ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

«Χριστῷ συνεσταύρω­μαι· ζῶ δέ οὐ­κέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός».

Κυριακή μετά τήν ἑορ­τή τῆς ὑψώ­σεως τοῦ τι­μίου καί ζωοποιοῦ Σταυ­­ροῦ, καί, ἐνῶ τό εὐ­αγγελικό ἀνά­γνωσμα μᾶς ὑπενθύμισε τήν προ­­τροπή τοῦ Ἰησοῦ πρός ὅποιον θέλει νά εἶναι πιστός μαθητής του νά σηκώσει τόν σταυρό του καί νά τόν ἀκολουθήσει, στό ἀπο­στο­λικό ἀνά­γνωσμα ὁ πρωτοκορυφαῖος τῶν ἀποστόλων προχωρεῖ ἕνα βῆμα πιό πέρα.

Ὁμολογεῖ ὁ ἀπόστο­λος Παῦλος ὅτι δέν ἀρ­κεῖται ἁπλῶς στό νά ἄρει τόν σταυρό του καί νά ἀκολουθήσει τόν Χρι­στό, ἀλλά ὅτι ἡ ζωή του εἶ­ναι μία συνάντ­η­ση μέ τόν Χριστό ἐπί τοῦ σταυροῦ καί μία ταύτιση τῆς ζωῆς του μέ τή ζωή τοῦ Χρ­ι­στοῦ. «Χριστῷ συνεσταύ­ρω­μαι· ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χρι­στός».

Συγκλονισμένος ὁ μέ­γας ἀπόστο­λος ἀπό τή θυσιαστική ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ πού τόν ἀνεβά­ζει στόν σταυ­ρό χάριν τῶν ἀνθρώπων, ἐπιλέγει νά ἀνταποδώ­σει αὐτή τήν ἀγάπη μέ τή συ­σταύρωσή του. Κά­­νει τό πάθος τοῦ Χρι­στοῦ δικό του πάθος, κά­νει τόν πόνο του γιά τή σω­τηρία τῶν ἀνθρώ­πων δικό του πόνο. Κά­νει τή διδασκαλία τοῦ Χρι­στοῦ δική του διδα­σκαλία καί τή ζω­ή του δική του ζωή καί δέχε­ται τίς ὕβρεις, τίς προσ­βολές, τίς φυλα­κί­σεις, τά βασανιστήρια καί αὐ­τό τό μαρτύριο χάριν τῆς πίστεώς του στόν Χρι­στό καί τῆς ὁμολο­γίας τοῦ ὀνόματος καί τῆς θεότητός του μέ ὑπο­μονή καί καρτερία.

Ἀπό τήν ἡμέρα πού ὁ ἀπόστολος με­ταστρέφε­ται στόν Χριστό μέ θαυ­μα­στό τρόπο ἡ θέλησή tου καί ἡ ζωή του ταυ­τίζονται μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι δέν ταυ­τίζεται μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅπως αὐτό προσ­­διορίζεται στό εὐ­αγ­­γέ­λιό του καί τοῦ γνω­στοποιεῖται μέσω τῆς συν­ει­δήσεώς του, ἀνήκει γιά τόν πρω­το­κορυφαῖο ἀπόστολο στό παρελ­θόν, ἀνήκει στόν παλαιό ἄνθρωπο πού νέκρωσε ὁ ἴδιος θεληματικά «σύν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καί ταῖς ἐπιθυμίαις».

Γι᾽ αὐτό καί τόν παρα­κολουθοῦμε, ἀδελφοί μου, στίς ἀποστολικές του περιοδεῖες τόσο θαρ­ραλέο, τόσο πρό­θυ­μο, τόσο ἀποφασι­στικό νά ἀνα­λάβει πρωτοβου­λίες καί νά ὑποστεῖ κό­πους καί ταλαιπωρίες, νά ἀντιμετωπίσει κιν­δύ­­νους καί δυ­σ­κολίες, ναυάγια καί φυλακίσεις καί στό τέλος τό μαρ­τύριο.

Γιά τόν ἀπόστολο Παῦ­­λο πού εἶχε ἀποφα­σί­σει ὅτι ἡ ζωή του ἦταν ὁ Χρι­στός, πού εἶ­χε ἀποφασίσει ὅτι ἡ εὐ­τυχία του ἦταν ὁ Χρι­στός, πού εἶ­χε ἀποφα­σίσει ὅτι ἡ ἐπιτυχία του ἦταν ὁ Χριστός, δέν ὑπῆρχαν δυσ­κο­λίες, δέν ὑπῆρχε φόβος, δέν ὑπῆ­ρ­χε ἀγωνία. Ὅ,τι θά συνέβαλε στή δόξα τοῦ Χριστοῦ, ὅ,τι θά ἤθελε ὁ Χριστός, αὐτό ἔκανε ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Δέν ζοῦσε μόνος του ἀλλά ζοῦσε μέσα του ὁ Χριστός καί γιά χάρη ἦταν ἕτοιμος γιά τά πάντα.

Μέ αὐτόν τόν τρόπο καλούμεθα νά ζήσουμε καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου. Γιατί Ἀκολουθῶ τόν Χριστό σημαίνει ζῶ μέ τόν Χριστό, ση­μαί­νει ζῶ γιά τόν Χριστό, σημαίνει ταυ­τίζω τή ζωή μου μέ τή δική του. Καί ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ πού θέ­λουμε νά ζήσουμε δέν μπορεῖ οὔτε νά συμπλέκεται οὔτε νά ταυ­τίζεται μέ τήν ἁμαρτία, μέ τά πά­θη, μέ τά ἐλαττώματα καί τίς ἀδυ­ναμίες μας. Ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ πού θέλουμε νά ζήσουμε εἶναι ζωή ὑπακοῆς στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἶναι ζωή θυσίας καί ἀγάπης.

Ὁ Χριστός δέν ζητᾶ τίποτε ὑπερ­βο­λικό ἀπό ἐμᾶς. Αὐτά πού ζητᾶ τά ἔζησε καί τά ἐφάρμοσε πρῶτα ὁ ἴδιος, παρότι Ἐκεῖνος δέν εἶχε κα­νένα λόγο νά ὑπομείνει ὅ,τι ὑπέ­μεινε, γιατί ἦταν Θεός· ἀλλά τά ὑπέμεινε γιά νά δώσει σέ μᾶς ὑπό­δειγ­μα τοῦ τρόπου ζωῆς πού πρέ­πει νά ἀκολουθήσουμε, ἐάν θέ­λουμε νά εἴμαστε γνήσιοι μαθητές του, ἐάν θέλουμε νά φθάσουμε στή σωτηρία τήν ὁποία μᾶς δια­σφάλισε μέ τή θυσία του καί στήν αἰώνια ζωή τήν ὁποία ὑπόσχεται· τά ὑπέμεινε «ὑμῖν ὑπολιμπά­νων ὑπογραμμόν ἵνα ἐπακολου­θή­σητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ», ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Πέτρος.

Καί ἐάν ὁ Χριστός, ἀδελφοί μου, σή­κωσε τόν σταυρό τῶν δικῶν μας ἁμαρτιῶν καί ὑπέμεινε ὅλα ὅσα ὑπέμεινε ἀπό τήν πολλή του ἀγάπη καί τήν πολ­λή του εὐ­σπλαγ­χνία γιά τό πλά­σμα του, πῶς εἶναι δυνατόν ἐμεῖς, πού καλού­μεθα νά ἀπαρ­νη­θοῦμε τόν ἁμαρ­τωλό ἑαυτό μας καί νά σηκώσουμε τόν σταυρό μας, ὄχι γιά νά σώ­σου­με κάποιον ἄλλο ἀλ­λά γιά νά κερ­δίσουμε τή δική μας σωτηρία, νά δυσκολευό­μα­στε καί νά δυσανα­σχε­τοῦμε;

Ἄς πάρουμε, λοιπόν, τήν ἀπόφαση, καί ἀκολουθῶντας τό παράδειγμα τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου, ἄς θελήσουμε νά σταυρωθοῦμε καί ἐμεῖς μαζί μέ τόν Χριστό γιά νά ἀπολαύσουμε καί τήν ἔνδοξη Ἀνάστασή του, γιά νά ἀπολαύσουμε τή σωτηρία μας.

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων