«Τοῦτο τό γένος ἐν οὐδενί δύναται ἐξελθεῖν εἰ
μή ἐν προσευχῇ».
Μία θαυματουργική θεραπεία περιγράφει ἡ
σημερινή εὐαγγελική περικοπή, τήν ἴαση ἑνός δαιμονισμένου παιδιοῦ, πού ὁ πατέρας
του τό ἔφερε στόν Χριστό, προκειμένου νά τό ἐλευθερώσει ἀπό τό δαιμόνιο πού
τό ταλαιπωροῦσε.
Καί ὁ φιλάνθρωπος Κύριος ὄχι μόνο θεράπευσε
τόν νεαρό ἀλλά ἀξιοποίησε τήν εὐκαιρία τῆς θεραπείας του γιά νά διδάξει τούς
μαθητές του καί τούς ἀνθρώπους κάθε ἐποχῆς τό μέγα μάθημα τῆς προσευχῆς.
Γι’ αὐτό τόν λόγο καί ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Μάρκος κλείνει τήν ἀφήγηση τῆς ἰάσεως
τοῦ δαιμονιζομένου μέ τή φράση τοῦ Ἰησοῦ· «τοῦτο τό γένος ἐν οὐδενί δύναται
ἐξελθεῖν εἰ μή ἐν προσευχῇ».
Τό μοναδικό ὅπλο γιά νά νικήσει κανείς τόν
διάβολο, λέγει ὁ Χριστός, εἶναι ἡ προσευχή. Τόσο μεγάλη εἶναι ἡ σημασία καί ἡ
δύναμή της, ὥστε αὐτό τό ὅπλο χρησιμοποιεῖ πάντοτε καί ὁ ἴδιος γιά νά
ἑδραιώσει τήν πίστη μας στήν ἀναγκαιότητά της. Καί μπορεῖ, βεβαίως, ἐμεῖς νά
μήν καλούμεθα νά ἐκβάλλουμε δαιμόνια, ὅμως πολλά ἀπό τά προβλήματα πού
ἀντιμετωπίζουμε μέσα στόν κόσμο εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἐνεργείας τοῦ
διαβόλου, ἀποτέλεσμα τοῦ διαρκοῦς πολέμου τόν ὁποῖο κινεῖ ὁ ἀντίδικος τοῦ
Θεοῦ κατά τοῦ ἀνθρώπου προκειμένου νά τόν ἀπομακρύνει ἀπό τόν Θεό καί ἀπό
τή σωτηρία του.
Ἔργο τοῦ διαβόλου εἶναι καί ἡ ἁμαρτία καί οἱ
πειρασμοί καί οἱ θλίψεις καί οἱ δοκιμασίες καί τά προβλήματα πού συναντοῦμε
στή ζωή μας καί τά ὁποῖα ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά μᾶς δοκιμάζουν προκειμένου
νά διαπιστωθεῖ ἡ πίστη καί ἡ ἐμπιστοσύνη μας σ’ Αὐτόν, προκειμένου νά ἀποδείξουμε
στήν πράξη ὅτι ἔχουμε ἀποταχθεῖ τόν σατανᾶ, ὅπως ὑποσχεθήκαμε κατά τήν ἡμέρα
τῆς βαπτίσεώς μας, καί ἔχουμε ἐνδυθεῖ τόν Χριστό.
Ἡ προσευχή, ἄλλωστε, ὑπῆρξε τό μεγάλο ὅπλο
ὅλων τῶν ἁγίων καί τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅλων τῶν μαρτύρων καί τῶν
ὁσίων, πού ἀγωνίσθηκαν εἴτε «ἐν ὄρεσι καί σπηλαίοις καί ταῖς ὀπαῖς τῆς
γῆς» ἐναντίον τῶν προσβολῶν τοῦ διαβόλου, εἴτε στά κριτήρια τῶν δικαστῶν
καί στόν στίβο τοῦ μαρτυρίου ἐνάντια στούς ἡγεμόνες τούς ὁποίους ὁ διάβολος
χρησιμοποιοῦσε ὡς ὄργανά του. Ἡ προσευχή ἦταν τό κοινό ὅπλο ὅλων τῶν ἁγίων
τῆς Ἐκκλησίας μας, ἦταν καί τό ὅπλο καί τοῦ ἑορταζομένου σήμερα ἁγίου Ἰωάννου
τῆς Κλίμακος.
Αὐτό τό μέγα ὅπλο τῆς προσευχῆς προτείνει καί
σέ μᾶς ἡ Ἐκκλησία μας, ἰδιαιτέρως κατά τήν περίοδο αὐτή, ἡ ὁποία εἶναι περίοδος
προσευχῆς καί νηστείας· καί μᾶς τό προτείνει ὡς ὅπλο γιά νά ἀντιπαλαίσουμε
ὅλες τίς δυσκολίες καί τίς ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς μας μέσα στόν κόσμο, τῆς ζωῆς
τῆς καθημερινῆς ἀλλά καί τῆς πνευματικῆς. Διότι συχνά καταφεύγουμε στήν
προσευχή γιά νά ζητήσουμε ἀπό τόν Θεό μόνο τήν ἐκπλήρωση κάποιων
ἐπιθυμιῶν μας, παραλείπουμε ὅμως νά καταφεύγουμε στήν προσευχή γιά τίς
καθημερινές δυσκολίες πού ἀντιμετωπίζουμε, γιά τούς πειρασμούς καί τίς
δοκιμασίες πού μᾶς θλίβουν, καί ξεχνοῦμε τή δύναμή της.
Ἡ προσευχή, γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς
Κλίμακος, εἶναι «ἁμαρτημάτων ἱλασμός καί συγχώρησις, εἶναι γέφυρα πού
ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τούς πειρασμούς καί τούς κινδύνους, μεσότοιχος
πού ἐμποδίζει τίς θλίψεις τῶν παθῶν καί τῶν δαιμόνων καί δέν τίς ἀφήνει νά εἰσέρχονται
μέσα μας καί νά μᾶς τυραννοῦν. Ἡ προσευχή εἶναι ἡ θραύση τῶν ἐχθρῶν πού μᾶς
πολεμοῦν, εἶναι ἔργο οὐράνιο, εἶναι τροφή ὅλων τῶν ἀγγέλων καί τῶν ἁγίων
καί φυγαδευτήριο τῶν δαιμόνων, εἶναι ὅπλο ἰσχυρό καί ἀκαταμάχητο
ἐναντίον τοῦ διαβόλου».
Αὐτή τήν προσευχή πού συστήνει ὁ Ἰησοῦς στούς
μαθητές του ἄς χρησιμοποιοῦμε καί ἐμεῖς καί ἄς τήν ἔχουμε ὡς ὅπλο καί ὡς στήριγμα
στή ζωή μας. Ἄς τήν ἔχουμε ὡς ὅπλο γιά νά ἀντιπαρερχόμεθα τούς πειρασμούς τοῦ
διαβόλου, γιά νά ὑπομένουμε τίς θλίψεις καί τίς ὀδύνες πού ἐπιτρέπει κάποιες
φορές ὁ Θεός νά ἔρθουν στή ζωή μας γιά νά μᾶς δοκιμάσει. Ἀντί νά θλιβόμεθα καί
νά ταλαιπωρούμεθα ἀπό τίς ζάλες τοῦ βίου πού μᾶς κυκλώνουν, ἀντί νά πληγωνόμεθα
ἀπό τά πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ, ἄς καταφεύγουμε στήν προσευχή, διότι
«τοῦτο τό γένος» τοῦ ἀντικειμένου «ἐν οὐδενί δύναται ἐξελθεῖν» ἀπό τή ζωή
μας «εἰ μή ἐν προσευχῇ».
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.