ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ´ (Α´ ΛΟΥΚΑ): Η υπακοή είναι το μέσο για να υπερβούμε τον εγωισμό μας.

«Ἐπεί δέ τῷ ρήματί σου χαλάσω τό δίκτυον».

Ἕνα θαῦμα μᾶς παρουσίασε ἡ ση­μερινή εὐαγγελική περικοπή. Ὁ Χριστός χρησιμοποιεῖ τό πλοιάριο τοῦ ἀποστόλου Πέτρου, πού μόλις εἶχε ἐπιστρέψει στήν ἀκτή ἀπό μιά κουραστική νύκτα στή λίμνη τῆς Γενησαρέτ, γιά νά κηρύξει τόν λόγο του στούς ἀν­θρώπους πού περίμεναν νά τόν ἀκούσουν. Κι ὅταν τελειώνει τήν ὁμιλία του, ζη­τᾶ ἀπό τόν Πέτρο νά ἀνοι­χθεῖ καί πάλι στή θά­λασσα καί νά ρίξει τά δίκτυα του.

Ὁ Πέ­τρος ἀπαντᾶ ἀναφερόμενος στήν ὁλονύκτια καί ἀνεπιτυχῆ του προσπάθεια νά πιάσει ψά­ρια, ἀλλά δέν διστάζει νά ἀνταπο­κρι­θεῖ καί στήν προτρο­πή τοῦ Χρι­στοῦ: «ἐπί δέ τῷ ρήματί σου χαλάσω τό δίκτυον».

Ἡ ἀνθρώπινη λογική μου καί ἡ ἐμπειρία μου μοῦ λέγει ὅτι εἶναι μάταιος κόπος, ὅτι εἶναι ἀδύνατο νά πιάσω ψάρια αὐτή τήν ὥρα, ὅταν δέν μπόρεσα νά τό κάνω μέ­σα στή νύκτα, ἀλλά γιά χάρη σου, ἀλλά ἀφοῦ τό λές ἐσύ, Κύριε, θά ἀνοίξω καί πάλι τά δίχτυα καί θά τά ἁπλώσω στή θάλασσα.

Ὑπακούει ὁ μαθητής στήν προ­τρο­πή τοῦ διδασκάλου του, ἀντί­θετα στή λογική, ἀντίθετα στήν ἐμ­πειρία. Καί ἡ ὑπακοή του ἀντ­α­μεί­βεται μέ πλούσια συγκομιδή πού κά­νει τά δίκτυα νά σκίζονται καί τόν Πέτρο νά ζητᾶ βοήθεια ἀπό τούς συνεργάτες του, τόν Ἰά­κω­βο καί τόν Ἰωάννη. Ἡ ὑπακοή ἀντα­μείβεται, γιατί ὁ Χριστός θέ­λει νά διδάξει, καί στόν ἀπόστολο Πέτρο καί στούς μαθητές του ὅλων τῶν ἐποχῶν, πώς οἱ ἐντολές του δέν συμβαδίζουν πάντοτε μέ τήν ἀν­θρώ­πινη λογική, ἀλλά καί πώς ἡ δύναμή του δέν περιο­ρί­ζεται ἀπό αὐτήν.

Ὁ Χριστός δέν ζητᾶ ἀπό τούς μα­θη­­τές του νά ἀκολουθήσουν τή λο­­γική τους· δέν τούς ζητᾶ νά χρη­σιμοποιήσουν τήν ἐμπειρία τους γιά νά τόν πλησιάσουν. Τούς ζητᾶ νά κάνουν τήν ὑπέρβαση πού χρει­ά­­ζεται γιά νά τόν προσεγ­γί­σουν, γιά νά καταλάβουν ποιός εἶ­ναι, γιά νά αἰσθανθοῦν τή δύ­ναμή του.

Τούς ζητᾶ, καί ζητᾶ καί ἀπό ἐμᾶς, ἀδελφοί μου, νά προχωρήσουμε σέ μία ὑπέρ­βαση τῆς ἀνθρώπινης λο­γικῆς, γιατί ὁ Χριστός δέν ὑπό­κει­ται στή λογική οὔτε περιο­ρίζεται ἀπό τά ἀνθρώπινα μέτρα καί τούς ἀνθρώπινους κανόνες. Ζητᾶ τήν ὑπέρβασή τους, γιατί μόνο ἔτσι μπο­ροῦμε νά ἀποδείξουμε τήν πί­στη μας, νά ἀποδείξουμε ὅτι εἴ­μα­στε σέ θέση νά τόν πλησιά­σουμε καί νά τόν ἀκολουθήσουμε. Γιατί ὁ Χριστός δέν θέλει ἀπό ἐμᾶς νά κάνουμε αὐτά πού μποροῦμε. Αὐ­τά τά κάνουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, καί δέν θά χρειαζόταν νά ἔρθει ὁ ἴδιος στή γῆ γιά νά συνεχίσουμε νά τά κάνουμε. Ὁ Χριστός θέλει ἀπό ἐμᾶς νά κάνουμε αὐτά πού δέν μποροῦμε ἀνθρωπίνως νά τά ἐπι­τύχουμε, μποροῦμε ὅμως νά τά κατορθώσουμε μέ τή δική του βοή­θεια καί τή δική του χάρη. Μποροῦμε νά τά κάνουμε, ἐάν πι­στεύσουμε σ᾽ Αὐτόν καί παρα­με­ρί­σουμε ὅ,τι μᾶς δεσμεύει μέ τόν κό­σμο καί τήν ὑλική μας φύση. Μπο­ροῦμε νά τά κάνουμε, γιατί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μᾶς διαβεβαίωσε ὅτι «πά­ντα δυνατά τῷ πιστεύ­ο­ντι», ὄχι γιατί αὐτός πού τόν πι­στεύει ἔχει περισσότερη δύναμη ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους, ἀλ­λά γιατί ἔχει τή δύναμη τοῦ Χρι­στοῦ.

Αὐτό θέλει νά μᾶς διδάξει μέ τό θαῦμα τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Καί θέλει νά μᾶς τό δι­δάξει, διότι καί ἡ ἐν Χριστῷ ζωή τήν ὁποία μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός νά ζήσουμε, προϋποθέτει τήν ὑπέρ­βαση τοῦ ἑαυτοῦ μας καί τήν ὑπακοή στίς ἐντολές του. Ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ μέ τίς δικές του δυνάμεις νά ζήσει κατά Χρι­στόν οὔτε νά κερδίσει τή σωτηρία του· οὔτε μπορεῖ νά κατανοήσει μέ τή λογική καί τήν ἐμπειρία του πῶς μποροῦν νά συμβοῦν αὐτά. Καί ὅμως μποροῦν νά γίνουν πραγ­­­ματικότητα, ὅταν ὁ ἄνθρω­πος ἀποφασίσει νά ἀφήσει κατά μέρος τή λογική του, ὅταν ἀπο­φα­σίσει νά μήν προχωρᾶ στή ζωή του κρίνοντας μέ τή δική του πεπε­ρασμένη λογική τί πρέπει νά κά­νει καί τί μπορεῖ νά ἐπιτύχει, ἀλλά ἀφήνοντας τόν ἑαυτό του διά τῆς ὑπακοῆς στά χέρια τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ὑπακοή στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι αὐτοσκοπός, ἀλλά εἶναι τό μέσο γιά νά ὑπερβοῦμε τόν ἑαυ­τό μας καί τή λογική μας. Εἶναι ὁ τρόπος νά ζήσουμε αὐτό πού ὁ Χρι­­στός θέλει νά μᾶς προσφέρει, προετοιμάζοντάς μας γιά αὐτά πού ἑτοίμασε γιά ἐμᾶς στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, ἄς ἀνοί­ξου­με τήν ψυχή μας στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, καί ἄς δείξουμε τήν προ­­θυμία πού ἔδειξε καί ὁ ἀπόστο­λος Πέτρος ἀκολουθῶντας τίς ἐν­το­λές του, ἀκόμη καί ὅταν μᾶς φαί­νονται ἀκατόρθωτες, ἀκό­μη κι ὅταν νομίζουμε ὅτι δέν θά ἔχουμε κανένα ἀποτέλεσμα, ἀκόμη καί ὅταν τίς θεωροῦμε ἀνέφικτες καί ἀντιδροῦμε μέσα μας πρός αὐτές. Ἄς ἐπαναλάβουμε καί ἐμεῖς τό «Ἐπί τῷ ρήματί σου χαλάσω τό δί­κτυον», μήν ὑπολογίζοντας τόν κόπο πού μπορεῖ νά ἀπαιτεῖται, ὅπως ἔκανε καί ὁ ἀπόστολος Πέ­τρος, καί νά εἴμαστε βέβαιοι, ἀδελ­φοί μου, ὅτι ὁ Χριστός θά ἀντα­μείψει καί τή δική μας ὑπα­κοή.

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων