπίδα, με μετάνοια, με υπακοή, με απλότητα. Που κατάλαβαν στο πετσί τους πως είναι να ζεις χωρίς Θεό και πλέον μόνο αυτόν τον φόβο έχουνε, μην εκπέσουν από την σχέση τους με τον Χριστό.

Ανθρώπους θέλω που κάνανε την ζωή τους θυσιαστήριο αγάπης και αγαθότητας. Κι ας κάνανε και λάθη στην ζωή τους.
Ανθρώπους θέλω που θέλουν ειρήνη και όχι πόλεμο, που φέρνουν ομόνοια και όχι διχασμό, που ποθούν τον Χριστό και όχι κάτι από τον Χριστό, που ζούνε για τον Χριστό και δεν μιλούν για τον Χριστό.

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος