ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΥΡΙΝΗΣ: Η σωτηρία μας είναι πιο κοντά από ότι νομίζουμε.

«Νῦν ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἤ ὅτε ἐπι­στεύ­σαμεν».

Μέ μία διαπίστωση ἀρ­­χίζει τό σημερινό ἀ­πο­στολικό ἀνάγνω­σμα. Καί ἡ διαπίστωση αὐτή δέν ἀφορᾶ σέ κάτι ἀσή­μαν­το, ἀλλά σέ ὅ,τι πιό σπου­δαῖο καί σημαντι­κό ὑπάρχει στή ζωή μας. Ἀφορᾶ στή σω­τη­ρία μας. Τί εἶναι ὅμως ἡ σω­τη­ρία μας καί γιατί εἶναι τώρα πιό κοντά μας ἀπό ὅ,τι πιστεύαμε;

Σωτηρία εἶναι, ἀδελ­φοί μου, ἡ ἀπαλλαγή μας ἀπό τίς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας καί τῆς πα­ρακοῆς τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ ἀπο­δέσμευσή μας ἀπό ὅ,τι βαρύνει τήν ψυχή μας καί δέν τήν ἀφήνει νά ἐπιστρέψει καί νά ἑνω­θεῖ μέ τόν Θεό. Εἶ­ναι ἡ δυ­­νατότητα νά ἀνοί­ξου­­με καί πάλι τήν κε­κλεισμένη πύλη τοῦ πα­­­ραδείσου καί νά σπεύ­σουμε πρός τόν δη­μιουργό καί Πατέρα μας Θεό.

Αἰῶνες περίμεναν οἱ ἄν­­θρωποι νά ἀποκτή­σουν αὐτή τή δυνατό­τητα. Αἰῶνες περίμεναν τόν Μεσσία καί λυτρω­τή τοῦ κόσμου. Ἄν ὅμως αὐτό ἴσχυε γιά τούς πρό Χριστοῦ ἀνθρώπους, δέν ἰσχύει γιά ὅλους ἐ­μᾶς πού ζοῦμε μετά τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Χρι­στοῦ, ὁ ὁποῖος μέ τή σταυρική θυσία καί τήν ἀνάστασή του συνέ­τρι­ψε τά δεσμά τῆς ἁμαρ­τίας καί μᾶς χάρισε διά τοῦ τιμίου αἵματός του τή λύτρωση καί τή σω­τη­ρία.

Ἡ σωτηρία εἶναι, λοι­πόν, ἐφικτή γιά μᾶς. Ἀλλά δέν εἶναι μόνο αὐ­τό τό ὁποῖο θέλει νά το­νί­σει ὁ πρωτοκο­ρυ­φαῖ­­ος ἀπόστολος. Γιατί δέν ἀρ­κεῖ νά εἶναι δια­θέσι­μη ἡ σωτηρία, ἄν ἐμεῖς δέν τήν ἀξιο­ποιή­σουμε καί δέν τήν οἰ­κειω­θοῦμε, προ­κειμέ­νου νά ἀποκα­τα­στα­θοῦμε στήν ἀγά­πη τοῦ Θεοῦ.

Αὐτό πού θέλει νά μᾶς δι­δάξει ὁ ἀπόστολος, λέγοντάς μας ὅτι ἡ σω­τηρία εἶναι πιό κοντά ἀπό ὅ,τι πιστεύ­σα­με, εἶ­ναι ὅτι ἡ σω­τη­ρία μας ἐξαρτᾶται τώρα ἀπό ἐμᾶς. Ἐξαρτᾶται ἀπό τίς ἐπιλογές μας, ἐξαρ­τᾶται ἀπό τίς ἀπο­φά­σεις μας, ἐξαρτᾶται ἀπό τίς πρά­ξεις μας. Δέν εἶναι ἀκατόρθωτη  ἡ σω­­τη­ρία, γιατί ὁ Θεός δέν ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς οὔτε νά σταυρωθοῦμε, οὔτε νά πεθάνουμε οὔτε ὁτι­δή­ποτε ἄλλο ἐπώδυνο καί ἀτιμωτικό. Ὅλα αὐ­τά τά ἔχει κάνει ὁ Χρι­στός γιά μᾶς. Αὐτό πού μᾶς ζητᾶ εἶναι νά πι­στεύ­­­σου­με στή σωτηρία πού μᾶς προσφέρει καί νά προ­σέλ­θουμε μέ τήν πί­στη ὅτι ὁ Χριστός εἶ­ναι ὁ σωτήρας μας. Νά προ­σέλ­θουμε μετανο­ῶν­­τας, διότι ἡ μετά­νοια, ἡ ἀλλαγή δηλαδή τρόπου σκέψεως καί ζω­ῆς, ἀπο­τελεῖ τή θυ­σία πού θέ­λει ὁ Θεός ἀπό ἐμᾶς. Νά προσέλ­θουμε μέ διάθε­ση νά προχωρήσουμε αὐ­­τόν τόν δρόμο τῆς με­­­­τα­νοίας μέχρι τέ­λους, χω­ρίς ὀπισθοδρο­μήσεις καί χω­ρίς ὑπανα­χω­ρή­σεις. Ἀλλά ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία δέν σταματᾶ, ἀδελφοί μου, μέχρις ἐδῶ. Δέν μᾶς ὑποδει­κνύει κάποιες βα­­σικές ἀρ­χές καί στή συνέχεια μᾶς ἀφήνει μόνους νά βροῦμε τόν δρόμο πού ὁδηγεῖ σ᾽ αὐ­τήν. Θέλει νά μᾶς τή φέ­ρει ἀκόμη πιό κοντά μας. Καί γι᾽ αὐτό δέν πε­ριορίζεται νά μᾶς προσδιορίσει ἁ­πλῶς τό γενικό πλαίσιο τῆς ζω­ῆς μας, ἀλλά δημι­ουρ­γεῖ γιά μᾶς εὐ­και­­ρί­ες σωτηρίας, εὐ­και­ρίες με­τανοίας.

Μία ἀπό αὐτές εἶναι καί ἡ περίοδος τῆς Ἁ­γίας καί Μεγάλης Τεσ­­σαρακοστῆς ἐνώ­πι­ον τῆς ὁποίας εὑρισκό­μεθα σή­μερα, ἀδελφοί μου. Μία περίοδος κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ σέ περισυλ­λογή καί προσευχή· μᾶς κα­λεῖ σέ ἀγώνα πνευ­μα­τικό καί μετάνοια. Καί γιά νά μᾶς διευ­κο­λύνει σ᾽ αὐτόν τόν ἀγώ­να τόν ὁποῖο μᾶς κα­λεῖ νά ἀναλάβουμε, προ­βάλ­λει μέσα ἀπό τούς ὕ­μνους της σπου­δαῖα πα­ραδείγ­μα­τα με­τα­νοί­ας, τά ὁποῖα καί μᾶς προ­τρέπει νά μιμη­θοῦ­με. Μᾶς προσφέρει ἀ­κόμη μέ τίς πολλές καί ἰδι­αί­τερες ἱερές ἀκο­λου­θίες αὐτῆς τῆς πε­ριό­δου εὐ­καιρίες προ­σευ­χῆς καί κατανύξεως πού θά μᾶς βοη­θήσουν νά ἀναγνω­ρί­σουμε τά σφάλματα καί τίς ἐλ­λεί­ψεις μας τίς πνευμα­τικές, ὥστε μέ τή χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ νά θερα­πεύ­σουμε τά ἀσθενῆ καί νά ἀναπλη­ρώ­σουμε τά ἐλ­λείπον­τα. Θέτει ὅμως στή διάθε­σή μας καί τά μυστήριά της, καί κυρίως τό μυ­στήριο τῆς ἱερᾶς ἐξομο­λο­γήσεως καί τῆς θείας Εὐχαριστίας, ὥστε νά καθάρουμε μέσω αὐτῶν διά τῆς μετανοίας τήν ψυχή μας καί νά λά­βου­­με τήν ἄφεση καί τή σωτηρία τήν ὁποία προσ­­φέρει, ἀδελφοί μου, ἡ κοινωνία μέ τόν Θεό.

Νά, λοιπόν, γιατί ὁ ἀπόστολος Παῦλος δια­κηρύσσει σήμερα ὅτι ἡ σωτηρία εἶναι πιό κον­τά μας ἀπό ὅ,τι πιστεύ­ουμε. Γιατί ἡ Ἐκκλησία μας καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μᾶς προσφέρει αὐ­τή τή σωτήριο περίο­δο τῆς Ἁγίας καί Μεγά­λης Τεσσαρακοστῆς καί μᾶς προτρέπει νά εἰσέλ­θουμε στό στάδιο τῶν ἀρετῶν πού ἀνοίγεται ἐνώπιόν μας· μᾶς προ­τρέπει νά ἀγωνισθοῦμε καί νά μετανοήσουμε γιά νά γίνουμε καί ἐ­μεῖς μέτοχοι τῆς σωτη­ρίας καί τῆς αἰωνίου ζωῆς. Ἄς μήν τό ἀμε­λή­σουμε καί ἄς τόν ἀγνο­ήσουμε, ἀδελφοί μου, γιά νά μήν χά­σου­με τήν εὐκαιρία τῆς σωτηρίας μας καί κατα­κριθοῦμε «τηλικαύτης ἀμελή­σαν­­τες σωτη­ρί­ας», τῆς σωτηρίας πού μᾶς χά­ρισε διά τῆς ἐναν­θρω­πή­σεως καί τῆς σταυρι­κῆς θυσίας του ὁ Χρι­στός.

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων