ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ)

 

«Οὐκ ἔστιν καλόν λαβεῖν τόν ἄρτον τῶν τέκνων καί βαλεῖν τοῖς κυναρίοις» (Ματθ. 15.26).

Στά μέρη τῆς Τύρου καί τῆς Σιδῶνος μᾶς μεταφέ­ρει, ἀδελφοί μου, τό ση­μερινό εὐαγγελικό ἀνά­γνω­σμα, ἐκεῖ ὅπου ὁ Χρι­στός συναντᾶ μιά Χανα­ναία γυναίκα, μία γυναίκα πού πιστεύει στά εἴδωλα, ὅμως προστρέχει πρός τόν Χριστό καί αἰτεῖται τό ἔλεός του. Δέν ζητᾶ κάποια προσωπική χάρη, ἀλλά τόν παρακαλεῖ νά θεραπεύσει τήν κόρη της, ἡ ὁποία «κα­κῶς δαιμονίζεται».

Εἶχε ἀκούσει, ἀσφαλῶς, ἡ Χαναναία γιά τά θαύματα τοῦ Ἰησοῦ, καί ἀπελπισμένη ἀπό τήν κατάσταση στήν ὁποία βρισκόταν ἡ κόρη της, ἐπιχειρεῖ νά κάνει κάτι πού ξεπερνοῦσε τά ὅριά της. Ἄν καί ἡ ἴδια δέν ἔχει γνωρίσει τόν ἀληθινό Θεό, ἀναγνωρίζει ὅμως τή δύνα­μή του ἐπάνω στά δαιμόνια τά ὁποῖα ταλαιπωροῦν καί κα­ταδυναστεύουν τό παιδί της. Γι᾽ αὐτό καί τρέχει πί­σω ἀπό τόν Χριστό, καί φω­νάζει καί παρακαλεῖ καί ἱκετεύει τό ἔλεός του.

Παράδοξη ἡ στάση της γιά τά ἀνθρώπινα κριτήριά μας, ὅμως ἀκόμη πιό παρά­δοξη ἡ στάση τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐλεήμονος καί φιλαν­θρώ­που. Τήν ἀκούει, ἀλλά δεί­χνει νά ἀδιαφορεῖ. Τήν βλέ­πει νά τρέχει πίσω του, ἀλλά τήν ἀγνοεῖ. Γνωρίζει ὡς παντογνώστης ὄχι μόνο τό πρόβλημά της ἀλλά καί τή μύχια πίστη της, φαί­νεται ὅμως νά μή δίνει σημα­σία. Σιωπᾶ. Καί ἡ γυναίκα συνεχίζει νά κραυγάζει σέ τέτοιο βαθμό, ὥστε οἱ μαθη­τές του ἐνοχλοῦνται καί τοῦ ζητοῦν νά κάνει κάτι γιά νά φύγει καί νά τούς ἀφήσει στήν ἡσυχία τους.

Ἄν ὁ Χριστός ἐξέπληττε μέ­χρι αὐτή τή στιγμή τούς ἀποστόλους μέ τή σιωπή του, τώρα τούς ἐκπλήττει μέ τήν ἀπάντησή του: «οὐκ ἀπεστάλην εἰ μή εἰς τά πρό­­βατα τά ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ». Ἡ ἀποστο­λή μου εἶναι μόνο νά σώσω τά ἀπολωλότα πρόβατα τοῦ Ἰσραήλ, λέγει. ᾽Απογοητευ­τι­κή ἡ ἀπάντηση τοῦ Κυρίου πρός τούς μαθητές του, ἀλλά ἀκόμη πιό ἀπογοη­τευ­­τική καί πιό σκληρή ἡ ἀπάντησή του πρός τή Χα­να­­ναία: «Δέν εἶναι σωστό νά παίρνεις τό ψωμί τῶν παιδιῶν σου καί νά τό πετᾶς στά σκυλιά». Σκληρός ὁ λό­γος, ἀλλά ἔχει τή σημασία του. Ὁ Χριστός γνωρίζει καί τήν πίστη της καί τήν ἀντοχή της. Ἡ φιλεύ­σπλαγ­­χνη καρδία του συμ­πο­­νᾶ ἀσφαλῶς καί τή μη­τέρα καί τή θυγατέρα της πού βασανίζει τό πο­νη­ρό πνεῦμα. Ὅμως θέλει νά δοκιμάσει τήν πίστη της, γιά νά διδάξει τή δύναμή της. Τήν ἀφήνει νά περιμέ­νει καί νά ἐπιμένει στήν πα­ράκλησή της, γιά νά δι­δά­ξει τήν ἀναγκαιότητα τῆς ὑπομονῆς καί τῆς ἐπι­μονῆς.

Καί ἡ Χαναναία δέν ὑπο­χω­ρεῖ, δέν παρεξηγεῖται ἀπό τή σκληρή ἀπάντηση τοῦ Κυρίου, δέν ἀπελπί­ζεται. Γνωρίζει ἐνδόμυχα ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Σωτήρας. Γνωρίζει μυστικά τό μέγε­θος τῆς ἀγάπης του. Πι­στεύει, γι᾽ αὐτό μπορεῖ νά ὑπομένει καί νά ἐπιμένει. Γι᾽ αὐτό ἔχει τήν τόλμη νά ἀπαντᾶ στήν ἄρνησή του μέ μιά θαρραλέα παρα­δοχή: «ναί, Κύριε, καί γάρ τά κυ­νάρια ἐσθίει ἀπό τῶν ψι­χί­ων τῶν πιπτόντων ἀπό τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐ­τῶν». Ναί, μπορεῖ νά μήν εἶναι σωστό νά πάρει κα­νείς τό ψωμί τῶν παιδιῶν του καί νά τό ρίξει στά σκυλιά, ἀλλά καί τά σκυ­λάκια τρῶνε ἀπό τά ψίχου­λα τοῦ ψωμιοῦ πού πέ­φτουν ἀπό τό τραπέζι τῶν κυρίων.

Καί ἡ Χαναναία νικᾶ μέ τήν ἐπιμονή καί τήν πίστη. Νικᾶ καί ἀπολαμβάνει ὄχι μόνο τόν δημόσιο ἔπαινο τοῦ Ἰησοῦ ἀλλά καί τήν ἐκ­πλήρωση τοῦ αἰτήματός της: «ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις· γενηθήτω σοι ὡς θέλεις».

Μία γυναίκα εἰδωλο­λά­τρις δίνει, ἀδελφοί μου, καί σέ μᾶς σήμερα ἕνα μάθημα πίστεως καί ἕνα μάθημα ζωῆς καί σωτηρίας. Οἱ κραυ­γές της μᾶς διδάσκουν τήν ἀνάγκη τῆς προσευχῆς, μέσω τῆς ὁποίας μποροῦμε νά προστρέχουμε καί ἐμεῖς στόν Χριστό. Τό τρέξιμό της πίσω ἀπό τόν Χριστό μᾶς διδάσκει ὅτι ἄν ἐπιθυ­μοῦ­με τή σωτηρία μας πρέ­πει νά στρέψουμε τή ζωή μας πρός Ἐκεῖνον καί τόν λόγο του. Ἡ παραδοχή της, ὅτι καί ἡ ἴδια εἶναι σάν ἕνα ἀνάξιο σκυλί πού μπορεῖ νά μήν ἀξίζει τό σύνολο τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ, ἀλλά μπορεῖ νά ἐκζητεῖ ἕνα ἐλά­χιστο μέρος της, ἀποδεικνύ­ει τό μέγεθος τῆς ταπεινο­φρο­σύνης της καί δείχνει καί σέ μᾶς τόν δρόμο μέσω τοῦ ὁποίου μποροῦμε νά ἐπιτύχουμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί τή σωτηρία. Καί τό γεγονός αὐτό πιστοποιεῖ ἡ τελική ἀπάντηση τοῦ Κυρίου πού ἀνοίγει τήν καρδιά του καί ἀγκαλιάζει τόν ἄνθρωπο πού τόν πι­στεύει καί τόν ἐμπιστεύεται καί τοῦ χαρίζει τή ἀκένωτη δωρεά τοῦ ἐλέους του.

Ἄς μιμηθοῦμε καί ἐμεῖς τό παράδειγμα τῆς Χαναναίας γιά νά γίνουμε ἀποδέκτες τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ καί τῆς σωτηρίας μας. Ἀμήν.

 

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων