«Ἐγώ σέ ἐδόξασα ἐπί τῆς γῆς· τό ἔργον ἐτελείωσα ὅ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω» (Ἰωάν. 17.4) .
Κυριακή πρίν ἀπό τήν Πεντηκοστή καί ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει σήμερα τούς τριακοσίους δεκαοκτώ θεοφόρους πατέρες τῆς Α´ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τούς πατέρες πού ὑπερασπίσθηκαν τό ὁμοούσιο τοῦ δευτέρου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, τοῦ Χριστοῦ, ἀπό τίς κακοδοξίες τοῦ Ἀρείου, ὁ ὁποῖος θεωροῦσε τόν Υἱό κτίσμα καί ὄχι ἰσότιμο μέ τόν Θεό-Πατέρα.
Τούς μνημονεύει, γιατί μέ τούς ἀγῶνες, μέ τίς ἀποφάσεις καί τή διδασκαλία τους δόξασαν τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί ἀπεκατέστησαν τήν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων καί τῶν δογμάτων. Ἐργάσθηκαν οἱ θεοφόροι Πατέρες γιά τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, γιά τήν ἑνότητα τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποία προσπαθοῦσε νά διασπάσει ὁ Ἄρειος μέ τίς αἱρετικές του διδασκαλίες, καί διατύπωσαν τήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μέ τά πρῶτα ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς πίστεως.
Γι᾽ αὐτό καί δικαίως τούς τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας κατά τή σημερινή Κυριακή, κατά τήν ὁποία ὅρισε νά ἀναγινώσκεται τό ἀπόσπασμα ἐκεῖνο τῆς Ἀρχιερατικῆς προσευχῆς τοῦ Κυρίου, στό ὁποῖο ὁ Χριστός, λίγο πρίν ἀπό τό Πάθος του, κάνει ἕναν ἀπολογισμό τοῦ ἔργου του καί ζητᾶ ἀπό τόν Πατέρα του νά τόν δοξάσει μέ τήν δόξα πού εἶχε πρίν ἀκόμη δημιουργηθεῖ ὁ κόσμος.
Θίγοντας, λοιπόν, στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ὁ Χριστός τό θέμα τῆς δικῆς του δόξης, μᾶς δίδει τήν εὐκαιρία νά ἀσχοληθοῦμε καί ἐμεῖς γιά λίγο μέ αὐτό τό θέμα πού ἀπασχολοῦσε καί ἀπασχολεῖ πάντοτε τούς ἀνθρώπους.
Ἀνέκαθεν ὁ ἄνθρωπος ἐπεδίωκε καί ἀποζητοῦσε τή δόξα καί τήν ἀναγνώριση τῶν συνανθρώπων του γιά τά ἔργα καί τά χαρίσματά του. Ξεχνοῦσε ὅμως πάντοτε ὅτι ἡ δόξα τῶν ἀνθρώπων δέν εἶναι μόνο ἐφήμερη, ὅπως εἶναι καί ἡ ἀνθρώπινη φύση, ἀλλά εἶναι καί ἐξαιρετικά ἀσταθής, γιατί οἱ ἀπόψεις καί οἱ προτιμήσεις τῶν ἀνθρώπων μεταβάλλονται καί ἀλλάζουν ἀνάλογα μέ τίς συνθῆκες καί τά συμφέροντά τους. Ἔτσι τό νά ἐπιδιώκει κανείς τή δόξα τῶν ἀνθρώπων εἶναι σχεδόν μάταιος κόπος, διότι καί δύσκολο εἶναι νά τήν ἀποκτήσει καί ἀκόμη δυσκολότερο νά τή διατηρήσει.
Σέ ἀντίθεση ὅμως μέ τήν προσωρινή δόξα πού προσφέρουν οἱ ἄνθρωποι, ὑπάρχει καί ἡ δόξα πού χαρίζει ὁ Θεός. Καί ἡ δόξα αὐτή δέν εἶναι μόνο σταθερή καί μόνιμη, ἀλλά συνοδεύει τόν ἄνθρωπο καί μετά τήν ἀποχώρησή του ἀπό τόν κόσμο καί ἀναλλοίωτη καί αἰώνια.
Αὐτή τή δόξα ἀπήλαυσαν καί ἀπολαμβάνουν μαζί μέ τόν Χριστό οἱ ἀπόστολοι. Αὐτήν ἀπολαμβάνουν καί οἱ τριακόσιοι δέκα καί ὀκτώ θεοφόροι πατέρες τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου μαζί μέ ὅλοι τούς ἁγίους καί τούς ὁσίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτή τή δόξα ἔχουμε τή δυνατότητα νά κερδίσουμε καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, ὑπό μία καί μόνη προϋπόθεση.
Καί τήν προϋπόθεση αὐτή μᾶς τήν ἀποκαλύπτει ὁ Χριστός στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, ὅταν ζητᾶ ἀπό τόν Πατέρα του νά τοῦ δώσει τή δόξα πού εἶχε. Τί τοῦ λέγει; «τό ἔργον ἐτελείωσα ὅ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω· καί νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ».
Νά, λοιπόν, ποιά εἶναι ἡ προϋπόθεση καί γιά μᾶς. Νά κάνουμε στή ζωή μας τό ἔργο πού μᾶς ἀνέθεσε ὁ Θεός. Στόν καθένα μας ἔχει ἀναθέσει ὁ Θεός ἕνα ἔργο, πού στή βάση του εἶναι κοινό γιά ὅλους μας, εἶναι κοινό γιά ὅλους τούς πιστούς. Καί αὐτό εἶναι νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημα καί τίς ἐντολές του, γιατί τηρώντας τίς ἐντολές του ὄχι μόνο ἀποδεικνύουμε τήν ἀγάπη μας στόν Θεό ἀλλά καί γινόμαστε ἀφορμή νά δοξάζεται ὁ Θεός. Καί ὅποιος δοξάζει τόν Θεό, αὐτός δοξάζεται ἀπό τόν Θεό πού ὑπόσχεται στήν Παλαιά Διαθήκη ὅτι «τούς δοξάζοντάς με ἀντιδοξάσω».
Ἄς ἀγωνιζόμαστε, λοιπόν, νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί νά τόν δοξάζουμε μέ τά καλά μας ἔργα, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ μαζί μέ τούς ἁγίους Πατέρες τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί ὅλους τούς ἁγίους αἰωνίως.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.