Μ.ΔΕΥΤΕΡΑ

        «Δεύτε ουν και ημείς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθώμεν αυτώ και συσταυρωθώμεν και νεκρωθώμεν δι’ αυτόν ταις του βιου ηδοναίς, ίνα και συζήσωμεν αυτώ» αναφέρει ένα τροπάριο των αίνων της Μεγάλης Δευτέρας,

        Όντως μεγάλη είναι αυτή η εβδομάδα, μεγάλη γιατί το μεγαλύτερο γεγονός όλων των αιώνων θα συντελεστεί κατά τη διάρκειά της, και αυτό δεν είναι άλλο από τη θυσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού η οποία καταλήγει στην ένδοξη Ανάστασή Του. Ξεκινήσαμε από χθες να παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες του Κυρίου πάνω στη γη, δηλαδή την πορεία του Κυρίου προς το εκούσιον πάθος, η οποία ξεκινάει με τη θριαμβευτική είσοδό Του στα Ιεροσόλυμα και καταλήγει στον ατιμωτικό θάνατό Του επάνω στο Σταυρό.

        Καθώς λοιπόν παρακολουθούμε αυτή την πορεία του Χριστού μας προτρέπει ο ιερός υμνογράφος να συμπορευθούμε μαζί Του, να Τον ακολουθήσουμε, να σταυρωθούμε και να νεκρωθούμε για την αμαρτία - για χάρη Του - για να αξιωθούμε και να αναστηθούμε μαζί του έτσι ώστε αιώνια να ζούμε και μαζί Του στη βασιλεία των ουρανών όπου θα μας καλέσει.

        Αναφέρει όμως επίσης ο υμνογράφος και την προϋπόθεση για όλα αυτά, και αυτή δεν είναι άλλη από την κεκαθαρμένη διάνοιά μας, δηλαδή το να είναι ο νους, η ψυχή και η καρδιά μας καθαρά από κάθε αμαρτία. Και αυτό γιατί; Γιατί πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε το Χριστό και να ταπεινωθούμε μαζί Του, με τον εαυτό μας γεμάτο πάθη, κακίες, εγωισμούς και ηδονές; Πώς θα προσεγγίσουμε τον καθαρό αν είμαστε βρώμικοι; Από τη στιγμή που εκείνος προσήλθε να θυσιαστεί για χάρη μας, όντας αναμάρτητος, πώς εμείς θα προσέλθουμε να πάθουμε μαζί Του χωρίς προηγουμένως να έχουμε καθαριστεί από κάθε αμαρτία; Και πώς θα γίνει αυτό; Με τη νηστεία, την τήρηση των εντολών του Κυρίου, με την απερίσπαστη, κατά το δυνατόν, συμμετοχή μας στις ακολουθίες της Εκκλησίας αλλά και με την εξομολόγηση.  Η νηστεία, την οποία η Εκκλησία εδώ και σαράντα ημέρες προτρέπει τους πιστούς να ακολουθούν, θα καθαρίσει το σώμα και θα λεπτύνει το νου και τη διάνοιά μας καθιστώντας μας εγκρατείς και στην αμαρτία. Η τήρηση των εντολών του Κυρίου θα μας καταστήσει δοχεία του Αγίου Πνεύματος και θα αποδείξει ότι πραγματικά αγαπάμε το Χριστό, αφού ο ίδιος είπε ότι όποιος με αγαπάει τηρεί τις εντολές μου. Η συμμετοχή μας στις ακολουθίες της Εκκλησίας θα μας βοηθήσει να ζήσουμε τα γεγονότα που συμβαίνουν μες στον Εκκλησιαστικό χρόνο της Μεγάλης Εβδομάδας αλλά και θα καθαρίσει το μυαλό μας, από οτιδήποτε δεν είναι ωφέλιμο και δε μας βοηθά να σωθούμε, αφού θα του δώσει στο νου το κατάλληλο υλικό για να τραφεί, το οποίο δεν είναι άλλο από τους ψυχοσωτήριους ύμνους και τα ψυχωφελή αναγνώσματα της Εκκλησίας. Η εξομολόγηση, η ειλικρινής και καθαρή εξομολόγηση, θα αγνίσει και θα καθαρίσει την ψυχή μας από κάθε αμαρτία, θα την χαριτώσει και θα την κάνει οίκο του Θεού, αφ’ ής στιγμής η ψυχή διώχνει από πάνω της εκούσια την αμαρτία και δέχεται το Άγιο Πνεύμα.

        Όλα αυτά θα μας βοηθήσουν να καθαριστούμε και κεκαθαρμέναις διανοίαις πλέον να πορευθούμε μαζί Του και να τον ακολουθήσουμε στο Γολγοθά όπου θα σταυρωθεί για να σταυρωθούμε και εμείς με Αυτόν. Και όταν λέμε ότι θα σταυρωθούμε με το Χριστό δεν εννοούμε ότι απλά, συγκινησιακά και παθητικά θα παρακολουθήσουμε τα τελούμενα τη Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ αλλά ότι θα τον μιμηθούμε στη θυσιαστική Του αυτή πράξη. Αυτό θα γίνει όχι μόνο με το να κουβαλάμε και εμείς το Σταυρό μας όπως Αυτός, δηλαδή με το να υπομένουμε όλες τις δυσκολίες της ζωής δοξάζοντας το Θεό που μέσω όλων αυτών των δοκιμασιών μας εκ-παιδεύει και μας προετοιμάζει για τη Βασιλεία Του, αλλά και με το να ανεβούμε και εμείς πάνω στο Σταυρό όπως ανέβηκε και Αυτός. Ανεβαίνοντας στο Σταυρό μαζί Του θα ανοίγουμε και εμείς τα χέρια μας, και όπως Εκείνος με το να ανοίξει τα χέρια του αγκάλιασε αγαπητικά και προσέλαβε και δέχτηκε όλο τον κόσμο, έτσι και εμείς θα ανοίγουμε την αγκαλιά μας από αγάπη προς όλο τον κόσμο και θα δεχόμαστε κάθε εμπτυσμό, κάθε ύβρη, κάθε ταπείνωση και αδικία ως άλλα καρφιά στα χέρια και στα πόδια μας και ως άλλο λογχισμό στην πλευρά μας, κατά το παράδειγμά Του, ώστε να ταπεινωθούμε την άκρα ταπείνωσή Του.

        Και όλα αυτά γιατί θα τα κάνουμε; Γιατί δεν θα έχουμε κουράγιο να αντιδράσουμε στις αδικίες της ζωής; Όχι γι’ αυτό, άλλά για χάρη του Χριστού. Για να νεκρώσουμε τον αμαρτωλό εαυτό μας για χάρη Του, για να πεθάνει μέσα μας η αμαρτία. Βλέπουμε το Χριστό να ανεβαίνει στο Σταυρό και άδικα να δέχεται τα πάνδεινα, κι όμως ενώ μπορούσε με ένα νεύμα να κατεβεί από εκεί και να εξολοθρεύσει όσους Τον αδικούσαν, παρ’ όλ’ αυτά κάθεται εκεί και τα υπομένει όλα, και τί λέει; Πάτερ συγχώρεσέ τους, δεν ξέρουν τι κάνουν. Τους συγχωρεί και πεθαίνει πάνω στο Σταυρό νεκρώνοντας ταυτόχρονα και το θάνατο, το διάβολο και την μεγάλη ως τότε εξουσία που είχε πάνω στους ανθρώπους. Αυτό να μιμούμαστε και εμείς αδελφοί μου, την ταπείνωση του Χριστού και να νεκρώνουμε πάνω στο Σταυρό το θέλημά μας, τον εγωισμό μας, την υπερηφάνειά μας και να εφαρμόζουμε το θέλημα του Θεού αλλά και την αγάπη και την ταπείνωση στη ζωή μας.

        Πράττοντας, τότε, όλα αυτά θα αξιωθούμε και αυτό που λέει ο υμνογράφος στη συνέχεια του τροπαρίου, θα αξιωθούμε να αναστηθούμε και να ζήσουμε μαζί με το Χριστό. Θα αξιωθούμε της νίκης κατά του θανάτου και του διαβόλου, ο οποίος δεν θα έχει πλέον εξουσία πάνω μας αφού ακολουθώντας τον ταπεινωτικό θάνατο του Χριστού θα τύχουμε και της ενδόξου εγέρσεώς Του. Αυτό βέβαια δε θα γίνει μόνο στο τέλος της ζωής μας, αυτό θα συμβαίνει καθημερινά, κάθε στιγμή, και μάλιστα ήδη συμβαίνει, ήδη συντελείται, από τη στιγμή που βαπτιστήκαμε και νεκρώσαμε τον παλαιό άνθρωπο της αμαρτίας έχουμε εισέλθει στο στάδιο και αγωνιζόμαστε, και κάθε μέρα και κάθε στιγμή ακολουθούμε την πορεία του Χριστού, σταυρωνόμαστε, νεκρωνόμαστε για χάρη Του αλλά και εγειρόμαστε μαζί Του και απολαμβάνουμε τη ζωή μαζί Του αφού με όλα αυτά που υπομένουμε ελκύουμε πάνω μας τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και Αυτό κατοικεί μέσα μας και επειδή ο ένας Θεός είναι τρισυπόστατος ταυτόχρονα κατοικεί μέσα μας και ο Χριστός και ο Πατέρας μαζί με το Άγιο Πνεύμα. Και φυσικά όταν θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία θα κληθούμε και εμείς μαζί με όλους του Αγίους που έζησαν και αυτοί ακριβώς αυτή την ίδια ζωή με το Χριστό να απολαύσουμε της επουρανίου βασιλείας και της ζωής μαζί Του στην άνω Ιερουσαλήμ, στον Παράδεισο, αφήνοντας για πάντα την κάτω Ιερουσαλήμ που είναι ο εδώ αγώνας που κάνουμε μαζί με το Χριστό.

        Είθε ο Κύριος να μας αξιώσει τούτη τη Μεγάλη Εβδομάδα να ζήσουμε και εμείς το πάθος Του αλλά και την ένδοξη Ανάστασή Του, Αμήν.

Ιεροδιάκονος Λουκάς Σταμέλος