ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

 

 «Τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορ­τῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καί ἔκραξεν λέγων· ἐάν τις διψᾷ ἐρχέσθω πρός με καί πινέ­τω» (Ἰωάν. 7.37).

Στήν ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς τῶν Ἰουδαίων ἀναφέρεται τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, στό ὁποῖο ὁ Χριστός καλεῖ ὅσους διψοῦν νά τόν πλη­σιά­­σουν καί νά πιοῦν ἀπό τό νερό πού τούς προσφέρει. Ἀκατανόητα ἠχοῦν τά λόγια του ἀκό­μη καί τούς ἴδιους τούς μαθητές του. Τό ἴδιο ἀκατανόητα θά φα­νοῦν σέ κάποιους καί τά λόγια τῶν μαθη­τῶν τοῦ Κυ­ρίου, ὅταν μετά τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Παναγίου Πνεύ­ματος στό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ, «ἤρ­ξαντο» οἱ μαθητές «λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις, καθώς τό πνεῦμα ἐδί­δου αὐτοῖς ἀποφθέγ­γεσθαι».

Δύο χι­λι­ά­­δες χρόνια σχεδόν ἔχουν περάσει ἀπό τή μοναδική ἐκείνη ἡμέρα τῆς Πεντηκο­στῆς, καί ὑπάρχουν ἀκόμη ἀρκετοί συνάνθρω­ποί μας πού δέν μποροῦν ἤ δέν θέλουν νά κα­τανοήσουν τόν λόγο τοῦ Ἰησοῦ, πού δέν θέλουν νά κατανοήσουν ὅσα οἱ μαθη­τές του μέ τή χάρη καί τόν φωτισμό τοῦ Πα­ναγίου Πνεύματος κηρύσσουν καί δι­δά­­­σκουν. Ὑπάρ­χουν ἄνθρωποι πού εἰρωνεύονται ὅσους μιλοῦν γιά τόν Χριστό καί τήν ἀλή­θειά του, γιά τήν ἐν ἁγίῳ Πνεύματι ζωή, γιά τήν ἁγιότητα καί τή θέωση, καί τούς χλευάζουν λέγοντας «ὅτι γλεύκους μεμεστωμένοι εἰσίν», εἶναι με­θυ­σμένοι, εἶναι ἐκτός τόπου καί χρόνου.

Ὅμως ὁ Χριστός οὔτε ἐνο­χλεῖται οὔτε ἐμποδίζεται ἀπό αὐτή τή συμπε­­ρι­φορά τῶν ἀνθρώπων. Συνεχίζει ἀνά τούς αἰῶνες νά τούς καλεῖ κοντά του. Συνεχίζει νά βρίσκεται καί σήμερα, κατά τή μεγάλη αὐτή ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ἀνά­μεσά μας καί νά μᾶς καλεῖ λέγοντας: «Ἐάν τις διψᾷ ἐρχέσθω πρός με καί πινέ­τω».Ὅσοι διψοῦμε ἄς προστρέξουμε στόν Χρι­στό γιά νά ἀντλήσουμε ἀπό τό πνευ­μα­τικό ὕδωρ πού προσφέρει.

Καί διψοῦμε ὅλοι, ἀδελφοί μου, ἔστω καί ἄν δέν τό ἔ­χουμε συνειδητο­ποιήσει ὅσο χρειάζεται. Δι­ψοῦμε γιά τήν ἐλευθερία σέ ἕνα κόσμο πού εἶναι κατ’ ὄνομα ἐλεύθερος, ἀλλά στήν πραγματικότητα μᾶς δεσμεύει μέ ποι­­κίλα δεσμά. Διψοῦμε γιά τή δικαιο­σύ­νη ζώντας σέ μιά κοινωνία πού ἰσχυρί­ζεται ὅτι ἐφαρμόζει τό δί­καιο, ὅμως ἐμεῖς αἰ­σθανό­μαστε συχνά τήν ἀδικία νά μᾶς περικυκλώνει. Διψοῦμε γιά τήν ἰσό­τητα, γιατί νιώθουμε πώς, παρά τίς ὑποσχέσεις καί ἐξαγγελίες, ἡ ἰσότητα ἀποτελεῖ περισσότερο εὐχή παρά πραγμα­τι­κό­τητα. Διψοῦμε γιά τήν ἀλληλεγγύη, ἀλλά οἱ περισ­σότεροι ἐνδιαφερόμαστε μό­νο γιά τό προσωπικό μας συμφέρον. Δι­ψοῦ­με γιά τήν ἀγάπη, ἀλλά αὐτό πού προσ­φέρουμε καί δεχόμαστε εἶναι συχνά μιά ἀγάπη συμβατική καί ἐπιφανειακή καί ὄχι οὐσιαστική καί ἀληθινή. Διψοῦμε γιά τήν χαρά καί τήν εὐτυχία, γιατί ἡ χαρά καί ἡ εὐτυχία πού ζοῦμε ἐξατμίζεται πολύ εὔκολα. Διψοῦμε γιά τήν ψυχική γαλήνη καί τήν ἠρεμία, γιατί αἰσθανόμαστε τα­λαι­πω­ρημένοι ἀπό τίς δυσκολίες καί τά προ­βλήματα τῆς ζωῆς. Διψοῦμε γιά τήν ἀλήθεια, γιατί φοβόμαστε ὅτι μᾶς περικυ­κλώ­νει τό ψέμα. Διψοῦμε γιά τήν ἀσφά­λεια, γιατί οἱ συνθῆκες τῆς ζωῆς στόν σύγχρονο κόσμο μᾶς κάνουν πολλές φο­ρές νά αἰσθανόμαστε ἀνασφαλεῖς.

Ποιός μπορεῖ νά ἀρνηθεῖ ὅτι ὁ ἄνθρωπος τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰ­ώ­να δέν διψᾶ εἴτε γιά ὅλα αὐτά εἴτε γιά κά­ποιο ἀπό αὐτά, ἔστω καί ἄν δέν θέλει νά τό παραδεχθεῖ; Ποιός μπορεῖ νά μᾶς πεῖ ποιός ἄλλος σέ αὐτό τόν κόσμο μπορεῖ νά μᾶς προσφέρει ὅλα αὐτά πού μᾶς προσφέ­ρει ὁ Χριστός γιά νά κορέσει τή δίψα μας; Γιατί δέν ὑπάρχει καμιά ἀμφιβολία ὅτι ὁ Χριστός μπορεῖ νά μᾶς τά προσφέρει, γιατί Ἐκεῖνος εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου καί τῶν ἀνθρώπων, ὁ δίκαιος, Αὐτός πού μᾶς προσφέρει τή χαρά τήν ὁποία «οὐδείς αἴρει ἀφ’ ἡμῶν», καί καλεῖ πάντοτε «τούς κο­πιῶ­ντας καί τούς πεφορτισμένους» κοντά του γιά νά τούς χαρίσει τήν ἀνάπαυση. Εἶναι Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος μᾶς ἀπάλλαξε ἀπό τό βαρύ φορτίο τῶν ἁ­μαρ­τιῶν καί τῶν ἀδυναμιῶν μας μέ τή σταυρική του θυσία. Εἶναι Ἐκεῖνος πού προσφέρει τό Πνεῦ­μα του σέ ὅσους τόν πιστεύουν, γιά νά τούς κατευθύνει στήν ἀλή­θεια καί νά τούς προσφέρει τή χάρη του.

Ἀδελφοί μου, ὅποιος αἰσθάνεται τή δίψα τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Πα­ναγίου Πνεύματος στή ζωή του, ἄς σπεύ­σει νά ἐπωφεληθεῖ ἀπό τήν εὐκαιρία. Ἄς σπεύσει νά ἀνταποκριθεῖ στήν πρόσκληση τοῦ Ἰησοῦ «ἐάν τις διψᾷ ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω».

Ἄς τρέξουμε κοντά στόν Χρι­στό καί ἄς ἀντλήσουμε ἀπό τό ὕδωρ τό ζῶν πού μᾶς προσφέρει. Καί νά εἴμαστε βέ­βαιοι ὅτι ὅποιος πιεῖ ἀπό τό ζωοποιό αὐτό ὕδωρ πού προσφέρει ὁ ζωοδότης Χρι­στός «οὐ μή διψήσει εἰς τόν αἰῶνα».

 

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων