«Γέρων Θεόδωρος Σπηλαιώτης: Ὁ ἀσκητὴς τοῦ Ἁγιοφαράγγου»

Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀγαποῦν τὴν λησμοσύνη εἶναι στοῦ Θεοῦ τὴν θύμηση. Καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἐκκωφαντικά σιωποῦν, συνομιλοῦν ἀδιάκοπα μετὰ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Ὅταν μακραίνουν ἐκ τοῦ κόσμου, τοὺς ἀνθρώπους ὠφελοῦν. Καὶ ὅταν στὶς ἐρήμους κατοικοῦν, τὰ διαβατικὰ τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν περιπατοῦν. Στοὺς κάτω τούτους χρόνους, κατὰ τοὺς ὁποίους ἡ ὀσμὴ τῆς ἁμαρτίας καὶ ἡ  δαιμονιώδης βλασφημία ἔφθασαν στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ, εὐωδία οὐράνια καὶ παρηγορία ὑπερκόσμια ξεχύνεται ἀπὸ τὸ ἡγιασμένο ὄρος τῶν Ἀστερουσίων, τῆς ἁγιοτόκου καὶ ἡρωοτόκου Κρήτης.  Τὸ ἑσπέρας τῆς Μεγάλης Πέμπτης, ὅταν στὶς Ἐκκλησιὲς, τῆς ὑπ'  οὐρανὸν Ὀρθοδοξίας, ὑψώνονταν ὁ Ἐσταυρωμένος Σωτήρας Χριστός, ὑψώθηκε καὶ ἐκ τῶν προσκαίρων καὶ φθαρτῶν εἰς τὰ οὐράνια καὶ ἄφθιτα, ὁ σπηλαιώτης ἀσκητὴς τοῦ Ἁγιοφαράγγου, παπά-Θεόδωρος. Πόσες φορὲς δὲν ἐπικαλέσθηκε τὸν Κύριο μὲ τὸ «Μνήσθητι μου» τοῦ εὐγνώμονος ληστοῦ. Δεσποτικῆς φωνῆς ἀξιώθηκε ὁ μακάριος γέρων, «Σήμερον μετ'  ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ Παραδείσῳ».

Διλήμματα και επιλογές

Οι επιλογές που κάνουμε καθορίζουν την ζωή μας.

Είναι πολύ δύσκολο να ξέρεις εάν μία επιλογή που κάνεις τώρα θα έχει στο μέλλον το αποτέλεσμα που ποθείς.

Καλείσαι όμως να επιλέξεις, διότι χωρίς να ενεργήσεις τώρα δεν θα μάθεις ποτέ εάν αυτό που είχες ως σκέψη τελικά μπορούσε να φέρει το ποθητό αποτέλεσμα.

Το σημαντικό είναι η επιλογή που θα κάνουμε να πηγάζει από τα ορθά κριτήρια. 

Ακόμα όμως και αν τα κριτήριά μας για την επιλογή που θα κάνουμε είναι «ορθά» υπάρχει πάντα η πιθανότητα το αποτέλεσμα να μην είναι το ποθούμενο.

Η αμαρτία ζημιώνει εμάς, όχι το Θεό

Πάρα πολλές φορές εμείς μέσα στο μυαλό μας πιστεύουμε ότι η θρησκευτική ζωή αφορά τον Θεό και η αμαρτία πάλι αφορά τον Θεό. Είναι λάθος αυτό. Η Εκκλησία είναι θεραπευτήριο και η αρρώστια είναι δική μας και μπήκαμε εκεί για να θεραπευτούμε. Ο Γιατρός είναι υγιής, δεν του κάναμε χάρη που μπήκαμε στο νοσοκομείο. Οι εντολές Του είναι τα φάρμακά μας. Ούτε όταν πάρουμε τα φάρμακά μας το κάνουμε για κείνον για να είναι ικανοποιημένος. Ο Χριστός ερχόμενος στον κόσμο φανέρωσε το μυστήριο της Εκκλησίας για να θεραπευτούμε εμείς. Εμείς πολλές φορές φανταζόμαστε ότι κάνουμε είτε την νηστεία μας, είτε τον κόπο μας, είτε την προσευχή μας ή ο,τιδήποτε άλλο για Εκείνον. Και μερικές φορές ότι μας γυρεύει Εκείνος για δικό Του λογαριασμό και απαίτηση πράγματα. Ενώ δεν είναι έτσι. Αυτό είναι θεμελιακό λάθος. Δεν γυρεύει ο Γιατρός από μένα, από σας, από οποιονδήποτε άρρωστο να τηρήσει ένα τρόπο αγωγής θεραπευτικής εξαιτίας δικής του ιδιοτροπίας, αλλά για να θεραπευτεί ο άρρωστος.

ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ ΚΑΙ ΛΑΟΠΛΑΝΟΙ

Σε καιρούς και εποχές κρίσης ιδιαίτερα κάνουν την εμφάνιση τους διάφοροι σωτήρες, πού προφητεύουν για το μέλλον τῶν εθνών και τῶν ανθρώπων. Πρόκειται για πρόσωπα πού αρέσκονται στην κινδυνολογία μέσω της οποίας οδηγούν στην παραπληροφόρηση. Ἐνῶ όμως εκείνοι ἔχουν διάφορα οφέλη και δροῦν με τον τρόπο αὐτό «ἐξ επαγγέλματος», το πρόβλημα εστιάζεται κυρίως στην έλλειψη γνώσης και κατήχησης τῶν ανθρώπων, πού ἔχει σαν συνέπεια την πορεία τους σε περίεργες ατραπούς και αδιέξοδα.

Το φαινόμενο δεν είναι άγνωστο, ἀφοῦ θυμίζει τούς ψευδοπροφήτες και τούς λαοπλάνους στην Αγία Γραφή (Ἰεζ.13,3 ). Και τότε και τώρα ἡ ἴδια τακτική από τούς μεν και τούς δε. Οι μεν διδάσκουν από καθέδρας με λεπτομέρειες για «τα μέλλοντα συμβαίνειν» και από την άλλη ορισμένοι άνθρωποι αφομοιώνουν χωρίς κριτική σκέψη τα «προφητευμένα». Ὁ παραλογισμός δηλαδή σε όλο του το μεγαλείο.

Αρχή μετανοίας...

Πώς θα μετανοήσει κανείς; Πώς θ' αρχίσει; Χρειάζεται να ξαποστάσει κατ' αρχάς, να ξελαχανιάσει από το καθημερινό τρεχαλητό, το κυνηγητό της ηδονής, να στραφεί προς τα μέσα του, να κινηθεί από τη συνεχή ετεροπαρατήρηση στην αυτοπαρατήρηση, από το κουτσομπολιό των πάντων στη συνομιλία με τον άγνωστο εαυτό του.

Να σκύψει λίγο μέσα του, να σκάψει εντός του, να δει τις δυνάμεις, τις δυνατότητες, τα όρια, τις αντοχές, τα δοθέντα τάλαντα. Χρειάζεται περισυλλογή, αυστηρός αυτοέλεγχος, επιείκεια και κατανόηση των άλλων.

Να βρούμε τα ποσοστά της προσωπικής μας ευθύνης.

Σοφά λόγια Αγίων

Η αναστάσιμη ψυχική διάθεση του χριστιανού θα έπρεπε να είναι κάτι το μόνιμο στην ψυχή του.Δεν είναι τυχαίο το ότι ο Αγιος Σεραφείμ του Σαρώφ απευθυνόνταν σε κάθε άνθρωπο-ανεξάρτητα από την λειτουργική περίοδο-με τον χαιρετισμό:«Χριστός Ανέστη,χαρά μου!»Κι αυτό επειδή ζούσε συνεχώς την αναστάσιμη χαρά.

Τι σημαίνει άραγε να ζεις και να έχεις αναστάσιμη ψυχική διάθεση;Πρώτα απ'όλα είναι μια χαρά χωρίς όρια,μια χαρά που δεν έχει τίποτα το γηινο.Ακριβώς επειδή η αναστάσιμη χαρά δεν έχει τίποτα το γήινο.Δεν περιέχει κάποια ευχαρίστηση με την έννοια της ηδονής.Είναι μια συναίσθηση αυστηρώς ψυχική.

Εγκύκλιος Αναστάσεως

 «Δράμετε καί τῷ κόσμῳ κηρύξατε ὡς ἠγέρθη ὁ Κύριος».

Ἡ φωνή τοῦ ἀγγέλου ἠχεῖ καί πάλι ἀπόψε μεταδίδοντας σέ ὅλους μας τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Ἀκοῦμε καί ἐμεῖς τή φωνή του νά ἀπευθύνει τό χαρμόσυνο ἄγγελμα καί σέ μᾶς, πού σάν τίς Μυροφόρες γυναῖκες καί σάν τούς μαθητές καί ἀποστόλους του, ἤρθαμε γιά νά τοῦ προσφέρουμε τά μύρα τῆς ἀγάπης μας.

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

«Καί εἴδομεν αὐτόν, καί οὐκ εἶχεν εἶδος, οὐδέ κάλλος, ἀλλά τό εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον καί ἐκλεῖπον παρά πάντας τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων».

Ὀκτώ αἰῶνες πρίν ἀπό τήν ἡμέρα τῆς Σταυρώσεως τοῦ Κυρίου τό προφητικό ὄμμα τοῦ Ἡσαΐου βλέπει τόν Χριστό ἐπί τοῦ Σταυροῦ, καί ἡ θεοκίνητη γλῶσσα του περιγράφει μέ συγκλονιστικό τρόπο αὐτό πού τά μάτια τῆς ψυχῆς του βλέπουν.

Μεγάλη Τετάρτη Εσπέρας

Σήμερα η Μεγάλη Τετάρτη μας υπενθυμίζει τέσσαρα σπουδαιότατα γεγονότα.

α) Τη νίψη των ποδών των Αποστόλων υπό του Κυρίου,

β) το Μυστικό Δείπνο,

γ) την προσευχή του Χριστού προς τον Πατέρα Του και

δ) τη φοβερά προδοσία του Κυρίου υπό του Ιούδα.

Στον κύκλο των μεγάλων προτύπων και υποδειγμάτων της μακροθυμίας και ταπεινώσεως του Κυρίου συγκαταλέγεται και η κίνηση του νιψίματος των ποδιών των μαθητών. Προχωρεί σ αὐτὴ την πράξη για να δηλώσει τη μεγίστη αξία της διακονίας.

Κυριακή Βαΐων: Τη μία "Ωσαννά", την άλλη "Σταυρωθήτω".

Σκάβοντας τὸ χωράφι του ἕνας ἀγρότης, βρῆκε κάποτε μία μεγάλη εἰκόνα τῆς Παναγίας. Σκέφθηκε ἀμέσως νὰ τὴν πάῃ στὴν Ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ, γιὰ νὰ τὴν προσκυνήσουν οἱ συγχωριανοί του. Ἐπειδὴ ὅμως ἦταν βαρειά, τὴν ἔβαλε στὴν πλάτη τοῦ ὑποζυγίου του καὶ τράβηξε κατὰ τὸ χωριό. Στὸ δρόμο, ὅσοι ἔβλεπαν τὴν εἰκόνα, τὴν προσκυνοῦσαν μὲ εὐλάβεια. Τὸ ὑποζύγιο αἰσθάνθηκε σπουδαῖο καὶ νόμισε πὼς εἶχε μερίδιο στὰ προσκυνήματα τοῦ κόσμου. Ὁ χωρικός, βλέποντας τὸ ἄλογό του νὰ φουσκώνῃ ἀπὸ ὑπερηφάνεια, τοῦ εἶπε: «Κάτσε νὰ τελειώσουμε πρῶτα μὲ τὴν εἰκόνα  καὶ μετὰ θὰ σὲ ξυλοφορτώσῳ, ὅπως σοῦ ταιριάζει».

Ο φίλος του Χριστού. Ο Βίος του αγ. Λαζάρου, μέσα από την Αγ. Γραφή και την Παράδοση

Ο τάφος του αγίου Λαζάρου του 4ημέρου

Βηθανία, ἑβραϊκὴ λέξη ποὺ σημαίνει «οἶκος φοινίκων». Ἔμεινε γνωστὴ στὴν ἱστορία ὡς πατρίδα τοῦ φίλου τοῦ Χριστοῦ, Λαζάρου. Μικρὴ καὶ ἀσήμαντη κώμη στὸ χῶρο τῆς Παλαιστίνης ἀλλὰ σημαντικὴ στὴν ἱστορία τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἦταν ἀπὸ τοὺς τόπους ποὺ ἀγαποῦσε ἰδιαίτερα καὶ διέτριβε πολὺ συχνὰ ὁ Ἰησούς. Καὶ αὐτό, ὀφειλόταν στὸν ἰδιαίτερο δεσμὸ ἀγάπης καὶ φιλίας ποὺ συνέδεε τὸν Θεάνθρωπο μὲ τὴν οἰκογένεια τοῦ Λαζάρου καὶ μὲ τὸ λεπρὸ ποὺ κάποιοι θεωροῦσαν ὡς πατέρα τοῦ Ἁγίου.

Γνωστὸ τυγχάνει τὸ ἐπεισόδιο τῆς φιλοξενίας τοῦ Κυρίου στὴν οἰκία τῆς Μάρθας καὶ τῆς Μαρίας, ἀδελφῶν τοῦ Λαζάρου, ὅπου ἡ μὲν Μάρθα «περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν», ἡ δὲ Μαρία παρεκάθησε «παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ» (Λουκ. ι΄ 38-42). Τὸ γεγονὸς ὅμως ποὺ δόξασε τὴ Βηθανία εἶναι ἡ ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου (Ιω. ια΄1-44), ὅπου ὁ Κύριος μὲ αὐτὸ τὸ θαῦμα προεικόνισε τὴ δική του ἀνάσταση. Γι΄ αὐτὸ καὶ ἡ ὑμνολογία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας κατὰ τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου τονίζει πρωτίστως τὸ μυστήριο τῆς κοινῆς ἀναστάσεως καὶ δευτερευόντως τὴ μνήμη τοῦ Ἁγίου.

π. Νίκων Νεοσκητιώτης: Οι προφητείες σήμερα (ΒΙΝΤΕΟ)

Ο π. Νίκων Νεοσκητιώτης αναλύει το θέμα: Οι προφητείες σήμερα.

Ο γέροντας αναφέρεται με παραδείγματα στα τεχνάσματα του διαβόλου να αποπροσανατολίσουν τον χριστιανό από τον Χριστό και να τον βάζουν να ψάχνει για «προφήτες – διορατικούς –χαρισματούχους» γέροντες οι οποίοι δεν κηρύττουν μετάνοια και ελπίδα στον Χριστό αλλά προκαλούν σύγχυση, λύπη και ταραχή.

Διδαχές από το βίο της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας (ΒΙΝΤΕΟ)

Ο Γέροντας Δανιήλ Κατουνακιώτης μιλάει για το βίο της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας και τη σημασία της μετάνοιας στην πνευματική ζωή κάθε ανθρώπου.

Το προσφυγικό δοκιμάζει τη συνείδησή μας.

 

«Οι πρόσφυγες είναι ευλογία για τον τόπο μας».

Ο π. Δωρόθεος Πάπαρης, Εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος Πολυκάστρου μιλάει για το Προσφυγικό, ως μια δοκιμασία για τη χριστιανική συνείδηση.

Δείτε το βίντεο παρακάτω

Η αγάπη ως ουσία της Ασκητικής της Ορθοδοξίας

Και λεέι κανείς, γιατί άραγε σήμερα εμείς οι λιγότερο ασκητικοί χριστιανοί, μας πιάνει ένας τρόμος, όταν ακούμε για άσκηση; Και κάπως αισθανόμαστε άβολα. Γιατί μας έχει διαφύγει αδελφοί μου μια μεγάλη αλήθεια της πίστης μας....

Την συνοψίζει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, σε τρείς λέξεις: «ἔρως ἔρωτι νικᾶται».

Ένας έρωτας λέει, νικιέται απο έναν άλλο, μεγαλύτερο έρωτα...

Τι είναι εκείνο, που μας κρατάει δεμένους με τα πάθη μας; Τα έχουμε ερωτευεί! 

Τα έχουμε αγαπήσει, μέσα στήν πτώση μας, μέσα στήν εμπάθεια μας, τα έχουμε σφιχταγγαλιάσει. Είμαστε ερωτευμένοι με τα πάθη μας, με την γαστριμαργία μας, με την πορνεία μας, με την υπερηφάνια μας, τον εγωισμό, την κενοδοξία μας και ολα αυτά...

Άνθρωπος του Θεού σημαίνει δούλος στο θέλημα του Θεού.

 

Ούτε τέλειοι είμαστε, ούτε άγιοι είμαστε.

Τουλάχιστον όμως ο άνθρωπος να είναι λεβέντης, να έχει φυσικότητα, ανθρωπιά, ειρήνη, δεκτικότητα, να δέχεται δηλαδή ό,τι του έρχεται στην ζωή, να μην αγωνιά για τίποτε, ούτε για τον εαυτό του, ούτε για την Εκκλησία, ούτε για την κοινωνία, ούτε για το μέλλον.

Αρκεί να έχει εμπιστοσύνη στην Θεία Πρόνοια.

Εμείς οι χριστιανοί βάζουμε με το μυαλό μας ποικίλα και νοιώθουμε ότι χανόμαστε, ότι απειλούμαστε, ότι κινδυνεύουμε.

Αλλά ας σκεφτούμε, κινδυνεύει ποτέ ο Χριστός; Είναι ποτέ δυνατόν το έργο της Θείας Οικονομίας ν’ απειληθεί;

Μπορούν τα πράγματα να αλλάξουν με προσευχές και νηστείες;

Δ΄ Κυριακή των Νηστειών / Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος

Η δύναμη της προσευχής και της νηστείας (Μαρ 9:17-31)

Αντιμέτωπο με ένα πανάρχαιο και πανανθρώπινο πρόβλημα εμφανίζει το ευαγγελικό ανάγνωσμα της Δ´ Κυριακής των Νηστειών από το Κατὰ Μᾶρκον Εὐαγγέλιον (9:17-31) τον Ιησού: Τη δυνατότητα του ανθρώπου να νικήσει το κακό. Από τότε που υπάρχουν άνθρωποι πάνω στη γη, το κακό με χίλιες δυο μορφές -φτώχεια, πείνα, πολέμους, προσφυγιά, αρρώστιες, θάνατο- καταδυναστεύει τη ζωή τους, καταρρακώνει τις ελπίδες τους και οδηγεί συχνά στην απόγνωση. Φιλόσοφοι, οικονομολόγοι, πολιτικοί, επιστήμονες, θρησκευτικοί ηγέτες, ακόμη και μάγοι δίνουν καθημερινά τον αγώνα τους, αιώνες τώρα, ενάντια στο κακό. Άλλοτε με περισσότερη και άλλοτε με λιγότερη επιτυχία, η ανθρωπότητα κατάφερε να κάνει αρκετά βήματα προς την κατεύθυνση της βελτίωσης της ποιότητας ζωής, αλλά το κακό εξακολουθεί, σαν τη Λερναία Ύδρα, να παραμένει ανίκητο.

Το πρόβλημα το έθεσαν οι μαθητές του στον Χριστό, όταν, ενόσω εκείνος βρισκόταν πάνω στο όρος Θαβώρ όπου μεταμορφώθηκε, αυτοί προσπάθησαν χωρίς επιτυχία να θεραπεύσουν ένα επιληπτικό παιδί.

Αν πάνω στο όρος Θαβώρ εμφανίστηκε η δόξα του Χριστού ως Θεού σε όλο της το μεγαλείο, κάτω στα χωριά της Γαλιλαίας εξακολουθεί να κυριαρχεί η ανθρώπινη δυστυχία και ο πόνος. Όσο ο Ιησούς βρισκόταν πάνω στο βουνό, ένας απελπισμένος πατέρας έφερε το άρρωστο παιδί του στους μαθητές για να το γιατρέψουν, αυτοί όμως δεν τα κατάφεραν. Οι πιο κοντινοί άνθρωποι του Ιησού απέτυχαν να απαλλάξουν έναν άνθρωπο από τον πόνο που τον βασάνιζε σε όλη του τη ζωή. Και τώρα ο πατέρας μαζεύει όσα αποθέματα πίστης διαθέτει ακόμη και απευθύνεται στον ίδιο τον Ιησού.

Η δικαιολογία γεννιέται από την αμετανοησία μας!

Τα λόγια μας τα καταθέτουμε,ως επί το πλείστον, προς υποστήριξη του εαυτού μας.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αποτυχία από αυτήν. Ο καθένας αναγνωρίζει τον εαυτό του ως αυθεντία και όχι τον Θεό.

Λέμε πάντα "ναι μεν, αλλά...".

Ο Θεός έκανε εκείνο, όμως...

Ο Χριστός μας είπε εκείνο, όμως...

Τα εμπόδια για την εξομολόγηση

Η άγνοια, ο εγωισμός και η αμαρτωλή ζωή είναι οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους πολλοί χριστιανοί δεν εξομολογούνται.

Άλλοι λόγοι είναι η ιεροκατηγορία, το αντιεκκλησιαστικό πνεύμα, η πολεμική κατά της πίστεως και η ολιγοπιστία.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται και ο αντίδικος ημών διάβολος. Και προσπαθεί με κάθε τρόπο να μας εμποδίσει από την εξομολόγηση. Γιατί; Διότι γνωρίζει τα ευεργετικά και σωτήρια αποτελέσματα της εξομολογήσεως και διότι ενώ χαρά μεγάλη γίνεται στον ουρανό για έναν αμαρτωλό που μετανοεί (Λουκ.ιε' 7), την ίδια ώρα ο διάβολος καίγεται από τον φθόνο και την κακία του. Αμφιβάλλετε; Ακούστε λοιπόν, ένα γεγονός, που συνέβη στην Μονή Γηροκομείου Πατρών.

Κυριακή Γ΄ Νηστειών (της Σταυροπροσκυνήσεως): «... έγινε άνθρωπος σαν κι εμάς...»

Σήμερα, τρίτη Κυριακή των Νηστειών, αγαπητοί μου αδελφοί, και η Εκκλησία μας προβάλει τον Τίμιο Σταυρό, πάνω στον οποίο ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, ως τέλειος και Μέγας Αρχιερέας προσέφερε θυσία ανεπανάλητπη τον ίδιο Του τον εαυτό, προκειμένου να συγχωρηθούν οι αμαρτίες όλων των ανθρώπων, όλων των εποχών. 

Γι’ αυτό και στους ναούς μας διαβάζεται την ημέρα αυτή το Αποστολικό ανάγνωσμα που πριν λίγο ακούσαμε. Προέρχεται από την επιστολή του Παύλου στους Εβραίους στο γένος χριστιανούς της Παλαιστίνης, που αξιώθηκαν στον τόπο τους να γεννηθεί, να διδάξει, να ευεργετήσει, να σταυρωθεί και να αναστηθεί ο Μεσσίας.